50 บททส่งท้าย – อาร์ค 2

14 – 18 นาที

◇เมืองดันเจี้ยน: สภาโต๊ะกลม◇

—”ชัยชนะแก่ผู้ท้าทาย~☆”

ภาพและเสียงที่ถูกส่งมาจากระบบดาวเทียม ของดนเจี้ยนสุดท้ายมีเสียงนางฟ้าดังก้อง ในน้ำเสียงที่ร่าเริงมากกว่าปรกติ

12 อัศวินที่ล้อมโต๊ะกลม ฟังนี่อย่างเงียบๆ

และจากนั้น แสงเป็นประกายลงมาสู่ยูจีนและกลุ่มของเขาข้างในจอ

ร่างขอนางฟ้าสวรรค์ ไม่ได้โชว์ขึ้นมาในภาพสด

คนเดียวที่ถูกอนญาตให้เห็นร่างนั้นขอพวกเธอ คือผู้คนเหล่านั้น ที่เอาชนะบททดสอบขอพระเจ้า

นั่นพูดแล้ว ทุกคนในสภาโต๊ะกลม คือผู้ถือสถิติที่เอาชนะชั้น 100

ไม่มีใครอิจฉานี่ อย่างไรก็ตาม…

“ยูจีนคุงเอาชนะ…เจ้าอสูร” (อิโซลเด)

อัศวินที่ 7 อิโซลเด พูดนี่ตะลึงเล็กน้อย

“อะไรของเค้าน่ะ? ทำไมคนแบบนั้นยังอยู่ในแรงค์ B?” (วแลด)

“เค้าเป็นลูกชายของดาบจักรวรรดิ ในอาณาจักรแกรนด์แฟลร์นะ รู้มั้ย?” (ชาร์ล็อตต์)

“ไม่ว่าจะกรณีไหน นั่นมาจากแผนกธรรมดา นั่นมันแค่แปลก!!” (วแลด)

“แม้ว่านายจะบอกชั้นอย่างนั้น…” (ชาร์ล็อตต์)

อัศวินที่ 6 วแลด และอัศวินที่ 5 ชาร์ล็อตต์ คุยกันในเสียงดัง

“…เราควรจะพิจารณาชั้นเรียนของเค้าใหม่จริงๆ” (คอลิน)

“ไม่ใช่ว่าเค้าจะถูกเรียกกลับไปที่อาณาจักรตอนนี้เหรอ เมื่อตอนนี้ที่เค้าได้สู้เจ้าอสูรแล้ว?” (ไบรอน)

“เค้าถูกไล่ออกจากโรงเรียนทหาร ดังนั้นตำแหน่งของเค้าคือชนชั้นกลาง ชั้นสงสัยว่านั่นจะไม่เกิดขึ้นหรอก” (คอลิน)

“พอมาคิดว่าพวกเค้าจะไล่เค้าออก พวกกองทัพจักรวรรดิ ตาบอดอย่างคาดไม่ถึงเหรอ?” (ไบรอน)

อัศวินที่ 9 คอลิน และอัศวินที่ 8 ไบลอน มองจอด้วยความสนใจ

“แต่ถ้าเราปล่อยเค้าไว้แบบนี้ พันธมิตรศักดิ์สิทธิ์และสหพันธรัฐบลูวอเทอร์ จะพยายามชวนเค้าเข้าสมัครนะ รู้มั้ย?”

“ยังไงซะ พวกเค้าจะทำ เค้าเป็นคนที่จะตัดสินใจ ดังนั้นไม่ใช่มันไม่เป็นไรเหรอ?”

“ถ้าแนะนำเค้ามาเป็นผู้สมัคร 12 อัศวินล่ะ?”

“นำเค้าเข้ามาเรอะ? …มันจะเป็นตัวเลือกที่ถูกต้อง ถ้าเค้าเป็นนักเรียนที่โดดเด่น”

สภาโต๊ะกลมเสียงดัง ถึงสภาพที่ไม่ปรกติ

ราชาอูเธอร์ ไม่ได้พูดอะไรเลย และมองจอด้วยหน้าตาที่สนุก และคางของเขา พักอยู่บนมือหนึ่ง

ณ เวลานั้น

“อัศวินโต๊ะกลมครับ! อัศวินที่ 1 แคลร์ซามาจะมาถึงเร็วๆนี้ครับ!!”

