แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 2287 ผลประโยชน์ส่วนตัวนิดหน่อย / บทที่ 2288 ไม่ได้ทำเพื่อส่วนรวม ทำเพื่อคนเพียงคนเดียว
บทที่ 2287 ผลประโยชน์ส่วนตัวนิดหน่อย
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยพูดพลางทำสีหน้าที่สื่อว่ารีบวิ่งเข้ามากอดสิ…
“ตัวคุณรู้สึกว่าเป็นไปได้ไหมล่ะ” ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเต็มไปด้วยเส้นทะมึน
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยช่างคิดออกมาได้ ในรัฐอิสระใครบ้างที่ไม่รู้ฐานะของเธอ ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าอี้หลิงจวินไม่มีลูกสาว จู่ๆ เธอจะกลายเป็นลูกสาวของประธานสภาตุลาการแห่งรัฐอิสระได้ยังไง
“มีพ่ออยู่ทั้งคน ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ถ้าตัวฉันอี้หลิงจวินบอกว่าเธอคือลูกสาวของฉัน ในรัฐอิสระนี้จะมีใครกล้าคลางแคลงกันล่ะ”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออกแล้ว
พ่อเหรอ…
เธอยังไม่ได้ตอบตกลงไม่ใช่เหรอ
เขาเปลี่ยนมาเรียกแบบนี้เร็วไปหน่อยรึเปล่า
เพียงแต่มีประโยคหนึ่งที่เฮ่อเหลียนเจวี๋ยพูดไม่ผิด ในใจของชาวรัฐอิสระอี้หลิงจวินเปรียบเสมือนนักบุญ คำพูดของเขา ไม่มีใครกังขาอะไรแน่
แต่ยังไงเยี่ยหวันหวั่นก็รู้สึกว่าข้อเสนอของเฮ่อเหลียนเจวี๋ยนั้นไร้สาระเกินไป “ไม่คุยกับคุณแล้ว อย่าบอกคนอื่นนะว่าฉันมา!”
หลังจากถูกเฮ่อเหลียนเจวี๋ยขัดตาทัพ ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นก็ใจเย็นลงแล้ว รีบแวบออกไปทางด้านหลังก่อนที่ซือเยี่ยหานจะเข้ามา
“เสี่ยวอู๋โยว เธอพิจารณาดูให้ดีๆ สักหน่อยเถอะ…” เฮ่อเหลียนเจวี๋ยมองตามแผ่นหลังของเยี่ยหวันหวั่นอย่างเซื่องซึมแวบหนึ่ง
เวลานี้ คนใช้เข้ามารายงานว่าซือเยี่ยหานมาเยี่ยมคารวะอยู่หน้าบ้าน เฮ่อเหลียนเจวี๋ยถึงได้สลับมาอยู่ในโหมดอี้หลิงจวินทันที
ก่อนหน้านี้ฉินซีย่วนตามซือเยี่ยหานมาด้วยชัดๆ เพียงแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้เข้ามาด้วย
แน่นอน เป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายแค่จงใจมารอเจอซือเยี่ยหานเท่านั้น จากนั้นก็เอาภาพคลุมเครือเหล่านั้นส่งไปให้เยี่ยหวันหวั่นเพื่อสร้างความขัดแย้ง และตอนนี้เธอก็บรรลุเป้าหมายแล้ว
หลังจากซือเยี่ยหานก้าวเดินเข้ามา คนใช้ภายในห้องโถงยังไม่ทันได้เข้ามาเก็บกวาด ดังนั้นสิ่งแรกที่เขาเห็นในห้องโถงคือโต๊ะตัวนั้นที่ถูกซัดจนแหลก
รวมถึงรอยกรีดลึกสายนั้นที่อยู่บนพื้น…
ซือเยี่ยหานมองเงียบๆ…
อี้หลิงจวินเผยสีหน้าที่ลุ่มลึกคาดเดายาก จากนั้นก็เปิดปากเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉยนิ่ง “เมื่อกี้ลูกศิษย์ฉันเรียนรู้เคล็ดวิชาสองสามกระบวนท่า ยังไม่ทันได้เก็บกวาด ขอโทษด้วย!”
ซือเยี่ยหานมองเมดูซ่าที่อยู่ด้านข้างแวบหนึ่ง จะต้องย่อมคิดว่าลูกศิษย์ที่อี้หลิงจวินเอ่ยถึงคือเธอแน่
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ “ท่านกล่าวหนักเกินไปแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่ครับ”
เมดูซ่าที่อยู่ด้านข้างลอบสำรวจชายหนุ่มที่ทำให้สรรพสิ่งกลับตาลปัตรจนไม่อาจละสายตาไปคนนี้ พลางรีบสั่งให้คนใช้จัดการห้องโถง ไปยกโต๊ะน้ำชาตัวอื่นมา จากนั้นก็ถอยออกไป
“ตุลาการซือเชิญนั่งเถอะ” อี้หลิงจวินเอ่ยทักทาย ด้วยท่าทางสูงส่งมีราศีของผู้เป็นปรมาจารย์ ใบหน้าไม่หลุดสีหน้าแปลกๆ เลย
เยี่ยหวันหวั่นที่แอบอยู่ด้านหลังเห็นฝีมือในการเปลี่ยนสีหน้าของอี้หลิงจวิน ก็นึกสงสัยแล้วว่าเขาเป็นโรคหลายบุคลิกรึเปล่า…
ซือเยี่ยหานพยักหน้านิดๆ นั่งลงตรงข้ามกับอี้หลิงจวิน “ประธานอี้เพิ่งกลับถึงเมืองเทียนสุ่ยหลังจากการเดินทางท่องโลก ทีแรกเดิมไม่ควรมารบกวน แต่ตอนนี้ใกล้ถึงการประชุมสมัชชาแล้ว มีเรื่องหนึ่งที่จำเป็นต้องหารือกับท่านอย่างรวดเร็วครับ”
อี้หลิงจวินเลิกคิ้วนิดๆ “โอ้ ตุลาการซือจะพูดเรื่องอะไรล่ะ”
ซือเยี่ยหานก็ไม่อ้อมค้อมเช่นกัน เปิดเรื่องเข้าประเด็นด้วยการยื่นร่างกฎหมายใหม่ที่เขาจัดการในช่วงหลายวันมานี้ส่งให้
หลิงอี้จวินมองซือเยี่ยหานแวบหนึ่ง จากนั้นก็เปิดร่างกฎหมายปึกหน้าที่ซือเยี่ยหานยื่นให้
หลังจากกวาดสายตามองแวบหนึ่ง อี้หลิงจวินก็ทราบจุดประสงค์ในการมาของซือเยี่ยหานแล้ว “ฮ่าๆ จัดการเรื่องพวกนี้คงเปลืองแรงตุลาการซือไปมากสินะ! คลื่นลูกหลังก้าวนำคลื่นลูกเก่า ตุลาการซืออายุน้อยแต่กลับทว่าใส่ใจส่วนส่วนรวม เป็นชนรุ่นหลังที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”
ไม่รู้ว่าซือเยี่ยหานคิดอะไรอยู่ ใบหน้าที่ค่อนข้างเย็นชามาโดยตลอดตั้งแต่เข้ามาถึงได้อ่อนโยนลงหลายส่วนสาว และเปิดปากกล่าวว่า “ประธานสภาชมเกินไปแล้ว ผู้เยวาน้อยไม่กล้ารับความชอบ ผมไม่ได้ทำเพื่อรัฐอิสระ ก็แค่…มีผลประโยชน์ส่วนตัวนิดหน่อย”
อี้หลิงจวินมองเยี่ยหวันหวั่นที่ซ่อนตัวอยู่หลังสวนดอกไม้ด้วยสีหน้าเรียบเฉยแวบหนึ่ง “โอ้ ประโยชน์ส่วนตัวงั้นเหรอ”
—————————————————————————————
บทที่ 2288 ไม่ได้ทำเพื่อส่วนรวม ทำเพื่อคนเพียงคนเดียว
ในสวนดอกไม้ เมดูซ่าใช้ศอกกระทุ้งเยี่ยหวันหวั่นทีหนึ่ง แล้วเอ่ยหยอกเย้าแหย่ “ประโยชน์ส่วนตัวของตุลาการซือ…ใช่เธอไหม”
เยี่ยหวันหวั่นจ้องชายหนุ่มตรงหน้า อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของเฮ่อเหลียนเจวี๋ย
ทุกคนต่างก็ล้วนไล่ตามอำนาจ แต่ผู้ชายคนนี้กลับดูเหมือนจะไม่มีความปรารถนาเพื่อตัวเองเลยสักอย่าง ทำเพื่อเธอมาโดยตลอด
เมดูซ่ากดเสียงลงเอ่ยเตือนว่า “แต่ว่า อู๋โยว เธอก็อย่าไว้ใจเขาจนเกินไปนะ ไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถควบคุมแรงดึงดูดของอำนาจได้หรอก ถ้าหากว่าควบคุมได้ นั่นก็เป็นเพราะแรงดึงดูดนั้นไม่มากพอเท่านั้น!
ถ้าหากอาจารย์มีลูกสาวจริงๆ อยากให้ครองคู่กับเขา เธอคิดว่าเขาจะยังเฉยอยู่รึเปล่าล่ะ”
….
อี้หลิงจวินยกยิ้มแล้ว “ดูเหมือนว่า…ตุลาการซือจะไม่ได้ทำเพื่อส่วนรวม แต่ทำเพื่อคนเพียงคนเดียวสินะ”
ซือเยี่ยหานตอบรับตามตรง “ครับ”
“คนหนุ่มช่างซื่อตรงนัก เพียงแต่ เธอน่าจะรู้นี่ ถ้าเธอบอกว่าทำเพื่อรัฐอิสระ เปอร์เซ็นต์ที่ฉันจะสนับสนุนเธออาจจะมีมากกว่านะ” อี้หลิงจวินเอ่ยอย่างลุ่มลึกมีนัยยะ
ซือเยี่ยหานตอบเรียบๆ “ผมเชื่อว่าประธานสภาน่าจะให้ความสำคัญกับผลลัพธ์มากกว่า เจตนาของผมจะเป็นยังไง นั่นไม่สำคัญ”
สำหรับคนอื่นเจตนาของเขาไม่สำคัญเลย เพียงแต่ สำหรับเขาแล้วกลับสำคัญมาก
อี้หลิงจวินใช้ฝาถ้วยชาเจียดใบชาในถ้วยชา จากนั้นก็เบี่ยงหัวข้อสนทนาอย่างกะทันหัน เอ่ยขึ้นว่า “ครั้งนี้ที่ฉันรีบร้อนกลับมาเทียนสุ่ย อันที่จริงมีสาเหตุอยู่”
ซือเยี่ยหานไม่เข้าใจ “ได้แต่ทำตัวเป็นผู้รับฟังไป “ไม่ทราบว่าสาเหตุที่ประธานสภาบอกคืออะไรครับ”
อี้หลิงจวินถอนหายใจ แล้วกล่าวว่า “ฉันตามหาลูกสาวที่หายตัวไปนานหลายปีของฉันเจอแล้ว!”
พรืด…
ในสวนดอกไม้ด้านหลัง เยี่ยหวันหวั่นที่ซ่อนตัวอยู่ที่นั่นกำลังฟังศิษย์พี่หญิงพูดอยู่ แต่ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ของอี้หลิงจวินก็แทบจะสำลักแล้ว
มารเฒ่าคนนี้พูดเหลวไหลอะไรเนี่ย!
แต่ว่า ยังมีประโยคที่ทำให้เยี่ยหวันหวั่นยิ่งหมดคำพูดตามมาอีก…
ซือเยี่ยหานฟังแล้วแปลกใจอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน “ประธานสภามีลูกสาวด้วยเหรอครับ”
ชาวรัฐอิสระต่างทราบกันดี ว่าอี้หลิงจวินนั้นไม่ได้แต่งงาน และไม่มีทายาท“”
อี้หลิงจวินเผยสีหน้าภาคภูมิใจ “ใช่แล้ว ฉันมีลูกสาวแน่นอน แถมยังเป็นเด็กสาวที่น่ารักมาก งดงามมากด้วย!”
พ่อแม่บนโลกนี้ต่างก็ล้วนรู้สึกว่าลูกของตัวเองดีที่สุด อี้หลิงจวินเองก็ไม่ต่างกัน
ดังนั้นพอได้ยินคำพูดนี้ ซือเยี่ยหานจึงไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรไม่ถูกต้องที่ผิดแปลก “งั้นก็ขอแสดงความยินดีกับประธานสภาด้วยครับ”
อี้หลิงจวินสังเกตปฏิกิริยาของซือเยี่ยหาน พลางเอ่ยต่อไปว่า “แต่น่าเสียดาย เด็กคนนี้สายตาสูงส่งเกินไป ใครก็ไม่เข้าตาทั้งนั้น ในฐานะพ่อคนหนึ่ง สิ่งที่อยากเห็นมากที่สุดก็คือเธอได้สามีดีๆ สักคน ฉันเป็นกังวลกับเรื่องการแต่งงานของเธอมากจริงๆ!”
อี้หลิงจวินเอ่ยพลางทอดถอนใจไปด้วย ซือเยี่ยหานรู้สึกรางๆ ว่าทิศทางการพัฒนาของหัวข้อนี้ไม่ค่อยถูกต้องแล้ว
ด้วยสติปัญญาของเขา เขาคิดว่าประโยคนี้ของอี้หลิงจวินคล้ายจงใจพูดให้เขาฟังอย่างแท้จริง แต่เขากลับไม่คิดเลยจริงๆ ว่าปรมาจารย์อย่างอี้หลิงจวิน…จะทำเรื่องแบบนี้เป็นด้วย…
ดังนั้น ซือเยี่ยหานจึงเงียบลงไปในทันใด และฝืนตอบกลับไปประโยคหนึ่ง “ขึ้นอยู่กับวาสนาเท่านั้น ประธานสภาอย่าร้อนใจไปเลยครับ”
มีประกายแสงวาบผ่านดวงตาของอี้หลิงจวิน จากนั้นก็เอ่ยออกไปตรงๆ ว่า “วันนี้ได้พบตุลาการซือ กลับทำให้ฉันตาสว่าง ความสามารถเยี่ยมยอด ฉลาดใจกว้าง หน้าตาก็เป็นแบบที่สาวๆ ชอบแน่นอน ลูกสาวฉันคนนั้น ชอบคนหน้าตาดีมาตั้งแต่เกิด…”
พอฟังมาถึงตรงนี้ อี้หลิงจวินได้บอกกล่าวเจตนาออกมาชัดเจนอย่างยิ่งมากๆ แล้ว
ทำให้ซือเยี่ยหานเงียบลงอย่างสิ้นเชิง อี้หลิงจวินต้องการจับคู่เขากับลูกสาวตัวเองงั้นเหรอ…
—————————————————————————————
Comments