“นาย​…” หลิน​จื่อ​ก็​โกรธ​จะแย่​แล้ว​เหมือนกัน​ กัดฟัน​เอ่ย​ว่า​ “ได้​ ถ้าอย่างนั้น​นาย​ปกป้อง​ฉัน​แล้วกัน​! ส่งธนู​มา ฉัน​ไม่เชื่อ​หรอ​กว่า​ถ้าไม่มีพวก​นาย​แล้ว​ฉัน​จะล่าสัตว์​ไม่ได้​! ล่า​ตัว​ใหญ่​ไม่ได้​ คิด​รึ​ว่า​จะล่า​ตัวเล็ก​ไม่ได้​? ใคร​กล้า​ก่อกวน​ ฉัน​จะให้​มัน​รู้​ว่า​อะไร​เรียก​ว่า​โหด​!”

เอ่ย​จบ​ หลิน​จื่อ​ก็​เดินหน้า​ไป​ด้วย​ความโมโห​

หลิน​เหล่​ยก​ระ​ทืบ​เท้า​ที​หนึ่ง​ “พี่​เห​มิ่ง พี่​ทำให้​ผม​ผิดหวัง​มาก​นะ​ พี่​! รอ​ผม​เดี๋ยว​สิ”

หลิน​อิ๋ง​ยก​นิ้วโป้ง​ให้​เซี่ย​เห​มิ่ง “เป็น​แบบอย่าง​ที่​ดี​! อย่า​ไป​โน้มน้าว​พี่​ฉัน​เลย​…เหอะ​ๆ…” ก่อนที่​หลิน​อิ๋ง​จะตาม​ไป​ด้วย​

เซี่ย​เห​มิ่งหัวเราะ​แห้ง​ๆ เดินตาม​อยู่​ข้างหลัง​ ผ่าน​เรื่อง​ใน​วันนี้​มา เขา​มีความคิด​จะออก​ไป​จริงๆ​ ชีวิต​แบบนี้​ไม่ใช่สิ่งที่​เขา​ต้องการ​ เขา​เพียงแค่​อยาก​หา​งาน​ที่​มั่นคง​ก็​เท่านั้น​…

ขณะเดียวกัน​ ฟางเจิ้งกำลัง​ฟังเด็กแดง​บอกเล่า​คำ​พวก​นั้น​ด้วย​หน้ามืด​ทะมึน​

“อาจารย์​ อีก​ฝ่าย​บอ​กว่า​เล็ก​ใหญ่​ไม่สน​ เขา​แค่​ต้องการ​หนัง​กับ​เนื้อ​ จิ๊ๆ ดูท่า​คน​ที่​ท่าน​พา​กลับใจ​จะเป็น​แค่​ดาบ​เล่ม​เดียว​ คน​ที่​ใช้ทำ​ดาบ​ทำ​เรื่อง​ชั่ว​ยัง​ไม่เป็นไร​เลย​ อีก​อย่าง​ เขา​ยัง​จะหัก​ขา​ท่าน​ด้วย​นะ​” เด็กแดง​เล่า​

ฟางเจิ้งแค่น​เสียง​ขึ้น​จมูก​ “ดาบ​ไม่น่ากลัว​ ดาบ​อยู่​ใน​มือ​คน​ต่างกัน​ สมรรถนะ​ก็​ต่างกัน​ คนใช้​ดาบ​แบบนี้​ต่างหาก​ที่​น่ากลัว​จริง​ นี่แหละ​มือมืด​ที่อยู่​เบื้องหลัง​”

“อาจารย์​ ท่าน​ก็​โยน​เขา​ลงนรก​อี​กสิ​ ให้​เขา​มีความสุข​เสียหน่อย​” เด็กแดง​หัวเราะ​คิกคัก​

ฟางเจิ้งส่ายหน้า​บอก​ “การ​เปิด​ประตู​นรก​เหนื่อย​เกินไป​ อาจารย์​เพิ่ง​เปิด​ไป​ ตอนนี้​สมอง​แทบจะ​ระเบิด​แล้ว​ ถ้าเปิด​อีก​ นาย​จะเอาชีวิต​อาจารย์​รึ​ไง?”

