73 ยูจีน ถูกแจ้ง

12 – 16 นาที

“หนึ่งผู้ชนะทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้นี้… {ได้รับสิทธิ์} สู้กับฮีโร่ผู้ปราบเจ้าอสูร ยูจีน ซานตาฟิลด์! -ฉันไม่รู้เลยว่านั่นเกิดขึ้น” (ซาร่า)

ผมสับสนโดยคำพูดของซาร่าแล้วถาม

“ทำไมอะไรแบบนี้เกิดขึ้นล่ะ?” (ยู๗ีน)

“ประธานกรรมการเทศกาลโรงเรียนตัดสินใจโดยพวกเขาเอง! คนนั้นเอาจริงๆเลย…!” (ซาร่า)

ซาร่าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่นี่

“ประธานกรรมการเทศกาลโรงเรียน…ถ้าฉันจำไม่ผิดพวกเขาเป็นรุ่นพี่จากแผนกฮีโรในตำนาน?” (ยูจีน)

ผมนึกถึงะไรซึ่งเกิดขึ้นปีที่แล้ว

คนโด่งดังคนหนึ่ง

ผมแค่รู้จักชื่อเท่านั้น

ผมคิดว่าคนนั้นเสียงดังหนวกหู

“นั่นใช่แล้ว! คนนั้นรักเทศกาลและทำทุกอย่างไมว่าจะอะไรเว่อร์ๆไปหมด! แม้ว่าเราไม่มีงบ” (ซาร่า)

“นั่น…จะโอเคมั้ย?” (ยูจีน)

การไม่มีเงินควรจะเป็นเรื่องสาหัส

“นั่นทำไม! คนนั้นรีบเตรียม ‘ที่นั่งซูเปอร์วีไอพี’ ในทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้ สร้างการแข่งขันพิเศษ แล้วจะขายตั๋ว 1 ล้าน G โดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้ากับสภานักเรียน! คนนั้นใช้ชื่อเธอนี้เพื่อดึงดูดลูกค้า” (ซาร่า)

“ข-เข้าใจแล้ว…” (ยูจีน)

มันแปลกในการพูดนี่ด้วยตัวผมเอง แต่ชื่อเสียงของผมปัจจุบันนี้ค่อนข้างสูง

มันดูเหมือนคนนั้นใช้งานผมอย่างดี

“และดังนั้นเอง ฉันจะรีบเข้าไปที่ฐานของกรรมการเทศกาลโรงเรียน นายก็มาด้วยสิ ยูจีน” (ซาร่า)

“เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

ผมเหนื่อยนิดหน่อยหลังจากกลับมาจากหอคอยซีนิท แต่ผมปฏิเสธความแรงกล้าของซาร่าไม่ได้

ฐานของกรรมการเทศกาลโรงเรียนตั้งอยู่ ณ มุมของลานฝึก มันคือเต็นท์ใหญ่ตรงนั้น

ผมมอบสมบัติศักดิ์สิทธิ์แห่งกรุณาอันผมได้จากริต้าซังระหว่างเรามุ่งหน้าไปที่นั่น

“เอ๋?! ผ้าคุลมสิงโตสวรรค์?! เย้!” (ซาร่า)

ดวงตาของซาร่าเป็นประกาย

มันคืออุปกรณ์เดียวกันกับของสตรีศักดิ์สิทธิ์ในตำนานแอนนาซามะผู้ช่วยโลกในอดีต

มันดูเหมือนเธอท่วมท้นด้วยอารมณ์ที่นี่

“เฮ้ ยูจีน มันดูดีกับฉันไหม?” (ซาร่าป

ซาร่าใส่ผ้าคลุมขึ้นแล้วหมุนทันที

“มันดูดี” (ยูจีน)

มันดูดีกับซาร่าคู่ผมยาวๆของเธอ

“จริงๆเหรอ?! ฉันดีใจมากเลย!” (ซาร่า)

“ฮ-เฮ้ย ซาร่า” (ยูจีน)

เธอกอดผม

ผมรู้สึกถึงสายตามองเรานานแต่ซาร่าไม่ได้ดูเหมือนจะถือมัน

เธอถูกสมบัติศักดิ์สิทธิ์แห่งกรุณาทำให้ติดใจสักพัก แต่เธอต้องจำหัวเรื่องหลักได้ เราเริ่มเคลื่อนไหว

“~♪”

ก้าวเท้าซาร่าเบาๆเด้งๆ

ผมบอกซาร่าเกี่ยวกับดาบขาวบนทางไปที่นั่นของเรา

“โอ้ ถ้าอย่างนั้นเธอสำรวจด้วยตัวเองได้แล้วตอนนี้ ยูจีน” (ซาร่า)

“ใช่ มันจะเป็นการช่วยเหลืออันยอดเยี่ยม” (ยูจีน)

“หืมม” (ซาร่า)

“ซาร่า?” (ยูจีน)

“ไม่มีอะไร ไปกันเถอะ” (ซาร่า)

เธอส่งสายตามองค้างเต็มไปด้วยความหมายมาให้ผม แต่เธอไม่ได้พูดมากแล้วแค่เดินนำหน้า

เรามาถึงเต็นท์ของกรรมการเทศกาลโรงเรียนขณะทั้งหมดนั่นเกิดขึ้น

มีป้ายใหญ่อันเขียนว่า: [โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน – ฐานของกรรมการเทศกาลโรงเรียน]

มีผู้คนมากมายไปมาจากทางเข้าเต็นท์ยักษ์

“ไปกันเถอะ ยูจีน” (ซาร่า)

“โอเค…” (ยูจีน)

ซาร่าและผมข้ามทางเข้าเต็นท์แล้วเข้าไป

มีนักเรียนจำนวนมากกำลังทำงานกันอย่างยุ่งๆ

แต่มีการตอบสนองทันทีหลังจากเห็นซาร่า

“ประธานสภาซาร่า?”

“มีบางอย่างเหรอ?”

“มาตลอดทางถึงฐานที่นี่เลย”

พวกเขาหลายคนมาสู่เราหลังจากเห็นซาร่า

“ประธานกรรมการรีเบคก้าอยู่ที่นี่มั้ย?” (ซาร่า)

“””…”””

หลายคนที่นั่นมองหน้ากันและกัน

“เธอไม่ได้โผล่หน้าของเธอเองมาในฐานตั้งแต่เมื่อวานแล้วน่ะ”

“เธอพูดมาว่า: ‘ฉันจะไปแก้เรื่องงบที่เราขาด~!'”

“ทำไม…หนึ่งผู้ดูแลทั้งหมดไม่อยู่เมื่อเธอสมควรอยู่…” (ซาร่า)

“เราก็มีบางอย่างจะปรึกษาด้วย แต่คนนั้นเหมือนสายลมเลย…”

“ฮ่าาาา…” (ซาร่า)

ดูเหมือนกรรมการก็มีปัญหาที่นี่ด้วย พวกเขาทำหน้าบูดๆ

พวกเขาไม่ได้ตอบสนองสักนิดกับผม แต่…

“หืม? เป็นไปได้มั้ยว่านายคือยูจีนคุง?”

มันดูเหมือนหนึ่งของสมาชิกสังเกตผมและพูดกับผม

“ใช่” (ยูจีน)

“ขอบคุณมากๆสำหรับ {การตอบตกลง} ที่จะเข้าร่วมในการต่อสู้พิเศษของทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้นะ! นายช่วยเราจริงๆนะนั่น~!”

“เอ๋?” (ยูจีน)

“เอ๋?”

ผมตกตะลึงจนพูดไม่ออกโดยอะไรซึ่งเขาพูดและเขาก็ทำหน้าตะลึงจนพูดไม่ออกด้วยเหมือนกัน

“ป-เป็นไปได้มั้ยว่า…นายไม่ได้ตอบตกลง?”