เจ้าหน้าที่ดันเจี้ยน กระโดดเข้ามาในห้องประชุม แบบหายใจไม่ทัน

อัศวินโต๊ะกลม เป็นอีกชื่อของ 12 อัศวิน

อัศวินมองหน้ากัน

“โอเค? นั่นค่อนข้างเร็วนะ”

“ไม่ใช่เธอควรจะใช้เวลามากกว่าครึ่งวันเรอะ?”

“เกี่ยวกับนั่น มันดูเหมือนเธอกลับมาด้วยเทเลพอร์ต โดยตัวเธอเอง”

“ดูเหมือนจะอย่างนั้น…เราทำให้เธอทำเกินตัวแล้วสิเนี่ย”

“ชั้นจะไปเจอกับแคลร์ซัง” (อิโซลเด)

อิโซลเดออกจากห้องประชุม ด้วยกันกับเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยน

“พูดถึงแล้ว พวกฮีโร่ของอาณาจักรและพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์ จะโผล่มานี่ ใช่มั้ย?”

“””อ้าาา…”””

‘ตอนนี้เมือนพูดถึงมันแล้ว’ -คือเสียงที่ปวดหัว ที่ส่งออกมาจากห้องประชุม

“คุคุคุ…ให้พวกเค้ากลับไปเลยเหอะ เมื่อเจ้าอสูรไม่อยู่ที่นี่อีกแล้วนี่” (อลิสตาร์)

อัศวินที่ 3 อลิสตาร์ พูดระหว่างที่หัวเราะ

“เราทำแบบนั้นไม่ได้… ประเทศใหญ่ๆมาที่นี่ ด้วยข้ออ้างบังหน้าว่าจะช่วยเมืองดันเจี้ยน เราต้องแสดงการต้องรับที่เหมาะสม ช่วยไม่ได้นะ ชั้นและแคลร์โดโนะ ควรจะเป็นคนที่รับมือกับนี่…” (อับบราม)

เมื่อคนที่อาวุโสที่สุดของพวกเขา อัศวินที่ 12 อับบราม พูดนี่…

“ไม่ต้องห่วง ปล่อยส่วนนั้นไว้ให้ชั้น” (อูเธอร์)

ราชาอูเธอร์พูด

“นั่นโอเคเหรอ?” (ชาร์ล็อตต์)

ชาร์ล็อตต์พูด ตกใจ

มันหายากทสำหรับราชา ที่จะยื่นหัวเขาไปในเรื่องที่มีปีญหาแบบนี้

เพราะทั้งหมด เขาเป็นประเภทที่ว่า ไม่แบ่งเวลามา สำหรับอะไรที่เขาไม่สนใจ

“มาถามพวกเค้ากันเถอะ ว่าพวกเค้ารู้สึกยังไง ที่มาตลอดทางถึงที่นี่ เพื่อที่จะสู้เจ้าอสูร แต่มันถูกเอาชนะซะแล้ว” (อูเธอร์)

“อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! นั่นความคิดดีนะเนี่ย!” (อลิสตาร์)

คนที่หัวเราะ กับอะไรที่ราชาพูด คืออลิสตาร์

“””ได้โปรดอย่า!!!!!!”””

อัศวินคนอื่น รีบพยายามหยุดเขา

“มันล้อเล่นน่ะ พวกเค้าน่าจะถามเกี่ยวกับความปลอดภัยของเมืองดันเจี้ยน เกี่ยวกับกองทัพ และการบริหาร เพราะทั้งหมด พวกเค้ามาที่นี่ ใต้คำสั่งของจักรพรรดิและออราเคิลของเทพธิดา พวกเค้าจะไม่กลับไปมือเปล่า พวกเค้าจะพอใจมากกว่า ถ้าชั้นรับมือกับพวกเค้า ในนฐานะราชา” (อูเธอร์)