“อาจารย์​ แล้​วจะ​เอา​ยังไง​ดี​ หรือว่า​จะให้​เขา​ทำร้าย​สัตว์​ใน​ภูเขา​ต่อไป​?” กระรอก​เอ่ย​อย่าง​ร้อนใจ​

ฟางเจิ้งส่ายหน้า​ “ไม่ ไม่ได้​” พูดถึง​ตรงนี้​ ฟางเจิ้งกวาดสายตา​มอง​อภินิหาร​นั้น​ใน​ความคิด​! เดิมที​จะเก็บ​ไว้​ใช้กับ​เหลียงเฉิง​หู่​ ถ้าสั่งสอน​เขา​แล้ว​ไม่หลาบจำ​ ก็​จะให้​เขา​สุขสม​มากกว่า​เดิม​อย่าง​ไม่ถือสา​! แต่​ตอนนี้​ดูๆ​ แล้ว​มีคน​ที่​ต้อง​โดน​มากกว่า​

พูด​จบ​ ฟางเจิ้งก็​เดิน​ไป​ทาง​พวก​หลิน​จื่อ​

หลิน​จื่อ​วิ่ง​รวดเร็ว​ ทิศทาง​ที่​ไป​ไม่ใช่จุด​ที่​ฟางเจิ้งอยู่​ ขณะ​กำลัง​วิ่ง​พลัน​ได้ยิน​เสียง​นก​ร้อง​ที่​คุ้นหู​ ร่าง​จึงหยุด​ลง​โดยพลัน​ ไม่กล้า​ขยับ​! หัว​ใจเต้น​ระรัว​ยิ่งขึ้น​! พูด​ใน​ใจว่า​ ‘เสียง​นี่​…นี่​มัน​เสียง​นก​มังกร​บิน​!’

หลิน​จื่อ​วิ่ง​เร็ว​เกินไป​ หลิน​เหล่​ย​กับ​หลิน​อิ๋ง​ตาม​ไม่ทัน​ ส่วน​เซี่ย​เห​มิ่งด้วย​ความ​ที่​ใน​ใจมีความคิด​อื่น​จึงไม่ได้​วิ่ง​เร็ว​มาก​ แค่​ตาม​อยู่​ข้างหลัง​หลิน​อิ๋ง​ ดังนั้น​คน​พวก​นี้​จึงทิ้ง​ระยะห่าง​กัน​ช่วง​หนึ่ง​

ขณะเดียวกัน​ ฟางเจิ้งได้ยิน​เสียง​นี้​เช่นกัน​ จึงคิ้ว​ขมวด​เอ่ย​ “นี่​มัน​เสียง​ของ​นก​มังกร​บิน​!”

“อาจารย์​ นก​มังกร​บิน​คือ​อะไร​?” เด็กแดง​กับ​กระรอก​ถามด้วย​ความแปลกใจ​พร้อมกัน​

ฟางเจิ้งตอบ​ “มังกร​บิน​คือ​ชื่อ​เรียก​ท้องถิ่น​ของ​พวกเรา​ เป็น​นก​ชนิด​หนึ่ง​ ชื่อ​ทางวิชาการ​คือ​ฮาเซล​เก​ราซ์[​1] ดู​ไป​แล้ว​ไม่ค่อย​สวย​เท่าไร​ แต่​เนื้อ​นุ่ม​มาก​ รสชาติ​อร่อย​ เป็น​ของ​ชั้นยอด​ใน​โลก​มนุษย์​ และ​ยัง​เป็น​อาหาร​ชั้นยอด​ใน​สายตา​นักกิน​มากมาย​! เมื่อ​หลาย​สิบ​ปีก่อน​นก​ฮาเซล​เก​ราซ์​เลย​แทบจะ​ถูกจับ​ด้วย​วิธี​กวาดล้าง​ เกือบ​สูญพันธุ์​แล้ว​ นี่​ก็​เป็น​สัตว์​คุ้มครอง​ระดับ​หนึ่ง​ของ​ประเทศ​เรา​เหมือนกัน​ ล้ำค่า​มาก​ เล่าลือ​ว่า​ตอนนี้​ ราคา​นก​ฮาเซล​เก​ราซ์​ใน​ตลาด​ขึ้น​สูงมาก​ ทั้ง​ยัง​เป็นที่ต้องการ​ของตลาด​”

“อร่อย​ขนาด​นั้น​เลย​รึ​?” เด็กแดง​น้ำลายสอ​เล็กน้อย​…เขา​คือ​ราชา​ปีศาจ​ ถึงจะไม่ลงมือ​กับ​สัตว์​ใน​ช่วง​ให้นม​ลูก​ แต่​ก็​กิน​สัตว์​ใน​ช่วง​อื่นๆ​ มาหมด​! พอ​นึกถึง​เนื้อ​อัน​โอชะ​ก็​หยุด​น้ำลาย​เอาไว้​ไม่ได้​

ฟางเจิ้งยกมือ​เขก​หัว​ไป​ที​หนึ่ง​ “อร่อย​หรือเปล่า​เกี่ยว​อะไร​กับ​นาย​?”

เด็กแดง​เงียบ​ลง​อย่าง​ขมขื่น​

กระรอก​พูด​ “อาจารย์​ คนชั่ว​นั่น​อยู่​ใกล้​ๆ นี่​ นก​ฮาเซล​เก​ราซ์​ก็​อยู่​ด้วย​…มะ…มัน​จะมีอันตราย​ไหม​”

ฟางเจิ้งไม่ตอบ​ นี่​ยัง​ต้อง​ถามอีก​เหรอ​? ใช้เท้า​คิด​ก็​รู้​ว่า​อีก​ฝ่าย​ต้อง​ไม่ปล่อย​โอกาสดี​ๆ แบบนี้​ไป​แน่​ ฟางเจิ้งเลย​ยิ่ง​หยุด​ไม่ได้​ เขา​วิ่ง​ไป​ยัง​จุด​ที่​นก​ฮาเซล​เก​ราซ์​อยู่​อย่าง​รวดเร็ว​

หลิน​จื่อ​ไม่กล้า​วิ่ง​ เขา​เคลื่อน​อย่าง​ตัว​เงียบๆ​ แต่​ถึงอย่างไร​เขา​ก็​ไม่ใช่เหล่า​เหลียง​ จะให้​นิ่ง​เหมือน​แมวป่า​คง​ไม่ได้​ ทว่า​เขา​มีความระมัดระวัง​มาก​พอ​ ฉะนั้น​เลย​ไม่ได้​ทำให้​นก​ฮาเซล​เก​ราซ์​ตกใจ​หนี​ไป​ เขา​แหวก​พุ่ม​หญ้า​ออก​ เห็น​พุ่มไม้​เตี้ย​ผืน​หนึ่ง​ ข้างล่าง​มีลำธาร​ไหลผ่าน​ พุ่มไม้​เหล่านั้น​ออก​ผลไม้​อย่างเช่น​เบอร์​รี่​แล้ว​ หลิน​จื่อ​รู้​ว่าที่​แบบนี้​ล่อ​นก​ฮาเซล​เก​ราซ์​มาได้​ง่าย​ที่สุด​ และ​ยิ่ง​มั่นใจ​ว่า​ตน​ไม่ได้​ฟังเสียง​พลาด​!

“ไม่แน่​ว่า​ฤดู​นี้​อาจจะ​ได้​นก​ฮาเซล​เก​ราซ์​มาสัก​รัง​ อย่าง​แย่​สุด​ก็​น่าจะ​ได้​ไข่​สอง​สามฟอง​มั้ง? ตัว​ใหญ่​เอา​ไป​ขาย​ ตัวเล็ก​มากิน​เอง​ ไข่เจียว​ก็​ไม่เลว​…” หลิน​จื่อ​นึกถึง​ตรงนี้​ ถึงกับ​กลืนน้ำลาย​โดยไม่รู้ตัว​

หลิน​จื่อ​พิจารณา​มอง​พุ่มไม้​เตี้ย​อย่าง​ละเอียด​ ก็​พบ​กับ​เป้าหมาย​ใน​พุ่มไม้​เตี้ย​ตามนั้น​จริงๆ​ นก​ฮาเซล​เก​ราซ์​เพศ​เมีย​ตัว​หนึ่ง​กระโดด​ไป​บน​พุ่มไม้​เตี้ย​ กำลัง​มอง​รอบ​ๆ อย่าง​ตื่นตัว​

“เด็กดี​ แก​นี่เอง​!” หลิน​จื่อ​ยิ้ม​อย่าง​ตื่นเต้น​ ง้างสาย​ธนู​แล้ว​ยิง​!

