74 ยูจีน พบประธานกรรมการเทศกาลโรงเรียน

10 – 12 นาที

“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันรีเบคก้า เจ วอล์คเกอร์ ประธานของกรรมการเทศกาลโรงเรียนเวทมนตร์ ยินดีที่ได้รู้จัก ฮีโร่ในตำนานคุงผู้เอาชนะเจ้าอสูร☆” (รีเบคก้า)

เอลฟ์สวยงามผมแดงมอบยิ้มใหญ่

มานาในร่างกายเธอแพร่ออกมาไม่ธรรมดาแม้ว่าจะตัวเล็ก

เธอต้องค่อนข้างพลังเยอะ

“ยินดีที่ได้รู้จักประธานกรรมการรีเบคก้า ผมยูจีน ซานตาฟิลด์” (ยูจีน)

“แน่นอนฉันรู้จัก! เพราะทั้งหมดนายน่ะชื่อออกดัง แล้วก็ มีบางอย่างที่ฉันอยากจะคุยกับนายในฐานะบางคนผู้มีสถานะอย่างนาย” (รีเบคก้า)

รีเบคก้าสไลด์ตัวเธอมาสู่ผมแล้วแนบอิงเรือนร่างของเธอเข้ากับผม

ดวงตาโตมองขึ้นมาหาผมเหมือนแมว

“ม-มีอะไรเหรอ?” (ยูจีน)

“เกี่ยวกับทัวร์นาเมนตร์ศิลปะการต่อสู้ที่จะมาถึงน่ะ…” (รีเบคก้า)

มันเกี่ยวกับนั่นจริงๆ

“ผมได้ยินมาว่าผมจะสู้กับผู้ชนะทัวร์นาเมนต์” (ยูจีน)

“นั่นใช่แล้ว! เรื่องนั้นพอดีเลยล่ะ!” (รีเบคก้า)

เธอจับมือผม

อุณหภูมิขอรีเบคก้าซังสูง

หรือเหมือนกับ มันไหม้

“แต่ผมยังไม่ได้ตกลงเลยนะ” (ยูจีน)

“ได้โปรดนะ! เราขายตั๋วไปหมดแล้ว! ถ้านายไม่โผล่ไป ฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน…” (รีเบคก้า)

รีเบคก้าซังอยู่ใกล้ขนาดนี้แล้วอย่างที่เธอเป็น แต่เธอแนบเรือนร่างเข้าสู่ผมดั่งเธอจะกอดผม

“อ-อะไรจะเกิดขึ้น?” (ยูจีน)

“ฉันจะไม่สามารถคืนหนี้มหาศาลแล้วฉันจะต้องขายตัว! ถ้านั่นเกิดขึ้น คนสวยอย่างฉันจะจบเป็นทาสเซ็กส์ของคนรวยๆทุกคืน…” (รีเบคก้า)

“…เอ๋?” (ยูจีน)

เธอพูดนั่นจริงจังหรือ?

หรือเหมือนกับประธานกรรมการโรงเรียนจะทำมากขนาดนั้น?

ผมลนลานอยู่ตรงนี้แล้วประธานกรรมการรีเบคก้าโอบแขนเธอรอบผม

“ถ้าฉันจะเป็นคู่รักของบางคน ฉันจะอยากได้ชายผู้ไร้ความกลัวเหมือนนาย~☆ มันจะเป็นยังไง? ถ้านายเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้ นายทำตามใจกับเรือน—” (รีเบคก้า)

ผมกำลงฟังคำพูดอันเกินไปอย่างน่าตกใจของสาวและ…

“ถ-ถอยไป”

“รีเบคก้าเซ็นไป พี่ชิดใกล้กับยูจีนเขาเกินไปแล้วนะ”

ซูมิเระกับซาร่าแทรกแซงเข้ามา

“โอ้ แฟนของยูจีนคุง ใช้แผนเสน่ห์หาใส่เขาต่อหน้าเธอสองมันขาดมารยาท หือ” (รีเบคก้า)

“มันเป็นมุขแย่ๆนะ” (ยูจีนป

เมื่อผมพูดนี่ รีเบคก้าซังมอบชำเลืองหางตาระหว่างจับมือของผม

“แต่อะไรซึ่งฉันพูดไปเมื่อกี้ไม่ใช่มุขนะ” (รีเบคก้า)

“พี่ต้องไมทำนะ รีเบคก้าเซ็นไป” (ซาร่า)

“ยูจีนคุง เธอนี้ต้องอย่าไปฟังเธอนะ!” (ซูมิเระ)

ซาร่ากับซูมิเระหยุดผม มันไม่ต้องพูดเลยว่าผมจะไม่วางมือไปบนรีเบคก้าซัง

“แต่ตั้งแต่แรก ผมโอเคกับการเข้าร่วมในแผนกธรรมดานะ” (ยูจีน)

ผมพูดวามคิดของผมออกไป

ผมมีความสนใจตัวทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้เอง

“หืมม แต่ฉันอยากให้นายสู้ผู้ชนะจริงๆ ยูจีนคุง! เพราะทั้งหมดนายคือฮีโร่ในตำนานผู้สู้เจ้าอสูรเอริเนียสผู้ปกครองทวีปใต้ 1,000 ปีก่อน” (รีเบคก้า)

รีเบคก้าซังชี้ ณ ผม

“เพื่อจะเรียกลูกค้า” (ยูจีน)

ผม…ไม่ชอบถูกทำให้เป็นของจัดแสดง

นั่นต้องแสดงอยู่ในหน้าของผม

“การต่อสู้สุดท้ายและการต่อสู้พิเศษของทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้อยู่บนวันสุดท้ายของเทศกาลโรงเรียน! จะมีวีไอพีมากมายจากอาณาจักรแกรนด์แฟลร์กับคาลเดีย! เราแสดงการต่อสู้น่าเบื่อตรงนั้นไม่ได้! ได้โปรด ฉันจะทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ!” (รีเบคก้า)

เธอลดหัวเธอลึกๆในท้ายที่สุด

อะไรก็ได้…หือ

“ยูจีนคุง?” (ซูมิเระ)

“ยูจีน?” (ซาร่า)

ซูมิเระกับซาร่าจิ้มหลังผม

ไม่ ผมไม่ได้คิดจะแสดงความต้องการบางอย่างมักมาก

อะไรซึ่งผมคิดคืออย่างอื่น

รีเบคก้าเซ็นไปคือนักสำรวจแรงค์ A ผู้โด่งดังในโรงเรียน

เราจะท้าทายชั้น 101 ดังนั้นมีหลายอย่างซึ่งผมอยากจะถาม

“สถิติหอคอยเซนิทคือเท่าไหร่ รีเบคก้าเซ็นไป?” (ยูจีน)

“ฉันเหรอ? สถิติฉันหยุดไปแล้ว ไม่สามารถเอาชนะหัวหน้าชั้น 150 ข้ออ้างห่วยๆของนักสำรวจแรงค์ A น่ะ ฉันยอมแพ้ทั้งหมดแล้ว พูดว่าฉันจะเอาชนะสถิติของแม่เมื่อฉันเพิ่งมาที่โรงเรียน…แต่มันไปได้ไม่ค่อยดีนัก” (รีเบคก้า)

หน้าของรีเบคก้าซังเปลี่ยนสู่เศร้า

นั่นเรื่องโด่งดัง

อันดับที่ 9 ในผู้ถือสถิติของหอคอยเซนิท: โรซาลี เจ วอล์คเกอร์ สถิติ: ชั้น 300

รุ่นพี่ผู้ยิ่งใหญ่ในโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนผู้ถูกเรียกว่าแม่มดแดงด้วย

ผมเคยได้ยินมาว่าเธอคือแม่ของรีเบคก้าเซ็นไป

คิดเกี่ยวกับที่เธอมีระดับความยากลำบากของตัวเองอันต้องแบกรับชื่อของแม่ผู้โดดเด่น…ผมแค่คิดเกี่ยวกับมันว่าเป็นธุระคนอื่นไม่ได้

“รีเบคก้าเซ็นไป เราจะท้าทายหอคอยจากชั้น 101 ผมจะเขาร่วมทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้ถ้าพี่สอนผมเกี่ยวกับหอคอยเซนิท” (ยูจีน)

“นายโอเคกับแค่นั้นเหรอ?” (รีเบคกา้)

ดวงตาของรีเบคก้าซังเปิดกว้าง น่าจะพบว่านี่คาดไม่ถึง

“อาา เขาตอบรับแล้ว” (ซูมิเระ)

“ยูจีนนุ่มนิ่มกับพวกผู้หญิงมากเกินไป” (ซาร่า)

“มันไม่ใช่ข้อตกลงที่เลวร้ายนี่ ถูกมั้ย?” (ยูจีน)

ผมเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นผู้ต้องเข้าร่วมในทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้

มันไม่ได้เป็นข้อตกลงอันเลวร้ายถ้าเราได้ยินเรื่อราวจากเซ็นไปผู้ไปถึงชั้น 150 ได้

“ขอบคุณนะ ยูจีนคุง! ฉันรักนาย!!” (รีเบคก้า)

รีเบคก้าเซ็นไปกอดผมด้วยพลังเหลือเฟือเวลานี้

“เหมือนที่หนูพูดไปแลว พี่ทำไม่ได้!” (ซูมิเระ)

“เซ็นไป พี่ต้องไม่ทำนะ!” (ซาร่า)

ซูมิเระกับซาร่าฉีกเธอไปไกลทันที

นี่คือหนึ่งในงานซึ่งผมจะเข้าร่วมถูกตัดสินใจได้อย่างไร

◇◇

“ในท้ายที่สุด เตงจบในการเข้าทัวร์นาเมต์ศิลปะการต่อสู้เหรอ? เตงมันนุ๊มนุ่ม ยูจีน”

เอริงงงันโดยผม

ตอนนี้ผมอยู่ ณ คุกปิดผนึกที่ 7

ที่ต้องห้ามซึ่งสิ่งมีชีวิตในตำนานปรัมปราผู้อันตรายรวมถึงเอริถูกปิดผนึกอยู่ที่นี่

“มันโอเค ผมอยากจะเข้าร่วมในทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่แรกแล้วน่ะ” (ยูจีน)

ผมไม่ได้มาที่นี่ตั้งแต่เวลาเมื่อผมไปที่อาณาจักร ดังนั้นผมใช้เวลาของผมเพื่อตรวจดูสถานที่

ห้องของเอริสกปรกเป็นพิเศษตอนนี้ ผมเลยทำความสะอาดมัน

“เฮ้ เฮ้ มันเป็นสักพักแล้ว ดังนั้นเอาใจเค้าหน่อยดิ” (เอริ)

“อย่าดึงเสื้อผมสิ ถ้าอย่างนั้นได้โปรดเรียงขวดไวน์เปล่าอย่างน้อย” (ยูจีน)

“เค้าไม่อยากอะ~ น่าปวดหัว เค้าเบื่อเมื่อไม่มีเตงนะ ยูจีน~! มาเร็ว~ มานี่มะ~” (เอริ)

“อุว้า!” (ยูจีน)

เอริดึงผมระหว่างผมกำลังทำความสะอาดแล้วถูกผลักลงสู่เตียง

ใบหน้าอันสวยงามน่ากลัวมองลงมาหาผม

เส้นผมสีเงินแวววาวตกลงสู่แก้มของผม

เธอเลียริมฝีปากแดงสดอย่างยั่วยวน

ความสวยของเธอคือบางอย่างอันตัวผมชินไม่ได้ไม่สำคัญว่าจะกี่ครั้งที่ผมเห็นมัน

แต่เจ้าอสูรดูเหมือนจะอยู่ในอารมณ์ค่อนข้างจะเสีย

“ตั้งแต่ทีแรก มันไม่น่าเชื่อว่าเตงจะเป็นคู่รักกับเจ้าลูกไก่น้อยเหล่านั้น แต่ปล่อยเค้าไว้หลัง เตงพอเข้าใจมั้ย ยูจีน?” (เอริ)

“ลูกไก่น้อย เธอว่า…” (ยูจีน)

ทุกคนจะถูกพิจารณาว่าเป็นเช่นนั้นเมื่อเทียบกับเอริ

“แล้วก็ เค้ามีสัญญากับเตง ยูจีน ดังนั้น {เค้าบอกได้} เมื่อเตงกำลังทำมันกับตัวเมียอื่น เตงเข้าใจความโกรธนี้มั้ย?! เค้าจะให้เตงเป็นคู่รักให้เต็มที่ไปเลย เตรียมตัวได้เลย”

เอรพูดนี่ออกมาแล้วนิ้วยาวๆของเธอไล้ไต่ลงคอผม

“…หืม?” (ยูจีน)

ผมมีความรู้สึกไม่ดีกับคำของเอริ

ผมมีสัญญากับเจ้าอสูร

แล้ว {ก็มีกับซูมิเระและซาร่าด้วย}

“เฮ้ เอริ…” (ยูจีน)

“ว่างาย?” (เอริ)

“สัญญากายคือ…อืม…” (ยูจีน)

“ถ้ายูจีนไปนอกใจกับตัวเมียตัวอื่น ทั้งหมดจะถูกรู้สู่หนึ่งผู้ทำสัญญาด้วย เตงมะรู้เหรอ?” (เอริ)

“ผ-ผมไม่รู้” (ยูจีน)

“ฮึ่ม อย่างนั้น เราต้องแจ้งพวกลูกไก่น้อยนั่นว่าเราสร้างความรักกันตรงนี้♡” (เอริ)

“ฮ-เฮ้…มีวิธีที่จะไม่ให้พวกเธอรู้มั้ย?” (ยูจีน)

“ทำไม่ได้จ้ะ เพราะทั้งหมดนั่นคือสัญญากาย” (เอริ)