“ผมประทับใจอย่างลึกซึ้งครับ ราชาอูเธอร์” (อับบราม)

อับบรามลดหัว

“ตอนนี้มันได้ถูกตัดสินใจแล้ว มันเป็นเวลาที่จะเตรียมงานเลี้ยง! เราจะฉลอง ที่ยูจีนเอาชนะเจ้าอสูร ในแบบที่ยิ่งใหญ่! มาเชิญแขกที่มีเกียรติของต่างชาติกันเถอะ” (อูเธอร์)

“รับทราบ เราควรชวนปาร์ตี้นักสำรวจของนักเรียนด้วยมั้ย? ผมมั่นใจ 100% ว่าพวกเค้าจะถูกล้อมและสาดคำถาม คู่กับการเป็นแมวมองน่ะนะ”

“ใช่…ถ้าพวกเค้าอยากมา พวกเค้ามาได้” (อูเธอร์)

“รับทราบ งั้น มาทำให้เหตุผมของการฉลองนี้ เป็นการที่เจ้าอสูรถูกเอาชนะด้วยนักเรียนของโรงเรียนเถอะ”

“ชั้นจะปล่อยเรื่องรายละเอียดให้เธอนะ” (อูเธอร์)

ราคาอูเธอร์แปรงหนวด

“””เยส ไมลอร์ด!”””

และในแบบนี้เอง ปาร์ตี้ที่ยิ่งใหญ่ถูกตัดสินใจ ใต้คำสั่งของราชาอูเธอร์

◇มุมมอง ยูจีน◇

คืนนึงผ่านไป ตั้งแต่การต่อสู้กับเจ้าอสูร

เกี่ยวกับคนที่ถูกจับไปโดยเจ้าอสูร นักสำรวจแรงค์ S มิเชลเซ็นไป และสมาชิกสภานักเรียน ทุกคนถูกนำส่งเข้าโรงพยาบาล

อัศวินที่ 2 ลอยด์ซามะ กลับไปสู่หน้าที่ปรกติของเขาแล้ว

เก่งจัง

ซูมิเระต้องเช็คสุขภาพ ในห้องพยาบาลโรงเรียน

มันดูเหมือนเธอใช้แรงกายและแรงใจไปมาก จากการใส่อุปกรณ์เวทย์ที่เธอไม่ชิน และอยู่ใต้แรงกดดันที่สู้กับเจ้าอสูร

“…ร่างกายตัวเรารู้สึกเนือยๆ” คือที่เธอพูด ดังนั้นเธอบอกว่าเธอจะนอนบนเตียง ที่ห้องพยาบาลซักพัก หลังจากเช็คสุขภาพ

ซาร่าไปเยี่ยมสมาชิกสภานักเรียนที่โรงพยาบาล

หลังจากนั้น เห็นว่ามีคนสำคัญมาจากคาลเดีย เธอเลยต้องไปทักทายพวกเขา

เป็นประธานสภานักเรียน และสตรีศักดิ์สิทธิ์ยุ่งจริงๆเลย

คนสุดท้ายคือผม แต่

“ยูจีน แต่นายไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเลยนะ?”

“ผมฮีลพวกมันด้วยตัวเองน่ะครับ” (ยูจีน)

“รู้สึกสบายดีใช่ม้้ย?”

“อย่างสมบูรณ์ครับ” (ยูจีน)

“…นายสู้เจ้าอสูรจริงๆเหรอเนี่ย? ไม่ ชั้นดูระบบดาวเทียม แต่รู้มั้ย…”

“คุณพูดได้ว่าผมทำ…” (ยูจีน)

“นายไปได้ ตอนนี้”

นางพยาบาลของโรงเรียน ที่ปากจัดงงงันกับผม

และดังนั้น ผมสุขภาพดี แล่ไม่มีแผนอะไรเลย ผมเลยเหวี่ยงดาบคนเดียวเพื่อฝึก

โรงเรียนไลเคียนปิดชั่วคราว

เห็นว่ามีคนเยอะแยอะที่สำคัญ มาจากต่างประเทศสู่เมืองดันเจี้ยน เจ้าหน้าที่ดันเจี้ยน และครูโรงเรียนเลยต้องไปช่วยด้วย

