บทที่ 415 สงครามโลกแห่งเกมครั้งที่ 2

บทที่ 415 สงครามโลกแห่งเกมครั้งที่ 2

การต่อสู้ที่เข้มข้นยาวนานตลอด 12 ชั่วโมงนี้ นับเป็นอีเวนต์ที่น่าพึงพอใจแก่เหล่ากิลด์ต่าง ๆ ในเขตฮัวเซีย พวกเขาพากันถอนหายใจโล่งอกหลังเห็นว่าผลลัพธ์มันเป็นไปตามคาด การพ่ายแพ้ของกิลด์มิดซัมเมอร์ไม่ใช่สิ่งที่น่าอดสู มันมีเหตุผลที่เหมาะสมแล้ว ทว่าก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปเมื่อเห็นว่าการต่อสู้จบลงแล้ว เสียงของระบบก็ดังไปทั่วทั้งเขตอีกครั้ง

[ประกาศทั่วทั้งเขต! สงครามกิลด์ระหว่างกิลด์มิดซัมเมอร์และกิลด์กางเขนเหล็กได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว! สงครามจะดำเนินไปอีก 12 ชั่วโมง! ภายใน 12 ชั่วโมงนี้ หากแคมป์ของกิลด์กางเขนเหล็กถูกทำลาย จะถือว่าพ่ายแพ้ แต่ถ้ากิลด์สามารถป้องกันแคมป์ไว้ได้ถึง 12 ชั่วโมง จะถือว่าชนะ หากกิลด์มีเลเวลเหลือเพียง 1 กิลด์จะถูกยุบ! ผู้ชนะจะได้รับของรางวัลจากระบบ ส่วนฝ่ายที่แพ้จะถูกลดระดับลง ช่วงระหว่างที่เกิดสงครามกิลด์ ค่าความเกลียดชังจะไม่ถูกเพิ่มขึ้นเมื่อผู้เล่นทำการกำจัดผู้เล่นด้วยกันเอง!]

ความเงียบสงัดปกคลุมทั่วทั้งฮัวเซียนานถึง 3 นาทีก่อนที่ทุกกิลด์ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่จะหันกลับมาดูที่การถ่ายทอดสดอีกครั้ง พวกเขาไม่ได้หูฝาดไปจริง ๆ!

กิลด์มิดซัมเมอร์ที่พ่ายแพ้ในสงครามกิลด์ครั้งก่อนไปแล้ว ได้ประกาศสงครามอีกครั้งอย่างต่อเนื่อง! พวกเขาไม่หยุดพักหรือลังเลอะไรเลย และมันทำให้ทุกคนรู้สึกว่าสงครามครั้งนี้จะไม่มีที่สิ้นสุดด้วย!

ความไม่รู้จักจบจักสิ้นของทั้งสองกิลด์ระดับผู้ปกครองนี้เข้าขั้นน่าวิตกขั้นสุดแล้ว ไม่มีใครคาดเดาได้เลยว่าสถานการณ์ในตอนสุดท้ายจะไปจบที่ไหน หรือแม้แต่ไม่รู้ด้วยว่ามันจะกลายเป็นสงครามระหว่างฟากใต้และฟากตะวันตกหรือเปล่า!

และที่แย่ที่สุด ทุกเขตแดนในฮัวเซียจะก่อสงครามด้วยกันเองหรือไม่!

สถานการณ์ตอนนี้ แม้แต่ไดนัสตี้ที่อยู่ไกลถึงฟากเหนือเองก็ไม่สามารถนิ่งดูดายได้ คราวน์ปรินซ์ที่รับรู้ถึงเรื่องนี้ก็ไม่รอช้าที่จะกลับไปยังเมืองและเทเลพอร์ตไปยังฟากตะวันตกด้วยทันที

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย? อะไรทำให้กิลด์มิดซัมเมอร์ถึงเกลียดพวกเราขนาดนั้นน่ะ? พวกนี้ตายกันไม่เป็นหรือไง?!”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน! ไม่มีใครเคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย! ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยทะเลาะกันมาก่อนเลยนะ!”

ผู้เล่นกลุ่มแรกที่พูดถึงสถานการณ์ตอนนี้คือผู้เล่นที่อยู่ในกิลด์กางเขนเหล็ก พวกเขายังไม่ทันได้พักฟื้นจากความเหนื่อยล้าหลังสงครามจบเลย จู่ ๆ ระบบก็ประกาศเตือนสงครามรอบใหม่อีกแล้ว

ผิดกับผู้เล่นฝั่งกิลด์มิดซัมเมอร์ที่มีประสบการณ์การต่อสู้ระยะยาวเช่นนี้อยู่แล้ว เพราะงั้นถึงแม้จะเพิ่งพ่ายแพ้ไป แต่เมื่อได้ยินประกาศ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขามันก็ลุกโชนกลับขึ้นมาอีกครั้ง!

สิ่งที่ได้เปรียบมากที่สุดของทางฝั่งกิลด์มิดซัมเมอร์ก็คือ แนวหลังที่ค่อนข้างยิ่งใหญ่ ด้วยการที่เมืองแห่งความโศกเศร้าที่ทำให้พวกเขาเสียค่าประสบการณ์เพียง 10% ทุกครั้งที่ตาย หากเทียบกับกางเขนเหล็กแล้ว พวกเขาเสียหายน้อยกว่าผู้ชนะเสียอีก เหมือนกับว่า ผู้เล่นปกติตายได้ 1 ครั้ง แต่ผู้เล่นของกิลด์มิดซัมเมอร์จะสามารถตายได้ 2 ครั้งอะไรทำนองนี้…

อีกทั้งพวกเขายังมีร้านค้ามหาสมบัติคอยหนุนหลัง ทำให้กิลด์มิดซัมเมอร์แทบจะไร้เทียมทานกันไปแล้ว! ไม่ว่าจะอุปกรณ์หรือยา พวกเขามีเติมกันอยู่ตลอด!

กิลด์มิดซัมเมอร์ถือเป็นกิลด์ที่มีความอดทนและแรงในการต่อสู้ระยะยาวมากและแข็งแกร่งที่สุดในบรรดากิลด์ของเขตฮัวเซียแล้ว! ตราบใดก็ตามที่พวกเขายังไม่สูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ไป พลังของพวกเขาก็จะทำให้คนอื่น ๆ ตกใจได้อยู่เรื่อย ๆ!

และความสามารถที่น่าทึ่งนี้เอง ก็ได้กลายมาเป็นข้อได้เปรียบขนาดใหญ่ให้กับกิลด์มิดซัมเมอร์ในคราวนี้!

กางเขนเหล็กไม่สามารถต่อสู้ระยะยาวได้มากเท่ากิลด์มิดซัมเมอร์เช่นนี้ แถมพวกเขาเองก็ไม่เคยสู้แบบที่กิลด์มิดซัมเมอร์ทำมาก่อนด้วยด้วย

หากเปรียบเป็นมวย ทั้งสองกิลด์นี้ก็เหมือนนักมวยที่กระดูกคนละเบอร์กัน ฝ่ายหนึ่งเน้นจบในยกเดียว ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งก็สามารถสู้ต่อได้เรื่อย ๆ จนกว่าจะหมดโควตายกที่ระบุไว้ ซึ่งตลอดมากิลด์มิดซัมเมอร์ใช้การต่อสู้ระยะยาวกับกิลด์ต่าง ๆ มาโดยตลอดจนกลายเป็นเรื่องเล่าขานของพวกเขาไปแล้ว!

ข้อแตกต่างประการที่สองก็ยังคงหนีไม่พ้นผู้อยู่เบื้องหลัง อย่างร้านค้ามหาสมบัติ หอการค้าแห่งนี้ไม่ได้ยิ่งใหญ่แต่ในเขตฮัวเซียเท่านั้น เพราะถ้าหากมองรวมทุกเซิร์ฟเวอร์แล้ว การที่กิลด์มิดซัมเมอร์มีร้านค้ามหาสมบัติหนุนหลังนี้ ทำให้ไม่มีกิลด์ใดในโลกแห่งเกมสามารถเทียบเท่าได้เลย

และการที่กางเขนเหล็กมีสมาชิกส่วนใหญ่เป็นอัศวินนี้เอง ก็ถือเป็นข้อแตกต่างประการที่สาม แม้ว่าคลาสนี้จะมีพลังโจมตีที่นับว่าสูง เห็นชัดได้จากการต่อสู้ก่อนหน้าที่สามารถเอาชนะกิลด์มิดซัมเมอร์ได้และเป็นที่ตราตรึงไปทั่วทั้งเขตฮัวเซีย

แต่ในขณะเดียวกัน อัศวินก็มีข้อเสียของตัวมันเองด้วยเช่นกัน นั่นคือ พลังโจมตีที่แข็งแกร่งต้องแลกมาด้วยพลังป้องกันและระยะเวลาในการต่อสู้ที่ค่อนข้างน้อย โดยเฉพาะความสามารถพิเศษของคลาสนี้ที่สามารถใช้สัตว์เลี้ยงมาร่วมต่อสู้ได้นั้น หากสัตว์เลี้ยงได้รับบาดเจ็บจนตาย พวกเขาจะไม่สามารถเรียกมันออกมาได้อีกในระยะเวลาหนึ่ง

ซึ่ง 12 ชั่วโมงกับการต่อสู้ที่หนักหน่วงนั้น ทำให้มีสมาชิกกิลด์กางเขนเหล็กอย่างน้อยครึ่งหนึ่งไม่สามารถอัญเชิญสัตว์เลี้ยงออกมาได้เมื่อสงครามครั้งที่ 2 เริ่มต้นขึ้น! แน่นอนว่าเพราะพวกมันถูกฆ่าไปตั้งแต่การต่อสู้ครั้งก่อนแล้ว!

“หลิวเฉียงเหว่ยเป็นผู้หญิงที่บ้าบิ่นจริง ๆ!”

เหล่าผู้เล่นระดับสูงของกางเขนเหล็ก รวมไปถึงชินห่าวล้วนแต่รู้ถึงข้อด้อยของพวกตนดี เพราะงั้นจึงอดไม่ได้ที่จะสบถถึงศัตรูด้วยสีหน้ามืดมน ทั้ง ๆ ที่เมื่อครู่เขาเพิ่งจะชนะการต่อสู้มาแท้ ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายกลับวางแผนที่จะทำแบบนี้มาตั้งแต่ต้นแล้ว ดังนั้นในการต่อสู้ที่ยืดเยื้อเช่นนี้ พวกเขาไม่มีทางชนะแน่!

“เรื่องมันชักจะไม่ดีแล้วนะ…”

“ตกลงเรารู้หรือยังว่าอะไรเป็นชนวนสงคราม? ทำไมกิลด์มิดซัมเมอร์ถึงยอมทุ่มทุกอย่างเพื่อต่อสู้กับกางเขนเหล็กขนาดนี้?”

ทุกคนพากันเงียบโดยไม่ได้นัดหมาย ไม่มีใครคาดคิดเลยว่ากิลด์มิดซัมเมอร์จะไม่ยอมแพ้ถึงเพียงนี้ และกลายเป็นว่าคนที่กำลังจะแพ้คือพวกเขาไปเสียแล้ว!

ดูทรงแล้วกิลด์มิดซัมเมอร์ไม่ยอมแพ้และจะประกาศสงครามใหม่เรื่อย ๆ จนกว่าจะชนะแน่ ๆ! และถ้าปล่อยให้เรื่องนี้ยังดำเนินการอยู่ ท้ายสุดกางเขนเหล็กจะไม่สามารถป้องกันได้และถูกทำลายในที่สุด!

ยังไงเสียกางเขนเหล็กก็เป็นถึงกิลด์ระดับผู้ปกครองแห่งฟากตะวันตก หากเขาต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายจริง ๆ กิลด์อื่น ๆ จากทั่วฟากตะวันตกก็จะต้องเคลื่อนทัพมาเพื่อช่วยเขาไว้อย่างแน่นอน! และด้วยขนาดทัพที่ยิ่งใหญ่ แผ่นดินตะวันตกจะต้องสั่นสะเทือน และกลายเป็นภาพที่เหนือการคาดการณ์แน่ ๆ

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าใครจะคิดอะไร พวกเขาจะลงทุนไปมากขนาดไหนหรือจะกังวลวิตกขนาดไหนก็ตาม แต่กิลด์มิดซัมเมอร์ก็ได้ประกาศสงครามออกมาอีกครั้งแล้ว และเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงก็มากพอที่จะให้สมาชิกกิลด์มิดซัมเมอร์กลับมาพร้อมรบกับกิลด์กางเขนเหล็กอีกครั้งแล้วด้วย

เมื่อสิ้นเสียงประกาศจากระบบ สงครามครั้งที่ 2 ก็ได้เริ่มต้นขึ้น!

การต่อสู้ในครั้งนี้ไหลลื่นมาก ๆ มันใช้เวลาเพียง 6 ชั่วโมงก็จบแล้วเนื่องจากกิลด์มิดซัมเมอร์เป็นฝ่ายบุกทะลวงอยู่ฝ่ายเดียว เพราะกางเขนเหล็กไม่เหลือพลังที่จะป้องกันอะไรแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงแตกพ่ายได้โดยง่าย

“โรส! สิ่งที่เธอทำลงไปในค่ำคืนนี้ มันจะกลายเป็นตราบาปที่พวกเรากางเขนเหล็กจะสาปส่งให้ติดตัวเธอตลอดไป! เธอคิดว่ามันคุ้มค่ากับการกระทำแล้วหรือไงฮะ!”

ภายในโถงที่ถูกทำลายของกิลด์กางเขนเหล็ก ชินห่าวที่มีสีหน้ามืดหม่นบิดเบี้ยวหลังจากได้ยินเสียงประกาศจากระบบที่บอกว่าเขาพ่ายแพ้เรียบร้อยแล้วก็พูดกับหลิวเฉียงเหว่ยผู้ที่ยืนสง่าอยู่ตรงหน้าในท่าทีของผู้ชนะ

“ฉันไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดถึงอะไร”

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่หลิวเฉียงเหว่ยได้ยินคำพูดนั้น เธอก็รู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่เธอไม่เข้าใจ สิ่งที่เธอคิดยังไงก็ไม่เข้าใจจริง ๆ และคำถามนี้ก็เป็นเรื่องจริงที่เธอไม่เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูด

“ชนวนสงครามในครั้งนี้น่ะ มันก็เพราะลูกน้องของฉันเผลอไปฆ่าเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เป็นเด็กในสังกัดของเยี่ยจิ๋งไม่ใช่หรือไง?” ชินห่าวอธิบายต่อ เขาพยายามข่มความโกรธของตนเอาไว้

“เธอเป็นเหตุผลที่ฉันประกาศสงครามกับนายก็จริง แล้วก็ใช่ที่เธอเป็นเด็กในสังกัดของเยี่ยจิ๋งด้วย แต่เธอไม่ได้มีความสำคัญเพียงเท่านั้นหรอกนะ อีกหนึ่งตัวตนที่นายไม่ได้พูดถึงนั่นแหละ คือสิ่งที่จะมาทำลายทั้งนายและกางเขนเหล็กด้วยตนเอง”

หลิวเฉียงเหว่ยส่ายหน้าและพูดออกมาด้วยความใจเย็น

“อีกหนึ่งตัวตนงั้นเหรอ? ตัวตนอะไรกัน?” สิ่งนี้ทำให้ชินห่าวงุนงง สิ่งที่เขาคาดเดาไว้ถึงสาเหตุที่ทำให้กิลด์มิดซัมเมอร์ประกาศสงครามนั้นถูกต้อง แต่เขาไม่เข้าใจประโยคสุดท้ายนั้นเลย

“เด็กสาวที่ลูกน้องนายฆ่าไป เป็นถึงน้องสาวของบุคคลที่นายควรระวังอย่าไปมีเรื่องมากที่สุดในฮัวเซีย บุคคลที่ถือว่าเป็นอันดับ 1 แห่งฮัวเซีย ไม่มีใครในฮัวเซียที่ไม่รู้จักชื่อของเขา” หญิงสาวพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส

“เจ้าแห่งฮีลเลอร์!” ชินห่าวตระหนักได้และเข้าใจทุกอย่างในทันที สีหน้าของเขาตกตะลึงพร้อมกับปากที่อ้าค้างด้วยความไม่เชื่อ

ขณะเดียวกันนั้นเอง ข่าวนี้ก็กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็วด้วยเช่นกัน เนื่องจากทุก ๆ กิลด์ล้วนแต่มารับชมการต่อสู้ของสองผู้ปกครอง มันเลยทำให้พวกเขารับรู้เรื่องนี้กันเป็นครั้งแรกด้วย

มันกลายเป็นว่าสาเหตุที่ทำให้กิลด์มิดซัมเมอร์ประกาศสงครามกับกางเขนเหล็กก็คือเพราะเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง? แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นก็มีตัวตนที่แสนวิเศษอย่างการเป็นน้องสาวของเจ้าแห่งฮีลเลอร์อีกด้วย!

ข่าวนี้แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว ตามด้วยข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับเด็กสาวคนนั้น ไม่นานนักทั้งวีดีโอและรูปถ่ายก็ถูกส่งไปถึงมือของหัวหน้ากิลด์ใหญ่ ๆ ทั้งหลาย มันเป็นภาพของเด็กสาวสวมหน้ากากผู้มีผมสีบลอดน์สลวย!

ความงดงามของเธอผสมผสานลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงแค่เหล่าผู้นำกิลด์ระดับสูงได้เห็นหน้า พวกเขาก็จดจำใบหน้านี้ได้ขึ้นใจ

“แล้วกิลด์มิดซัมเมอร์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งฟากใต้ กลายเป็นหมารับใช้ของเจ้าแห่งฮีลเลอร์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

สีหน้าของชินห่าวตอนนี้เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองสุด ๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังพูดจาพล่อย ๆ อยู่อีก

เขารู้ว่าเรื่องทั้งหมดนี่เป็นเพียงเพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นก็จริง แต่เขาก็เชื่อว่าอีกหนึ่งเหตุผล น่าจะเป็นเพราะเขาเคยไปแสดงความเป็นศัตรูกับกิลด์มิดซัมเมอร์มาก่อนแน่ ๆ

เมื่อครั้งที่ทัพแห่งความมืดโต้กลับ เขาไม่เพียงแต่เคยไปข่มขู่หลิวเฉียงเหว่ยถึงเมืองแห่งความโศกเศร้า แต่ยังใช้กลลวงให้ผู้เล่นไปนำทางทัพ NPC ให้ออกไปไกล ๆ สนามรบ ดังนั้นคนฉลาดอย่างเธอไม่น่าที่จะไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของกางเขนเหล็ก

“ท่านหัวหน้าครับ เลิกพูดไร้สาระกับไอ้หมอนี่แล้วประกาศสงครามต่อดีกว่า ตอนนี้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของพวกเราเพิ่มมากขึ้นจนพร้อมรบแล้ว เรามาปัดเป่าผู้ยิ่งใหญ่แห่งฟากตะวันตกกันดีกว่า!”

ลีฟที่อยู่ข้าง ๆ หลิวเฉียงเหว่ยไม่สนใจคำเหยียดหยามของชินห่าว เขาหันหน้าไปหาหลิวเฉียงเหว่ยผู้เป็นหัวหน้ากิลด์แล้วกล่าวถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ในทันทีที่ประโยคนี้หลุดมาจากปากของลีฟ ทุกกิลด์ที่กำลังตามดูสงครามระดับผู้ปกครองกันอยู่นี้ต่างพากันตกตะลึง นั่นเพราะหากยึดตามสถานการณ์ก่อนหน้า กิลด์มิดซัมเมอร์จะต้องขจัดกางเขนเหล็กจนหมดแน่ ๆ!

และการที่ฟากตะวันตกสูญเสียผู้ปกครองไปล่ะก็ จุดจบจะต้องมาถึงในเร็ววันแน่นอน!

สีหน้าของชินห่าวขุ่นมัวหมองและเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจ เขาไม่รู้ว่าในเวลานี้ควรจะทำอย่างไรดี

หลิวเฉียงเหว่ยหันหน้ากลับไปมองเหล่าสมาชิกระดับสูงของกิลด์มิดซัมเมอร์ที่มายืนรอคำสั่งอยู่ที่ด้านหลังเธอ พวกเขาเหล่านี้มีจิตวิญญาณในการต่อสู้ที่สูงส่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะส่งข้อความส่วนตัวไปยังช่องแชตกิลด์อย่างรวดเร็ว

“เย็นไว้ก่อนทุกคน ตอนนี้ผู้ปกครองแต่ละฟากเขตของฮัวเซียนั้นต่างคานอำนาจด้วยกันเอง หากมีหนึ่งในผู้ปกครองเกิดถูกกำจัดไป ฮัวเซียจะต้องตกอยู่ในความวุ่นวายแน่ และเมื่อเหตุการณ์นั้นมาถึง กิลด์มิดซัมเมอร์จะถูกดึงขึ้นเป็นแนวหน้า และเมื่อนั้นกิลด์อื่น ๆ จะเลือกปลีกตัวออกไปเพราะกลัวว่าจะต้องยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายนี้ด้วย”

“ท่านหัวหน้าพูดมีเหตุผล” ลีฟผู้ที่เป็นคนเลือดร้อนใจเย็นลงในทันทีหลังอ่านข้อความนั้นจบ ยังไงเสียเขาเองก็เป็นอดีตหัวหน้าของกิลด์นี้ ดังนั้นเขาจึงอ่านเกมตามหลิวเฉียงเหว่ยทันได้อย่างไม่ยากเลย “ตอนนี้กิลด์มิดซัมเมอร์นั้นยังมีศักยภาพไม่เพียงพอที่จะปกครองทั้งฟากใต้และฟากตะวันตกไปพร้อม ๆ กันหรอก และถ้าเป็นแบบนั้น ไดนัสตี้จะไม่ทนอยู่เฉย ๆ เพื่อให้เราได้ยิ่งใหญ่แน่ ๆ อีกทั้งตอนนี้พวกเราก็อยู่ในฟากตะวันตก หากกิลด์กางเขนเหล็กคิดจะโต้กลับด้วยกองกำลังที่มาจากกิลด์ของฟากนี้ทั้งหมดล่ะก็…พวกเราไม่มีทางชนะแน่!”

“โอ้ ท่านหัวหน้าฉลาดไปเลยครับ!”

ทันใดนั้นเหล่าสมาชิกระดับสูงของกิลด์มิดซัมเมอร์ต่างก็แสดงความสรรเสริญออกมา พวกเขาเคารพและชื่นชมหลิวเฉียงเหว่ยเป็นอย่างมาก

“ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ประกาศสงครามอีกครั้ง เพราะรอบนี้น่ะ ฉันแค่มาเตือน”

หญิงสาวหันไปพูดกับชินห่าวด้วยความเยือกเย็น

“พูดอะไรของเธอน่ะ? นี่จะมาดูถูกกันหรือไง?”

เมื่อได้สติกลับมา ชินห่าวก็ไม่ได้รู้สึกดีกับการกระทำนั้นของหลิวเฉียงเหว่ยแต่อย่างใด เขายังคงมองเธอด้วยความเหยียดหยามอยู่ดี

“ฉันก็แค่อยากจะเตือนว่า ไม่ใช่กิลด์มิดซัมเมอร์ของฉันหรอกนะที่จะมาล้างแค้นให้เด็กสาวคนนั้นน่ะ ฉันเชื่อว่านายเองก็คงจะได้อ่านฟอรั่มของเขตฮันกึลแล้วด้วยเหมือนกัน ไม่นานเขาจะกลับมา และจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง”

ยามที่พูดจบ หลิวเฉียงเหว่ยก็สะบัดหน้ากลับแล้วเดินจากไปโดยไม่หยุดรอฟังอะไรเลย

เหลือทิ้งไว้เพียงชินห่าวที่ตกตะลึงอยู่ที่เดิม เรื่องที่หลิวเฉียงเหว่ยพูดนั้นไม่ได้เข้าใจยากเลย ข่าวที่ปรากฏในฟอรั่มเขตฮันกึลเองก็แพร่กระจายไปในเขตฮัวเซียหมดแล้วเช่นกัน

และเพราะแบบนี้ ชินห่าวจึงรู้สึกได้ว่า คนที่ลงมือฆ่าเด็กสาวคนนั้นไป แม้จะไม่ได้ตั้งใจ ก็ถือว่าเป็นคนที่โหดเหี้ยมอำมหิตเอาเสียมาก ๆ เลย

แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาทั้งหมดในที่นี้ก็ไม่มีเวลาคิดอะไรกันมากนัก เพราะกลุ่มของนักฆ่าสีชาดที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดมิดนั้นได้กลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง และเช่นเดิม พวกเขาทั้งหมดมาปรากฏตัวที่ด้านหลังของเหล่าสมาชิกระดับสูงของกางเขนเหล็กพร้อมกับใช้มีดสั้นในมือแทงเข้าไปที่คอของสมาชิกระดับสูงเหล่านั้นอย่างพร้อมเพรียงกัน เหล่าผู้บริหารทั้งหมดล้มลงอีกครั้งและกลายเป็นศพในทันที…

ก่อนที่ร่างของพวกเขาจะกลายเป็นกลุ่มแสงและหายไป เหล่าผู้เล่นระดับสูงทั้งหลายต่างก่นด่าและสาปแช่ง

เนื่องจากตลอด 18 ชั่วโมงของการต่อสู้ พวกเขาถูกนักฆ่าเหล่านี้ฆ่ามาไม่ต่ำกว่าสิบครั้งแล้ว! พวกเขาตายจนเลเวลน่าจะลดลงมาถึง 2 เลเวลแล้วด้วยซ้ำ!

ทั้ง ๆ ที่เห็นว่าสงครามจบลงแล้ว เรื่องแบบนั้นคงไม่เกิดขึ้นอีก แต่มันก็ไม่วายเกิดขึ้นทิ้งท้ายเสียได้! แบบนี้จะไม่ให้พวกเขาสาปแช่งได้อย่างไร?

มันเป็นเรื่องจริงที่สงครามได้จบลงแล้ว เนื่องจากหลิวเฉียงเหว่ยพึงพอใจแล้ว แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเฮลที่มาด้วยจะพอใจ เพราะตอนนี้พวกเขาทั้งหมดก็ยังคงโทษเรื่องที่เซียวหลิงถูกฆ่าตายว่าเป็นความผิดของพวกตนอยู่