35 ยูจีน เริ่มใหม่

“ซาร่าจัง♪ มอนสเตอร์ไปทางนั้นจ้ะ☆” (ซูมิเระ)

“จ้ะ ซูมิเระจัง♪ ปล่อยชั้นได้เลย☆ อ๊ะ ชั้นจะปล่อยตัวนั้นไว้ให้เธอนะ” (ซาร่า)

“ได้จ้าา~☆” (ซูมิเระ)

—กย้าาาาาา!!

—กุว้าาาาาาา!!

มอนสเตอร์ตัวใหญ่ ถูกสไลซ์เป็นสองซีก โดยดาบศักดิ์สิทธิ์

ฝูงของมอนสเตอร์สัตว์รูปมนุษย์ ที่ถืออาวุธ ระเบิดและไหม้จากลูกบอลไฟยักษ์ของซูมิเระ

มอนสเตอร์กรีดร้อง และวิ่งหนีไป

ภายในทั้งหมดนั้น สาวที่น่ารักสองคน เหยี่ยบย่ำมอนสเตอร์เหมือนเต้นรำ

“กุโอออออออออ้!”

พวกมันน่าจะค้นพบ ว่าพวกมันเทียบกับทั้งสองไม่ได้ ดังนั้น มอนสเตอร์จำนวนหนึ่งโจมตีผมแทน

—เสียงสะทท้อนสองสวรรค์: รูปแบบลม – [คาไมทาชิ]

ผมสไลซ์มอนสเตอร ด้วยดาบเวทย์ไฟ

(แต่ชั้นได้ยินว่า มอนสเตอร์จากชั้น 51 มันอีกระดับหนึ่งจากก่อนหน้านะ…) (ยูจีน)

ดาบผมทำงานได้อย่างดี

ความเป็นจริง มันมีความสุข

แต่มันยังขาดไป ต่อหน้าซูมิเระและซาร่า

นั่นเป็นที่มันทำลายล้างมากเท่าไหร่ เมื่อทั้งสองคน ทำงานเป็นทีม

“เย้☆” (ซูมิเระ)

“นั่นง่ายเนาะ” (ซาร่า)

ซูมิเระยิ้ม และแปะมือสูงๆกับซาร่า

มีศพมอนสเตอร์เป็นภูเขา ที่ข้างหลังทั้งสองคน

“ยูจีนคุง เราเสร็จแล้วจ้ะ~☆” (ซุมิเระ)

“ร่างที่กล้าหาญของตัวเราเป็นไงบ้าง ยูจีน?” (ซาร่า)

ซูมิเระโบกมือด้วยรอยย้ม ละซาร่าปัดผมอย่างสง่างาม

และเธอสองคน จับมือกันอย่างแน่น

(…ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่พวกเธอสนิทกันขนาดนี้เนี่ย?) (ยูจีน)

ผมเอียงหัว

แค่เมื่อวันก่อน การเป็นคนกลางให้ทั้งสองเมื่อเธอเถียงกัน มันเป็นเรื่องรายวันไปแล้ว

“เธอทั้งสองน่าประทับใจอ่ะ รู้สึกต่างไปอย่างสิ้นเชิงเลย” (ยูจีน)

“ใช่มั้ย? เอ่ะเฮะเฮะ~” (ซูมิเระ)

“ใช่ป่าว? ตกหลุมรักตัวเราอีกครั้งป่ะ? ตกอีกแล้ว ช้ะป้ะ?” (ซาร่า)

“ซาร่าจัง?” (ซูมิเระ)

“ไม่ใช่แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอกมั้ง?” (ซาร่า)

“…หืมม เฮ้ ยูจีนคุง ตัวเราทำงานหนักนะวันนี้อ่ะ ตัวเราเลยอยากได้รางวัลอ้ะ” (ซูมิเระ)

“ซูมิเระจัง นั่นผิดกฎ” (ซาร่า)

“ไม่ใช่แค่นี้เอง ไม่เป็นไรม้้ง?” (ซูมิเระ)

“”…..””

