85 เทศกาลโรงเรียน – วันที่ 6

—สภาโต๊ะกลมเมืองดันเจี้ยน

มันเป็นที่ซึ่งปรกติแล้วมีแค่ราชาอูเธอร์และอัศวินอีก 12 ผู้เป็นผู้คุ้มกันของเมืองดันเจี้ยน อนุญาติให้อยู่ได้

แต่มีคนนอกหายากมาในสภาวันนี้

หนึ่งผู้อิทธิพลสูงสุดในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ สตรีศักดิ์สิทธิ์ มาโทรน่า และอัศวินศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง

เจ้าหญิงของเมืองแห่งทอง ทิฟฟาเนีย คริสตัล ผู้มีอำนาจสูงภายในสหพันธรัฐบลูเวอเธอร์ และอัศวินมังกรอายุน้อย

และจากนั้นจากอาณาจักรซึ่งมีความภาคภูมใจที่มีดินแดนเยอะที่สุดในทวีปทิศใต้ มีนายกรัฐมนตรี แคทเธอรีน และจักรพรรดินีในอนาคต ไอริ แกรนด์แฟลร์

หนึ่งผู้นำการประชุมที่ใหญ่ที่สุดภายใน 12 อัศวิน อัศวินที่ 4 อับบรา

ราชาอูเธอร์ทำหน้าซับซ้อนซึ่งหายากและยังคงเงียบ

“ถ้าอย่างนั้น คุณจะบอกว่าการแตกตื่นจะเกิดขึ้นอีกครั้งหือ?”

“นักเรียนโรงเรียน… ยูจีน ซานตาฟิลด์ เห็นว่าได้ยินมันตรงจากท่านหญิงดันเจี้ยน”

“คนนั้นอีกแล้วหรือ…? ทำไมเขาดึงมาแต่ปัญหาตลอด?”

“มันดูเหมือนเขาถูกรักโดยปัญหา”

คำพูดเหล่านี้ทำให้เจ้าหญิงไอริขมวดคิ้ว

“น่า น่า มันไม่เหมือนว่าเขามีความผิดสำหรับนั่น”

“อัศวินที่ 2 ลอยด์โดโนะ ไม่ใช่คุณมีความคิดเองเกี่ยวกับการต่อสู้กับเจ้าอสูรหรือ?”

“…ยังไงซะ ไม่ใช่มันไม่เป็นอะไรแล้วหรือ?”

“แต่ฉันไม่เคยได้ยินว่านายหญิงดันเจี้ยนจะเข้ามาแทรกแซงโดยตรง”

“หอคอยยอดสูงสุดได้ทำตัวแปลกๆหลังๆ มันจะไม่แปลกถ้าอะไรเกิดขึ้น”

“แล้วถ้ามาเรียกนักเรียนที่ว่ามาที่นี้แล้วถามรายละเอียดเขาล่ะ?”

“เราสอบสวนเขาทั้งคืน เราทำบางอย่างไม่ดีกับเขา”

อัศวินที่ 7 ไอโซลด์พูดอย่างขอโทษขอโพย

“ปัญหาต่ออไปคือขนาดของการแตกตื่นครั้งต่อไป”

“สหภาพดันเจี้ยนสามารถรับมือกับก่อนหน้าได้ตามลำพัง แต่…”

“เราเป็นไปไดมากที่สุดว่าควรรับมือกับครั้งต่อไปโดยใช้นักสำรวจทั้งหมดของเมืองดันเจี้ยน”

ผู้อายุน้อยที่สุดของ 12 อัศวิน จอฟฟรี เสนอด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง

“นั่นจะหมายถึงเทศกาลโรงเรียนจะถูกหยุดลง”

“เราไม่มีทางเลือก”

“นักเรียนจะผิดหวัง…”

“มันจะสายเกินไปเมื่อบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว!”

นายกรัฐมนตรีของอาณาจักร แคนเธอรียน แทรกแซงสภาที่ตันสินใจไม่ได้นี้

“และดังนัน…การเล็ดข้อมูลออกถึงคนนอกจะหมายถึงเราควรอพยพเมืองหรือ ราชาอูเธอร์?”

สายตาตั้งใจของพวกเขารวมกันที่ราชาอูเธอ ณ คำกล่าวนั้น

ราชาอูเธอแปรงหนวดขณะเขาตอบ

“หืมม ไม่ ฉันกำลังคิดว่าปล่อยการตัดสินใจให้กับประเทศอื่น”

“…นั่นไม่เป็นไรหรือ ราชาอูเธอร์?”

อัศวินที่ 4 อับบรามถามอย่างสับสนงงงวย

เขาคิดว่าเขาจะหยุดเทศกาลโรงเรียน

อัศวินอื่นดูเหมือนจะคิดเหมือนกัน พวกเขาทั้งหมดทำสีหน้าตกใจ

“มันจะเป็นอย่างนึงถ้ามันแตกตื่นกระทันหัน แต่เราควรจะหามาตรการตอบโต้สำหรับหนึ่งที่เรารู้ว่าจะมา ไม่ใช่นั่นถูกแล้วหรือ ผู้กล้าคลอดด์ซามะ?”

“…ครับ เจ้าหญิงทิฟฟาเนียซามะและสมาชิกขอแผนกผู้กล้าในตำนานและกรรมกรมเทศกาลโรงเรียนจะก่อตั้งทีมต่อต้านการแตกตื่นกระทันหันแล้วจะให้ความร่วมมอกับกลุ่มสมาชิกดันเจี้ยน”

“ถ้าอย่างนั้น ไม่มีอะไรให้กังวล ผู้กล้าคลอดด์ซามะ”

“อย่างไรก็ตาม เราจะอยากให้ราชวงศ์อพยพถ้าอะไรร้ายๆจะเกิดขึ้น… แล้วก็ฉันยังไม่ใช่ผู้กล้า แต่เป็นผู้ฝึกเป็นผู้กล้า”

“ฟุฟุฟุ ถ่อมตัวอีกแล้วนะ”

“ไม่ มันไม่ใช่การถ่อมตัว…”

คลอดด์ ผู้มาจากสหพันธรัฐบลูวอเตอซ่อนท่าทางไม่จริงจังขอเขาและบอกเจ้าหญิงทิฟฟาเนียอย่างสงบ

เจ้าหญิงยิ้มอย่างอ่อนโยน

ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไม่หยุดคุณถ้าคุณอยากจะวิ่งหนี เราของสหภาพศักดิ์สิทธิ์จะไม่กลัวแค่พวกมอนสเตอร์”

สตรีศักดิ์สิทธิ์มาโทรน่าชำเลืองใส่ทั้งสองของอาณาจักร

“แตฉันคิดว่ามันจะเป็นการห่วงคนอื่นมากกว่าที่จะเลี่ยงอันตรายที่รู้อยู่แล้วนะ…”

นายกรัฐมนตรี แคทเธอรีน ทำดั่งเธอไม่สังเกตการยั่วยุของสตรีศักดิ์สิทธิ์

“ท่านคิดอย่างไร เจ้าหญิงไอริ?”

เจ้าหญิงทิฟฟาเนียถาม

เจ้าหญิงไอริ แกรนด์แฟลร์ ผู้เงียบมาถึงตอนนี้พูด

“มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้คนของอาณาจักรที่จะหนีโดยไม่สนใจกับประเทศอื่น แคทเธอรีน เรามีกองกำลังมากเข้าไหร่ที่ดินแดนนี้?”

“มีหนึ่งหน่วยและคณะอัศวินสีทองทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันกายของไอริซามะ”

“ถ้าอย่างนั้น เรียกคณะอัศวินสีเงินมาที่นี่  มันดีกว่าที่จะมีกองทัพเยอะกว่าเพื่อเลี่ยงภายจากการแตกตื่นที่จะกระจายไปสู่พลเมือง”

“ฉันจะทำ เจ้าหญิงไอริ”

นายกรัฐมนตรีแคทเธอรีนตอบสั้นๆ

(นั่นดีไหม…?)

คำพูดเหล่านั้นไม่ใช่ความเจตนาเธอตรงๆ เธอคิดถึงว่าพอเธอจะพูดอะไรในสถานการณ์แบบนี้

เจ้าหญิงไอริพยายามไม่แสดงสีหน่้าไม่สบายใจในหน้าเธอ

“ถ้าอย่างนั้น คุณจะยังอยู่จนกว่าจบเทศกาลโรงเรียน เจ้าหญิงไอริ เราจะสามารถชมการแข่งสุดท้ายของการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ได้ซึ่งเป็นงานหลักของเทศกาลโรงเรียน☆”

เจ้าหญิงไอริแสดงรอยยิ้ม

“ใช่…”

‘เธอทำตัวคุ้นเคยแม้ว่าเป็นการประชุมแรก’ -คือความรู้สึกที่ไอริไม่แสดงออกไปข้างนอกและแค่ตอบด้วยรอยยิ้มคลุมเครือ

“คูหมั้นของฉันคลอดด์ตรงนี้จะเข้าร่วมมัน เขาอาจจบที่การสู้เพื่อนของเธอ ยูจีนซามะ ฉันได้ยินมาว่าคลอดด์และยูจีนซามะเป็นอริกันในโรงเรียนนี้ ดังนั้นไม่ใช่มันจะเป็นความมหัศจรรย์ที่พวกเขาจะเผชิญหน้ากันในการแข่งขันหรือ?”

“เข้าใจแล้ว…ถ้าอย่างนั้นเธอและยูจีน…”

นั่นเมื่ออัศวินมังกรข้างหลังของเจ้าหญิงทิฟฟาเนียสนใจเจ้าหญิงไอริ

“มันจะไม่เกิดขึ้น”

มีบางคนผู้ตัดเข้ามาสู่การสนทนาของลูกสาวจักรพรรดและเจ้าหญิงของสหพันธรัฐ

“มันจะเป็นอะไรหรือ สตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะ?”

เจ้าหญิงทิฟฟาเนียถามสตรีศักดิ์สิทธิ์มาโทร่า

“โรเบิร์ด คราวน์ของสหภาพศักดิ์สิทธิ์จะชระการแข่งขันศิลปะการต่อสู่อย่างชัดเจน ชัยชนะของโรเบิร์ดจะไม่หวั่นไหวแม่แต่การแข่งพพิเศษหลังจากนั้น”

สตรีศักดิ์สิทธิ์มมาโทรน่าพูดความจริงนี้

ชื่อของประธานชมรมวิชาดาบปัจจุบัน โรเบิร์ต นั้นโด่งดัง

มันพูดกันว่า มันแน่นอนว่าเขาจะเป็นกัปตันอัศวินของบางคณะในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ทันทีเมื่อเขากลับสู่คาลเดีย

วันหนึ่งเขาแม้แต่จะก้าวข้ามผู้กล้าดาบและดาบจักรวรรดิ์

แต่หนึ่งผู้พูดนั่นส่วนใหญ่เป็นผู้คนที่เกี่ยวข้องกับสหภาพศักดิ์สิทธิ์

“ฟุฟุฟุ เพราะทั้งหมดความโด่งดังของโรเบิร์ตซามะก้องไปทั่วทั้งทวีป”

เจ้าหญิงทิฟฟาเนียยังคงยิ้ม

“ไม่มีอะไรแน่นอนในการแข่ง

เจ้าหญิงไอริไร้สีหน้า…คือที่มันมองแล้ววเห็น แต่มันเป็นเสียดสีกัน

“น่าน่า ปล่อยมันไว้นั่นแต่มันจะดีถ้าการแข่งขันศิลปะการต่อสู้เราร้อนนะ”

อัศวินที่ 4 หยุดการคุยของผู้สำคัญสูงที่สุดของทั้งสามชาติ

“ถ้าเอย่างนั้นตอนนี้ ได้โปรดมีความสุขกับเทศกาลโรงเรียนระหว่างระวังพอสมควรสภาพโต๊ะกลมครั้งนี้จะสรุป ณ ตรงนี้

นี่คือที่มันถูกตัดสินใจอย่างไรว่าเทศกาลโรงเรียนจะดำเนินต่อไประหว่างกำลังพร้อมกับการแตกตื่น

◇มุมมอง ยูจีน◇

โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน – สังเวียนการต่อสู้หลักของการแข่งขันเทศกาลโรงเรียน

ยก 1 และ 2 จบลงในเวลาและผมสืบสวนการแตกตื่น เจอกับนายหญิงดันเจี้ยนและโบสถ์งู และจบที่ถูกสอบสวน

แปดคนสุดท้ายเกิดขึ้นวันนี้ตอนเช้า

สี่คนสุดท้ายจะเกิดขึ้นบ่ายนี้

คุณฟื้นได้อย่างสมบูรณ์ด้วยเวทมนตร์รักษาแม้ว่าคุณได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นมันเป็นกำหนดการที่ค่อนข้างเร่ง

(ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้คือการแข่งสุดท้ายและการแข่งพิเศษ หือ…) (ยูจีน)

คู่ต่อสู้ผู้ผมจะสู้จะถูกตัดสินใจพรุ่งนี้

พูดนั่นแล้ว ผู้ชนะที่คาดวาจะชนะในแง่ของความเป็นที่นิยมทั่วไป

ผู้ชนะปีที่แล้ว ประธานของชมรมวิชาดาว โรเบิร์ต คราวน์

ชายคนนี้ผู้ถูกเรียกว่าแกร่งที่สุดในโรงเรียนแน่นอนว่าอยู่นผู้คนเหล่านั้นที่ยังอยู่ในการแข่งขัน

ผมมาที่นี่เพื่อนดูการแข่งขัน แต่…

“ตัดสิน จบ! ผู้ชนะ โรเบิร์ต!!!”

การแแข่งขันถูกตัดสินทันทีที่มันเริ่ม

มันเป็นในพริบตาจริงๆ

เสียงโห่ร้องยินดีดัง

มันน่าจะเป็นผู้คนจากสหภาพศักดิ์สิทธิ

ผมอยากจะเฝ้าสังเกตประธานวิชาดาบโรเบิร์ตอีกนิด

มันช่วยไม่ได้ ผมควรดูการบันทึกใหม่

“นั่นอะไรน่ะ…? ไม่เขาเขาเร็วกว่าจูเป่อยโอจิซามะ*หรือ

<วายุ: ปู่>

ผมได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

ผมไม่สังเกตเพราผมมีสมาธิบนการดู

“ไอริ?” (ยูจีน)

เพื่อนวัยเด็กของผมกำลังเดินอยู่ใกล้ผม

“เฮ้ ยูจี้” (ไอริ)

ไอริกระเถิบมาใกล้กับผม

ผมตรวจคนที่อยู่รอบๆและยืนยันว่ามีผู้คุ้มกันกายของไอริอยู่

มันดูเหมือนเธอเดินไร้จุดหมายไปทั่วคนเดียว

วัตถุประสงค์เธอคือดูการแข่งขันศิลปะการต่อสู้หรือ?

แต่ทำไม?

“มีอไรเหรอ ไอริ? อะไรพามาที่นีล่ะ?” (ยูจีน)

ผมถามจากใจ

“ยูจี้ นายต้องไม่แพ้เขานะ” (ไอริ))

“ประธานโรเบิร์ต หือ…” (ยูจีน)

มันต้องเป็นความคิดเห็นเธอหลังจากเห็นการสู้เมื่อกี้นี้

‘นายต้องไม่แพ้’ ต้องหมายถึง ไอริรู้สึกว่า ‘ยูจี้อาจแพ้’

“…มันจะเป็นยังไง ยูจี้?” (ไอริ)

ไอริกำลังมองผมอย่างไม่สบายใจ…พร้อมความไม่พอใจกับการตอบของผม

“ฉันจะไม่แพ้” (ยูจีน)

ผมตอบแบบเดียวกันกับที่ผมตอบในโรงเรียนทหาร

“ได้เลย! นั่นไม่เป็นไรถ้าอย่างนั้น! ฉันจะดูการสู้พรุ่งนี้! เข้าใจมั้ย?!” (ไอริ)

ไอริพูดนั่นแล้วจากไป

“ให้ตายสิ ไอริซามะ! เราอยู่บนกำหนดการแแน่นอยู่ตอนนี้นะ!”

“คามิลล่าใกล้ไอริเมื่อเวลาที่ผมสังเกต

ดูเหมือนเธอเจอช่องว่างในกำหนดการของเธอ แล้วมาที่นี่เพื่อมาเจอผม

(ฉันจะไม่แพ้…หือ) (ยูจีน)

ผมจำการทดสอบดาบของประธานโรเบิร์ต

ไม่เพื่อให้พูดตรงๆ ‘การทดสอบ อันผมไม่เห็น’

ดาบของประธานชมรมวิชาดาบเร็วเกินไป

แม้อย่างนั้น กะประมาณการณ์และรับมือกับการโจมตีได้โดยท่ายืนและการเคลื่อนไหว

ผมได้ทำนั่นเมื่อรับมือกับ ‘ความเร็วดาบล่องหน’ ของป๊า

ผมสามารถได้หนึ่งหรือสองแต้มในการแข่ง 10 แต้ม

มันไม่เหมือนว่าดาบเร็วแข็งเกร่งที่สุด

แต่ไม่ต้องสงสัยว่ามันแข็งแกร่ง

จริงๆแล้วผมกำลังคิดเกี่ยวกับการดูการแข่งขันสำหรับการแข่งขันศิลปะการต่อสู้้ แต่ผมเปลี่ยนใจหลังจากเห็นการแข่งของประธานโรเบิร์ต

(มาฝึกกันเถอะ…) (ยูจีน)

ผมจะไม่เก่งกระทันหันด้วยแค่การฝึกก่อนวันเกิดขึ้น

แม้อย่างนั้น ผมควรขัดเกลาการรับรู้ของผมได้ ถ้าผมอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้กับการสู้จริง

มาให้ตัวผมถึงที่สุดยอดเพื่อสู้บางคนเหนือผมเถอะ

ผมออกจากสังเวียนการแข่งขันศิลปะการต่อสู้และมุ่งหน้าสู่หอคอยยอดสูงสุุด

ผมมีคาตานะขาวและคาตานะดำ ณ เอวของผม

แล้วผมก็มีอุปกรณ์สำรวจจำนวนน้อยที่สุดด้วย

ไม่มีนักสำรวจมากเนื่องจากเทศกาลโรงเรียน

ผมมุ่งหน้าไปที่ลิฟต์ดันเจี้ยนแล้วกดปุ่มสำหรับชั้น 104 ซึ่งเป็นชั้นสูงที่สุดที่ผมไปได้

■ตอบความคิดเห็น

>นายหญิงดันจี้ยนซังกำลังแพร่ข้อมูลส่วนตัวเธอออก

>ยูจีนหนีจากผู้หญิงมีปัญหาไม่ได้แม้แต่ในดันเจี้ยน หือ

>มันจะเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งถ้ามันเป็นพระเจ้าผู้สร้างดันเจี้้ยน แต่ทำไมนายหญิงดันเจี้ยนอยากให้การพิชิตดันเจี้ยนดำเนินไปข้างหน้า

-นายหญิงดันเจี้ยนซังปรับความยากดีๆอย่างมีเป้าหมายคือเพื่อให้นักสำรวจเติบโตได้ขณะพวกเขาไต่ชั้น

ถ้ามีการเปลี่นตำแหน่งในสถิติ คุณจะสำเร็จโควต้า

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl