ถ้ามีคนเข้ามาในเกาะจริงๆ งั้นคงจะเป็นลี่เฉินซีกับตำรวจมา แต่เสียงระเบิดเยอะขนาดนี้ แสดงว่าพวกเขา……

ซูย้าวหลับตาลงอย่างไม่รู้ควรจะรับมือยังไง สะกดความกระวนกระวายใจไว้ คอยอธิษฐานอย่างจริงใจรอบแล้วรอบเล่า ขอให้ลี่เฉินซีปลอดภัย และขออย่ามีคนบาดเจ็บหรือตายเยอะเลย!

……

ความจริงได้พิสูจน์ว่าสิ่งที่ซูย้าวคาดเดาถูกต้องแล้ว

หลังจากลี่เฉินซีได้รับพิกัดที่ลูกชายส่งให้ ทางตำรวจก็ใช้เวลาอันรวดเร็วที่สุดรวบรวมกำลังพล ได้เคลื่อนไหวเตรียมเข้าสู่การช่วยเหลือและจับกุมทุกคน

ส่วนเสียงระเบิดแต่ละเสียงนั้น ก็เป็นกับระเบิดไม่มีการเข้าใจผิดจริงๆ แต่ตัดเสียงแรกที่ถูกคนไปเหยียบโดนกับระเบิดจริงๆ หลังจากได้รับการช่วยเหลือจากหน่วยกู้ระเบิด นอกจากแกล้งระเบิดแล้ว เสียงระเบิดอื่นๆ ล้วนจงใจสร้างขึ้นมาหมด

เพื่อตัดกับระเบิดทั้งหมดในโซนที่ก่อให้เกิดระเบิดทิ้ง จะต้องใช้วิธีนี้ ถึงแม้อาจจะแหวกหญ้าให้งูตื่น แต่หมู่เกาะแห่งนี้ รอบด้านไม่มีหมู่เกาะใดๆ ที่อยู่ติดกันเลย คนของที่นี่ ถ้าตัดความเป็นไปได้ที่นั่งเรือหนี จะต้องหนียากแน่นอน

ทางตำรวจก็ได้ปิดรอบด้านของเกาะไว้หมดแล้ว ถึงแม้มีโครงข่ายไฟฟ้าที่คอยปกป้องอยู่ แต่สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่ล้ำหน้าก็ได้ตัดกระแสไฟฟ้าทิ้งไปตั้งนานแล้ว ขอแค่ระเบิดกับระเบิดทั้งหมดทิ้ง ก็จะสามารถเข้าไปในเกาะอย่างราบรื่น

เสียงระเบิดที่ดังอย่างไม่ขาดสาย ได้รบกวนคนบนเกาะไม่น้อยเลย มีคนไม่น้อยเริ่มเคลื่อนไหว เตรียมรับศัตรูเตรียมรับศึก ในระหว่างนี้ ซูย้าวก็อาศัยตอนที่บอดี้การ์ดหญิงของข้างนอกกำลังคุยกับคนอื่นอยู่ อาศัยตอนที่พวกเขาไม่สังเกต ได้แอบวิ่งออกมาจากห้องนอน

เธอไม่ได้วิ่งหนีโดยตรง แต่ได้ไปที่ห้องนอนของลี่หมิงโดยตรง

ลี่หมิงกลับไม่เหมือนเด็กทั่วไปที่หวาดกลัวกับความโกลาหลแบบนี้มาก เด็กยังหมอบอยู่ที่ขอบหน้าต่างอย่างมีความสุข เห็นซูย้าวมายังพูดด้วยความตื่นเต้น “ดูสิครับ แดดดี๊มาแล้ว!”

“หม่ามี๊ไม่ต้องรีบร้อนนะ เดี๋ยวแดดดี๊ก็มาช่วยพวกเราออกไปแล้ว!”

ซูย้าวได้ขมวดคิ้วทีหนึ่ง “แดดดี๊ของลูกเนี่ยไม่สอนสิ่งที่ดีให้ลูกเลยจริงๆ ตกลงลูกกับแดดดี๊ได้แอบวางแผนอะไรกันบ้าง?”

“อันนี้……”ลี่หมิงไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่นาทีนี้ซูย้าวก็ไม่อยากฟังพวกนี้เหมือนกัน เธอแค่พูดว่า “พวกนี้ต่อไปค่อยว่ากัน ตอนนี้ไปกับหม่ามี๊!”

ลี่หมิงค่อนข้างลังเล “ไม่เอา ผมจะเอาหม่ามี๊!”

“เชื่อฟัง!” ซูย้าวพูดเสียงสูง สายตาที่น่าเกรงขามก็มีความโกรธเคืองโผล่ขึ้นมา

ในขณะที่เด็กยังลังเลอยู่ ด้านหลังก็มีเสียงฝีเท้าก้องมา อานเจียเย้นเดินมาอย่างไว ตอนที่มาถึงข้างกายของลุงไชลด์ ได้จับข้อมือของลุงไชลด์แล้วยกด้ามปืนขึ้นทันที ทำให้ถึงแม้ลุงไชลด์เหนี่ยวไก แต่กระสุนก็ได้ยิงไปโดนที่อื่น

เสียงดังลั่นที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้ซูย้าวโน้มตัวคุ้มกันลูกชายไว้ด้วยจิตใต้สำนึก หลังจากแน่ใจว่าตนเองไม่ได้โดนลูกกระสุน ลูกก็ปลอดภัยดีไม่เป็นอะไร ถึงรู้สึกโล่งอกเล็กน้อย

“ตอนนี้แตะต้องเธอไม่ได้!” อานเจียเย้นพูดด้วยเสียงเย็นชา จากนั้นได้เดินมาที่ข้างกายของซูย้าวโดยตรง “ไปกับผม!”

เขายื่นมือมาจับข้อมือของซูย้าวไว้อย่างไว จากนั้นได้ชายตามองลุงไชลด์แว๊บหนึ่งแล้วสั่งการ “พาเด็กไปกับผม!”

ถึงแม้ลุงไชลด์ค่อนข้างไม่พอใจ แต่ก็จนปัญญาที่อานเจียเย้นยืนหยัดจะทำแบบนี้ ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลามาถกเถียงเรื่องนี้ ได้แต่ทำตามคำสั่งเดินมาอุ้มลี่หมิงขึ้น

พวกเขาได้เดินออกจากประตูหลังของวิลล่าโดยตรง ที่นี่ไม่รู้ว่ามีเฮลิคอปเตอร์มารอตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนที่อานเจียเย้นบังคับดึงซูย้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ เธอถึงพบว่า ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงเบาะนั่งฝั่งคนขับคือ……ลั่วปินที่ก่อนหน้านี้เคยเจอในห้องเพาะดอกไม้เวินย่วน

ความลังเลกับความตะลึงงันของซูย้าว ล้วนอยู่ในสายตาของอานเจียเย้นหมด เขาไม่มีเวลามาพูดอะไรกับเธอ แค่ฝ่ามือใหญ่ใช้แรงดึง ก็ดึงเธอขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์เลย

จากนั้น อานเจียเย้นได้มองไปด้านหลังอีก ส่งสัญญาณให้ลุงไชลด์พาเด็กขึ้นมาทันที แต่ลุงไชลด์ได้ดื้อดึงอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ได้หยุดลงมา “คุณชายครับ ที่นี่ต้องมีคนคอยอยู่เคลียร์ปัญหา ให้ผมมาเองครับ!”

“จำคำพูดของฉันไว้ ใจจะต้องโหด สิ่งที่ลุงอยากได้ ต่อไปคนอื่นจะทำได้!”

ลุงไชลด์พูดจบก็ได้ส่งสายตาให้กับลั่วปินที่นั่งบังคับอยู่เบาะนั่งฝั่งคนขับ และใช้ภาษามือพูดว่า “รีบพาคุณผู้ชายไปเร็ว!”

ลั่วปินรู้สถานการณ์ของตอนนี้ เขาย่อมไม่ชักช้าอยู่แล้ว ได้ควบคุมเฮลิคอปเตอร์ขึ้นสู่น่านฟ้าโดยตรง ซูย้าวต้องทนดูลุงไชลด์กับลี่หมิงอยู่ต่อ เธอร้อนรนใจจนแทบอยากจะโดดลงไป แต่กลับถูกอานเจียเย้นพันธนาการไว้ ยากที่จะเคลื่อนไหว

“หมิงเอ๋อ……” ซูย้าวเรียกชื่อลูกชายอย่างสับสนวุ่นวาย

ส่วนด้านล่าง ลุงไชลด์ได้โยนเด็กที่อยู่ในอ้อมอกไปข้างๆ อย่างแรง ลี่หมิงถูกโยนลงบนพื้น เจ็บจนใบหน้าน้อยๆ บูดเบี้ยวไปหมด เขาฝืนทนความเจ็บปวดเอาไว้พร้อมกับลุกขึ้นมา จากนั้นได้เจอกับหัวปืนที่ลุงไชลด์จ่อมาอีก “ตอนนี้กลายเป็นแบบนี้ พ่อแม่แกเป็นคนก่อขึ้นมาทั้งนั้น!คุณชายเก็บพวกแกเอาไว้ แต่ฉันไม่เด็ดขาด!”

“เห็นๆ ว่าพวกคุณต่างหากที่ดันอยากจะแย่งหม่ามี๊ของผมไปให้ได้ ผมกับแดดดี๊ก็แค่เพื่อปกปักรักษาหม่ามี๊เฉยๆ คุณย่าก็ถูกพวกคุณฆ่าแล้ว พวกคุณต่างหากที่เป็นฆาตกร เป็นคนชั่วช้าที่สุด!”ลี่หมิงเถียงด้วยเหตุผล เสียงใสแบ๊วเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งกับความโกรธ