ทั้งสองจ้องกัน

งั้นพวกเธอก็ไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์อย่างสมบูรณ์อะดิ

“ซูมิเระ ซาร่า อยากไปหาอะไรกินกันป่าว ฉลองเคลียนชั้น 51 กัน?” (ยูจีน)

“”เย้!””

ทั้งสองหันมายิ้ม ในเวลาเดียวกัน

พวกเธอจังหวะเดียวกันเลย

◇◇

—โรงเตี๊ยมดันเจี้ยน: ศาลากะพงขาว

มีโรงเตี๊ยมอยู่เยอะ ในเมืองของนักสำรวจนี้

เรามาถึงร้าน ที่นักเรียนโรงเรียนไปเยอะ

“””เชียส!!”””

เรายกแก้วฉลอง ที่เคลียร์ชั้น

ผมกินเอลดำเหมือนเดิม

ซูมิเระกินค็อกเทลจากผลไม้แดง

ซ่าร่ากินไวน์ขาวมีฟอง

เราก็มีกลับแกล้มจำนวนหนึ่ง

จานชีสผสม

จานก๋วยเตี๋ยวที่มีซอสเปรี้ยว

เนื้อมีกระดูก ที่ปรุงด้วยพริกไทยกับเกลือ

สลัดที่ทำจากผักตามฤดูกาล

“ข้าวจากศาลากะพงขาววอร่อยจังอ้ะ!” (ซูมิเระ)

มันดูเหมือนซูมิเระชอบที่นี่

“ตัวเราไม่เคยมาที่แบบนี้มาก่อนเลย…มันสนุกดีเนาะ” (ซาร่า)

ซาร่าลนลาน กับบรรยากาศที่หนวกหูตอนแรก แต่เธอชินกับมันแล้วตอนนี้

ขณะที่สำหรับผม มันไม่เหมือนว่านี่คือที่โปรดของผม ตั้งแต่เมื่อนานมาแล้วหรอกนะ

มันเป็นที่ที่คลอดด์บอกผม

—ไม่กี่วันก่อน

“ยูจีน มึงฉลองหลังจากเคลียร์ชั้นกับสหายป่ะวะ?” (คลอดด์)

“มันจะดีว่าถ้ากูทำป่ะวะ?” (ยูจีน)

“เฮ้ยเฮ้ย นั่นชัดๆอยู่แล้วเว่ย การเอาชนะบททดสอบ และกินอาหารฉลองด้วยกัน มันเป็นสามัญสำนึก ในการทำให้ความสำพันธ์ของทีมเหนี่ยวแน่นขึ้นด้วยนั่นนะเว่ย” (คลอดด์)

“…จริงอ่ะ?” (ยูจีน)

เราไม่ได้ถูกสอนนั่นในชั้นเรียนในโรงเรียน แต่นักสำรวจแรงค์ A คลอดด์ เป็นคนพูดมัน ดันนั้นเขาน่าจะพูดถูก

“กูจะชวนซูมิเระและซาร่าครั้งหน้า” (ยูจีน)

“เออ ทำเลย” (คลอดด์)

“อยากมาด้วยป่าว?” (ยูจีน)

“……กูไม่อยากถูกเกลียดโดยสองคนนั้นว่ะ กูเลยไม่ดีกว่า” (คลอดด์)

“มึงก็ชวนใครมาด้วยก็ได้ดี๊” (ยูจีน)

“กูถูกเรียกโดยลีโอน่าและเทเรเซียว่ะ” (คลอดด์)

“……งั้น ใครที่มันจบไปคบด้วยวะ?” (ยูจีน)

“เราจะคุยเกี่ยวกับนั่นวันหลัง มึงก็ด้วยเหอะ ยูจีน ทำให้รอบข้างมึงแน่นๆด้วยนะ” (คลอดด์)

“……”

เขาเลี่ยงหัวเรื่อง

แต่เขาบอกผมเกี่ยวกับร้านดีๆ

พูดถึงแล้ว คลอดด์บอกเขามีบางอย่างต้องไปทำวันนี้ เขาเลยมาด้วยกันกับเราไม่ได้

—และดังนั้น ปัจจุบัน

“นี่ ซาร่าจัง แก้วว่างแล้วจ้ะ” (ซูมิเระ)

“ซูมิเระจังก็ด้วย กินพอละเหรอจ๊ะ?” (ซาร่า)

ซูมิเระและซาร่า ชวนกันกินอย่างเป็นกันเอง

ไม่ใช่ความเร็วมันเร็วไปเหรอ?

ถ้าผมจำไม่ผิด ซาร่าไม่ใช่ประเภทที่ดื่มมากนี่

ขณะที่ซูมิเระ เธอเพิ่งเริ่มกินไม่นานมานี้เอง

พูดถึงแล้ว ผมไม่รู้อายุของซูมิเระ แต่จากครูใหญ่ มันควรจะไม่เป็นไร ที่จะพิจารณาว่าเธออายุเท่ากันกับซาร่า

และดังนั้น ขณะที่สำหรับกฎหมายของอาณาจักร อายุ 15 จะถูกปฏิบัติเป็นผู้ใหญ่ และกินเหล้าได้ไม่เป็นไร

ผมพยายามจะถามบางอย่าง ที่กวนใจผมที่นี่

“เฮ้ ซูมิเระกะซาร่า ทำไมจู่ๆ สนิทกันดีนักล่ะ?” (ยูจีน)

“”……””

ทั้งสองที่เต็มไปด้วยยิ้มจนถึงตอนนี้ เปลี่ยนเป็นจริงจัง

คำถามของผมตรงไปเหรอ?

“เพราะ…” (ซูมิเระ)

“ไกด์ดันเจี้ยนจากก่อนหน้า…” (ซาร่า)

“ไกด์ดันเจี้ยน?” (ยูจีน)

พวกเธอพูดถึงอะมาริลลิสซัง?

“เห็นว่ามีข่าวลือ เพราะซาร่าจังกับตัวเรา ไม่สนิทกัน” (ซูมิเระ)

“พวกเราไม่อยากสร้างปัญหาให้ตัวเธออ่ะ” (ซาร่า)

“ไม่ นั่น…” (ยูจีน)

มันเพื่อ…ผม?

ผมรู้สึกแย่สำหรับสองคน ถ้าเป็นแบบนั้น

“และดังนั้น พวกเราสองคนคุยกัน” (ซูมิเระ)

“ใช่แล้ว นั่นเมื่อเราสังเกต นี่ ไม่ใช่เวลาสำหรับเรา ที่จะมาสู้กันเอง” (ซาร่า)

“เราเลยตัดสินใจจะสนิทกัน!” (ซูมิเระ)

“แต่นั่นมันซื่อๆเกินไป” (ซาร่า)

“มันดูเหมือนตัวเราไปกดดันเธอทั้งสอง…ขอโทษ” (ยูจีน)

ผมขอโทษพวกเธอทั้งสองคน

“เอ๋?! ตัวเราไม่ได้กดดันตัวเองซักนิดเลยนะ” (ซูมิเระ)

“มันเป็นโอกาสดีน่ะ” (ซาร่า)

“เข้าใจละ” (ยูจีน)

นั่นดีนะ ถ้างั้น

“และดังนั้น ตัวเราคิดว่าจะให้ซาร่าอ่อนลงที่นี่ เพื่อที่จะสนิทให้ดีกว่าเน้☆” (ซูมิเระ)

“ตัวเธอว่างั้น แต่มันชั๊ดชัด ที่ตัวเธอมีแผนที่จะขยี้ชั้น เพื่อที่จะอยู่กันตามลำพังกะยูจีน” (ซาร่า)

“งั้นเราก็คิดเหมือนกันอะดี้ ซาร่าจัง~☆” (ซูมิเระ)

“ฟุฟุ!” (ซาร่า)

“อ๊ะ หัวเราะกลบเกลื่อน! กินอีกเล้ย~!” (ซูมิเระ)

“เฮ้ อย่าผสมมันดิ! ตัวเธอก็กินด้วย!” (ซาร่า)

“เฮ้ย ใจเย็นซักนี้ด…” (ยูจีน)

ทั้งสองไปเร็ว

—2 ชั่วโมงต่อมา

“ฟุฟุฟุ…ซูมิเระจาง ตัวเธออ่ะแดงจ๋าเชียว มาวย้าง?” (ซาร่า)

“ยางม่ายเมา ชั้นหวาย~☆ แล้วตัวเธออ่า ซาร่าจาง? ดูง่วงน้า ไปน้นอนก็ได้น้า รู้วป้ะ” (ซูมิเระ)

“โอ้วชั้น กังวลเกี่ยวกับตัวเราอ๋อ?” (ซาร่า)

“แน่นอนจ้า~” (ซูมิเระ)

“จายดีจาง ซูมิเร้จาง” (ซาร่า)

พวกเธอปลิ้นจัด

ทั้งสองคุยธรรมดายังไม่ไหวเลย

“เฮ้ ไม่ใช่ตัวเธอทั้งสองกันกันเยอะไปเหรอ?” (ยูจีน)

ผมถาม กังวล

พูดถึงแล้ว ผมไม่เคยมีประสบการณ์การเมา

เห็นว่ามันเป็นสภาพร่างกายของผม

ผมถูกทำให้ดื่มไวน์ไปเยอะจัดเลยโดยเอริก่อนหน้า แต่เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอพูดว่า ‘ยูจีนไม่เมาอ้ะ น่าเบื่อจริง~’ ละไปงีบ

ผมอายุมากกว่า 15 เมื่อผมถูกทิ้งโดยเพื่อนวัยเด็กของผม ไอริ

คืนก่อนที่จะมาเรียนต่างประเทศ ที่โรงเรียนเวทย์ผมกินเหล้ากะป๊า

ป๊าพูด ‘เฮ้ย มันหายากนะ ที่จะมีใครจะมาชนะพ่อ เมื่อมันเป็นเรื่องกินเหล้าอ่ะ รู้ป่าว?’ แต่ป๊าเมาแอ๋อย่างง่ายๆก่อนผม

ขอบคุณนั่น ผมจบที่การต้องดูแลขี้เมาคืนก่อนที่จะออกเดินทาง

…แต่การไม่เมา มันก็หยาบ ในแบบของมันเอง

“เฮ้ ยูจีนคูง…” (ซูมิเระ)

“ยูจีนจ๋า ตัวราวมีอารายอย้ากจะถามจ้ะ…” (ซาร่า)

ซูมิเระและซาร่า สไลด์ตัวมาทางผม

“บางอย่างที่อยากจะถามเหรอ?” (ยูจีน)

ตาของทั้งสอง ว่างเปล่า

ผมกลัวนิดหน่อย ว่าพวกเธอจะถามอะไรกัน

“นายยางมะลืมเกี่ยวกับเพื่อวายเด็กจางอ๋อ?” (ซูมิเระ)

“ยูจีน นายยางชอบเพื่อนวัยเด็กอยูป๊ะ?” (ซาร่า)

“……เอ๋?” (ยูจีน)

มันดูเหมือน นี่คือที่ซูมิเระและซาร่า อยากจะถาม

“เกี่ยวกับไอริ หือ…” (ยูจีน)

โดนบอกอย่านี้ ผมนึกเกี่ยวกับเพื่อนวัยเด็กของผมซักพัก

นั่นใช่แล้ว ไกที่ทำให้ผมมาที่โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน…

แต่ ตอนนี้ผมมีซูมีเระ และได้ตั้งตี้ใหม่กับซาร่า

เราได้เดินหน้าผ่านชั้นต่างๆในหอคอยซีนิท อย่างราบรื่น

นั่นเป็นเรื่อแน่นอน

ความรู้สึกน่าสมเพช ที่ผมมี เมื่อผมมาที่โรงเรียนแรกๆหายไปแล้ว

เข้าใจแล้ว

ผม ลืมเกี่ยวกับความสิ้นหวัง ในเวลานั้นไปแล้วล่ะ

“ตัวเรา…” ผยูจีน)

ทันที ที่ผมกำลังจะใส่ความรู้สึก ลงไปในคำพูด…

“ฟฟฟี้”

“ฟฟฟี้”

“หืม?” (ยูจีน)

ซูมิเระและซาร่า หลับไปเมื่อเวลาที่ผมสังเกต

ผมตอบคำถามพวกเธอไม่ได้เลย

ช่วยไม่ได้น้า ผมจะพาเธอไปที่หอ

ผมจ่ายบิลสำหรับศาลากะพงขาว และอุ้มซูมิเระและซาร่า ไปกับผม

พูดนั่นปั้ป ผมจะขนพวกเธอเป็นสัมภาระไม่ได้ ผมเลยสร้างบางอย่างที่คล้ายกับเปลญวนด้วยเวทย์บาเรียและผมให้พวกเธอทั้งสอง นอนอยู่นั่น

ผมสงสัยว่าพวกเธอจะไม่ตกแบบนี้

แต่มันดูเหมือน นั่นดึงความสนใจของรอบข้าง นักเรียนโรงเรียน พูดกับผม

“เฮ้ย ยูจีน อุ้มสาวไปกับนาย—เดี๋ยว ไม่ใช่นั่นประธานสภาซาร่าเหรอ?!”

“มากกว่านั้น แม้แต่มีคนต่างโลกซูมิเระจังอีก!”

“สองคนเลยเรอะ?!”

“คนป่า!!”

“ขอให้ตกเหอะ เพี้ยง!!”

“เดี๋ยวโว้ย ชั้นเพียงแต่พาพวกเธอกลับไปหอ” (ยูจีน)

“””……”””

ทำไมผู้ถูกมองด้วยสายตาสงสัยจากพวกนั้นล่ะ?

ลงมือกับสาวเมา มันผิดศีลธรรมนะโว้ย รู้กันป่าววะ?

ผมอุ้มซูมิเระและซาร่า กลับไปที่หอหญิง ระหว่างที่ถูกพูดด้วยโดยนักเรียนโรงเรียน

ผมฝากพวกเธอไว้กับผู้ดูแลหอ ที่ทางเข้า

ในที่สุดผมก็พักได้

(…ความสัมพันธ์ของทีมเรา เหนียวแน่นขึ้นป่ะเนี่ย?) (ยูจีน)

ผมไม่รู้จริงๆ

อย่างไรก็ตาม สุขภาพจิตผมดีขึ้น กว่าก่อนหน้า

มันน่าจะเพราะต้องขอบคุณซูมิเระและซาร่า

เอริด้วย

พรุ่งนี้ มาทำเต็มที่กันเถอะ

◇◇

“ขอโทษนะ ยูจีน ตัวเราสำรวจกับตัวเธอไม่ได้ซักพัก…” (ซาร่า)

ซาร่าพูดนี่อย่างขอโทษ วันต่อมา

เมื่อผมถามเหตุผล…

“เทศกาลโรงเรียน ของโรงเรียนเวทมนตร์?” (ซูมิเระ)

ซูมิเระทำสีหน้าตกใจ

เข้าใจแล้ว นี่คือครั้งแรก สำหรับซูมิเระ

“ครั้งนึงในทุกๆปี เรามีอีเว้นท์ใหญ่ที่โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน พร้อมด้วยนักเรียนที่เป็นผู้นำหลักๆ จะมีทัวร์นาเมต์ศิลปะการต่อสู้ ที่ตัดสินหาคนเก่งทีุ่ดในโรงเรียน และการนำเสนอเวทย์ใหม่ แล้วก็มีประมูลอุปกรณ์เวทย์ ที่ถูกเจอในดันเจี้ยนสุดท้าย ดังนั้นมันไม่ใช่แค่จากเมืองดันเจี้ยน มันจะมีแม้แต่คนจากทวีปอื่นที่มาด้วยน่ะ” (ยูจีน)

“เข้าใจแล้ว!! ว้าว นั่นฟังดูน่าสนุกจัง!!” (ซูมิเระ)

ตาของซูมิเระ ส่องสว่าง

แต่ไม่นานก็ทำหน้ามีคำถาม

“เธอจะเป็นผู้นำนั่น ในฐานประธานสภานักเรียนเหรอ ซาร่าจัง?” (ซูมิเระ)

“ไม่มีทาง ทีมผู้ดูแลเทศกาลโรงเรียน ได้ถูกตั้งมากันเพื่อนั่นน่ะ  สภานักเรียนเพียงแค่ช่วย นั่นทำไม จริงๆแล้วตัวเราใช้เวลามาให้ตัวเราเองไม่ได้น่ะ…” (ซาร่า)

“เป็นไปได้มั้ยว่า เพราะมันเป็นผู้นำของทีมผู้ดูแล?” (ยูจีน)

ผมนึกถึงอะไรที่เกิดขึ้นปีที่แล้ว และเดานี่

“นั่นใช่แล้ว! ยัยบ้าเทศกาลนั่น!! คิดว่ามันทั้งหมดโอเค ตราบใดทีตัวเธอทำทุกกอย่างให้ดูหวือหวา!!” (ซาร่าป

เสียงของซาร่า ดังขึ้น

“ยูจีนคุง นี่เกี่ยวกับอะไรเหรอ?” (ซูมิเระ)

“มันดูเหมือนตัวท็อปของทีมผู้ดูแลเทศกาลโรงเรียน ปรกติแล้วสร้างปัญหาน่ะ ตัวเราได้ยินมาว่า เธอให้สภานักเรียนเก็บกวาดที่เธอทำตลอด” (ยูจีน)

“มันจะเหมือนกันปีนี้ด้วย…ยัยนั่นมันตัวสร้างไปหา แต่เธอแค่มีเสน่ห์ และมีนักเรียนเป็นเบี้ยล่างเธอเยอะ เธอเลยควบคุมไม่ได้อย่างไวเลยล่ะ…” (ซาร่า)

ผมบอกได้ว่าซาร่าลำบากที่นี่ ด้วยสีหน้าของเธอ

“งี้ มันดูเหมือนมันจะยาก ที่ซาร่าจะเข้าร่วมซักพักนึง” (ยูจีน)

“ตัวเราขอโทษนะ ยูจีน ซูมิเระจัง” (ซาร่า)

“ช่วยไม่ได้แหละ ถ้านั่นคือเหตุผลของตัวเธอ ยูจีนและตัวเราจะ—” (ซูมิรเะ)

“ซูมิเระจัง ห้ามขโมยความเด่น” (ซาร่า)

“ห-โห่ เอาน่า แน่นอนว่าไม่หรอก☆ ซาร่าจัง” (ซูมิเระ)

“เรามาคุยกันแค่สองคนก่อนดีกว่ามั้ย~?” (ซาร่า)

“ตัวเราเข้าใจนะ รู้ป่ะเนี่ย” (ซูมิเระ)

ซาร่าดึงมือของซูมิเระ

ซูมิเระแลแะซาร่า คุยกันในเสียงเบาๆ

มันดูเหมือนพวกเธอมาถึงข้อสรุป หลังจากซักพัก

“งั้นตอนนี้ ยูจีน รอตัวเราด้วยนะ… ตัวเราจะกลับมาอย่างเร็วเลย” (ซาร่า)

ซาร่าออกจากตึกสภานักเรียน อย่างไม่เต็มใจ

มันตอนนี้มีแค่ซูมิเระและผม

“ดูเหมือนการสำรวจ จะถูกเลื่อนไปซักพักนะ” (ยูจีน)

“มันหมายถึงตัวเธอกะตัวเราขาดความแกร่งไปเหรอ?” (ซูมิเระ)

ซูมิเระทำหน้าที่สลดใจ

“นั่น…มันจะดีกว่า ที่จะเช็คความแกร่งของเราก่อนที่จะเล็งไปที่ชั้น 52 ซาร่าเก่รอบด้าน ที่ครอบคลุมได้ท้งระยะใกล้ กลาง ไกล แต่ถ้ามันแค่ตัวเธอและตัวเรา ตาชั่งมันไปทางระยะใกล้มากไป เราจะมีปัญหา กับมอนสเตอร์บินได้” (ยูจีน)

“เข้าใจแล้ว จริงด้วย ได้! งั้น เต็มที่ในนการฝึกกันเถอะ!” (ซูมิเระ)

พลังงาน กลับมาสู่หน้าขอูมิเระ

การเปลี่ยนเพลงเร็ว มันเหมือนเธอเลย

เรามาถึงห้องคลับ ของคลับสัตว์

เพราะทั้งหมด ผมยังมีงานเหลืออยู่

วันนี้ เป็นวันที่ผมดูแลกรง 1

ผมขอให้ซูมิเระรอข้างนอก แต่ผมสังเกตว่าบางอย่างแปลกไป เมื่อผมเข้าหาประตูกรง

(…บางคนอยู่ข้างใน?) (ยูจีน)

ผนึกของกรงถูกแก้

มันไม่เหมือนว่ามันแตกหัก แต่เปิด ด้วยเวทย์กุญแจที่ถูกต้อง

(ขณะที่สำหรับคนที่จะมีธุระในกรงนี้ มันจะเป็น…) (ยูจีน)

“โอ้ ยูจีนจัง? มันเป็นซักพักแล้วนะ~”

ผมได้ยินเสียงที่ไม่เข้มงวด

เสียงที่ผมรู้จัก

ผมบลอนด์ที่ไม่ได้จัด และผ้าคลุมขาวโทรมๆ ผ้าคลุมขาว เป็นข้อพิสูจน์ว่าเป็นนักวิจัย

“คาโล่เซ็นไป มันเป็นครึ่งปีละครับ” (ยูจีน)

“ยูจีนคุง อืม ใครที่อยู่ตรงนั้นเหรอ?” (ซูมิเระ)

ชัดเจนว่าซูมิเระถาม

ไม่มีความจำเป็นต้องซ่อน ผมตอบตรงๆ

“คาโล่เซ็นไป คือรุ่นพี่ของคลับสัตว์น่ะ” (ยูจีน)

ผมสังเกตหลังจากพูด

เมื่อพูดถึงแล้ว ผมยังไม่ได้แนะนำสมาชิกของคลับสัตว์ ให้ซูมิเระเลย

…ปัญหาคือพวกเขาไม่เพียงแค่แทบจะไม่โผล่มาเลยในคลับ มีแม้แต่พวกเขาบางคน ที่แม้แต่ไม่ได้เข้าเรียนเลยด้วยซ้ำ

มันจริงที่ว่าแทบไม่มีโอกาสให้ได้แนะนำเลย

(แต่สำหรับคนแรก ที่จะเป็นคาโล่เซ็นไป จากทุกคน…) (ยูจีน)

เขาเป็นรุ่นพี่ที่แหกคอก แม้แต่ในหมู่สมาชิกที่ประหลาด ในคลับสัตว์

ผมกังวลเกี่ยวกับซูมิเระหน่อยๆแล้วดิ

■ตอบความคิดเห็น:

>ระวังเกี่ยวกับการฟังความคิดเห็นของผู้อ่านมากเกินไปด้วย!

-คือความคิดเห็นที่ผมได้ ดังนั้นผมคิดว่าจะระวังครับ

■ข้อความจากผู้แต่ง:

ผมเหนื่อยวันนี้ ผมเลยไปนอนแล้วนะครับ

วายุ: สิ่งที่อดแปล

“ตบกูป่าวอีซาร่า” (ซูมิเระ)

“มึงมาไขว้เวทย์กะกูดีกว่า อีซูมิเระ” (ซาร่า)

 แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook ครับ