แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 2285 ของคุณมันเกราะใยทอง / บทที่ 2286 ไม่อยากกอดต้นขาใหญ่ๆ หนาๆ แบบนี้เหรอ
บทที่ 2285 ของคุณมันเกราะใยทอง
หลังจากจัดการเฮ่อเหลียนเจวี๋ยได้แล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็จ้องหน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณ…คุณสวมรอยเป็นอี้หลิงจวินเหรอ”
นี่เหมือนจะไม่ถูกนะ ประธานสภาตุลาการจะถูกคนอื่นมาแอบอ้างสวมรอยส่งเดชได้ยังไง…
เมดูซ่าที่อยู่ด้านข้างฟังแล้วก็ขำเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “จะเป็นไปได้ยังไง ฐานะจริงของอาจารย์ก็คือเจ้าบ้านตระกูลอี้อยู่แล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นถูกความจริงข้อนี้ทำให้ตกตะลึง
เยี่ยหวันหวั่นอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่บ้าง “นี่…เป็นไปได้ยังไง…”
บุคลิกภายนอกไปจนถึงนิสัยใจคอของทั้งสองตัวตนตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิงเลยชัดๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นคนคนเดียวกันไปได้
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยกล่าวด้วยสีหน้าชอบธรรมตามเหตุผลว่า “เฮ้อ ในยุทธภพ ใครบ้างล่ะที่ไม่มีหลายโฉมหน้าน่ะ! เสี่ยวอู๋โยว ข้อนี้ ในอดีตก็เป็นอาจารย์ที่สอนเธอนะ! ผลคือเธอได้รับการถ่ายทอดไปจากอาจารย์อย่างเต็มที่เลยนี่!”
เยี่ยหวันหวั่นเถียงไม่ออกเลย…
เธอยอมรับ ว่าเธอมีหลายตัวตนน่ะไม่ผิดหรอก แต่ว่า…
“แต่ว่าเสื้อกั๊ก ตัวนี้ของคุณทำให้คนตกใจเกินไปแล้ว! นี่มันใช่เสื้อกั๊กซะที่ไหน ของคุณมันเกราะใยทอง!” เยี่ยหวันหวั่นอดไม่ได้ที่จะเสียดสี
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยถอนหายใจพลางกล่าวว่า “เฮ้อ ศิษย์คนดี อย่าตำหนิอาจารย์เลย อาจารย์รู้ว่าคนที่เธอเคารพชื่นชมที่สุดก็คืออาจารย์ อาจารย์เลยกลัวว่าถ้าเธอรู้ฐานะที่แท้จริงของอาจารย์แล้วจะรังเกียจทอดทิ้งอาจารย์น่ะสิ!”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออกเลย
ไม่สามารถโต้แย้งได้เลย…
ใครใช้ให้เธอบอกว่าชอบเฒ่าประหลาด ชอบมารเฒ่ากันล่ะ…
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยเอ่ยพลางมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างยิ้มไม่เชิงยิ้มแวบหนึ่ง “ตอนแรกอาจารย์ตั้งใจว่าจะไปหาเธอที่เมืองอวิ๋น ไม่คิดเลยว่าเธอจะอดไม่รนทนไม่ไหว แอบวิ่งมาถึงเมืองเทียนสุ่ยแล้ว อะไรกัน เห็นข่าวคาวของไอ้หนุ่มคนนั้นแล้วนั่งไม่ติดเลยรึไง”
เมื่อเยี่ยหวันหวั่นถูกจี้จุด ใบหน้าจึงแข็งทื่อทันที “เหลวไหล! ฉันเปล่าสักหน่อย! ฉันใช่ผู้หญิงขี้หึงงี่เง่าแบบนั้นเหรอ”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยหยักหน้า “ใช่แล้ว สมกับที่อาจารย์อย่างฉันอบรมฟูมฟักเธอมาอย่างยากลำบาก…”
เยี่ยหวันหวั่นฟังมาถึงตรงนี้จู่ๆ ก็สังเกตเห็นจุดที่ผิดไป “นี่ คุณอบรมฟูมฟักฉันมาตอนไหนกัน…”
ยังมียากลำบากอีก…
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยไม่สะทกสะท้าน “ความหมายไม่ต่างกันหรอกน่า!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่ยอมอ่อนให้ “ต่างกันมากไม่รู้เหรอ”
ขณะที่คุยกันอยู่ จู่ๆ สายตาของเฮ่อเหลียนเจวี๋ยก็มองไปที่นอกหน้าต่าง จากนั้นก็มองไปที่ประตูทางเข้า “ไอ้หยา เสี่ยวอู๋โยว! ดูสิว่าฉันเห็นอะไร นั่นไม่ใช่คนในดวงใจของเธอหรอกเหรอ”
“อะไร ไหน คุณตาฝาดแล้ว!” เยี่ยหวันหวั่นบ่นอุบอิบพลางมองไปทางเดียวกับเฮ่อเหลียนเจวี๋ย ผลคือมองเห็นซือเยี่ยหานอยู่ที่ประตูทางเข้าจริงๆ
“ไอ้หยา เสี่ยวอู๋โยว ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ คนในดวงใจเธอเหมือนจะเป็นแม่สาวจากตระกูลฉินนะ! จุ๊ๆๆ มองไกลๆ แล้วสองคนนี้ดูเป็นคู่ที่สมกันดีนะ! ฉันว่า…ข่าวลือนี้อาจจะเป็นความจริงก็ได้!” สุ้มเสียงของเฮ่อเหลียนเจวี๋ยวอนหาเรื่องเป็นอย่างมาก
มองเห็นเพียงว่าตรงประตูทางเข้า ซือเยี่ยหานยืนอยู่ข้างๆ ฉินซีย่วนจริงๆ ใบหน้าของฉินซีย่วนเปื้อนรอยยิ้ม คล้ายกำลังคุยอะไรกับซือเยี่ยหานอยู่
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “พวกเขาสองคนก็แค่บังเอิญมาคารวะคุณพร้อมกันพอดี เลยเจอหน้ากัน เป็นเรื่องที่ปกติมาก”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยกล่าวอีกว่า “บังเอิญเจอก็ไม่ต้องสนิทสนมกันขนาดนี้ก็ได้นี่นา!”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “สนิทกันตรงไหน อาจารย์สายตาของคุณมีปัญหาแล้ว!”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยยังไม่หยุด “ดูคุยกันอย่างมีความสุขมากเลย!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่เห็นด้วย “ผู้หญิงคนนั้นหน้าบานอยู่ฝ่ายเดียวต่างหาก! ที่รักของฉันไม่สนใจเธอหรอก!”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยลองแหย่อยู่หลายครั้ง แต่ก็เห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นสุขุมหนักแน่นจริงๆ จึงมีสีหน้าพึงพอใจมาก “ไม่เลวๆ ศิษย์น้อยของฉันเฮ่อเหลียนเจวี๋ยก็มีมาดเหมือนกัน จะเอาไปเทียบกับสาวๆ ขี้หึงงี่เง่าพวกนั้นได้ที่ไหน…”
—————————————————————————————
บทที่ 2286 ไม่อยากกอดต้นขาใหญ่ๆ หนาๆ แบบนี้เหรอ
ที่ประตูทางเข้า ซือเยี่ยหานคล้ายจะไม่ฟังคำพูดของฉินซีย่วนต่อแล้ว เดินนำเข้ามาในเขตคฤหาสน์ก่อน และในเวลานี้ จู่ๆ ฉินซีย่วนก็ยื่นมือออกมา คว้าข้อมือของซือเยี่ยหานไว้…
วินาทีต่อมา พลันเกิดเสียง ‘โครม’ ดังก้อง เฮ่อเหลียนเจวี๋ยมองเห็นเพียงว่าโต๊ะที่อยู่ระหว่างเขาและเยี่ยหวันหวั่นถูกมือน้อยๆ ข้างนั้นของเยี่ยหวันหวั่นซัดจนพังทลายลงดื้อๆ…
“เวรเอ้ย! แม้แต่ผู้ชายของเจ๊ก็กล้ามาแตะ! ฉันจะเล่นปู่เธอ!”
เยี่ยหวันหวั่นซัดโต๊ะจนพัง ชักดาบออกมาจากหว่างเอวเสียงดัง ‘ฟึ่บ’ แล้วฟันลงไป ทิ้งรอยผ่าลึกสายหนึ่งไว้ที่บนพื้น!
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยอึ้งไปแล้ว…
เมดูซ่าก็พูดไม่ออกเช่นกัน…
ไหนล่ะความสุขุม ไหนล่ะความหนักแน่น
เมดูซ่ากระแอมไอเบาๆ พลางปาดเหงื่อ ศิษย์น้องก็ยังเป็นศิษย์น้องจริงๆ ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด เธอหลงนึกว่าเธอเปลี่ยนนิสัยแล้วจริงๆ ซะอีก
เยี่ยหวันหวั่นถือดาบไว้ทำท่าจะพุ่งออกไป แต่ผลคือ ถูกเฮ่อเหลียนเจวี๋ยหิ้วคอไว้เหมือนลูกไก่ “นิ่งไว้ ใจเย็นๆ หน่อย ถ้าเธอพุ่งออกไปแบบนี้จะมันทำให้อาจารย์ดูโลว์คลาสเกินไป!”
เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด เธอพุ่งออกไปแล้วเกี่ยวอะไรกับที่เขาจะดูโลว์คลาส
มีเสียง ‘ติ๊ง’ ดังขึ้น จู่ๆ มือถือเยี่ยหวันหวั่นก็ได้รับอีเมล์ฉบับหนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นกดเปิดดู มองเห็นเพียงว่าเนื้อหาภายในอีเมล์คือรูปไม่กี่รูปเท่านั้น
และสิ่งที่ปรากฏในรูป เป็นฉากประตูทางเข้าคฤหาสน์ของอี้หลิงจวิน ซือเยี่ยหานและฉินซีย่วนยืนเคียงข้างกัน และเนื่องจากมุมกล้อง ทั้งสองดูเหมือนจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษ
ถึงขั้นที่ยังมีภาพที่ทั้งสองจับมือถือแขนกันด้วย…
ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อกี้นี้เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งมองเห็นว่าฉินซีย่วนเป็นฝ่ายออกปากพูดคุยกับซือเยี่ยหานอยู่ฝ่ายเดียว เธอคงถูกรูปหลอกเอาได้แล้ว…
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยโน้มตัวเข้ามา มองอีเมล์ที่เยี่ยหวันหวั่นได้รับ จากนั้นก็เลิกคิ้วแล้วเอ่ยขึ้นว่า “คุณหนูตระกูลฉินคนนี้อยากจะแย่งผู้ชายของเธอชัดๆ! นี่เป็นการยุแยงอย่างสมบูรณ์แบบ!”
เยี่ยหวันหวั่นตอบสั้นๆ “ตาฉันยังไม่บอด”
เธอย่อมรู้อยู่แล้ว!
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยเอ่ยอย่างลุ่มลึกมีนัยยะ “อีกอย่าง อีกฝ่ายก็รุกหนัก คงอยากจะเอาให้ได้เลย! เพียงแต่ ฉินซีย่วนคนนี้ก็มีนิสัยที่จะจองหองจริงๆ ถึงยังไงก็มีผู้ชายไม่รู้เท่าไรในรัฐอิสระที่อยากแต่งกับเธอ อย่างเช่นอินเหิงน้องชายบุญธรรมที่แย่งตำแหน่งว่าที่หัวหน้าตระกูลไปจากผู้ชายของเธอ ก็ทุ่มเทพยายามเพื่อให้ได้รับความชื่นชอบจากฉินซีย่วนอยู่…
โอ้ใช่ เธอน่าจะเป็นตัวเลือกลูกสะใภ้ที่ดีที่สุดของตระกูลใหญ่ต่างๆ ด้วย เท่าที่ฉันรู้มา อินเยวี่ยหรงพอใจเธอมากเชียวละ!”
ต้องบอกเลยว่า สิ่งที่เฮ่อเหลียนเจวี๋ยพูดมาเป็นความจริง โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย กำลังเป็นปัญหาสุดตึงมือของเธอกับซือเยี่ยหานในปัจจุบันนี้
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถามไปตรงๆ “อาจารย์ คุณอยากพูดอะไรกันแน่คะ”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยกะพริบตา ใบหน้าเปล่งประกาย แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าคาดหวัง “เสี่ยวอู๋โยว เธอบอกไม่ใช่เหรอว่าเธอเคารพคุณตาของเธอมาก ไม่สามารถยอมรับฉันเป็นอาจารย์แค่คนเดียวได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ อาจารย์ก็ไม่บังคับเธอหรอก ไม่สู้อาจารย์ถอยให้สักก้าว…แล้วเธอมาเป็นลูกสาวฉันเถอะ!”
เมื่อเห็นท่าทางเหมือนพยายามกล้ำกลืนของเฮ่อเหลียนเจวี๋ย เยี่ยหวันหวั่นก็มีสีหน้ามืดครึ้มแล้ว “คุณฝันอยู่รึไง”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยมีสีหน้าเจ็บช้ำทันที กุมอกเหมือนได้รับความเจ็บปวด “เสี่ยวอู๋โยว เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง หรือเธอไม่อยากเป็นลูกสาวของฉัน…”
เยี่ยหวันหวั่นมองอย่างหมดคำพูด ไม่สามารถเชื่อมโยงปรมาจารย์วิถียุทธ์อี้หลิงจวินเข้ากับตัวเขาได้เลย “ถ้าคุณอยากได้ลูกสาวทำไมไม่ไปหาผู้หญิงสักคนมาคลอดให้ล่ะ”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยทำหน้าขยะแขยง “ผู้หญิงวุ่นวายเกินไป!”
สมควรแล้วที่คุณยังโสด…
เยี่ยหวันหวั่นถากถางอย่างไร้เรี่ยวแรง “เพราะงั้นคุณเลยอยากได้แบบสำเร็จรูปสินะ”
คิดสวยหรูเกินไปแล้ว!
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยถอนหายใจ “แต่ว่า ต่อให้ฉันหาผู้หญิงมาคลอดให้สักคน ก็คลอดเด็กที่น่ารักตรงใจฉันแบบเสี่ยวอู๋โยวไม่ได้หรอก…”
มุมปากของเยี่ยหวันหวั่นกระตุกนิดๆ “อย่ามาใช้ไม้นี้กับฉัน…”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยหรี่ตาลง เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปแรงดึงดูด แล้วเธอไม่อยากกอดต้นขาใหญ่ๆ หนาๆ แบบฉันเหรอ ตอนนี้อาจารย์เป็นประธานสภาตุลาการเชียวนะ! เธอคิดดูสิ ถ้าเธอยอมตกลง แบบนั้นเธอก็จะกลายเป็นลูกสาวของประธานสภาตุลาการเลยนะ!”
—————————————————————————————
Comments