บทที่ 376 เผชิญหน้ากับเซียวหลิง

บทที่ 376 เผชิญหน้ากับเซียวหลิง

บรรยากาศในห้องอาหารเงียบสงัดจนทำให้คนรู้สึกตกต่ำ มีเพียงเสียงเคี้ยวบนโต๊ะ ไม่มีใครส่งเสียงหรือการเคลื่อนไหวอื่นใดอีก

“พี่เซียว พี่มีวันเกิดวันเดียวกับพี่หลิวงั้นเหรอ?”

เฉียนโตวโตวไม่สามารถทนกับบรรยากาศที่ทื่อ ๆ นี้ได้ จึงเป็นคนแรกที่ทำลายบรรยากาศและถาม

“วันนี้วันเกิดเธอด้วยเหรอ?” เซียวเฟิงชะงัก มองไปที่หลิวเฉียงเหว่ย

“ใช่ เราไม่รู้ล่วงหน้าด้วยว่าพี่เซียวจะกลับมาในวันนี้ อาหารและเค้กเหล่านี้ทำมาให้พี่หลิวน่ะ แต่เราไม่คิดเลยว่าจะเป็นวันเกิดของพี่ด้วย” เฉียนโตวโตวได้ตอบกลับ

หลิวเฉียงเหว่ยเหลือบมองที่เซียวเฟิงอีกครั้ง ในขณะที่ซือเยี่ยจิ๋งก็ประหลาดใจเช่นกัน พวกเธอไม่คิดว่าจะมีชะตาอะไรแบบนี้

อย่างไรก็ตาม เซียวเฟิงก็ฝังตัวอยู่ในความคิดของเขา นี่เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเหรอ?

เพราะเซียวเฟิงจำประโยคที่เขาเมินไปเมื่อครู่นี้ได้ จางเสี่ยวหยูเคยบอกว่าเขาและหลิวเฉียงเหว่ยเหมาะสมกันมาก ความพอดีแบบนี้ไม่เหมือนกับการจับคู่ แต่มันมีความหมายที่ลึกซึ้ง

เซียวเฟิงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งแปลก ๆ ที่เขาผ่านมากับหลิวเฉียงเหว่ย เซียวเฟิงโชคดีในโลกของเกมไม่ว่าจะในเรื่องของสวมใส่ สัตว์เลี้ยง อาชีพลับหรือด้านอื่น ๆ และเขาไม่เคยพลาดดร็อปของสวมใส่ในดันเจี้ยนเลย อุบัติเหตุเพียงอย่างเดียวคือตอนที่เขาอยู่กับหลิวเฉียงเหว่ย

ตราบใดที่หลิวเฉียงเหว่ยมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่มีการเปรียบเทียบคะแนน เซียวเฟิงก็ไม่เคยชนะและถูกหลิวเฉียงเหว่ยปราบเสมอ ยกเว้นตอนนั้นแล้ว ชายหนุ่มก็รู้สึกว่ามันเห็นได้ชัดในอีเวนต์ล่าสมบัติของเซิร์ฟเวอร์ การสุ่มรางวัลในตอนนั้นเกือบทำให้เซียวเฟิงเป็นบ้า

อย่าว่าแต่ความโชคดีสุดขีดของเซียวเฟิง ต่อให้เป็นคนธรรมดาก็ตาม มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะพลาดรางวัลหลังจากสุ่มมานับร้อยนับพันครั้ง ตอนนี้ปรากฏว่าเป็นเพราะหลิวเฉียงเหว่ยอยู่ที่นั่นด้วย ทำให้โชคของเซียวเฟิงกลับกลายเป็นย่ำแย่ที่สุด ในขณะที่ทำให้ตัวเองโชคดีมากที่สุด นี่มันผิดปกติจริง ๆ!

เซียวเฟิงมีตัวตนพิเศษ แน่นอนว่าเขาเชื่อในชะตากรรม เขาไม่เคยเกี่ยวข้องกับหลิวเฉียงเหว่ย แต่ตอนนี้ชายหนุ่มก็ไม่มีทางเลือก

ยิ่งไปกว่านั้น เซียวเฟิงได้รู้อีกอย่างหนึ่ง นั่นคือปกติหลิวเฉียงเหว่ยจะไม่ค่อยโชคดี ค่าโชคของเธอนั้นไม่แตกต่างจากผู้เล่นทั่วไป เฉพาะเมื่อเธออยู่กับเขา ค่าโชคของเธอถึงจะผิดปกติ เธอสามารถสุ่มคะแนนเปรียบเทียบได้ 100 คะแนน และเธอสามารถสุ่มออกรางวัลได้ทุกครั้งที่เธอสุ่ม ทั้งสองสิ่งนี้ก็สามารถแสดงให้เห็นได้

ทว่าเมื่อเซียวเฟิงไม่อยู่ โชคของหลิวเฉียงเหว่ยก็จะกลับมาเป็นปกติ และจะไม่มีความผิดปกติเลย ดังนั้นเรื่องนี้จึงกระตุ้นความสงสัยของเซียวเฟิง

เหมาะสมที่ว่าหมายถึงอะไร ชะตากรรมของพวกเขาเสริมให้กันเหรอ?

เซียวเฟิงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่จางเสี่ยวหยูและอยากถามอะไรบางอย่างจากเธอ แต่จางเสี่ยวหยูไม่เข้าใจว่าเซียวเฟิงจะสื่ออะไร แต่กลับทำหน้าบูดบึ้งเมื่อเซียวเฟิงมองมา ทำให้เซียวเฟิงต้องส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

แม้ว่าจะรู้ว่าต้องมีความลับแน่นอน แต่เซียวเฟิงไม่คิดจะขุดคุ้ยเพิ่มเติม เพราะถ้าเขาขุดคุ้ยไปมากกว่านี้ มันจะต้องเกี่ยวข้องกับภายในของตระกูลจางและชิชูซูน้อยที่เซียวเฟิงไม่อยากพูดถึง ยิ่งไปกว่านั้น เซียวเฟิงไม่ได้วางแผนที่จะมีความสัมพันธ์กับตระกูลจางในตอนนี้

“ท่านเซียว หัวหน้ากิลด์เฉียงเหว่ย สุขสันต์วันเกิด”

จืออี้เหลือบมองไปด้านข้างด้วยดวงตาที่มีเสน่ห์ของเธอแล้วยกแก้วเครื่องดื่มขึ้น เธอพูดและยิ้มให้เซียวเฟิงกับหลิวเฉียงเหว่ย

เซียวเฟิงหยิบแก้วและชนแก้วกับจืออี้เล็กน้อยแล้วจิบมัน เมื่อเห็นสิ่งนี้ แม้ว่าหลิวเฉียงเหว่ยจะไม่มีความสุข แต่เธอก็ยังคงปฏิบัติตามคำพูดของเซียวเฟิงในตอนนี้

อีกอย่างจืออี้แสดงความยินดีกับพวกเขา เธอก็เลยไม่ได้ประพฤติตัวไม่เหมาะสมและไม่อยากชนกับจืออี้ด้วย ด้วยเหตุนี้ เธอจึงยกแขนที่ขาวและบอบบางของเธอขึ้นแล้วดื่มเครื่องดื่ม

“พี่เซียว พี่หลิว สุขสันต์วันเกิด!” เฉียนโตวโตวตามหลังและยกแก้วดื่ม

“เซียวเฟิง พี่เฉียงเหว่ย สุขสันต์วันเกิด!” ต่อมาก็คือซือเยี่ยจิ๋ง ทว่าไม่มีความสุขบนใบหน้าของเธอ โดยเฉพาะเมื่อเธอหันไปหาเซียวเฟิง เห็นได้ชัดว่าเธอยังขุ่นเคือง

“พี่ชาย พี่สะ…พี่หลิว สุขสันต์วันเกิด!” จางเสี่ยวหยูยกแก้วของเธอจากไกล ๆ อย่างไรก็ตาม เธอก็เปลี่ยนคำพูดของเธอได้ทันเวลา เพราะความรู้สึกองค์ลงเมื่อครู่นี้น่ากลัวเกินไป เธอจึงไม่กล้าที่จะรบกวนผู้หญิงเหล่านั้นที่นี่

“นะ…นายท่าน…คุณหัวหน้ากิลด์…สุขสันต์วันเกิดค่ะ…” หนิงเคอเค่อยกแก้วน้ำของเธอขึ้นอย่างกล้าหาญ กระซิบและหน้าแดง หลังจากที่เธอเข้าสู่โลกของเกมและเข้ากิลด์มิดซัมเมอร์ เธอก็เริ่มเรียกหลิวเฉียงเหว่ยว่าคุณหัวหน้ากิลด์

“นายน้อยเซียวเฟิง คุณหลิว ฉันขอให้คุณมีความสุขในวันเกิด” ฉิงเอ๋อก็ยกแก้วด้วย ทว่าเธอเพียงแค่แตะขอบแก้วกับริมฝีปากของเธอเท่านั้น และไม่ได้ดื่ม

“โอเค มาเพลิดเพลินกับอาหารกันเถอะ”

เซียวเฟิงส่งคำนับกลับทีละคนแล้วก้มหน้าลงเพื่อรับประทานอาหาร อย่างไรก็ตาม คิ้วของเขายังไม่คลายตัว แม้ว่าเขาจะจัดการกับผู้หญิงเหล่านี้และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้ากันได้อย่างสันติแล้ว แต่ก็ยังมีปัญหาใหญ่อยู่ นั่นคือเซียวหลิง!

ผู้หญิงเหล่านี้ไม่ได้มีความอยากอาหารมากนัก หลังจากกินเค้กชิ้นหนึ่งแล้ว ทุกคนก็ขึ้นไปชั้นบนราวกับว่าพวกเธอรู้อยู่แก่ใจ จืออี้ตามพวกเธอขึ้นไปชั้นบน ซึ่งเซียวเฟิงไม่รู้ว่าพวกเธอคิดจะทำอะไร

หลังจากที่จางเสี่ยวหยูล้มเหลวในการเกลี้ยกล่อมเซียวเฟิงให้กลับบ้านอีกครั้ง เธอก็ต้องจากไปพร้อมกับฉิงเอ๋อ ก่อนออกเดินทาง จางเสี่ยวหยูแอบมองจืออี้หลายครั้ง เผยให้เห็นความสงสัยในนัยน์ตาของเธอ

ในชั่วพริบตา เซียวเฟิงถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในห้องอาหารกับหนิงเคอเค่อที่กำลังเติมข้าวให้เซียวเฟิงอย่างหวั่น ๆ เมื่อมองไปที่เซียวเฟิงที่กินข้าวไปเจ็ดชามกับเค้กส่วนใหญ่แล้ว หนิงเคอเค่อก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความเป็นห่วง เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่กล้าพูด

ในที่สุด เซียวเฟิงเกือบจะกินอาหารทั้งหมดบนโต๊ะแล้ว จากนั้นเขาก็วางภาชนะลงบนโต๊ะอาหาร ขยับร่างกายของเขา ย่อยพลังงานที่มาจากอาหารอย่างรวดเร็ว แล้วเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างเคร่งขรึมราวกับว่าเขากำลังจะไปที่สนามรบ

“พวกเธอกำลังทำอะไรอยู่?”

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาขึ้นมาชั้นบน เขาพบว่ามีผู้หญิงหลายคนยืนอยู่ที่ทางเดิน ในหมู่พวกเธอ ซือเยี่ยจิ๋งกำลังถือกระเป๋าเดินทางของเธออยู่ในมือราวกับว่าเธอกำลังจะไปจากที่นี่ ทันใดนั้นเซียวเฟิงก็ขมวดคิ้วและถาม

“ฉันจะย้ายไปอยู่กับเฉียงเหว่ย! และยกห้องของฉันให้เธอ!” ซือเยี่ยจิ๋งจ้องที่เซียวเฟิง

“ขอบคุณค่ะ ท่านไนท์ คูนเนอร์” จืออี้พิงกำแพงยิ้มอย่างมีเสน่ห์

“หา? เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันคือไนท์ คูนเนอร์” ซือเยี่ยจิ๋งตัวแข็ง แล้วมองไปที่จืออี้อย่างสับสน เธอไม่เคยเปิดเผยตัวตนของเธอในโลกของเกม ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้นอกจากเพื่อนของเธอ

จากนั้นซือเยี่ยจิ๋งก็อดไม่ได้ที่จะหันไปหาเซียวเฟิง โดยสงสัยว่าเซียวเฟิงเป็นคนบอกกับเธอ อย่างไรก็ตาม เซียวเฟิงก็ส่ายหัว

“ฉันคงต้องละอายในฐานะผู้หญิงหากฉันบอกเพศของไนท์ คูนเนอร์ไม่ได้ ในเมื่อฉันรู้ว่าไนท์ คูนเนอร์เป็นผู้หญิง ตามความสนิทสนมระหว่างไนท์ คูนเนอร์กับหัวหน้ากิลด์เฉียงเหว่ยในข่าวลือแล้ว ฉันก็สามารถเดาได้อย่างง่ายดายว่าใครคือไนท์ คูนเนอร์ในวิลล่านี้” รอยยิ้มของจืออี้ถูกรักษาไว้อย่างดีและไม่เคยจางหายไป

อย่างไรก็ตาม เธอทำให้หลิวเฉียงเหว่ยและผู้หญิงอีกสองคนระวังตัวมากขึ้น พวกเขาทั้งหมดมองไปที่จืออี้อย่างระมัดระวัง ผู้หญิงคนนี้รับมือยากกว่าที่คิด

“แน่นอน เพศและตัวตนของไนท์ คูนเนอร์นั้นปลอมไว้ได้ดีมาก ตัวอย่างเช่น ในบางมุม มันก็แยกแยะได้ยากมาก” จืออี้กล่าว ดวงตาของเธอเหลือบไปที่หน้าอกแบนของซือเยี่ยจิ๋งอย่างแผ่วเบา

ทันใดนั้น ใบหน้าที่บอบบางของซือเยี่ยจิ๋งกลายเป็นเมฆครึ้ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอเห็น ‘ภูเขา’ ขนาดใหญ่ที่ตรงหน้าของหน้าอกของเธอ ใบหน้าของเธอก็เผยจิตสังหาร อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีเซียวเฟิงอยู่ ผนวกกับเธอเบื่อที่จะทะเลาะ เลยไม่พูดอะไร และเดินเข้าไปในห้องนอนของหลิวเฉียงเหว่ย

จืออี้ปิดปากของเธอและขำเบา ๆ เธอไม่ใช่คนยอมคน แน่นอนว่าเธอต้องแก้แค้นซือเยี่ยจิ๋งเพราะพฤติกรรมของอีกฝ่ายที่โต๊ะอาหารเมื่อครู่ด้วย

“ฉันต้องไปที่ห้องของฉันเพื่ออาบน้ำหลังจากเดินทางมาสองวันแล้ว ท่านเซียว อย่าแอบดูฉันเชียว!”

จืออี้ยืดร่างกายที่น่าดึงดูดและสมบูรณ์แบบของเธอ เดินเข้าไปในห้องนอนซึ่งเดิมเป็นของซือเยี่ยจิ๋ง เธอเน้นคำว่า ‘ห้องของฉัน’ และก่อนที่จะปิดประตู เธอก็แอบมองที่เซียวเฟิง

เซียวเฟิงส่ายหัวและเห็นหลิวเฉียงเหว่ยและผู้หญิงคนอื่น ๆ เข้าไปในห้องนอนของหลิวเฉียงเหว่ยก่อนจะปิดประตูอย่างแรง ดูเหมือนว่าพวกเธอจะจงใจทำใส่เขา หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เปิดประตูของเซียวหลิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามและเข้าไป

“พี่เฉียงเหว่ย! นังผู้หญิงบ้าคนนั้นมันรังแกฉัน! เธอกล้าเยาะเย้ยฉัน! ฮือออ!”

บนเตียงของหลิวเฉียงเหว่ย ซือเยี่ยจิ๋งพุ่งเข้าใส่อ้อมแขนของหลิวเฉียงเหว่ยแล้วบ่นด้วยความคับข้องใจ

หลิวเฉียงเหว่ยลูบผมยาวถึงไหล่ของซือเยี่ยจิ๋ง ไม่รู้จะพูดอะไร ซือเยี่ยจิ๋งเป็นถึงดาวมหาลัยเซี่ย ดังนั้นรูปร่างและหน้าตาของเธอจึงดูดีมาก ผิวของเธอดูเรียบเนียนไร้ตำหนิ ใบหน้าของเธอดูละเอียดอ่อนและโดดเด่น ในขณะที่ชุดของเธอดูร้อนแรงและทันสมัย เช่นเดียวกับชุดของเธอตอนนี้

เธอสวมเสื้อกั๊กสั้นเรียบง่าย เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่สวยงามและเอวเพรียวบาง ด้านล่างเธอสวมกางเกงหน้าร้อน ขาทั้งสองข้างเรียวยาวมีเสน่ห์และผุดผ่อง ซึ่งแม้แต่หลิวเฉียงเหว่ยก็ยังอิจฉา

อย่างไรก็ตาม จุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของซือเยี่ยจิ๋งคือหน้าอกของเธอพัฒนาได้ไม่ดี ราวกับว่าสารอาหารทั้งหมดของเธอถูกใช้ไปกับขาไปหมดแล้ว ดังนั้นจึงมีเพียงส่วนนูนเพียงเล็กน้อยบนหน้าอกของเธอ

นอกจากนี้ ซือเยี่ยจิ๋งไม่ชอบชุดที่ยุ่งยาก ดังนั้นเธอจึงสวมชั้นในท่อนบนโดยไม่มีสิ่งปลอมปน ซึ่งทำให้หน้าอกของเธอดูเล็กและบางเท่ากับรูปร่างของเธอ

หลิวเฉียงเหว่ยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แต่ซือเยี่ยจิ๋งกอดหลิวเฉียงเหว่ยอยู่ในอ้อมแขนของเธอ ทว่าซือเยี่ยจิ๋งก็รู้สึกแปลก ๆ มันอ่อนนุ่มเกินไป ด้วยเหตุนี้ ซือเยี่ยจิ๋งจึงเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หน้าอกที่อวบอิ่มและสมบูรณ์แบบของหลิวเฉียงเหว่ย

จากนั้นเธอก็เอื้อมมือออกมาและคว้าหน้าอกของหลิวเฉียงเหว่ย ยิ่งกว่านั้น เธอบีบพวกมันอย่างแรง

การสัมผัสที่ยอดเยี่ยมและน่าทึ่งทำให้ซือเยี่ยจิ๋งตะลึงงัน จากนั้นเธอก็ผลักหลิวเฉียงเหว่ยออกไปทันทีและทรุดตัวลงบนผ้าห่มและร้องไห้หนักกว่าเดิม

“ฮือ! พี่เฉียงเหว่ยก็รังแกฉันด้วย!”

แก้มที่สวยงามของหลิวเฉียงเหว่ยแดงก่ำ เธอไม่ได้ตอบสนองจาก ‘การโจมตีหน้าอก’ อย่างกะทันหันของซือเยี่ยจิ๋ง

และซือเยี่ยจิ๋งก็บีบแรงเกินไป ซึ่งมันทำให้เธอเจ็บ แต่เมื่อเธอกำลังจะโกรธ ซือเยี่ยจิ๋งก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง ทำให้หลิวเฉียงเหว่ยพูดไม่ออก

“เงียบไว้! เงียบเลย! พี่เซียวเข้าไปแล้ว!”

โชคดีที่เฉียนโตวโตวที่แอบมองออกไปด้านหลังประตูได้ขัดจังหวะบรรยากาศที่น่าอับอายนี้ เธอปิดประตูอย่างระมัดระวัง เข้ามาแล้วพูดว่า

“โตวโตว เธอดีที่สุดแล้ว!” ซือเยี่ยจิ๋งลุกขึ้นและหันไปกอดเฉียนโตวโตว ถูหน้ากับหน้าอกแบนของเฉียนโตวโตวราวกับว่าเธอได้พบพันธมิตรของเธอแล้ว

“เดี๋ยวนะ! เธอบอกว่าไอ้บ้านั่นเข้าไปแล้ว? เขาไปไหน ห้องของนังผู้หญิงเลวคนนั้นเหรอ?” แต่ซือเยี่ยจิ๋งตอบกลับทันทีและเงยหน้าขึ้นอย่างประหม่า

“ไม่ใช่ ห้องของเซียวหลิงต่างหาก” เฉียนโตวโตวส่ายหัว

“ขอบคุณพระเจ้า” ซือเยี่ยจิ๋งรู้สึกโล่งใจ

“ฉันหวังว่าพี่เซียวจะสามารถไขความเข้าใจผิดกับน้องเซียวหลิงได้นะ” เฉียนโตวโตวกล่าวอย่างมีความหวัง

มีเพียงหลิวเฉียงเหว่ยเท่านั้นที่ดูจริงจัง เพราะเธอรู้ความจริง นั่นคือการตายของพ่อเซียวหลิงนั้นเกี่ยวข้องกับเซียวเฟิงอย่างแท้จริง ไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิดแต่อย่างใด!