เพราะนี่ ทั้งโรงเรียนไลเคียน -ไม่ ทั่งเมืองดันเจี้ยนอยู่ไม่สุข

“……”

ผมมองดูฟ้าจากลานฝึก

ท้องฟ้าสีฟ้าที่กว้างใหญ่ รู้สึกอึดอัด

มันเพราะเรือบบินจอดอยู่รอบหอคอยซีนิด ดั่งจะล้อมมัน

ผมมองเรือเป็นสิบๆลำ ที่ดีไซน์คล้ายกัน

ตัวเรือแดงเหมือนเลือด และมีเครื่องหมายดาบดำ วาดอยู่นั่น

มันคืออาณาจักรแกรนด์แฟลร์

คนที่ขับเรือนั้น น่าจะเป็นกองกำลังที่ภาคภูมิใจของอาณาจักร อัศวินสีทอง และมีอัศวินสวรรค์ นำทัพพวกเค้า

บนนั้น มีแม้แต่กำลังการต่อสู้ที่แกร่งที่สุดของอาณาจักร ฮีโร่ดาบ

เมื่อผมได้ยินถึงอัศวินสวรรค์ ผมนึกถึงเพื่อนวัยเด็กของผมไอริ แต่คนที่มาเป็นคนที่ต่างกัน

ผมรู้ชื่อ แต่เขาไม่ใช่คนที่ผมรู้จัก

ที่ตำแหน่งแยกไปจากกองเรืออาณาจักร

มีเรือบิน  ที่สีหลักๆเป็นขาว ขณะที่หัวเรือสีเขียวเป็นเครื่องหมาย

มันเป็นกองเรือบินที่ภาคภูมิใจของพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์์ อัศวินศักดิ์สิทธิ์์

มีประมาณ 20 ลำ

พวกเขาชนะอาณาจักรไปนิดหน่อย

ผมค่อนข้างรู้สึกว่าจำนวนของพวกเขานั้นเจตนา

ผมได้ยินว่าฮีโร่ธนูของคาลเดีย อยู่ในทูตที่มาจากพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์

เห็นว่าซาร่าไปทักทายฮีโร่นั่นแหละ

ขณะที่สำหรับสุดท้าย ผมส่งสายตาไปที่กองเรือ ที่ไม่ได้มาจากทั้งอาณาจักรและพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์

ตรงกับข้ามกับอีกสองประเทศ กองเรือบินนี้ ไม่มีความเป็นหนึ่งเดียวกัน

แต่พวกเขามีเส้นสีน้ำเงินบนท้องเรือ และเครื่องหมายโล่สีน้ำเงิน

มันคือกองเรือสหพันธรัฐ บลูวอเทอร์

เห็นว่ามันเป็นกองเรือ ที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อปราบปรามสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ที่อยู่ใกล้กับดินแดนของสหพันธรัฐบลูวอเทอร์ แต่รีบมาที่นี่ เนื่องจากการฟื้นคืนชีพของเจ้าอสูร

อัศวินที่ 1 ที่เรียกว่าดาบของราชา แคลร์ แลนสล็อตซามะ  ก็เข้าร่วมในการปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งใญ่ด้้วย แต่เธอกลับมาแล้ว

3 อำนาจใหญ่ ของทวีปใต้: อาณาจักรแกรนด์แฟลร์ พันธมิตรศักดิ์สิทธิ์ และสหพันธรัฐบลูวอเทอร์

ผมไม่รู้ว่ามันเป็นนานแค่ไหนแล้ว ตั้งแต่กองทัพที่พลังขนาดนี้ ได้รวมตัวกันจนถึงระดับนี้

อย่างน้อยผมก็ไม่เคยได้ยินแบบนั้น

วัตถุประสงก็คือ…

(เฮฮฮ๋ หลายคนจางที่มารวมกัน {เพื่อเค้า~} (เอริ)

เสียงที่ไร้กังวลของเอริ สะท้อนในหัวของผม

(มันเปลี่ยนเป็นค่อนข้างจะเรื่องใหญ่เลยนะ หือ) (ยูจีน)

(ยังไงซะ เพราะทั้งหมด นอกจากที่สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ตื่นขึ้นมาบางครั้งบางคราว มันเป็นดินแดนที่สงบ การที่เจ้าอสูรฟื้นคืนชีพ ต้องเป็นข่าวใหญ่แหงเลยเนาะ) (เอริ)

(แต่มันไม่เหมือนเธอฟื้นคืนชีพนะ) (ยูจีน)

(บุคคลภายนอก คิดว่าเค้าถูกผนึก และหลับอยู่อ่ะดิ ดังนั้นพวกเค้าตกใจ จากการที่เค้าแค่ตื่น) (เอริ)

(มันเป็นอย่างนั้นเหรอ…?) (ยูจีน)

ผมพูดกับเอริอยู่ตลอด ดังนั้นผมไม่เข้าใจพวกเขาหรอก

พูดถึงแล้ว เห็นว่ามีงานเลี้ยงฉลอง เพราะนักเรียนคนหนึ่ง ของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน เอาชนะเจ้าอสูรในบททดสอบของพระเจ้า

นั่นเรียนคนนั้นน่ะ ปาร์ตี้สำรวจของเราเองแหละ

“นายเข้าร่วมงานด้วยมั้ย ยูจีนคุง?” (อิโซลเด)

อิโซลเดถามผม เพิ่งไม่นานนี้เอง

พูดถึงแล้ว ซาร่าจะเข้าร่วมงาน

ซูมิเระเหนื่อย เธอเลยไม่ไป

 

“ผมไม่ไปครับ” (ยูจีน)

“นั่นโอเคเหรอ? แต่นี่เป็นโอกาศที่หายาก ที่จะเข้าหาระดับท็อปของประเทศนะ…” (อิโซลเด)

“เพราะทั้งหมด ผมมีแผนที่จะอยู่บนหอคอยซีนีท ในอานาคตใกล้ๆนี้น่ะ” (ยูจีน)

“…เข้าใจแล้ว เป้าหมายของนายคือชั้น 500” (อิโซลเด)

อิโซลเดซังยิ้มเบาๆ และจากไป

ผมทำให้เธอช็อคเหรอ?

ผมนึกถึงนั่น ระหว่างที่เหวี่ยงดาบและ…

“เฮ้ยย ยูจีน ตัวเอกหลักมาทำอะไรในที่แบบนี้วะเนี่ย?”

“หืม?” (ยูจีน)

คลอดด์เรียกผม

“ตัวเอก? กูเหรอ?” (ยูจีน)

“เฮ้ยเฮ้ย…มึงเป็นเรื่องคุยไปทั้งเมืองนะ  รู้ป่าว? นักดาบที่กำจัดเจ้าอสูรไง” (คลอดด์)

“กูไม่ได้กำจัดเธอ กูสู้เธอ แล้วก็ เจ้าอสูรไม่ได้เอาจริงด้วย” (ยูจีน)

“…นั่นอ่ะนะ คือเธอไม่เอาจริง?” (คลอดด์)

“เห็นว่าว่ะ” (ยูจีน)

—”เค้าคิดว่าใช้ตาทิพย์และหยุดเวลา มันไม่แฟร์ กับบททดสอบของพระเจ้าชั้น 100″

คำพูดของเอริ เล่นในหัวของผมใหม่

ดูเหมือนว่าจะมีแม้แต่ศัตรูแบบนั้น โผล่ขึ้นมาขณะที่ไต่หอคอยซีนีท

(ชั้นควรจะทำอะไร…?) (ยูจีน)

ผมคิดเกินตัว คิดไปว่า ‘ชั้นจะพิชิตดันเจี้นรสุดท้ายด้วยดาบมานาอย่างเดียว!’ แต่มันไม่ได้ดูเหมือนว่าจะสมจริง

“แล้วก็ {การสาภาพรัก} อันนั้นน่ะคุยกันแซ่ดทั้งโรงเรียนเลย มึงรู้ป่าว? พวกสมาชิกสภานักเรียน แม่งตามหาตัวมึงด้วยตาแดงก่ำเลยล่ะ” (คลอดด์)

“…นั่น หือ” (ยูจีน)

—”ตัวเราชอบตัวเธอ ได้โปรดคบกับตัวเรานะ”

—”ตัวเรารักตัวเธอ เป็นแฟนตัวเรานะ”

ซูมิเระและซาร่า สารภาพรักกับผม

ต่อหน้าระบบดาวเทียมด้วยจากทุกอย่าง

เพราะนี่ มันถูกรู้กันไปทั้งทวีป

(………อ๊าา) (ยูจีน)

อารมณ์ที่อธิบายไม่ถูก เอ่อขึ้นมาจากผม เมื่อผมนึกไปถึงช่วงเวลานั้น

มันไม่เหมือนว่าผมเสียดายกับการตัดสินใจของผม แต่…

“ใช่เลย! งั้น นั่นน่ะหมายถึง มึงกะกู {เหมือนกัน} เว่ย!” (คลอดด์)

“…………”

ผมพูดอะไรไม่ได้

ผมงงงันกับคลอดด์ที่คบซ้อนลีโอน่าและเทเรเซียวันก่อน

แต่ตอนนี้ ผมคบกับซูมิเระและซาร่า {ทั้งสองคน}

(คบสามนะถ้าเตงใส่เค้าเข้าไปด้วยอ่ะ☆) (เอริ)

เจ้าอสูรพูดนี่ ดั่งจะแหย่ผม

…มันเป็นอย่างนั้นเหรอ?

“ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกะนั่นมากไปหรอกน่า ใช่ป่าว? มากผัวมากเมีย เป็นที่ยอมรับในอาณาจักรนี้” (คลอดด์)

“ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นอ่ะดิ…” (ยูจีน)

อะไรที่ผมกังวลมากที่สุด ไม่ใช่อาณาจักร แต่…

“เฮ้ย ยูจีนคุง!”

“งั้นเธอก็อยู่นี่ชั้นได้หาเธอน่ะ”

สองนักเรียนหญิงปรากฏตัว

ลีโอน่าและเทเรเซีย

“เฮ้ยา ลีโอน่า เทเรเซียจัง! มาหาชั้น—โอ้ย” (คลอดด์)

คลอดด์พยายามจะกอดพวกเธอทั้งสองคนเลย แต่ลีโอน่าเตะเขา และเทเรเซียหยิกแก้มของเขา

(…ว้าว ไอ้คลอดด์เอ้ย) (ยูจีน)

ผมประทับใจ ที่พวกเขาทำนั่นต่อหน้าผู้คนได้

ผมควรจะเรียนรู้จากพวกเขามั้ยเนี่ย?

(หยุดเลย) (เอริ)

ไม่ถูกแนะนำจากเอริ ดูเหมือนว่า

“เธอมาทีหลังนะคลอดด์ ชั้นมีข้อความให้เธอน่ะ ยูจีนซัง” (ลีโอน่า)

“ชั้นได้ถูกฝากจดหมายนี่น่ะ” (เทเรเซีย)

ลีโอน่าและเทเรเซีย ดูเหมือนจะมีธุระกับผม

“บุคคลสำคัญจากอาณาจักร พูดว่าเค้ามีบายอย่างจะคุยด้วยน่ะ ยูจีนคง ดังนั้น ได้โปรดมาที่งานเลี้ยงตอนกลางคืนด้วย” (ลีโอน่า)

“…เข้าใจละ” (ยูจีน)

บางคนเรียกผม หือ

ยังไงซะ ช่วยไม่ได้น้า

ผมตัดสินใจที่จะยอมรับ

“ต่อไปคือชั้นนะ อ่ะ นี่ ชั้นถูกบอก ให้ส่งนี่ให้เธอน่ะ” (เทเรเซีย)

“ขอบคุณนะ เทเรเซียซัง” (ยูจีน)

จดหมายมีวงกลมเวทย์เพื่อเทเลพอร์ต และมีตัวอักษรสำหรับซานตาฟิลด์

ลายมือนี้…

“ป๊า หือ…” (ยูจีน)

“โออ้ โดยที่ว่าป๊า มึงพูดถึงดาบจักรวรรดิอ๋อ?! มีอะไรเขียนข้างในวะ?”

“คลอดด์ หยุดซ่อกแซ่กเลยนะ” (ลีโอน่า)

“มันอาจจะเป็นความลับสุดยอดนะ เพราะทั้งหมด เราพูดถึงมือของจักรพรรดิ…” (เทเรเซีย)

ลีโอน่าและเทเรเซียสงวนท่าที ตรงกับข้ามเลยกับคลอดด์ที่แอบดูด้วยความสนใจ

ผมเปิดซองตรงนั้น

และจากนั้น คลี่จดหมาย

ผมได้จดหมายบางครั้งบางคราว แต่พวกมันส่วนใหญ่ ไม่ได้สำคัญ

ปรกติมันอะไรแบบว่า ‘ลูกมีทองพอมั้ย?’ หรือ ‘การสำรวจเป็นยังไงบ้าง?’ โดยไม่มีเจตนาจริง

ผมมองลงไปและเช็คเนื้อหาของมัน โดยไม่ได้กังวลอะไรมากมาย

อะไรที่เขียนอยู่ในจดหมายนั้นเรียบง่าย

—————–

ถึงยูจีน:

ยินดีด้วยที่ผ่านชั้น 100

ลูกทำได้อย่างงดงาม

พูดดถึงแล้ว มันจะเป็นครบรอบวันเสียของแม่ลูกในไม่นานนี้แล้วนะ

ลูกไม่ได้มาปีทีแล้ว ดังนั้น ปีนี้กลับมาด้วย

ปล.: ถ้าเป็นได้ {มาด้วยกันกับแฟนๆ ซูมิเระซังและซาร่าซัง} ด้วยนะ

จากพ่อของลูก

—————–

“………”

ผมรู้สึกมึน

แมม้ว่ามันเรียบงาย ผมรู้สึกถึงแรงกดดัน ที่ไม่รับคำว่าไม่เป็นคำตอบ ด้วยเหตุผลบางอย่าง

ดูเหมือนผมต้องกลับไปบ้าน กับซูมิเระและซาร่า

■ข้อความจากผู้แต่ง:

มันเกี่ยวกับการประกาศ ที่ผมบอกพวกท่านเมื่อวันก่อนครับ

จริงๆแล้ว มันได้ถูกตัดสินใจแล้ว ว่า พลังโจมตีศูนย์  จะมีไลท์โนเวล และมังงะ!

นั่นคือทั้งหมดที่ผมสามารถพูดได้ แต่ผมนั้น รอคอยกการสนับสนุนต่อๆไปของพวกท่านนะครับ

■อัพเดทต่อไป จะเป็นวันที่ 4 ธันวาคม

เหตุผลสำหรับนี่ก็คือ:

-กำลังเริ่มอาร์คที่ 3 ดังนั้นผมต้องทำงานกับพล็อตเรื่อง

-25 พฤษจิกายน ผมต้องเผยแพร่ตอนของ ผู้ศรัทธาศูนย์

-จริงๆแล้วผมเริ่มทำงานกับต้นฉบับของซีรีย์นี้

ผมแทบไม่มีที่ว่างเหลือแล้วล่ะครับ

มันไม่เหมือนว่าผมอู้นะ ดังนั้นผมจะไปด้วยความเร็วแบบตามความเป็นจริง

■ตอบความคิดเห็น:

>ผมอยากได้ข้อมูลเพิ่มเกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอกของเหล่านางเอก

-ปัจจุบันนี้ ผมไปย้อนทำมันอยู่ครับ ดังนั้นได้โปรดรอซักเดี๋ยวนะครับ

>ทำได้ดีที่เปิดเผยทุกอย่างในตอนเดียวนะ นางฟ้าสมองกลวง

-ผมค่อนข้างชอบนางฟ้าที่ดูแลชั้น 100 ผมจะอยากมอบเวลาเฉิดฉายให้เธอมากกวานี้ครับ

1 / 2

วายุ: ยินดีด้วยกับท่าน Osaki ครับ แล้วก็ งานเยอะจริงๆก

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook : “wayuwayu แปล” ครับ