82 เทศกาลโรงเรียน – วันที่ 4

“อา ฉันนอนหลับไปอย่างดีเลย♪ แต่มันเป็นห้องค่อนข้างเล็ก” (ไอริ)

“อย่าเทียบมันกับห้องของเจ้าหญิงสิ” (ยูจีน)

“นั่นจริงด้วย” (ไอริ)

ไอริและผมยืดตัวกว้างขณะเราออกมาจากโรงแรม

พระอาทิตย์เริ่มออกมาแล้ว

อากาศยามเช้ารู้สึกดี

เสียงร่าเริงดัง

“ไอริซามะ เรามาเพื่อรับท่าน”

ผมรู้จักเสียงนั้น

มันก็เป็นคนนั้นผู้ซ่อนตัวตนใกล้ๆเมื่อวาน

เข้าใจแล้ว

ถ้าอย่างนั้นหนึ่งผู้เป็นคนคุ้มกันกายคือคนนี้

“ขอบคุณที่มานะ คามิ” (ไอริ)

อดีตเพื่อนร่วมชั้นของผมในโรงเรียนทหารและปัจจุบันอยู่ในแผนกข่าวกรองของกองทัพ คามิลล่า วีน่า

ดูเหมือนเธอมาสู่โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนเพื่อมาเป็นเพื่อนไอริ

“……เฮ้ คามิลล่า” (ยูจีน)

“อะ มีอะไรเหรอ ยูจีนคุง?” (คามิลล่า)

คามิลล่าเปปลี่ยนเป็นระวังเมื่อผมเข้าหาเธอ

ผมเคลื่อนที่ใบหน้าไปใกล้กับเธอแล้วกระซิบสู่เธอ

(ไม่ใช่มันจะไม่เป็นไรกับการบอกฉันก่อนหน้าถ้าไอริจะมาหาเหรอ?” (ยูจี)

(เออ๋ ฉันคิดว่ามันจะดีสำหรับนายถ้าตกใจไง) (คามิลล่า)

(ฉันกำลังพูดออย่างนี้เพราะฉันตกใจนี่แหละ!) (ยูจีน)

(ฮ่าฮ่า ขอโทษที ขอโทษที) (คามิลล่า)

เธอขอโทษด้วยหน้าตาไม่รู้สึกผิด

…สาวนี้

เธอลืมเกี่ยวกับคำสาปแล้วหรือ?

“เฮ้ แอบคุยเกี่ยวกับอะไรกันน่ะ?” (ไอริ)

“มันไม่มีอะไรหรอก ไอริ” (ยูจีน)

“เราแค่คุยกันไม่มีสาระนิดหน่อยน่ะ ไอริซามะ” (คามิลล่า”

“หืมม แต่มันดูเหมือนเธอดีๆกับคามิแล้ว นั่นโล่งใจนะ” (ไอริ)

ไอริพยักหน้าในว่าพอใจ

คามิลล่าลืนหลบเคลื่อนที่ไปสู่ไอริ

“ฟุฟุฟุ มันดูเหมืนท่านใช้ {คำคืนอันเร่าร้อน} กับยูจีนคุงนะ ไอริซามะ” (คามิลล่า)

“ค่ำคืนอันเร่าร้อนเหรอ? มันไม่ร้อนนี่” (ไอริ)

“น่าน่า~ ตีหน้าซื่อนี่ ไอริซามะ” (คามิลล่า)

ไอริเอียงหัว ไม่เข้าใจว่าคามิลล่ากำลังพูดอะไร

“พูดถึงแล้ว แผนสำหรับวันนี้ล่ะ คามิ” (ไอริ)

“อืม…รอเดี๋ยวนะ ไอริซามะ” (คามิลล่า)

คามิลล่าหยิบสมุดบัดทึกสีแดงจากเนินนั้นของเธอแล้วเปิดมัน

ช่างเป็นที่ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะใส่มันเข้าไป

“หืมม…ท่านจะทานอาหารกับราชาอูเธอร์ หลังจากนั้น งานเลี้ยงน้ำชากับสตรีศักดิ์สิทธิ์ซามาของคาลเดีย จากนั้น อาหารค่ำกับเจ้าหญิงทิฟฟาเนียของสหพันธรัฐบลูวอเตอร์” (คามิลล่า)

“ฮ่าาา…ฉันไม่คิดว่าฉันจะสามารถอยู่ด้วยกันได้กับยูจี้แล้ว มันช่วนไม่ได้ ฉันจะมาเจอกับเธอในครั้งอื่นนะ” (ไอริ)

“เธอยุ่งมากเลยนะ ไอริ” (ยูจีน)

“ใช่ มันช่างน่าปวดหัวเลยล่ะ” (ไอริ)

มันธรรมชาติในตำแหน่งของไอริ

เธอมีแค่คามิลเลียคนเดียวแม้ว่าเธอจะเป็นอย่างนั้นนั่นน้อยเกินไป

ผมตรวจดูรอบข้างนิดหน่อย

ไม่มีผู้คนมากเพราะมันคือเช้าตรู่

ภายในผู้คนเหล่านั้น…

(มีประมาณ…ผู้ปกป้องคุ้มกัน 10 คน ผู้เฝ้าสังเกตเราอยู่) (ยูจีน)

ผมแทบไม่รู้สึกของการอยู่ตรงนี้พวกเขา

พวกเขาทั้งหมดค่อนข้างมีทักษะ

พวกเขาต้องปกป้องคุ้มกันเธอจากไกลๆเพื่อไม่เข้าไปขวางทางการเที่ยวชมเทศกาลโรงเรียนของเจ้าหญิงไอริ

บุคคลผู้ต้องสงสัยใดๆน่าจะถูกจับกุมในพริบตา

ไม่มีความจำเป็นต้องกังวล หือ

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้…ฉันเดาว่าฉันจะกลับหอสำหรับตอนนี้” (ยูจีน)

แค่เมื่อผมพึมพำนั่น…

ผมรู้สึกเหมือนน้ำแข็งฉีดเข้ามาในหลังผม

(——-?!)

สายตาตั้งใจมองกำลังแทงผมซ้ำๆซ้ำๆ

ความโมโหเหมือนน้ำเดือด

ช่วงเวลาเมื่อผมเจอคนผู้ปลดปล่อยนั่น…

“อรุณสวัสดิ์ ยูจีนคุง มันคือเช้าที่ดี ถูกไหม☆?”

“โอ้ฉัน โอ้ฉัน มาชนกับกันและกันเมื่อกำลังออกมาจากโรงแรมแห่งรัก ช่างบังเอิญเสียจริง ยูจีน”

ผมเลี่ยงสายตาอย่างช้าๆ

{ซูมิเระกับซาร่า} กำลังยืนอยู่ตรงนั้น

พวกเธอสองคนกำลังเดินมาที่นี่ด้วยก้าวเท้าใหญ่มากๆ

ผมจะไม่ถามพวกเธอว่า: ‘ทำไมเธอถึงมาอยู่นี่ล่ะ?’

มีอุปกรณ์เวทมนตร์สำหรับเฝ้าดูหลายตัวเพื่อความปลอดภัยในเทศกาลโรงเรียน

มีเครื่องแพร่ภาพสดมากสำหรับความปอดภัยในห้องสภานักเรียน

การระทำของผมต้องเห็นได้ด้วยตาชัดเจน

“ยูจีนคุง ดูทางนี้” (ซูมิเระ)

“เธอนี่กล้ามากที่นอกใจระหว่างมีแฟนสองคนนะ” (ซาร่า)

“……ครับ” (ยูจีน)

คิ้วสวยของซูมิเระกับซาร่าเลิกขึ้น

คามิลล่าพูด ‘อั๊ดช่า’ และไอริประหลาดใจอย่างยิ่งใหญ่

“ยูจีนคุงใจง่ายเมื่อเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับผู้หญิง” (ซูมิเระ)

“ยังไงซะ มันจะไปต้านกับคำสอนของเทพธิดาแห่งโชคชะตา อิลเลียซามะ ที่คิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียวนะ ยูจีน มีข้ออ้างใดๆมั้ย?” (ซาร่า)

“…ไม่มี เผาฉันหรือต้มฉัน; ทำตามที่เธอพอใจเลย” (ยูจีน)

ผมไม่มีการโต้ตอบ

แค่เมื่อผมกำลังว่าผมจะโดนการดุด่าหนักหนาจากสองคนเหล่านี้…

“เฮ้ คามิ ทำไมสองคนเหล่านั้นโกรธเล่า?” (ไอริ)

“ไอริซามะคะ ท่านกำลังถามนั่นจริงเหรอ?” (คามิลล่า)

ผมได้ยินการสนทนาของไอริกับคามิลล่าข้างหลังผม

หน้าของซูมิเระกับซาร่าเพิ่มความอันตรายของมันยิ่งๆขึ้นไป

“ยูจีนกับฉัน {แค่คุย} เกี่ยวกับเรื่องราวของโรงเรียนทหาร รู้มั้ย? ทำมากขนานั้นควรไม่เป็นไรนี่ ถูกมั้ย?” (ไอริ)

“””เอ๋?”””

มันไม่ใช่แค่คามิลล่าเท่านั้น ซูมิเระกับซาร่าก็หันหน้าไปพร้อมดวงตาเปิดกว้าง

“ธ-เธอหมายความว่าอะไร ยูจีนคุง?!” (ซูมิเระ)

“เธอเข้าโรงเเรียนแห่งรักแล้วแค่คุยเท่านั้นเหรอ? นั่นมุขตลกใช่มั้ย?” (ซาร่า)

“ม-มันโกหก ใช่มั้น?! ไอริซามะ ยูจีนคุง พูดความจริงมาซิ้” (คามิลล่า)

ผมบอกพวกเธอตรงๆเกี่ยวกับอะไรซึ่งเกิดขึ้นเมื่อคื่นหลังจากโดยถามโดย 3 คน

“เราคุยเกี่ยวกับอดีตเหมือนไอริพูดทุกอย่าง ไอริไปนอนหลับคนแรกหล้งจากคุยเหนื่อย ฉันนอนหลับบนโซฟา” (ยูจีน)

แต่ไม่มีการโต้เถียงว่าผมเข้าสู่โรงแรมแห่งรักด้วยกันกับผู้หญิงอีกคนแม้ว่ากำลังมีแฟน

มันแค่ธรรมชาติเท่านั้นสำหรับซูมิเระกับซาร่าผู้จะโมโห ผมจึงผิดอย่างสมบูรณ์

“ให้ตายเถอะ ฉันบอกพวกเขาว่าห้องสำหรับสองคน กระนั้นมีแค่ 1 เตียง ช่างเป็นโรงแรมอันย่ำแย่สุดๆ ถูกมั้ย ยูจี้? การบริการหยาบๆเช่นนี้จะไม่ถูกให้อภัยในจักรวรรดิหรอก” (ไอริ)

ไอริโกรธควันขึ้นกับเรื่องที่ผิดจากคนอื่น

(แต่นั่นเตียงคู่ มันเลยเป็นสำหรับสองคนน่ะถูกแแล้วนะ) (ยูจีน)

เตียงของไอริในจักรวรรดิใหญ่กว่าเยอะแม้ว่าสำหรับคนเดียว

มันดูเหมือนเธอไม่ได้คาดถึงว่าเตียงสำหรับนอนหลับสองคนว่าจะเล็กอย่างนั้น

“ไอริซามะ ไอริซามะ” (คามิลล่า)

“อะไร คามิ?” (ไอริ)

“ได้โปรดให้หนูได้ยืมหูหน่อยแป้ปนึง” (คามิลล่า)

คามิลล่าอธิบายบางอย่างสู่ไอริ

“เอ๊ะ? …ที่นั่นซึ่งยูจี้กับฉันอยู่เมื่อคืนคือ…เอ๋? …มันคือที่สำหรับวัตถุประสงค์แบบนั้นเหรอ?!” (ไอริ)

หน้าไอริเห็นชัดได้ด้วยตาว่าแดงสด

ดูเหมือนในที่สุดแล้วเธอก็เข้าใจความหมายของโรงแรมแห่งรัก

“เฮ้ ยูจีนคุง เป็นไปได้ไหมว่าไอริจังไม่มีสามัญสำนึก?” (ซูมิเระ)

ซูมิเระพูดอย่างไม่สงวนปาก

เรีกผู้สืบทอดบัลลังก์ด้วย จัง เธอกล้าดี

“เธอเป็นแบบนัน 2 ปีก่อน…และมันดูเหมือนยังคงเป็นแบบนั้นอยู่” (ยูจีน)

“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นเธอเป็นเจ้าหญิงผู้ถูกเลี้ยงให้อยู่แต่บ้าน

นั่นอาจเกิดเป็นปัญหาทางการทูตได้

“เดี๋ยวสิ  พวกเธอ! เธอกำลังพูดอะไรที่ปากเธออยากเลยนะ!” (ไอริ)

ไอริได้ยินเราสนทนากันแล้วมาหาเราพร้อมหน้ายังแดงสด

“ใจเย็นๆ ไอริ” (ยูจีน)

“ยูจี้!!! ทำไมเธอไม่บอกฉันถึงนั่นเมื่อคืนนี้?!” (ไอริ)

“ฉันคิดว่าเธอรู้แล้ว” (ยูจีน)

“ไม่มีทางเลยว่าฉันจะรู้หรอก!” (ไอริ)

เธอกลายเป็นโกรธผม

“เธอจะทำอะไรลงไปล่ะถ้าฉันบอกเธอ?” (ยูจีน)

“เอ๋?” (ไอริ)

ผมแค่ถามไปออกจากความสงสัยแล้วไอริแข็งนิ่ง

“เธอน่ะมีคู่หมั้นแล้วตั้งแต่แรก” (ยูจีน)

“ฉันยกเลิกนั่นไปนานเป็นยุคๆแล้วเถอะ!!” (ไอริ)

“เอ๊ะ จริงอ่ะ?” (ยูจีน)

ถ้าอย่างนั้นการหมั้นหมายกับเบอร์คุงถูกยกเลิกแล้ว หือ

อืม เขาเป็นครึ่งพี่น้องของไอริ ดังนั้นพวกเธอจะไม่อยากแต่งงานอยู่ดี

“มาเร้ว มาเร็ว ไอริซามะ นายกรัฐมนตรีแคทเธอรีนกำลังรออยู่ ดังนั้นกลับไปกันเถอะ” (คามิลล่า)

คามิลล่าดึงไอริ

“เดี๋ยว คามิ ให้ฉันได้คุยกับยูจี้อีกสักนิดหน่อยมากกว่านี้!!” (ไอริ)

เทศกาลโรงเรียนจะจัดไปอีกไม่กี่วัน ดังนั้นท่านไปหาเวลาภายหลังได้ เจอกันยูจี้กับเพื่อนๆ~” (คามิลล่า)

คามิลล่าพูดต่อไประหว่างขยายความด้วยเสียงสูงต่ำแล้วดึงไอริไป

ไอริแสดงการต่อต้าน แต่อนุญาตให้ตัวเธอเองถูกดึง

(ไปคุยกับเธอเมื่อไหร่ที่เรามีเวลาเถอะ) (ยูจี้)

มันสนุกดั่งเรากลับสู่อดีต

ผมมองไอริเล็กลงแล้วหายไป

-ระหว่างรู้สึกถึงการมองหลังค้างอันเจ็บปวด

“ยูจีนคุง~?” (ซูมิเระ)

“ยูจีน หันหน้ามานี่” (ซาร่า)

มันไม่ใช่เพราะผมกำลังหนีจากความเป็นจริง

“ขอโทษ ซาร่า ซูมิเระ!!” (ยูจีน)

ผมหันไปแล้ววก้มหัวก่อนมอง {หน้า} ททั้งสองคน

ผมคิดอย่าแน่นอนว่าพวกเธอจะดุด่าผมหรือมอบการลงโทษตีร่างกาย แต่ไม่มีอะไรเลย

“…?”

ผมตรวจดูหน้าของซาร่ากับซูมิเระ และพวกเธอทั้งสองกำลังมองผมด้วยสายตาอันเย็นชา

“เราควรทำยังไงดี ประธานซาร่า?” (ซูมิเระ)

“มันพูดยากนา ซูมิเระซัง” (ซาร่า)

น้ำเสียงของเธอสองต่างจากเคยๆเล็กน้อย

มันค่อนข้างน่ากลัว

“เข้าไปในโรงแรมแห่งรักกับผู้หญิงอีกคนมันนอกเส้นไปแล้ว” (ซูมิเระ)

“แต่เขาไม่ได้ลงมือกับเธอดังนั้นเขาเกือบไม่ผิด ฉันว่า” (ซาร่า)

“เธอใจดีจังนะ ซาร่าจัง~ อย่างคาดกับสตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะ” (ซูมิเระ)

“คิดยังไงเหรอ ซูมิเระจัง?” (ซาร่า)

“คนนอกใจควรโดนเผาที่ไม้แหลม เผา” (ซูมิเระ)

“”น่ากลัว!!””

เสียงของผมกับซาร่าซ้อนทับกัน

“ยังไงเวทมนตร์ไฟก็ไม่ได้ผลกับยูจีนคุงอยู่ดี” (ซูมิเระ)

“อา…ถ้าอย่างนั้นฉันใช้เวทมนตร์ม่านพลังได้*” (ยูจีน)

<วายุ: เปลี่ยนจากบาเรีย>

“เผาที่ไม้แหลมคือหนึ่งในการลงโทษของเมืองหลวงในบ้านเกิดฉัน ดังนั้นนั่นจะไม่ตลกเลยนะ ซูมิเระจัง” (ซาร่า)

“ไม่มีทางน่า! มันมีอยู่จริงๆที่นี่เหรอ?! บ้านเกิดเธอมันยี้สุดๆไปเลย ซาร่าจัง!!” (ซูมิรเระ)

มันกลับไปเป็นหมือนการสนทนาแบบเดิมแล้ว?

นั่นเมื่อเวทมนตร์ขยายแสียงส่งเสียง  ณ พื้นที่

—ประธานสภานักเรียน ซาร่า อิลเลีย คาลเดียซัง ถ้าคุณได้ยินเสียงนี้ ได้โปรดกลับสู่อาคารสภานักเรียน ย้ำ สภานักเรียน—ประธานซาร่า!! ไปเตร็ดเตร่อยู่ไหน?! ได้โปรดกลับมาทันที!

“เสียงนี้…” (ยูจีน)

“ต้องเป็นเทเรเซียซัง เธอโกรธ” (ซูมิเระ)

“ฉ-ฉันจะกลับไปแล้ว! ยูจีน ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ!” (ซาร่า)

ซาร่าพูดแล้ววิ่งออกไปในทันทีโดยการร่ายเวทมนตร์เร่งเร็วลงสู่ตัวเธอเอง

ซูมิเระกับผมถูกทิ้งไว้ตรงนั้นเลย

“ซูมิเระ เราจะทำอะ—” (ยูจีน)

“อ๊าาา ฉันต้องไปช่วยชมรมศิลปะการต่อสู้! เจออกัน ยูจีนคุง! เธอต้องไม่ไปโรงแรมแห่งรักกับไอริอีกต่อไปนะ!!” (ซูมิเระ)

“ด-ได้ เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

นั่นข้อจำกัดสบายๆอย่างมากจนไม่ดี

“เจอกัน~!” (ซูมิเระ)

นี่คือที่ผมจบอยู่คนเดียวได้อย่างไร

มาขอโทษทั้งสองคนอีกครั้งหลังจากนี้เถอะ

(ได้เลยนี่ ฉันมีเวลาว่าง ดังนั้นไปสู่หอกันตะ—) (ยูจีน)

แค่เมื่อผมคิดนั่นอีกครั้ง…

—*ซึ่ดด*

“โอ๊ย!” (ยูจีน)

จู่ๆผมรู้สึกเจ็บปวดในหัวผม

ณ เวลาเดียวกันเมื่อนี่เกิดขึ้น ความหนาวเย็นเยือกแข็งอันทนไม่ได้ปกคลุมตังร่างกายผม

(นี่คือ…คำสาป…หรือบางอย่างใกล้กับนั่น ‘เธอ’ …อารมณ์ไม่ดีเหรอ?) (ยูจีน)

มันเป็นสักพักแล้วตั้งแต่ผมรู้สึกเช่นนี้

นี่ไม่ใช่เวลามุ่งหน้ากลับหอ

ผมรีบไปสู่ที่นั่น

“…เอริซัง~?” (ยูจีน)

ผมมาสู่คุกปิดผนึกที่ 7 เข้าห้องของเอริเนียสตั้งอยู่ลึกที่สุด แล้วพูดกับเธออย่างลังเล

“…”

ไม่มีกการตอบกลับ

“เอริ นอนหลับอยู่เหรอ?” (ยูจีน)

ผมถามนี้่ แต่ผมบอกได้จากการอยู่ตรงนี้ว่าเธอไม่ได้นอนหลับ

*ซุ่ซุ่ซุ่*

หมอกพิษหนาแน่นเติมเต็มห้องขัง

มันหนาเน่นมากมันจะทำให้แม้แต่มอนสเตอร์สลบไปถ้าผมไม่มีเวทมนตร์ม่านพลัง

“อาา ยูจีนเปลี่ยจากผู้หญิงคนหนึ่งสู่คนอื่นไม่นานนี้ มันต้องสนุกแน่เลย~” (เอริป

การตอบซึ่งในที่สุดผมก็ได้รรับนั่นอารมณ์บูดมากๆ

ผมเข้าหาเอริอย่างช้าๆและ…

“ม-ไม่ มันไม่เหมือนว่าผมเปลี่ยนจากหนึ่งสู่อีกหนึ—โอ๊ย!” 

“เอ้☆” (เอริ)

เธอเตะผม

เธอทำระหว่างส่งเสียงน่ารัก แต่มันเป็นการเตะแรงมหาศาลซึงจะฆ่าก็อบลินได้ทันที

*《ปู้ม!!!!!》*

ผมถูกส่งบินไปตลอดทางจนถึงมุมห้องขัง

ผมสามารถลดแรงกระแทกได้อย่างไรก็ไม่รู้

“นั่นอันตราย” (ยูจีน)

“เตงจะไม่บาดเจ็บจากนั่นหรอก ยูจีน มาทางนี้ได้แล้ว” (เอริ)

“อย่าเตะผมอีกนะ ได้ไหม?” (ยูจีน)

ผมเข้าอย่างช้าๆหาเจ้าอสูรผู้กวักมือเรียกผม

ผมนั่งข้างเอริเลย

“จับได้แล้ว” (เอริ)

“เอ๋?!” (ยูจีน)

ภาพซึ่งผมเห็นมืดสนิทกระทันหัน

ผมสังเกตว่านี่เพราะผมถูกปิดด้วยปีกดำของเจ้าอสูร

มันดั่งปีกดำขยายการทั่วทั้งห้อง

(ภาพลวงตา…) (ยูจีน)

เวทมนตร์ภาพลวงตาทรงพลังอย่างน่ากลัวขนหัวลุก

ผมขจัดภาพลวงตาออกไปด้วยเวทมนต์ปกป้องจิตและสังเกตว่าผมถูกผลักลงโดยเจ้าอสูร

เธอขึ้นคร่อมผมพร้อมตาแดงส่องสว่างอย่างดุดัน

“ดูเหมือนเค้าต้องสอนเตงซะแล้วว่าผู้ใดคือนางเอก” (เอริ)

“เดี๋ยว เอริจะทำอะ—” (ยูจีน)

“เงียบเลย” (เอริ)

เธอไม่รอ

◇◇

“ยังไงซะถ้าอย่างนั้น ผมจะกลับแล้ว การต่อสู้หลักของงานข่งขันดวลวิชากำลังจะเริ่ม ผมเลยอยากจะไปดู” (ยูจีน)

“ช่วยไม่ได้น้า~” (เอริ)

เธอไม่เก็บผมไว้นานเเหมือนที่ผมคิด

มันดูเหมือนเธอสงบเพราะพอใจแล้วด้วยแค่กระแทกความโกรธใส่ผมครั้งหนึ่ง

(อารมณ์เสียจริงจังของเจ้าอสูรเอริน่ากลัวจริงๆ) (ยูจีน)

จากใจเธอน่ากลัวกว่าบททดสอบของเทพเจ้าชั้น 100 

ผมสัญญากับเธอจะเจอเธอหนึ่งครั้งในทุกสัปดห์ แต่นี่ทำให้ผมคิดว่ามันอาจดีกว่าในการจะเพิ่มความบ่อยสักพักหนึ่ง

“ผมจะเอาของโปรดมาให้ครั้งหน้าที่มา เอริ ไวน์แดง ชีส และแฮมดิบ ใช่มั้ย?” (ยูจีน)

“โอ้ฉัน นั่นแนวคิดทำตัวดีนี่ เตงพลาดผลไม้ไป เอาทับทิมมาด้วย” (เอริ)

“…เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

พวกมันค่อนข้างแแพงตอนนี้เพราะมันนอกฤดู รู้ไหม -ผมคิดนี่ แต่ผมไม่พูดมันออกไปดัง

แค่เมื่อผมวางมือลงบนกุญแจห้องขังแล้วกำลังจะออกไป

“ยูจีน ระวังตัวเกี่ยวกับหอคอยสู่สวรรค์* บางอย่าง {น่าสนุก} กำลังจะเกิดขึ้น” (เอริ)

<วายุ: เปลี่ยนจากหอคอยเซนิท>

เธอพูดบางอย่างมีความหมาย

“บางอย่างน่าสนุกเหรอ?” (ยูจีน)

อะไรซึ่งเจ้าอสูรเอริพบว่าสนุก…

พื้นฐานแล้วคือปัญหา

ขนาดใหญ่มากยิ่ง

“ฟุฟุฟุ เค้าจะรอคอยมันล่ะ☆” (เอริ))

“ขอบคุณที่เตือนนะ” (ยูจีน)

ผมขอบคุณเธอแล้วออกจากห้องขัง

(บางอย่างจะเกิดขึ้น…ณ หอคอยสู่สวรรค์…หือ) (ยูจีน)

มันกวนนใจผมแต่ผมมุ่งหน้าสู่สถานที่จัดงานหลักของงานแข่งขันดวลวิชาศิลปะการต่อสู้

ผู้ชนะงานแข่งขันดวลวิชะจะเป็นคู่ต่อสู้ของผม

ผมเมินมันไม่ได้

ผมตรวจดูชื่อของหนึ่งผู้ชนะการแข่งคัดตัวเบื้องต้น แต่ผมอยากเห็นแนววิชาการต่อสู้ของทุกคนถ้าเป็นไปได้

นั่นอะไรที่ผมกำลังคิด

—”วู้วววว! วู้วววว!”

ผมได้ยินเสียงร้องให้กำลังใจเหล่านั้น

ทวิอัฒจันทร์*กลมขนาดยักษ์เห็นได้จากไกลๆตอนนี้

<วายุ: เปลี่ยนจากโคลอสเซียม>

สมาชิกกรรมการเทศกาลโรงเรียนเห็นว่าคือหนึ่งกลุ่มผู้ทำนั่น

‘มันเพราะเธอสร้างบางอย่างแบบนั้นงบเลยระเหยไป!’ คืออะไรที่ซาร่าพูดอย่างโกรธเคือง

แต่มันจะเพิ่มกำลังใจให้ผู้เข้าร่วมแข่ง

ช่วงอารมณ์ของคนดูด้วย

ผมเข้าหาทางเข้า

มีค่าใช้จ่ายเมมื่อเข้าทวิอัฒจันทร์ ก็เลยมีนายประตู

ผมกำลังจะซื้อตั๋วสำหรับวันแต่…

“ยูจีนจัง”

บางคนพูดกับผมจากข้างหลัง

ไร้การอยู่นี่ว่ามาตตรงนี้แล้ว

ผมตกใจโดยความจริงว่าผมโดนชิงด้านหลังไปง่ายๆผมเลยหันกลับไป อะไรที่อยู่ตรงนั้นไม่ใช่คน แต่เป็นแมลงปอหนึ่งตัว

มันไม่ใช่แมลงปอแต่เป็นมอนสเตอร์ยันมะ*ที่มีปีกโลหะ

<วายุ: มอนสเตอร์แมลงปอ>

มอนสเตอร์จากดันเจี้ยนสุดท้าย

หนึ่งผู้ใช้มอนสเตอร์แมลงเหมือนหนึ่งนี้คือ…

“คาร์โลเซ็นไป? มีอะไรเหรอ?” (ยูจีน)

ไม่มีใครอื่นนอกจากรุ่นพี่ของชมรมสัตว์

“อะไรๆมันแย่แล้ว ยูจีนจัง มาหอคอยสู่สวรรค์เดี๋ยวนี้เลย” (คาร์โล)

“แค่อะไรกัน…” (ยูจีน)

เขาตอบสั้นๆเมื่อผมถาม

“มอนสเตอร์แตกตื่นเกิดขึ้นแล้ว หนึ่งซึ่งขนาดใหญ่มากด้วย” (คาร์โล)

ไม่ใช่พี่บอกหรือว่ามันจะเป็นอีกสักพักคาร์โลเซ็นไป

■ตอบความคิดเห็น

>เอ๋ เขาจะทำมันกับไอริด้วยเหรอ?

>ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นปัญหาเหรือถ้าเขารับความบริสุทธิ์ของผู้จะเป็นจักรพรรดินี?

-ไม่ใช่ครั้งนี้ครับ

จริงๆแล้วไอริคือผู้โตช้า

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl