64 ยูจีน ถูกท้าดวล

17 – 21 นาที

“อืมถ้าอย่างนั้น เกี่ยวกับการดวลระหว่างยูจีนโดโนะ และนายพลเบอร์โทลด์ ฉันจะเป็นพยานแทนนพระองค์จักรพรรดิ”

คนที่พูดนี่คือนายกรัฐมนตรีแคทเธอรีน

เราอยู่ในอารีน่าทัวร์นาเมนต์ข้างในวังเอย์นเฮริยาร์

ปรกติแล้ว มันเป็นที่ซึ่งมีประวัติศาสตร์ กับการต่อสู้อย่างเป็นทางการจะจัดขึ้น

จักรพรรดิเพียงแค่พูดว่า ‘แค่บอกผลให้ฉันฟัง’ และจากไป

แต่คนส่วนใหญ่นอกจากเขา มาที่นี่ด้วยความสงสัย

อารีน่าทัวร์นาเมนต์นี้ ไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น มันเลยเต็มอย่างสมบูรณ์

การเอะอะกันของผู้คนน่ารำคาญ

“เฮ้ ยูจีนคุง การดวลมันแค่…น่ากลัว” (ซูมิเระ)

ซูมิเระพูดอย่างไม่สบายใจ

“มันโอเค ซูมิเระจัง เราพูดเกี่ยวกับยูจีนอยู่ที่นี่นะ” (ซาร่า)

ซาร่าแสดงถึงความเชื่อใจในผมอย่างสิ้นเชิงในทางกลับกัน

“ยังไซะ มันไม่ใช่การต่อสู้ถึงชีวิต ดังนั้นชั้นจะแค่สบายๆน่ะ” (ยูจีน)

ผมตอบ

…ขณะที่สำหรับคู่ต่อสู้ดวลของผม

“อะไรคือความหมายของเรื่องนี้กัน เบอร์?! อะไรที่บังคับเธอให้เธอทำอย่างนี้?!!”

ไอริตำหนิคู่หมั้นของเธอ นายพลเบอร์โทลด์

“แล้วทีเธอล่ะ ไอริ เข่าอ่อนที่นี่เลยนะ แผนคือไต่เต้าระดับสิทธิ์การสืบทอดบัลลังก์ ด้วยความสำเร็จจากการผนึกสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ใหม่ เธอมีแผนที่จะแค่ดูอยู่ในความเงียบหรือ?” (เบอร์โทลด์)

“นั่น…” (ไอริ)

การตอบของนายพลเบอร์โทลด์นั้นสงบ

เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นนั่นคือเหตุผล

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่ใช่นั้นสวยเหรอ! ผู้ชายมันต้องทำอะไรที่ต้องทำ เบอร์โทลด์ ทำเต็มที่นะ!”

คนที่หัวเราะอย่างเต็มอกเต็มใจ และตีไหล่ของนายพลเบอร์โทลด์ เป็นผู้ชายตัวสูงที่มีกล้าม

เขามีดาบใหญ่ที่ขนาดเทียบเท่าร่างกายของเขาที่หลังของเขา

เขาปล่อยออร่าที่ท่วมท้นออกมาจากตัวขอเขา แม้ว่าจะดูเป็นธรรมชาติที่นี่ ไม่มีช่องเปิดเลยสักนิด

—ฮีโร่ดาบ: เอ็ดเวิร์ด เจ วอร์คเกอร์

พูดนั่นแล้ว สไตล์ดาบที่เขาใช้ เป็นหนึ่งในสไตล์ดาบของกองทัพจักรวรรดิแกรนด์แฟลร์ แทนที่จะเป็นที่ผมและป๊าใช้

เขาเป็นดวงประทีปที่ส่องสว่างด้วยกันกับดาบจักรวรรดิ และคือคนซึ่งเป็นกำลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักร

ดาบใหญ่ที่หลังของเขา เป็นอุปกรณ์ล้ำค่าของอาณาจักรแกรนด์แฟลร์

—ดาบศักดิ์สิทธิ์: คาลาบรัม

มันพูดกับว่ามันปลดปล่อยคลื่นแสงซึ่งกำราบร้อยมอนสเตอร์ในการกวาดทีเดียว

ตัวผมแข็งไป กับความคิดที่ว่าฮีโรดาบซามะจะดูการดวลนี้

“ได้เลย! ถ้างั้น ฉันจะเป็นกรรมการ!”

คนที่ลงพื้นตรงกลางอารีน่า และยืนอยู่ที่นั่นอย่างสนุก พร้อมกอดอก คือดาบจักรวรรด์…หรือพูดอีกอย่าง ป๊าของผม

“เฮ้ย เฮ้ย จูเป่ยโดโนะ อย่าบอกฉันนะว่าคุณจะเลือกปฏิบัติเป็นพิเศษกับลูกของคุณเองน่ะ” (เอ็ดเวิร์ด)

“ฉันดูเหมือนบางคนที่จะทำอย่างนั้นเหรอ เอ็ดโดโนะ?” (จูเป่ย)

“ไม่อย่างแน่นอน” (เอ็ดเวิร์ด)

“เพราะทั้งหมดน่ะจุดนี้มันจะดูได้ดีที่สุดไง” (จูเป่ย)

“เข้าใจแล้ว คุณทำผมชะงักเลยนะนี่” (เอ็ดเวิร์ด)

“”ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!””

ผมไม่รู้ว่านั่นมันตลกมากตรงไหน แต่ป๊าและฮีโร่ดาบเอ็ดเวิร์ดซามะ คุยกันเบาๆตรงนั้น

สาธารณะเรียกพวกเขาว่าคู่แข่ง หรือไม่เป็นมิตรต่อกันและกัน แต่ดูเหมือนความเป็นจริงคือดาบจักรพรรดิและฮีโร่ดาบสนิทกัน

“ถ้างั้นตอนนี้ ทั้งสองฝ่าย สู่ข้างหน้า!!” (จูเป่ย)

ผมขึ้นไปที่เวที ที่อยู่กลางอารีน่าทัวร์นาเมนต์

คนที่อยู่อีกฝั่งของเวทีจ้องผมคือนายพลเบอร์โทลด์ —คู่หมั้นของไอริ

ผมดึงเบื้องหลังของคู่ต่อสู้ของผมจากความทรงจำของผมออกมา

ชื่อนายพลเบอร์โทลด์ได้โด่งดังกระทันหันในแค่ปีเดียว

เขาดูอายุเท่ากันกับผมและไอริ แต่อย่างน้อยผมไม่เคยเห็นเขาในโรงเรียนทหาร

เพื่อพูดให้ตรงขึ้น โรงเรียนที่ผมเข้าเป็นโรงเรียนทหารกลางของกองทัพจักรวรรดิ ที่อยู่ในเมืองหลวง

ผมมีโรงเรียนทหารเหนือ ใต้ ตะวันออก และตะวันตก ดังนั้นเขาต้องอยู่ในหนึ่งโรงเรียนเหล่านั้น

พูดนั่นแล้ว ผมไม่เคยไดยินว่าเขาในโรงเรียนแลกเปลี่ยนการฝึกต่อสู้และอะไรแบบนั้น ดังนั้นไม่ได้หมายถึงว่าเขาโด่งดังในวันเหล่านั้น

อะไรที่ทำให้เขาโด่งดังคือการสอบคัดตัวที่เกิดขึ้นเมื่อคุณอายุ 15 ปี

อะไรที่ถูกเปิดเผยตรงนั้นคือเบอร์โทลด์มีมานาห้าสี และอาชีพเป็นฮีโร่ผู้ฝึกหัด

มากกว่านั้น เขามีความเข้ากันได้กับดาบศักดิ์สิทธิ์คาลาบรัมขอเอ็ดเวิร์ดซามะ

ดาบศักดิ์สิทธิ์เลือกผู้กวัดแกว่ง

แม้ว่าบางคนที่ไม่มีความเข้ากันไปถือมัน มันจะไม่แสดงถึงพลังของมัน

พูดอีกอย่าง นายพลเบอร์โทลด์มีอนาคตที่สดใสด้วยความสามารถของเขา และอยู่ในตำแหน่งที่จะเป็นผู้สืบทอดของฮีโร่ดาบ ดังนั้นนั่นนำพาเขามาสู่ตำแหน่งปัจจุบัน

(แต่ฉันรู้เรื่องนี้มาหลังจากสงสัยเกี่ยวกับผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นของไอรินะ…) (ยูจีน)

(อุว้า ละเอียดอ่อนจัง ยูจีน เตงยอมยื่นหน้าไปสืบนั่นเลยเหรอ?) (เอริ)

(เฮ้ย เอริอย่ามาอ่านใจผมตามใจสิ) (ยูจีน)

(เตงพึมพำในใจไม่หยุดเลย เค้าเลยจบที่การฟังอยู่น่ะ~) (เอริ)

ไม่ใช่มันควรจะไม่เป็นไรสำหรับผม ที่จะบ่นในใจผมเป็นอย่างน้อยหรือ?

นายพลเบอร์โทลด์ใส่เกราะน้ำหนักเบาที่แฟนซี ตกแต่งด้วยสีขาวบริสุทธิ์และทอง เทียบคู่กันกับไอริ

ผมบลอนด์และตาสีน้ำเงินของเขา คู่มากับใบหน้าสง่างาม มี่เอ่อออกมาด้วยความเป็นขุนนาง คือภาพที่งดงามถึงระดับที่น่ารำคาญ

“ยูจีน ซานตาฟิลด์! เข้ามาใส่ฉันตอนไหนก็ได้!” (เบอร์โทลด์)

นายพลเบอร์โทลด์ชักดาบของเขาแล้ว และใบมีของเขามีมานาเขียวห่อหุ้มอยู่กับมันจากเสริมพลังเวทมนตร์

มันไม่ใช่แค่ดาบของเขา มานาเขียวนั้นหมุนวนรอบๆตัวของเขาด้วย นี่น่าจะเป็น…

(ธาตุไม้… ดาบลึกลับลม หือ) (ยูจีน)

มันคือดาบลึกลับที่มีสมดุลย์ดีในการโจมตีและป้องกัน

(เดี๋ยว ดาบลึกลับถูกอนุญาติเหรอ? …นี่มีปัญหานะ) (ยูจีน)

ผมใช้ดาบเหล็กสำหรับการดวล ที่ถูกมอบมาให้ผม

มันไม่ได้พึ่งไม่ได้มากเกินไปกับดาบลึกลับ

พูดนั่นแล้ว ถ้าผมใช้มานาขาว ความคมของดาบจะตกลงไป และมีพลังโจมตีศูนย์

“ยูจีนคุง!” (ซูมิเระ)

“ซูมิเระ?” (ยูจีน)

ซูมิเระวิ่งมาทางผม

“มีอะไรเหรอ ซูมิเระจัง?” (จูเป่ย)

ป๊าถาม

“ซูมิเระใช้ดาบลึกลับสำหรับโจมตีไม่ได้ ดังน้นหนูให้มานาเขาได้มั้ยคะ?!” (ซูมิเระ)

“อาา มันไม่ถูกอนุญาตที่จะได้รับความช่วยเหลือในการดวล แต่ถ้ามันเป็นแค่มอบมานา มันควรจะโอเค จะพูดว่ายังไง เบอร์คุง?” (จูเป่ย)

“ฮึ่ม ได้! นายมันคนน่าสมเพช ที่จำเป็นต้องยืมความช่วยเหลือของผู้หญิง เพื่อที่จะสามารถสู้ได้!” (เบอร์โทลด์)

เขาพูดพร้อมการเยาะเย้ย และเขายอมให้ทำ

“ขอบคุณนะ ซูมิเระ ที่ช่วยฉะ—” (ยูจีน)

ผมกำลังจะขอบคุณเธอ แต่หยุด

ซูมิเระกอดผมอย่างแน่น

และจากนั้น มานาของอีฟริท ไหลเข้ามาในผม

“ยูจีนคุง…” (ซูมิเระ)

ซูมิเระกระซิบในหูของผมในเสียงที่เบา

ผมคิดว่าเธอจะเชียร์ผมในการดวล แต่…

“…ซัดเขาให้น่วมเลยนะ” (ซูมิเระ)

ช่างเป็นคำขอที่หัวรุนแรงมาก

“ปล่อยฉันได้เลย คู่หู” (ยูจีน)

ผมตอบด้วยการหัวเราะคิกคัก

ซูมิเระแยกจากผมหลังจากมานาลิงค์ และบอกผม ‘ทำเต็มที่นะ’ ก่อนจะกระโดดลงไปจากเวที

ซาร่าวิ่งมาที่ซึ่งซูมิเระอยู่

“นั่นไม่แฟร์เลยนะ ซูมิเระจัง!” (ซาร่า)

“เธอก็ไปกอดเขากันกับฉันก็ได้นี่ ซาร่าจัง” (ซูมิเระ)

“ฉันแสดงพลังในที่ที่เต็มไปด้วยคนของอาณาจักรไม่ได้!”  (ซาร่า)

“แล้วก็ มานาของฉันกะของเธอมันปะทะกัน เราเลยทำมันด้วยกันม่ายด้าย~” (ซูมิเระ)

ผมได้ยินการสนทนาของอซูมิเระและซาร่า

ผมแสดงภาพที่น่าสมเพชให้ทั้งสองคนเหล่านี้ไม่ได้ -แค่เมื่อผมคิดอย่างนั้น ผมรู้สึกถึงสายตาที่แรง

“……….”

เพื่อนวัยเด็กของผมจ้องผมด้วยสาตาโกรธสุดๆ

เธอโกรธหลังจากที่เห็นผมและซูมิเระ?

แต่เธอแค่ทำแบบนั้นกับคู่หมั้นของเธอเบอร์คุงก็ได้นี่ใช่ไหม?

(แต่ รู้มั้ย…ไอริและนายพลเบอร์โทลด์ไม่ได้รู้สึกเหมือนคู่รักเลย…) (ยูจีน)

ผมไม่รู้เหตุผล

มันเพราะผมได้ยินมาจากไอริ เกี่ยวกับที่พวกเธอแแค่หมั้นกันเป็นพิธีอย่างนั้นหรือ?

“พร้อมยัง ทั้งสองคน?” (จูเป่ย)

น้ำเสียงของป๊า ที่ทำหน้าที่เป็นกรมการเปลี่ยนเป็นจริงจัง

“ไม่มีปัญหาครับ ดาบจักรวรรดิซามะ” (เบอร์โทลด์)

“พร้อมที่นี่ด้วย” (ยูจีน)

ผมส่งความสนใจของผมแค่คู่ต่อสู้ของผมเท่านั้น

การคุยกันเบาๆของรอบข้าง การสนทนาของซูมิเระและซาร่า สายตาของไอริ; ผมเมินมันทั้งหมด

ผมดวลแบบนี้ในวันโรงเรียนทหารบ่อยครั้ง

มันคือประเพณีที่ไม่มีในโรงเรียนไลเคียน ดังนั้นมันรู้สึกรำลึกความหลัง

“ผู้ชนะของการต่อสู้นี้ จะตัดสินใจแนวหน้าของการปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่” (แคทเธอรีน)

นายกรัฐมนตรี ประกาศคำนี้ ด้วยเสียงที่ส่งไปถึงในอารีน่า

ใช่ ผมของการดวลนี้ ตัดสินรายละเอียดของแผนการปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่

ผมพยักหน้าระหว่างที่จิตโล่ง

“เริ่ม!” (จูเป่ย)

ป๊ามอบสัญญาณ

ทันทีต่อมา…

“ดาบเทพเจ้าลม: [ดาบลม]!!!” (เบอร์โทลด์)

นายพลเบอร์โทลด์กลายเป็นลมพายุ และพุ่งมาทางนี้

เขาฟันบางคนได้ ในเวลาที่มันใช้เพื่อกระพริบตา

นั่นคือที่มันเร็วมากเท่าไร

ดาบมลึกลับลมถูกเหวี่ยงลงมาเข้าหาผม

ผมยังไม่ได้ขยับ… ผมขยับไม่ได้

ผมอาจจะแพ้ ถ้ามมันเป็นผมในวันโรงเรียนทหาร

แต่

(เทียบกับเซอร์เบอรัส…) (ยูจีน)

มันช้ามากจนผมหาวได้

ผมเอียงตัวหนึ่งก้าวไปทางซ้าย และหลบดาบลึกลับลม…และในเวลาเดียวกัน {ผมฟันออกไป} ฟันใบมีดของดาบลึกลับของนายพลเบอร์โทลด์ออกไปด้วยดาบไฟ

เสียง *กิ๊นนนน* เบาๆถูกสร้างขึ้น

นายพลเบอร์โทลด์ยังไม่ได้สังเกต ว่าการโจมตีของเขาถูกหลบได้ และดาบของเขา ถูกตัดออกไป

ผมทำการฟันกวาดไปสู่คอของนายพลเบอร์โทลด์ด้วยดาบไฟ และ…

“นั่นจบแล้ว”

คาตานะของป๊าหยุดดาบไฟของผม

แต่ผมมีแผนที่จะหยุดดาบระหว่างทาง ดังนั้นมันไม่ได้โดนคาตานะของป๊า

ไม่ว่าอย่างไร นี่คือสัญญาณการจบการดวล

“…เอ๋?” (เบอร์โทลด์)

ในดูเหมือนนายพลเบอร์โทลด์ในที่สุดก็รู้สภาพตัวเอง

ดาบลึกลับถูกตัดออกตั้งแต่ฐานของมัน

มีดาบไฟทีแดงดันเข้าใส่คอของเขา

ถ้าป๊าไม่ได้หยุดผม หัวเขาคงจะถูกฟันออกไป -คืออะไรที่เขาน่าจะคิด

หน้าของเขาซีดขาว

เบอร์คุงหล่นก้นกระแทก

(ทำไมเตงไม่ฆ่าเขาซะล่ะ?) (เอริ)

(ไม่มีทางที่ผมจะทำอย่างนั้นน่า!) (ยูจีน)

(เออ๋ นั่นน่าเบื่อจัง เตงควรจะจบชีวิตเขาให้ด้องไปเลย☆) (เอริ)

เอริถามผม เหมือนเธอไม่เข้าใจเรื่องนี้เลย

อย่าถามด้วยความจริงใจแบบนั้น มันน่ากลัว

“ผูชนะ: ยูจีน!!” (จูเป่ย)

เสียงเชียร์ดังขึ้นอย่างกังวาลในอารีน่าทัวร์นาเมนต์ กับการประกาศของป๊า

มันเร็วจนมันเปลี่ยนเป็นการดวลที่น่าเบื่อ แต่มันไม่เหมือนว่านี่มันเป็นการแสดงโชว์ตั้งแต่เริ่ม

ผมหันหาซูมิเระและกำหมัดให้แน่น ยกมันขึ้นเพื่อประกาศว่าผมชนะ

“”เย้☆!””

ซูมิเระและซาร่ากอดกัน

ทันใดนั้น ชายมีกล้ามเข้าหาผม

ฮีโร่ดาบ เอ็ดเวิร์ดซามะ

“ทำได้งดงาม! ฉันคาดอะไรที่ไม่น้อยไปกว่านี้เลยจากลูกชายของจูเป่ยโดโนะ อยากจะดวลกับฉันต่อไหม? แน่นอนว่าไม่ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์นะ!” (เอ็ดเวิร์ด)

“เอ๋?” (ยูจี)

“เดี๋ยวก่อนดิ! จริงๆแล้ว ฉันยังไม่ได้สู้กับยูจีนเมื่อลูกเขามีดาบไฟเลย โอเค ยูจีน สู่กับพ่อด้วย” (จูเป่ย)

“เฮ้ย ป๊า” (ยูจีน)

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมถูกท้าทายโดยทั้งฮีโร่ดาบและดาบจักรวรรด์

“โอเค โอเค จูเป่ยซามะและเอ็ดเวิร์ดซามะ ยูจีนคุยเหนื่อยแล้ว ดังนั้นการดวลของวันนี้จบแล้ว นี่เป็นคำสั่งด่วนจากนายกรัฐมนตรี ยูจีนคุง ได้โปรดพักให้ดีสำหรับพรุ่งนี้” (แคทเธอรีน)

“”เอออ๋?!””

ป๊าและฮีโร่ดาบขึ้นเสียงในความไม่พอใจ กับคำสั่งของนายกรัฐมนตรี

ป๊าเป็นเด็กหรือ?

ตอนนี้ผมรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมสองคนนี้สนิทกัน

พวกเขาทั้งสองเป็นพวกกบ้าดาบ

“นั่นคือการแสดงที่ยิ่งใหญ่ เราหวังพึ่งคุณนะพรุ่งนี้” (แคทเธอรีน)

ผมขอบคุณแคทเธอรีนซามะ และเธอยิ้มอย่างใจดีมาให้ผม

ผมชำเลืองมองนายพลเบอร์โทลด์ เขามีทั้งสองมืออยู่บนพื้น คร่ำครวญ

ไอริตีไหล่ของคู่หมั้นของเธอ และทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้น

นายพลเบอร์โทลด์ดูเหมือนจะไม่อยู่ตรงนี้ เขาไม่ตอบสนอง

หลังจากที่เรียกเขาสักพัก สีหน้าของไอริเปลี่ยนเป็นหนึ่งที่รำคาญ

“นายมันคนขี้น้อยใจสำหรับผู้ชายเหลือเกิน… ลุกขึ้นได้แล้วน่า!” (ไอริ)

ไอริเตะก้นของนายพลเบอร์โทลด์

อุว้า…

เขาถูกเฆี่ยน -คืออะไรที่ผมคิด ขณะที่ผมออกจากวังเอย์นเฮริยาร์

—บนบนทางกลับบ้าน

“ขอโทษ ยูจีน ฉันต้องไปต้อนรับออราเคิลแห่งโชคชะตา โอเรียนน์ซามะ ที่จะมาที่เมืองหลวงจักรวรรด์” (ซาร่า)

“เข้าใจแล้ว นั่นช่วยไมได้แหละ” (ยูจีน)

“ยังไงซะถ้าอย่างนั้น ฉันไปล่ะน่ะ เธอน่ะเท่ในการดวลนะตะกี้นี้น่ะ♡” (ซาร่า)

ซาร่ากอดผมและมอบจูบมาบนแก้มของผมก่อนจากไป

“…”

ซูมิเระดูเหมือนอยากจะกอดผมด้วย ดวงตาของเราสบกัน

“เรากลับไปกันมั้ย ซูมิเระ?” (ยูจีน))

“ช-ใช่ ไปเถอะ” (ซูมิเระ)

แต่ในท้ายที่สุด เธอก็ไม่ได้ทำ

ความเหนื่อยโจมตีผมในทีเดียว เมื่อผมกลับไปที่บ้าน

ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว ผมไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อวาน

ผมนอนลงบนเตียง ทันทีที่ผมกลับมาถึง

“ฝันดีนะ ยูจีนคุง พักให้สบายล่ะ โอเคมั้ย?” (ซูมิเระ)

ซูมิเระปิดประตูและ แม้ว่าข้างนอกยังสว่างอยู่ ผมถูกโจมตีโดยความง่วงเกือบจะทันทีทันใด

◇◇

“……ใคร?” (ยูจีน)

ผมตื่นขึ้นกับการมาถึงของบางคนกำลังเข้าห้องของผม

ข้างนอกมืดสนิท

“ขอโทษนะฉันทำให้เธอตื่นเหรอ?”

“แต่นอนมากเกินไปจะทำให้ร่างกายทื่อเอานะ”

คนที่เข้ามาในห้อง คือซูมิเระและซาร่า

“สวัสดีตอนเช้า…ฉันว่า?” (ยูจีน)

“มันยังดึกดื่นอยู่เลย ยูจีนคุ” (ซูมิเระ)

ซูมิเระหัวเราคิกคัก

“ไม่หิวเหรอ? เราเอาชากับอาหารมาน่ะ” (ซาร่า)

ซาร่านำอาหารมาบนถาด

มีข้าวปั้นอยู่จำนวนหนึ่งที่มีเกลือเพื่อให้มีรสชาติ

มีไส้กรอกย่างและไข่ต้มอยู่ข้างๆด้วย

“ฉันทำมันด้วยกันกับซาร่าจังน่ะ” (ซูมิเระ)

“จานนี้เรียกว่าโอนิกิริ ทำโดยซูมิเระจั มันอร่อยนะ” (ซาร่า)

“ขอบคุณนะ ซูมิเระ ซาร่า” (ยูจีน)

ผมรีบเขมือบมันลงในความหิว

ซาร่าจุดตะเกียงระหว่างที่ว่าง

เธอระวังเรื่องไฟแรง น่าจะเพราะมันดึกมากแล้ว

“ขอบคุณสำหรับมื้ออาหารนะ มันอร่อย” (ยูจีน)

“”……””

ผมกินเสร็จและประสานมือเข้าด้วยกัน

ซูมิเระและซาร่าจ้องมองผม

“……ม-มีอะไรเหรอ ทั้งสองคน?” (ยูจีน)

ผมชะงักไปกับบรรยากาศแปลกๆนี้

ตอนนี้เมื่อผมตั้งใจดู ทั้งสองมีเสื้อผ้าทที่ต่างออกไปจากที่ใส่เมื่อตอนเช้า

มันเป็นเสื้ออยู่บ้านบางๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเสื้อผ้าแบบนั้น

“เฮ้ ยูจีนคุง เธอจะเป็นเหยื่อล่อสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่พรุ่งนี้ ใช่มั้ย?” (ซูมิเระ)

“นั่นใช่แล้ว นั่นทำไม ฉันคิดเกี่ยวกับการไปเหวี่ยงดาบนิดนึงแล้วพัก—” (ยูจีน))

“ไม่ มีบางอย่าง {สำคัญมากกว่านั้นที่เธอต้องทำ}” (ซาร่า)

ซาร่าตัดคำพูดผม

“บางอย่าง ที่ฉันต้องทำ” (ยูจีน)

พรุ่งนี้ คือการปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งหญ่

ผมได้ถูกบอกว่าฐานทัพจะมอบอุปกรณ์ อาวุธ และอุปกรณ์เวทมนตร์ทั้งหมด

อย่างเดียวที่เหลือ คือมาด้วยกันกับอีฟริทซูมิเระ และผู้สมัครเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ซาร่า

…มีอะไรอย่างอื่นหรือ?

“ยูจีนคุง เธอรู้เรื่องนั้นว่าถ้าฉันและซาร่าทำมานาลิงค์ มานาเราปะทะกันและมันจะไปได้ไม่ดี ใช่มั้ย?” (ซูมิเระ)

“ใช่ นั่นทำไมแผนคือซูมิเระจะส่งมานาให้ฉันตรงๆ และซาร่าจะส่งมานาถึงอาวุธของฉัน…” (ยูจีน)

นั่นคือที่เราปรึกษากันไปแล้ว

ควรจะเป็นอย่างนั้น

“มีวิธีที่ดีกว่า” (ซาร่า)

ซาร่าวางมือบนแก้มของผม

เมื่อเวลาที่ผมสังเกต เข่าของซูมิเระและซาร่าอยู่บนเตียง และเข้าหาถึงระดับที่มือของพวกเธอเอื้อมถึง

มันมืดมาก ผมไม่ได้สังเกตมาก่อน แต่เมื่อตั้งใจดูเสื้อผ้าของพวกเธอโปร่งใส และผมมองเห็นผิวของพวกเธอได้

กลิ่นหวานไม่เหมือนปรกติ มาจากพวกเธอทั้งสอง

“มีวิธีที่ออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะคนนั้นสอนซาร่าจัง” (ซูมิเระ)

“วิธี ที่ไม่ใช่แค่เลี่ยงการปะทะของมานาของฉันและซูมิเระเท่านั้น แต่บนนั้นด้วย ทำให้ความแข็งแกร่งของมานาลิงค์มากขึ้นไปอีก” (ซาร่า)

“ม-มีวิธีแบบนั้นเหรอ?!” (ยูจีน)

แม่และเอริไม่ได้พูถึงบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

ไม่ บางทีมันวิธีลับ ที่มีแค่ออราเคิลซามะรู้เท่านั้น เพราะเธอสามารถได้ยินเสียงของงเทพธิดาแห่งโชคชะตาซามะ?

ผมรอทั้งสองคนพูด

“เฮ้ ยูจีนคุง…” (ซูมิเระ)

“เธอ {โอบกอด} เราได้ไหม?” (ซาร่า)

“……อะไรนะ?” (ยูจีน)

ผมได้ยินผิดไปหรือ?

ผมถามกลับไปและจากนั้นสังเกต

ผมบอกได้ว่าซูมิเระและซาร่าแดงสด แม้ว่าจะอยู่ในความมืดมิด

“อืม ซาร่าซัง? ซูมิเระซัง?” (ยูจีน)

“โอเรียนน์ซามะพูดอย่างนั้น! ยูจีนจะได้ความปลอดภัยยิ่งมากขึ้น ด้วยการเพิ่มความแข็งแกร่งจากสัญญากาย!” (ซาร่า)

“จ-จริงจังเหรอ…?” (ยูจีน)

ออราเคิลซามะพูดบางอย่างแบบนั้นหรือ?

“ถ-ถ้า ทั้ง 3 เราทำมันด้วยกัน มานาจะไม่ปฏิเสธกันเอง…เห็นว่านะ เออ่อ… น-นี่น่าอายจังเลย” (ซูมิเระ)

หน้าของซูมิเระเปลี่ยนเป็นยิ่งแดงมากขึ้นอีก

“นี่เพื่อเธอนะยูจีน แล้วก็ ออราเคิลซามะพูดว่า ‘มีเงาของผู้หญิงชั่วร้ายอยู่บนยูจีน ดังนั้นเธอต้องนำเขากลับมา'” (ซาร่า)

“ผู้หญิงชั่วร้าย?” (ยูจีน)

ผมมีความคิดว่าใครทันที

คนที่พูดแบบนั้นแค่ไม่นานนี้เองคือ…

(น่าจะแม่…) (ยูจีน)

(ถ้างั้นมันเป็นไลลาเซ็นไปทำ หือ) (เอริ)

ผมพึมพำในใจของผม และผมได้ยินการสื่อสารทางจิตใจ ของเอริ

“เฮ้ซาร่า กลิ่นเสน่ห์มันได้ผลมั้ยอ่ะ? ยูจีนเหมือนเดิมเลย รู้มั้ย?” (ซูมิเระ)

“นี่แปลกนะ ออราเคิลซามะพูดว่า ไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนๆ ก็จะรักหมดท่าแค่กระดิกแขน ถ้าพวกเขาได้กลิ่นนี้” (ซาร่า)

“นั่นคืออะไรเกี่ยวกับกลิ่นอย่างนั้นเหรอเนี่ย?!” (ยูจีน)

ช่างเป็นสิ่งทีเตรียมมา ออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะ

—สตรีศักดิ์สิทธิ์ขอคาลเดียชั่วร้าย

ข่าวลือเป็นความจริง

“ยูจีนคุง…♡” (ซูมิเระ)

“ยูจีน…♡” (ซาร่า)

ซูมิเระและซาร่ายิ่งใกล้เข้ามาอีก

ผมกึ่งๆถูกผลักลงที่นี่

หน้าที่เขินอายของพวกเธอได้เปลี่ยนเล็กน้อยเป็นมัวเมา

และจากนั้นเอง ผมถูกผลักลงไปแบบนั้นเลย…และผมต่อต้านไม่ได้

(อา แม้ว่ายูจีนอ่ะของเค้าคนเดียว) (เอริ)

ผมได้ยินเสียงที่งงงัน

คืนนั้น ผมถูกกินโดยซูมิเระและซาร่า

■ตอบความคิดเห็น:

>การได้อ่านตัวเอกที่ตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงกับงานก่อนหน้า (ไม่ใช่คนโตช้า) นั้นน่าสนใจ

-ผมสร้างตัวเองด้วยแนวคิดที่ว่า ‘มาทำให้เขาตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับงานก่อนหน้า’ ครับ

>ขอบคุณที่นำเอริออกมมา!!

-ต้องพาเอริออกมาอีก

แม้ว่าเธอเป็นสาวโปสเตอร์ที่นี่นะ

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

คนที่รู้ลึกน่าจะรู้

ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ปรากฎมาครั้งนี้ คือคาลาบรัม อีกชื่อของเอ็กซ์คาลีเบอร์

อย่างไรก็ตาม ไม่มีองค์ประกอบเอ็กซ์คาลีเบอร์กับมันเลยนะครับ

ผมเพียงแค่ยืมชื่อมา

ผมนำคัลลิบอร์นออกมาในงานก่อนหน้า แต่มันไม่ได้มีสปอตไลต์ ซึ่งมันเสียของ

แต่เห็นว่าคัลลิบอร์นไม่เหมือนกันกับเอ็กซ์คาลิเบอร์นะ

ผมควรจะให้ราชาอูเธอร์ถือมัน

วายุ: “เบอร์ง้อง”

 แปลโดย: wayuwayu

เสนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าถูกใจ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล สปอนเซอร์ตอนแจ้ง Facebook : “wayuwayu แปล”  ออกความคิดเห็นที่ Dek-D และ Tunwalai จะเห็น ขอบคุณมากที่อ่านครับ