รวดเดียว​เสร็จสิ้น​ เห็นได้ชัด​ว่า​หลิน​จื่อ​ก็​เป็น​มือโปร​ด้าน​ธนู​เหมือนกัน​!

ทว่า​ตอนนี้​เอง​ หลวงจีน​จีวร​ขาว​รูป​หนึ่ง​พลัน​โผล่​มาข้างหน้า​ ใช้มือ​ข้างเดียว​คว้า​ลูกธนู​ที่​ยัง​ไม่ยิง​ออก​ไป​ไว้​!

หลวงจีน​ที่​โผล่​มากะทันหัน​ทำให้​หลิน​จื่อ​ตกใจ​สะดุ้ง​ โยน​คันธนู​ทิ้ง​ตาม​จิตใต้สำนึก​ ร้อง​เสียงดัง​พร้อมกับ​ล้ม​หงาย​ไป​ข้างหลัง​

ผล​คือ​มีมือ​ใหญ่​ทรงพลัง​ข้าง​หนึ่ง​คว้า​เขา​เอาไว้​ ทำให้​เขา​ยาก​จะหนี​รอดไป​ได้​

“อ​มิตา​พุทธ​ ประสก​ วาง​ดาบ​ลง​จะสำเร็จ​อรหันต์​ทันที​ ทะเล​ทุกข์​ไร้​ขอบเขต​ กลับใจ​คือ​ฟาก​ฝั่ง ชีวิต​ที่​ประสก​ฆ่ากับ​ชีวิต​ที่​ตาย​เพราะ​ประสก​มีมากเกินไป​แล้ว​ หยุด​ซะเถอะ​” ฟางเจิ้งประนม​สอง​มือ​ เอ่ย​ด้วย​ใบหน้า​เมตตา​

“ที่แท้​ก็​เป็น​หลวงจีน​นี่เอง​…อย่า​บอก​นะ​ว่า​เป็น​แก​เอง​ที่​พูด​ให้​เหล่า​เหลียง​เลิก​ล่าสัตว์​” หลิน​จื่อ​ไม่สน​ว่า​ฟางเจิ้งพูด​อะไร​เลย​ แต่​นึกถึง​เหล่า​เหลียง​ทันที​

ฟางเจิ้งพยักหน้า​บอก​ “ประสก​เหลียง​กลับใจ​คือ​ถึงฟาก​ฝั่ง ทำไม​ประสก​ต้อง​ยึดมั่น​แบบนี้​ล่ะ​?”

“ไร้สาระ​! เหล่า​เหลียง​เจ้าคน​ไร้​สมอง​นั่น​จะไป​ฟังคำพูด​แก​ได้​ยังไง​ แก​คิด​ว่า​ฉัน​จะเชื่อ​คำพูด​ไม่กี่​คำ​ของ​แก​เหรอ​ จะบอก​อะไร​ให้​นะ​ พวกเรา​สอง​คน​สวม​กางเกง​ตัว​เดียวกัน​โตมา​ด้วยกัน​ ตี​แม่ไก่​ตายตัว​แรก​ ก็​เป็น​ฉัน​ที่​สอน​เขา​ไม่ใช่เหรอ​? ไม่มีฉัน​อยู่​ เขา​จะรู้จัก​การล่าสัตว์​ได้​ยังไง​! แต่​ฉัน​เข้า​เมือง​ไป​ เขา​กลับ​เลือก​ล่าสัตว์​ต่อ​ใน​ป่า​ ตอนนี้​เป็น​มือโปร​แล้ว​ ไม่ขอบคุณ​ฉัน​ แต่กลับ​ฟังคำพูด​หลวงจีน​อย่าง​แก​ ยอม​กลับตัวกลับใจ​เนี่ย​นะ​ แม่งเสียชาติเกิด​จริงๆ​!” หลิน​จื่อ​ด่า​ว่าด้วย​ความโกรธ​

ฟางเจิ้งอึ้ง​งัน​ เขา​เห็น​ความทรงจำ​ข้างใน​หัว​ขณะ​อยู่​ใน​นรก​ภูเขา​ดาบ​ของ​เหล่า​เจ๋อ​เชวียน​ แต่​ใน​นั้น​ไม่มีเงาของ​หลิน​จื่อ​ ตอนนี้​มาคิด​ๆ ดู​แล้ว​ ใน​นรก​ภูเขา​ดาบ​จะปลุก​ภาพ​ความทรงจำ​ของ​ผู้​รับโทษ​ และ​ภาพ​ที่​เกี่ยวกับ​ผู้​รับโทษ​โดยตรง​ แต่​จะไม่ดึง​สิ่งที่​เกี่ยวข้อง​ทางอ้อม​เข้าไป​

หรือ​พูด​ได้​ว่า​ เหลียง​เจ๋อ​เชวียน​ไม่เคย​กล่าวโทษ​หลิน​จื่อ​ ยังคง​คิด​ว่า​นั่น​คือ​เจตนา​เดิม​ของ​เขา​เสมอ​…

แต่​ไม่ว่า​อย่างไร​ ฟางเจิ้งรู้​ว่า​คน​ผิด​หรือ​คนชั่ว​ที่​แท้จริง​ไม่ใช่เหลียง​เจ๋อ​เชวียน​ แต่​เป็น​หลิน​จื่อ​ที่​เปลี่ยน​เหลียง​เจ๋อ​เชวียน​ให้​กลายเป็น​เหลียงเฉิง​หู่​ กระทั่ง​มากกว่า​ตัว​เหลียง​เจ๋อ​เชวียน​เอง​เสีย​อีก​! นี่​ต่างหาก​คือ​คนชั่ว​ที่​แท้จริง​!

“อ​มิตา​พุทธ​ ประสก​มีบาปกรรม​ท่วม​ตัว​ ไม่คิด​จะเปลี่ยน​จริงๆ​ หรือ​?” ฟางเจิ้งมีสีหน้า​เคร่งขรึม​อย่างยิ่ง​

หลิน​จื่อ​หัวเราะ​เสียงดัง​ “สิ่งที่​ฉัน​หลิน​จื้อเฉิง​ทำ​แล้ว​ไม่เคย​เสียใจ​! ตำรวจ​ทำ​อะไร​ฉัน​ไม่ได้​ แล้ว​แก​ไอ้​ลา​หัวล้าน​จะทำ​อะไร​ฉัน​ได้​?”

“ทำความ​ชั่ว​เยอะ​ จะไร้​ลูกหลาน​สืบสกุล​” ฟางเจิ้งกล่าว​

“ไร้​ลูกหลาน​สืบสกุล​? ชิ…อย่า​มาตลก​ ไก่​ที่​ฉัน​ฆ่ามีมากกว่า​ที่​แก​เห็น​เยอะ​! นี่​คง​ไม่ได้​เพิ่ม​น้องชาย​น้องสาว​ให้​ฉัน​หรอก​นะ​? น่าเสียดาย​ อายุ​ห่าง​กัน​เกินไป​ เด็ก​สอง​คน​นั่น​ถูก​สอน​ล้างสมอง​จน​เป็น​ขยะ​ปัญญาอ่อน​ แม้แต่​มด​ยัง​ไม่กล้า​ลงมือ​เลย​…เป็น​พวก​ไร้ประโยชน์​” หลิน​จื้อเฉิง​ส่ายหน้า​เอ่ย​

………………………………………………………….…………

[1]ฮาเซล​เก​ราซ์​ (hazel grouse) เป็น​นก​ตระกูล​ไก่ป่า​ มีขนาดเล็ก​ราว​ 14–15 นิ้ว​ ตัวผู้​มีหงอน​สั้น​ คอ​สีขาว​ขอบ​ดำ​ ตัวเมีย​จะหงอน​สั้น​กว่า​และ​ไม่มีสีดำ​ที่​คอ​ นก​ชนิด​นี้​กิน​อาหาร​บน​พื้นดิน​และ​กิน​พืช​เป็นหลัก​ รัง​ก็​อยู่​บน​พื้นดิน​เช่นกัน​