“ช-ช่างเป็นสัญญาอันน่ากลัว” (ยูจีนป

ผมจำได้ว่าผมอ่านในหนังสือมาว่ามีสัญญากับหลายคนไม่เป็นที่แนะนำ

ถ้าอย่างนั้นนี่คือเหตุผลว่าทำไม…

“เฮ้ อย่ามาคิดเกี่ยวกับผู้หญิงอื่นแล้วมองเค้านี่” (เอริ)

ดวงตาของเจ้าอสูรแดงกว่าเคยๆ

(นี่…จะสะกดออกมาว่าปัญหา) (ยูจีน)

นี่เกิดขึ้นเป็นเวลาหลายครั้งแล้วในอดีต

นี่คือสัญญานเมื่อเอริมีความต้องการอันอัดอั้น

—คืนนั้นผมไม่ได้ถูกอนุญาตให้นอนจนถึงเช้า

“…มันจวนได้เวลาไปแล้ว” (ยูจีน)

ผมยืนจากเตียงหลังจากนอนหลับไปสั้นๆ

ผมดีใจที่วิชาเรียนตอนเช้าคือเรียนรู้กันเอง

ผมได้ยินบางคนกำลังนอนหลับจากด้านหลัง

ผมคิดอย่างแน่นอนว่าเอริกำลังหลับอยู่ แต่…

“เจอกันนะ ยูจีน เตงจะกลับไปสำรวจดันเจี้ยนวันนี้ ใช่ป่าว?” (เอริ)

มันดูเหมือนเธอตื่น

“ใช่ เราจะไปดูมันหน่อย เพราะทั้งหมดเราเพิ่งได้อาวุธใหม่น่ะ มีแผนจะสำรวจจริงๆวันอื่น” (ยูจีน)

“ระวังบนชั้น 101 นะ เตงจะตายในพริบตาถ้าเตงลดการป้องกัน” (เอริ)

“…เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

น้ำเสียงของเจ้าอสูรคือการอธิบายคำว่าจริงจัง

“มาสเตอร์ดันเจี้ยนปัจจุบันยังอายุน้อย ดังนั้นคนนั้นอาจจะไม่เก่งในการรั้งมือ” (เอริ)

“จริงๆเหรอ?” (ยูจีน)

“คนนั้นเห็นว่ารำคาญที่ไม่มีนักสำรวจปัจจุบันผู้ขึ้นสถิติใหม่น่ะ” (เอริ)

“แม้เธอจะบอกผมอย่างนั้น…” (ยูจีน)

ผมเอ่ยคำล่ำลากับเอริแล้วไปจากคุกปิดผนึกที่ 7

ตะวันสูงแล้ว

มันคือการต่อสู้กับความง่วงนอนหลังจากผมกลับไปสู่หอ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเข้าเรียนคาบเช้า

พวกมันทั้งหมดโชคดีว่าเป็นคาบที่ต้องขยับร่างกาย ผมเลยไม่หลับ

หลังจากนั้น ผมนอนไปนิดหน่อยแล้วมุ่งหน้าไปจุดนัดพบ

หอคอยเซนิท: ชั้น 1

ผมจะเจอกับซูมิเระและซาร่าตรงนี้

ผมมาก่อนหน้าเวลานัด แต่สองคนรออยู่แล้ว

“”……””

ซูมิเระเอามือไขว้ไว้ข้างหลังแล้วกำลังมองผมค้างอย่างตั้งใจโดยไม่ได้พูดอะไรเลย

ซาร่ากอดอกแล้วกำลังดูผมอย่างเย็นชา

“ธ-เธอสองคนมาเร็วนะ” (ยูจีน)

“”…””

อะไรซึ่งกลับมาคือดวงตายิ่งเย็นชาขึ้นไปอีก

ซูมิเระกับซาร่าวาดมาใกล้ผม สู่สองข้างผม แล้วพวกเธอจับแขนผมอย่างแน่น

“ซ-ซูมิเระ? ซาร่า?” (ยูจีน)

ผมถาม ‘มีอะไร?’ ไม่ได้

ไม่มีความจำเป็นต้องถาม

“ยูจีนคุง” (ซูมิเระ)

“ยูจีน” (ซาร่า)

ซูมิเระกับซาร่าพูดออกมาด้วยกัน

“”เธอสนุกไปเยอะนะเมือคืนน่ะ หือ””

ผมถูกสั่งสอนชั่วโมงหนึ่งระหว่างคุกเข่าหลังจากนั้น

■ตอบความคิดเห็น:

มันทั้งหมดเกี่ยวกับแม่ของรีเบคก้าซัง

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

ทวิตเตอร์ล่ม?

ผมโฆษณาไม่ได้…

ผมจะไปนอนวันนี้

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl