แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี 2473 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 7 / บทที่ 2474 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 8
บทที่ 2473 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 7
หลิงเหมี่ยวปฏิเสธ “ฉันไม่เอา”
“แบบนั้นไม่ได้หรอก นี่เป็นข้อแลกเปลี่ยนของฉันกับย่าเล็กหลิงอี๋ นอกจากเธอจะให้ย่าเล็กคืนเครื่องคิดเลขกับลูกคิดให้ฉัน” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยขมุบขมิบ
หลิงอี๋มองเนี่ยอู๋หมิงเหมือนมองตัวประหลาด และอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วให้ “ฉันโตมาจนปูนนี้ นายเป็นคนหน้าหนาไร้ยางอายที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา ตอนนี้นายยังเด็ก ถ้ารอให้นายโต…ความหน้าหนาของนาย พอโตแล้วจะหนาขึ้นมากแค่ไหนกันนะ”
“หน้าหนาเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงมองหลิงอี๋อย่างแปลกใจอยู่บ้าง “ย่าเล็กหลิงอี๋ ทำไมคุณถึงมาว่าผมแบบนี้ ผมหน้าหนาตรงไหนกัน โปรดระวังคำพูดของคุณด้วย อย่าทำให้หัวใจที่อ่อนเยาว์ของผมต้องถูกทำร้ายจะได้ไหม”
หลิงอี๋พูดไม่ออกแล้ว…
พอหลิงอี๋ออกไป เนี่ยอู๋หมิงก็เหลือบมองหลิงเหมี่ยวเหมือนมองสัตว์เลี้ยง พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นับจากนี้ไป เธอเป็นผู้ติดตามของฉันแล้ว ย่าเล็กหลิงอี๋ขายเธอให้ฉันแล้ว…ไม่ถูกสิ แลกกับฉันแล้ว ต่อไปเธอต้องเชื่อฟังฉัน ถ้าฉันพูดตะวันออกเธอห้ามพูดตะวันตก ฉันให้เธอตีหมาเธอก็ห้ามตีไก่!”
หลิงเหมี่ยวฟังแล้วก็ไม่มองเนี่ยอู๋หมิงเลย หันหลังเดินขึ้นไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นบน
เนี่ยอู๋หมิงเห็นแบบนั้นก็เอ่ยด้วยความร้อนใจ “เฮ้…เธอห้ามหนีสิ อีกเดี๋ยวฉันจะไปเจรจากับเจ้าอ้วนที่อยู่ในละแวกนี้ เธอมาเสริมกำลังให้ฉันด้วยสิ!”
“ไม่ไป” เสียงของหลิงเหมี่ยวแว่วดังมาจากชั้นบน “เจ้าอ้วนคนนั้นเป็นอันธพาลประจำละแวกนี้ นายอย่าไปหาเรื่องเขาเลย”
“ฮึ ไม่ไปใช่ไหม เธอไม่ไปฉันไปเอง” เนี่ยอู๋หมิงแค่นเสียงทีหนึ่ง จากนั้นก็เดินส่ายอาดๆ ออกไปจากที่นี่
….
“เนี่ยอู๋หมิง นายมันไอ้สารเลว นายกล้าหลอกฉันเหรอ” หนุ่มน้อยเสี่ยวซู่หลินจ้องมองเนี่ยอู๋หมิง พร้อมกับแสดงท่าทางดุร้าย
“อะไรของนาย ใครหลอกนายกัน” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย
“นายเอาเงินฉันไป บอกว่าจะให้พี่สาวนายมาเจอฉัน ไม่ใช่เหรอ” เจ้าอ้วนตะคอก
“ไม่ผิด ฉันพูดไว้ แล้วฉันไม่ได้ผิดคำพูดด้วย” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้า ไม่ปฏิเสธ
ช่วงก่อนหน้านี้ เนี่ยอู๋หมิงได้รู้จักเจ้าอ้วนนักเลงมีชื่อในละแวกนี้ ทั้งสองทำข้อตกลงกัน เจ้าอ้วนจะให้ค่าตอบแทนเขาแน่นอน ถ้าเนี่ยอู๋หมิงพาพี่สาวมาแนะนำให้เจ้าอ้วนรู้จัก
เพียงแต่ เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า เนี่ยอู๋หมิงกลับไม่ทำตามที่รับปากไว้ เจ้าอ้วนคอยอยู่นานก็ยังไม่ได้เจอหลิงเหมี่ยวในที่สุดจึงร้อนใจแล้ว
“ในเมื่อนายรับปากไว้แล้ว บอกมาสิว่านายจะจัดเรื่องนี้ยังไง” เจ้าอ้วนจ้องเนี่ยอู๋หมิงด้วยความหงุดหงิด
“จัดการอะไร…ฉันรักษาคำสัญญาของฉันแน่นอน จะพาพี่สาวฉันมาแน่” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย
“โกหก นายจะพาหลิงเหมี่ยวมาตอนไหนกัน” เจ้าอ้วนมองเนี่ยอู๋หมิง
พอสิ้นเสียงของเจ้าอ้วน เนี่ยอู๋หมิงกลับ ‘ผงะ’ ไป แล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วย ‘ความประหลาดใจ’ “หลิงเหมี่ยวอะไร ใครบอกว่าจะพาหลิงเหมี่ยวมากัน”
“เนี่ยอู๋หมิง ให้เงินนายไปหมดแล้ว ตอนนี้นายจะตุ๋นฉันเหรอ หา?!” เจ้าอ้วนเผยสีหน้าดุร้าย “ตอนแรกนายบอกเองนี่ว่าจะพาพี่สาวของนายมาน่ะ!”
ทว่าเนี่ยอู๋หมิงกลับส่ายหน้า “เจ้าอ้วน ฉันน่ะไม่ผิดคำพูดอยู่แล้ว แต่หลิงเหมี่ยวเป็นอาหญิงของฉัน ไม่ใช่พี่สาวของฉันสักหน่อย ฉันบอกว่าจะพาพี่สาวมา แต่ฉันไม่ได้บอกว่าจะพาอาหญิงของฉันมานี่”
“นายว่าไงนะ” สีหน้าของเจ้าอ้วนมึนงงไปทันที อายุของหลิงเหมี่ยวก็พอๆ กันกับเนี่ยอู๋หมิงคนนี้ แต่ทำไมลำดับอาวุโสถึงโตกว่าเขารุ่นหนึ่งเลยล่ะ อาหญิงงั้นเหรอ
“เนี่ยอู๋หมิง…นายมันไอ้คนสารเลว นายแน่มาก…นายไม่เคยสืบถามถึงชื่อเสียงในรัศมีสิบกิโลเมตรนี้ของฉันเลยสินะ นายกล้ามาหลอกต้มฉัน นายตายแน่!” เจ้าอ้วนเอ่ยพร้อมกับสีหน้าดุร้าย
—————————————————————————————
บทที่ 2474 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 8
ในเวลานี้ เนี่ยอู๋หมิงก็ถลึงตาใส่เจ้าอ้วนแวบหนึ่ง “เวรเอ้ย ถ้านายมีฝีมือก็เข้ามาสิ ท่านปู่อู๋หมิงของนายจะไม่ต่อยนายให้ฟันร่วงแล้วกัน ยังไงฉันก็เลี้ยงนายมา!”
“เนี่ยอู๋หมิง นายมันไอ้สวะ นายกล้ากำเริบเสิบสานใส่ฉันเหรอ?!” เจ้าอ้วนมีสีหน้าโกรธจัด
“รอเดี๋ยว…” พอเห็นเจ้าอ้วนโมโหแล้วจะพุ่งเข้ามา เนี่ยอู๋หมิงก็พลันเอ่ยขึ้นว่า “เอาแบบนี้แล้วกัน นายเพิ่มเงินให้ฉันอีกหน่อย แล้วครั้งนี้ฉันจะพาอาหญิงของฉันมาแนะนำกับนาย นายว่ายังไงล่ะ”
“ถึงนายพาแม่นายมาก็ไม่มีประโยชน์แล้ว!” เจ้าอ้วนหยิบหินก้อนหนึ่งขึ้นมาจากพื้น “วันนี้ฉันจะไม่ทุบนายให้ถึงตายหรอก ถึงยังไงฉันก็เป็นคนที่นายเลี้ยงมานี่”
“อะไรกัน เห็นคนอื่นพูดกันว่านายเป็นอันธพาลน้อยชื่อดังในละแวกนี้ ทำไมถึงมองไม่ออกสักนิดกันล่ะ นี่มันยุคไหนกันแล้ว ยังจะมาท้าดวลกับฉันอยู่เหรอ” เนี่ยอู๋หมิงที่ตัวหน้าคอตันแล้วรีบเอ่ยขึ้นมาด้วยความร้อนรน
พอเนี่ยอู๋หมิงเอ่ยออกมา เจ้าอ้วนผงะไปเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจความหมายในคำพูดของเนี่ยอู๋หมิง จึงถามไปตรงๆ “เนี่ยอู๋หมิง ไอ้ตัวสวะ คำพูดนี้ของนายหมายความว่ายังไง”
“หมายความว่ายังไงน่ะเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงหัวเราะเสียงเย็น “เรื่องนัดกันมาต่อยตี ท้าดวลอะไรแบบนี้ ไม่ได้แสดงถึงตัวตนและฐานะของพวกเราเลย เอาแบบนี้เถอะ พวกเรามานัดหมายเวลาและสถานที่กัน ใช้ความสามารถแยกกันไปเชิญคนมา ดูสิว่าฝ่ายของใครจะคนเยอะกว่า ใครจะเจ๋งกว่า ใครจะชนะ ต่อไปราชารัศมีสิบกิโลนี้จะเป็นยังไงต่อ”
พอได้ยินคำพูดของเนี่ยอู๋หมิง เจ้าอ้วนก็เงียบไปครู่หนึ่ง คล้ายกำลังคิดอยู่
“ฮ่าๆๆ เจ้าอ้วน ฉันว่านายคงเรียกคนมาไม่ได้ล่ะสิ ตอนนี้นายคงกลัวมากแน่ๆ ในใจคงกลัวแทบตายแล้วสินะ ไม่งั้นนายโขกหัวให้ฉันสักครั้งสิ แล้วให้เรื่องจบกันเท่านี้” เนี่ยอู๋หมิงจ้องมองเจ้าอ้วน พลางหัวเราะเสียงเย็น
“นายพล่ามอะไร!” เจ้าอ้วนจ้องเนี่ยอู๋หมิงอย่างดุร้าย “ฉันที่เป็นปู่นายจะกลัวงั้นเหรอ ฮ่าๆ น่าขำจริงๆ ตั้งแต่เกิดมาปู่นายยังไม่เคยร้องไห้เลย ในพจนานุกรมไม่เคยมีคำว่ากลัว แม้แต่คำว่ากลัวเขียนยังไงปู่นายก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ!”
“งั้นก็มานัดสู้กันสิ!” เนี่ยอู๋หมิงยิ้มหยัน
“ได้เลย สู้ก็สู้ ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ฉันมีพี่น้องยี่สิบคน พรุ่งนี้ตอนบ่ายมาเจอกันที่นี่ ใครไม่มาคนนั้นเป็นไอ้หลานชาย” เจ้าอ้วนท้า
“ได้ ใครไม่มาคนนั้นเป็นไอ้หลานชาย” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้า
….
ไม่ไกลนัก หลิงเหมี่ยวกำลังขมวดคิ้วแน่น เนี่ยอู๋หมิงคนนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเอาตัวเองไปทำธุรกิจ แถมยังไปล่วงเกินเจ้าอ้วนอีก…
ตอนแรกเพราะค่อนข้างเป็นห่วงความปลอดภัยของเนี่ยอู๋หมิง แต่หลังจากตามมา หลิงเหมี่ยวกลับพบว่า ตัวเองกังวลมากเกินไปแล้ว ถึงเขาถูกเจ้าอ้วนตีตายก็สมควร
ไม่ใช่แค่เอาตัวเองมาทำการค้า ยังจะนัดสู้อีก อยู่ที่นี่เขาไม่ได้รู้จักใครมากนัก ต่อให้รู้จัก ก็ไม่มีใครยอมไปหาเรื่องอันธพาลคนนั้น แล้วเนี่ยอู๋หมิงจะไปหาใครได้ล่ะ
พอกลับถึงบ้าน ตอนแรกหลิงเหมี่ยวก็คิดว่าเนี่ยอู๋หมิงจะมาขอความช่วยเหลือจากตัวเองหรือไม่ก็แม่ แต่ผลคือ เนี่ยอู๋หมิงกลับไม่เอ่ยถึงเลยสักคำ
….
วันต่อมา ถึงเวลาตามที่นัดกันแล้ว
ยังคงเป็นป่าเล็กๆ ที่เดียวกับเมื่อวาน
เจ้าอ้วนพาเด็กหนุ่มกว่าสิบคนมาด้วยจริงๆ
ไม่นาน เนี่ยอู๋หมิงก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเจ้าอ้วน
“ฮ่าๆๆ เนี่ยอู๋หมิง ตัวสวะอย่างนาย พาคนมาได้กี่คนล่ะ” ใบหน้าของเจ้าอ้วนเต็มไปด้วยความผยอง
“โอ้ ฉันพาได้หนึ่งคน” เนี่ยอู๋หมิงตอบ
“พามาได้หนึ่งคนเหรอ” เจ้าอ้วนผงะไป จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังลั่น “นายยังคงรนหาที่ตายจริงๆ เอาสิ เรียกไอ้ซื่อบื้อที่นายพามาด้วยออกมา!”
“นายพูดแบบนั้นไม่ได้นะ…ไอ้ซื่อบื้ออะไรกัน นายด่าคนอื่นได้ยังไง!” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย “ห้ามด่าคนอื่นเด็ดขาด ต้องพูดจาอย่างมีวัฒนธรรมสิ”
Comments