“ฉันแค่ได้ยินเกี่ยวกับมันไม่นานนี้เท่านั้น” (ยูจีน)

“ม-ไม่มีทางน่า… แต่ประธานกรรมการบอกมาแล้วว่าเธอไปหานายเป็นการส่วนตัวแล้วได้รับการอนุญาตนะ”

“เรามาที่นี่เพื่อถามรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนั้นแหละ” (ยูจีน)

“อุว้าาา… ประธานกรรมการทำอะไรเองอีกแล้ว หือ…”

สมาชิกเกาหัวของเขา

“ฟังนี่นะ… ยูจีนและฉันกลับมาจากอาณาจักรเพิ่งเช้านี้เอง รู้มั้ย? ไม่มีทางที่เขาจะตอบตกลงได้” (ซาร่า)

ซาร่าถอนหายใจอย่างหนัก

“ซาร่า มันดูเหมือนเธอไม่อยู่ตอนนี้ เราควรทำอะไรดี? รอที่นี่เหรอ?” (ยูจีน)

“ไม่ เห็นว่าเธอไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อวาน มันเลยอาจจะไม่มีประโยชน์ในการจะรอ มาหาตัวเธอเถอะ” (ซาร่า)

“เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

ซาร่าและผมออกจากเต็นท์

แต่โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนนั้นใหญ่

ใหญ่กว่าหมู่บ้านทั่วไปของคุณ

เราจะไม่สามารถเจอเธอถ้าเราหาอย่างมืดบอด

“เราควรเริ่มจากที่ไหน?” (ยีจีน)

“มันช่วยไม่ได้ มาขอการร่วมมือจากสมาชิกสภาด้วยและ—”  (ซาร่า)

ซาร่ากำลังจะพูดนั่น แต่…

*ก่อนนนนนนนนนนนนน!*

เสียงดังขึ้นมาแล้วเสาไฟยักษ์พวยพุ่งขึ้นมา

“”?!””

ซาร่าและผมมองหน้ากัน

(นั่น…เวทมนตร์แรงค์สูง: พายุไฟ?) (ยูจีน)

ตัวเวทมนตร์เองไม่ได้หายาก

มีผู้คนจำนวนเยอะพอในโรงเรียนผู้ใช้เวทมนตร์แรงค์สูงได้

ปัญหาคือพลัง

ไฟอันแผดเผาที่มันรู้สึกดั่งมันเผาสวรรค์ได้

ผมไม่เห็นยอดเสาไฟ

ปรกติแล้วคุณจะไม่ใช้มันในแบบนี้

เพราะทั้งหมดถ้าคุณจะนำพลังออกมามากขนาดนี้ มันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าอันจะแค่ใช้เวทมนตร์แรงค์สูงกว่ากับแรงค์กษัตรีย์

กระนั้น เวทมนตร์แรงค์สูงถูกใช้งานบนคุณภาพระดับกษัตริย์

พูดอีกอย่าง ผู้ใช้เวทมนตร์นี้มี {มานาจำนวนเยอะมากเกินไป}

“เวทมนตร์ไฟเมื่อกี้นี้…” (ซาร่า)

“ดูเหมือนจะเป็นซูมิเระ” (ยูจีน)

ผมค่อนข้างบอกลักษณะของเวทมนตร์ไฟเธอได้

“ให้ตายเถอะ ซูมิเระจัง! มาใช้เวทมนตร์ใหญ่แบบนั้นในที่ซึ่งไม่ใช่ลานฝึก!” (ซาร่า)

“ไปตรวจดูกันเถอะ เวทมนตร์เธอดูเหมือนจะออกนอกการควบคุม” (ยูจีน)

“…ใช่ ฉันกังวลเกี่ยวกับซูมิเระจัง” (ซาร่า)

หน้าของซาร่าเปลี่ยนเป็นจริงจัง

แต่อะไรที่ผมกังวลมากที่สุดคือผู้คนรอบข้างแทนจะเป็นตัวซูมิเระเอง

เวทมนตร์อีฟริทของซูมิเระแผดเผาทุกสิ่งอย่าง

(ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอไปด้วยกันกับลีโอน่าเพื่อไปตรวจดูผลงานของชมรมศิลปะกรต่อสู้) (ยูจีน)

สมาชิกชมรมศิลปะการต่สู้รู้สึกพลังของเวทมนตร์ซูิเระ ผมเลยคิดว่ามันจะโอเค แต่…ก้าวท้าวผมจบในการกำลังเร่งไป

เสาไฟเริ่มเล็กลงเมื่อเวลาที่เรามาถึง

แม้อย่างนั้น มันยังแผดเผาอยู่แม้แต่ตอนนี้

มันคือพายุไฟซึ่งพลังอุกอาจ

ดูเหมือนฝูงคนได้ตั้งขึ้นมาแล้วผมได้ยินคนคุยกันได้

“น-นั่นน่าทึ่งนะ ซูมิเระจัง! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอดึงสายตาของแขกให้มองนานๆได้ด้วยพลังนี้!”

“เอ่ะเฮะเฮะ จริงๆเหรอ?” (ซูมิรเะ

“อืม รองประธาน ขอโทษที่พูดอย่างนี้ แต่ใช้เวทมนตร์โจมตีถูกห้ามโดยกฎขอเทศกาลโรงเรียนนะ รู้มั้ย?” (ลีโอน่า)

“เธอพูดอะไรน่ะ ลีโอน่าคุง?! ซูมิเระจังคือนักเรียนจากแผนกฮีโร่ในตำนานผู้มาจากโลกคู่ขนาน ถูกมั้ย? พวกเขาจะทำหน้ามืดตาบอดนิดหน่อยสำหรับการผิดกฎ!”

“ไม่ ฉันมาจากแผนกธรรมดา…” (ซูมิเระ)

“อ-อะไร?! กระนั้นเธอมีพลังมากขนาดนี้?! มหัศจรรย์ไปเลย!”

“เหมือนอย่างฉันพูด รองประธาน เราใช้สิทธิพิเศษของแผนกฮีโร่ในตำนานไม่่ได้” (ลีโอน่า)

“อย่าได้กังวล ลีโอน่าคุง เราจะไปขอครูใหญ่อูเธอร์ที่เวลาแบบนี้! บุคคลนั้นจะปิดตาสำหรับความบ้านี้ดๆถ้ามันน่าสนใจ”

“การกระทำของครูใหญ่โรงเรียนต้องการคำตกลงจากสภานักรียนและคณะกรรมการนะ รู้มั้ย? ประธานซาร่าค่อนข้างจะเข้มงวด” (ลีโอน่า)

“ฮ่าฮ่าฮ่า! นั่นทำไมฉันจะปล่อยเรื่องการตกลงของสภานักเรียนไว้ท้ายที่สุด! ช่างมันเถอะน่า เราทำมันแล้วขอโทษเอาหลังจากนั้นได้!”

“มันจะถูกค้นพบในพริบตานะ เราคุยกันเกี่ยวกับอำนาจการทำลายล้างนี่ รู้มั้ย?” (ลีโอน่า)

“ดั่งฉันเป็นรองประธานชมรมศิลปะการต่อสู้ได้โดยการกลัวสภานักเรียนเถอะน่า!”

“อย่ามาโทษฉันสำหรับอะไรที่เกิดขึ้นละกัน” (ลีโอน่า)

ผมได้ยินการสนทนานั้น

“……เข้าใจแล้ว” (ซาร่า)

ซาร่ายิ้มเบาๆข้างผม

ผู้คนของคาลเดียเข้มงวดเมื่อมันเป็นเรื่องกฎระเบียบ -รวมไปถึงซาร่าด้วย

การสนทนาเมื่อกี้นี้ไม่ผ่านอย่างสิ้นเชิง

“อ๊ะ ซาร่าจัง” (ซูมิเระ)

“””?!”””

ซูมิเระเจอซาร่า

“ป-ประธานสภาซาร่า?!”

รองประธานชมรมศิลปะการต่อสู้ที่วางแผน(?) เมื่อกี้นี้เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน

“อาา ฉันพยามหยุดคนนี้แล้วให้เธอรู้ไว้ก่อนเลยนะ” (ลีโอน่า)

ลีโอน่ายักไหล่แล้วก้าวหนีจากรองประธาน

“ม-ไม่ใช่อย่างนั้น ประธานสภาซาร่า! เราอยู่ระหว่างกำลังเขียนรายงานเพื่อส่งประธานนักเรียนสำหรับเวทมนตร์ที่จะถูกใช้ในเหตุการณ์ต่อไป…”

“โอ้ฉัน อย่างนั้นหรือ?” (ซาร่า)

ซาร่ายิ้ม

เธอมีแรงกดดันที่จะไม่อนุญาติแม้ว่าจะแสดงรอยยิ้ม

“《ขอโทษอย่างลึกซึ้งที่สุด!!!》”

รองประธานคุกเข่าลงกราบกรานบนพื้น

ใช่ การตอบสนองนั้นคือหนึ่งอันถูกต้อง

“เฮ้ ซาร่าจัง มันไม่ถูกอนุญาตให้ใช้เวทมนตร์โจมตีในเทศกาลโรงเรียนเหรอ? คนนิสัยไม่ดีจากชมรมนักดาบพูดนั่นมาว่าการแสดงผลงานของชมรมศิลปะการต่อสู้มันเฉิ่ม พวกเขาเลยอยากจะทำบางอย่างโดดเด่น ฉันคิดว่าเวทมนตร์ฉันจะเหมาะสมอย่างสมบูรณ์์สำหรับนั่น” (ซูมิเระ)

ซูมิเระขอด้วยดวงตาไร้เดียงสา

“ฟังนี่นะ ซูมิเระจัง แน่นอนว่าฉันจะตอบตกลงถ้ามันใช้อย่างปลอดภัยได้… พูดถึงแล้วการควบคุมเวทมนตร์ไฟของเธอเป็นยังไง?” (ซาร่า)

“เอ๋? อาา {เกือบ} สมบูรณ์แบบ!” (ซูมิเระ)

“เกือบมันไม่ได้นะ!” (ซาร่า)

“เออ๋ แค่นิดหน่อยเองอ้ะ” (ซูมิเระ)

“ไม่ได้!” (ซาร่า)

“ขี้งก” (ซูมิเระ)

“เรียกฉันว่าอะไรนะ?!” (ซาร่า)

ผมเข้าไประหว่างสองคนขณะการแลกเปลี่ยนแบบเคยๆเริ่ม

“ซูมิเระ ลองถือนี่” (ยูจีน)

“ยูจีนคุง…นี่คือไม่เท้า?” (ซาร่า)

ผมมอบอีกหนึ่งสมบัติศักดิ์สิทธิ์แห่งกรุณาอันถูกฝากให้ผมโดยนางฟ้าซัง

ซูมิเระจับมันแล้วมันส่องสว่างสีแดงดั่งตอบสนองกับมานาของอีฟริท

“นั่นเป็นยังไง ซูมิเระ? นางฟ้าซังเห็นว่าปรับมันให้ใช้งานง่าย

“หืมม? มาลองยิงทดสอบสิ~ เอ้☆” (ซูมิเระ)

ซูมิเระโบกไม้เท้าเบาๆ

…ความเย็นวาบวิ่งลงสันหลังผม

ซูมิเระเพียงแค่โบกไม้เท้าโดยไม่ได้ใส่ใจ

กระนั้น ผมรู้สึกดั่งเวทมนตร์กลยุทธ์ถูกเล็งมาที่ผม

เวทมนตร์แห่งอีฟริทของซูมิเระถูกใช้งาน

— “คิ่ย้า คิ่ย้า☆!”

— “ว้ายย☆”

— “ฟุฟุฟุ”

อะไรซึ่งก่ออยู่ที่นั่นคือนางฟ้าสร้างจากไฟ

“การสำแดงเป็นเวทมนตร์มีชีวิต…?”

“พ-พวกเธออยู่ในรูปแบบของนางฟ้า ถ้าอย่างนั้น…เวทมนตร์แรงค์นักบุญ…?”

“มากกว่านั้น ไม่ร่าย…”

รองประธานกับลีโอน่าชะงักถอย

ไม่ นั่นเหมือนกับสำหรับผมกับซาร่า

ซูมิเระและหนึ่งเดียวเท่านั้นที่พูด ‘ว้าาา น่าร้ากมาก~☆’ แล้วเล่นไปทั่วกับนางฟ้าไฟ

มีแค่ตัวเฃเธอเองเท่านั้นผู้ไม่สังเกตุว่าเธอทำบางอย่างอุกอาจ

“เราทำอะไรดี ซาร่า?” (ยูจีน)

“…มีตาอยู่บนซูมิเระจังตลอดไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอใช้เวทมนตร์!” (ซาร่า)

“เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

นั่นคือหน้าที่ของผมในฐานะผู้ปกครองของเธอ

มันดูเหมือนไม้เท้าใหม่ของซูมิเระเหมาะกับเธอ

แต่ตอนนี้เธอใช้งานเวทมนตร์แรงค์สูงได้ง่ายขึ้น

ผมต้องเตือนเธอเกี่ยวกับการใช้งานอันเหมาะสม

มันคือช่วงเวลานั้น…

—วงกลมเวทมนตร์ปรากฏในกลางอากาศ

บางคนแสดงตัวจากข้างในมัน

(เทเลพอร์ต?) ยูจีน)

มันคือเวทมนตร์หายากซึ่งไม่มีคนมากมายใช้ได้

โอ้ ผู้ใดคือหนึ่งผู้ยิงเวมนตร์ตอนนี้

หนึ่งผู้ปรากฏคือนักเรียนเอลฟ์หญิงตัวเล็กพร้อมผมกระเซิงแดงสด

เธอดูอายุน้อยเมื่อมองผ่านๆแต่รูปลักษณ์กับอายุเทียบกันไม่ได้เมื่อมันเป็นเอลฟ์อายุยืน

“ม-มันคือฉัน” (ซูมิเระ)

ซูมิเระยกมือเธอย่างประหม่า

“โออ้! ฉันรู้เกี่ยวกับเธอ ซาชิโอกิ ซูมิเระคุง ฉันเคยได้ยินว่าเธอมาจากโลกคู่ขนาน ฉันอยากจะคุยกับเธอ มีเวลามั้ย? ฉันจะเตรียมชากับขนม มันเลยจะยอดเยี่ยมถ้าเธอจะมากับฉันได้

“หนูหาตัวพี่อยู่เลยเซ็นไป” (ซาร่า)

ซาร่าพูดกับนักเรียนเอลฟ์หญิงผู้พูดเป็นพายุกับซูมิเระ

“โอ้ หนึ่งที่นี่คือซาร่าคุงกับแฟนหนุ่มคุงผู้ถูกล่ำลือเหรอ?! ใช่ ใช่ ฉันมีบางอย่างจะคุยกับเธอด้วย! นี่มันพอเหมาะพอเจาะเลย!”

รอยยิ้มพร้อมดวงตาโตนั้นเย้ายวน

ชื่อเธอคือ…

“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันคือรีเบคก้า เจ วอล์คเกอร์ของกรรมการเทศกาลโรงเรียนเวทมนตร์ ยินดีที่ได้รู้จัก ฮีโร่ในตำนานคุงผู้เอาชนะเจ้าอสูร☆” (รีเบคก้า)

หน้าเธอเคลื่อนมาใกล้ขณะเธอพูดนี่ออกมา

เธอคือคนนั้นเองที่เราตามหา

■ตอบความคิดเห็น:

>ริต้าซังน่ารักและน่าสนใจ! ฉันชอบวิธีพูดเธอค่อนข้างนิดหน่อย

-ริต้าซังดีเนาะ ไม่ใช่เหรอ?

>ยินดีด้วยกับซีรีย์ที่ดำเนินต่อไป!

-ขอบคุณมากๆครับ

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

※หัวเรื่องนี้เป็นของเรื่องก่อนหน้า ดังนั้นหนึ่งผู้ไม่สนใจ ได้โปรดข้ามมันไป

ผมจะตอบคำถามก่อนคำถามจะขึ้นมา

รีเบคก้าซีงคือลูกสาวของโรซาลีซังและเป็นพี่น้องของลูซี่

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl