บทที่ 479 ร่วงลงสู่ดันเจี้ยน

บทที่ 479 ร่วงลงสู่ดันเจี้ยน

“ฮี่ฮี่ เจ้าแห่งฮีลเลอร์ ฉันเองก็เป็นอาชีพอาชีพสนับสนุน”

เสียงหัวเราะที่น่าขันดังขึ้นในฝูงชน เซียวเฟิงหันหน้าไปตามเสียง ก็พบว่าเป็นผู้เล่นสาวสวยคนหนึ่ง

มีผู้เล่นหญิงไม่มากนักในกลุ่มบุกดันเจี้ยน มีเพียงสิบกว่าคนเท่านั้น แต่ทั้งหมดล้วนเป็นสาวงามระดับสุดยอด ไม่ว่าที่ไหนคนสวยก็ได้รับการดูแลเป็นพิเศษ และในเกมก็ไม่มีข้อยกเว้น การหาของสวมใส่และเลเวลนั้นง่ายกว่า บวกกับความแข็งแกร่งและความระวังเพียงเล็กน้อย ก็สามารถเป็นผู้เล่นระดับเชี่ยวชาญได้อย่างรวดเร็ว

แม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นอาชีพนักบวชอย่างหลิวเฉียงเหว่ย ซึ่งไม่ต้องทำอะไรมาก

และผู้เล่นหญิงที่พูดออกมานั้นเป็นผู้ที่งามที่สุดในบรรดาผู้ที่งามที่สุด แม้กระทั่งต่อหน้าหลิวเฉียงเหว่ยและซือเยี่ยจิ๋งเธอก็ยังทำให้ดวงตาของผู้คนเป็นประกายได้

แน่นอนว่ายังเป็นเพราะหลิวเฉียงเหว่ยที่มีผ้าปกคลุมใบหน้าของเธอ และซือเยี่ยจิ๋งที่ไม่เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเธอ

แต่ก็ยังเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าผู้เล่นหญิงคนนี้มีรูปลักษณ์ที่ดี ท้ายที่สุด ก็มีผู้เล่นที่สวยงามมากกว่าหนึ่งโหลในกลุ่มบุกดันเจี้ยน ซึ่งทำให้เธอโดดเด่นจากฝูงชน

“เธอเป็นอาชีพลับแดนเซอร์นี่? ทำไมเลเวลของเธอถึงแค่ 45 ล่ะ? ความสามารถในการสนับสนุนของเธอเป็นแบบบัฟหรือดีบัฟ?”

เซียวเฟิงไม่ได้ปฏิบัติต่อเธอแตกต่างจากคนอื่น บางทีอาจเป็นเพราะหลิวเฉียงเหว่ยและคนอื่น ๆ คอยจู้จี้จุกจิกอยู่แล้ว เขาเพียงแค่มองผู้เล่นที่ชื่อฮัวหม่านเซียนใช้สกิลสอดแนมและขมวดคิ้ว

“เจ้าแห่งฮีลเลอร์ไม่รู้จักฉันงั้นเหรอ?” ฮัวหม่านเซียนแต่เดิมยิ้มหวาน แต่ในขณะนี้ เธอหน้ามุ่ยไปที่เซียวเฟิง

“หา?”

เซียวเฟิงตกตะลึงครู่หนึ่ง มองซ้ายและขวาด้วยความประหลาดใจ และพบว่าทุกคนกำลังมองเขาอย่างประหลาด ราวกับว่าตัวเองกำลังทำอะไรผิด

“หน้าใหม่ในรายชื่อคนดังเหรอ?” เซียวเฟิงสงสัยเมื่อมองไปที่ชื่อกิลด์ตำหนักกุหลาบบนหัวของฮัวหม่านเซียนแต่เขาก็ยังนึกไม่ออก

“ดูเหมือนเจ้าแห่งฮีลเลอร์จะไม่รู้จักเราจริง ๆ สินะ น่าเศร้าจัง” ฮัวหม่านเซียนเหมือนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่กำลังจะร้องไห้ ทำให้เกิดเสียงกลืนน้ำลายไปทั่ว

“เขาไม่แม้แต่จะรู้จักสาวงามในอันดับเทพธิดาด้วยซ้ำ เธอจะหวังเจ้าแห่งฮีลเลอร์ให้รู้จักเธออีกงั้นเหรอ?”

เสียงเย็นชาขัดจังหวะท่าทางเสแสร้งของฮัวหม่านเซียนที่มีต่อเซียวเฟิง มันคือหลิวเฉียงเหว่ย ดวงตาที่สวยงามของเธอไม่แยแส และเธอไม่มีท่าทีใด ๆ

“หัวหน้ากิลด์เฉียงเหว่ยหึงงั้นเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าหัวหน้ากิลด์เฉียงเหว่ยกับเจ้าแห่งฮีลเลอร์มีความสัมพันธ์ส่วนตัวกันนี่” ฮัวหม่านเซียนปิดปากของเธอและยิ้ม แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความดูถูก

“ยิ่งเธออยู่ในที่สาธารณะ เธอยิ่งต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เธอพูด เพราะไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร” ดวงตาของหลิวเฉียงเหว่ยยังคงเหมือนเดิม แต่เสียงของเธอก็เย็นลงเล็กน้อย

“ทั้งสองคนอย่าใจร้อน อย่าใจร้อน!” เล่าสวีเข้ามาแทรกพร้อมเช็ดเหงื่อ และผู้เล่นคนอื่น ๆ รอบตัวมองไปที่หลิวเฉียงเหว่ยและฮัวหม่านเซียน พวกเขารู้สึกถึงการแข่งขัน

“ช่างเถอะ ไม่ว่าเธอจะสนับสนุนแบบไหน เธอก็สามารถเข้าร่วมทีมหลักได้” เซียวเฟิงไม่ได้สนใจที่จะถามอีกต่อไป เขาเติมเต็มทีมหลักโดยตรงแล้วมองไปที่ผู้เล่นห้าสิบคนที่เหลือ

“กิลด์แอนติควิตี้นำทีมหมายเลข 2 เหล่าสวีอยู่กับพวกเขา กิลด์วูล์ฟ กิลด์ทัฟแมนอาลิแอนซ์ และกิลด์ทุ่งแห่งทวยเทพก็อยู่ด้วยกัน หน้าที่ของพวกนายคือเปิดประตูให้เร็วที่สุด หลังจากฆ่าบอสเปิดทางทั้งหมดแล้ว มารวมตัวกันที่พื้นที่สุดท้ายของดันเจี้ยน”

“ไทแรนนี่จะนำทีมหมายเลข 3 จืออี้ ไนท์คูนเนอร์และกิลด์มิดซัมเมอร์จะอยู่ด้วย แล้วก็ร่วมกับกิลด์ไดนัสตี้ที่เหลือ ขั้นแรก กวาดมอนสเตอร์ในดันเจี้ยน แล้วไปจัดการบัฟบอส พยายามทำให้ดีที่สุด จัดการให้ได้สักสองสามตัว หลังจากฆ่าทั้งหมดแล้วหรือเจอตัวที่เอาชนะไม่ได้ ให้ไปที่พื้นที่สุดท้ายโดยตรง”

“ไม่เป็นไรใช่มั้ย?” เซียวเฟิงถาม ผู้เล่นจากกิลด์หลักในกลุ่มบุกดันเจี้ยนคิดเป็น 80% ของทั้งหมด ผู้คนที่สัญจรไปมาโดยพื้นฐานแล้วได้รับคำสั่งให้ออกไปโดยเซียวเฟิง

“ไม่มีปัญหา!”

เซียวเฟิงแบ่งงานออกเป็นรายละเอียดที่ละเอียดมาก ส่วนใหญ่เป็นเพราะงานของทีมที่ 2 และ 3 นั้นเบามาก และทีมหลักชายหนุ่มก็รับผิดชอบเขาเป็นการส่วนตัว ดังนั้นจึงไม่มีปัญหา

“งั้นไปกันเลย!”

เซียวเฟิงออกคำสั่งและกลุ่มก็เริ่มเดินไปที่ทางเข้าของดันเจี้ยนทันที

ไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ว่าทางเข้าดันเจี้ยนจริง ๆ แล้วอยู่ภายในปล่องภูเขาไฟ และการกระโดดลงไปก็คือการเข้าไปในดันเจี้ยน แน่นอนว่าสำหรับคนอื่น ๆ พวกเขาคุ้นเคยกับมันแล้ว จะมีเพียงเซียวเฟิงเท่านั้นที่ไม่รู้เพราะมาที่นี่เป็นครั้งแรก

“กระโดดลงไปก็พอใช่ไหม? จะมีการติดความเสียหายตกจากที่สูงไหม? มันตกลงไปในดันเจี้ยนเลยไหม? มันจะเสียเลือดไหม?” เซียวเฟิงยืนอยู่ที่ขอบปากปล่องภูเขาไฟ มองดูก้นบึ้งที่มืดมิดด้านล่าง และถามเงื่อนไขในการเข้าไปในดันเจี้ยน

เซียวเฟิงไม่รู้ว่ากิลด์วอร์สปิริตฮอลล์ค้นพบทางเข้าดันเจี้ยนนี้ได้อย่างไร ถ้าไม่มีการแจ้งเตือน ก็คงไม่มีใครคิดออกว่าจะเข้าไปในดันเจี้ยนนี้ได้อย่างไร ท้ายที่สุดก็ไม่มีผู้เล่นคนใดกล้ากระโดดลงไปในปล่องภูเขาไฟเพราะในเกมก็ยังมีการตัดสินให้ตายในเกมได้ ถ้าคุณตกจากที่สูง คุณจะเสียพลังชีวิต เมื่อความสูงถึงขีดสูงสุด คุณก็จะตาย

“เจ้าแห่งฮีลเลอร์ ในปล่องมีจุดเทเลพอร์ต นายแค่กระโดดลงไป จากนั้นนายก็จะตกลงไปในจุดเทเลพอร์ต และไปโผล่ในดันเจี้ยนทันที” สกายเป็นคนอธิบายให้เซียวเฟิงฟัง

มีคนไม่มากนักในกิลด์วอร์สปิริตฮอลล์ที่ครอบครองสถานที่นี้ นอกจากจืออี้ก็มีเพียงสกายเท่านั้น และไม่มีการปฏิบัติพิเศษใด ๆ ในการเปิดดันเจี้ยน เพราะดันเจี้ยนเลเวล 45 นี้ได้เปิดเผยต่อสาธารณะแล้ว

“โอเค” เซียวเฟิงพยักหน้า เป็นเช่นนี้นี่เอง

“นายเป็นนักบวชคนเดียวในทีมหลักของนาย มันเพียงพอใช่ไหม?”

หลิวเฉียงเหว่ยเดินมาหาเซียวเฟิงและถาม แม้ว่าเสียงของเธอจะเย็นชา แต่ก็สามารถได้ยินได้ว่าเธอต้องการเข้าร่วมทีมของเซียวเฟิง

“อย่าห่วง ถ้าฉันไม่พอ นักบวชหลายร้อยคนก็ไม่พอเหมือนกัน” เซียวเฟิงค่อนข้างมั่นใจ แต่หลิวเฉียงเหว่ยก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง

“ไปกันเถอะ!”

โดยไม่ชักช้า เซียวเฟิงก็เป็นผู้นำและกระโดดลงไปในปล่องภูเขาไฟลึกและหายตัวไป

ผู้เล่นของทีมหลักตามเซียวเฟิงไปทันทีและกระโดดออกไปทีละคน มีเพียงฮัวหม่านเซียนเท่านั้นที่เดินไปหาหลิวเฉียงเหว่ยก่อนจะกระโดดออกไปและพูดด้วยเสียงที่ต่ำมาก

“ความสามารถของผู้หญิงคือมีชีวิตอย่างงดงามได้ด้วยตัวเอง ไม่หักหลังตัวเองเพื่อผูกมัดกับผู้ชาย ไม่ว่าเธอจะได้มามากแค่ไหน มันจะต่างอะไรกับโสเภณี?” ด้วยการเยาะเย้ยดูถูก ฮัวหม่านเซียนก็เดินออกไปอย่างภาคภูมิใจ และกระโดดลงไปในปล่อง

ปล่อยให้ดวงตาที่สวยงามของหลิวเฉียงเหว่ยเย็นลงเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้พูดอะไร

“พี่?”

เสียงของฮัวหม่านเซียนต่ำมาก และคนอื่นไม่อาจได้ยินเธอได้ แต่มันไม่อาจเล็ดลอดการได้ยินของซือเยี่ยจิ๋งไปได้ เธอเห็นซือเยี่ยจิ๋งปลดการพรางตัวของเธออยู่หลังหลิวเฉียงเหว่ยและถามด้วยน้ำเสียงที่สงสัย ดวงตาของเธอเบิกกว้างและเย็นชา

“อดทนไว้ก่อน มันเป็นแค่การยั่วยุ และมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่กิลด์ตำหนักกุหลาบ…ฉันจะจำไว้” หลิวเฉียงเหว่ยส่ายหัวและกระโดดลงไปในปล่องภูเขาไฟ

ความรู้สึกไร้น้ำหนักอยู่ไม่นานก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงแรงโน้มถ่วงอีกครั้ง เซียวเฟิงรีบปรับร่างกายของเขา จากนั้นก็รู้สึกว่าเขาได้ก้าวเข้าสู่จุดเทเลพอร์ต

แสงสีขาววาบ และเซียวเฟิงก็ได้ปรากฏตัวในพื้นที่ใต้ดินขนาดใหญ่ จะบอกว่าเป็นพื้นที่ใต้ดินก็ไม่ถูก ควรจะกล่าวว่าอยู่ใต้ภูเขามากกว่า แต่มันกว้างมาก ไม่เล็กไปกว่าห้างสรรพสินค้าใต้ดินเลย

“กรี๊ซ!”

เสียงกรีดร้องอันไม่พึงประสงค์ดังขึ้น และก่อนที่เซียวเฟิงจะมองเห็นสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างมืดมิด ร่างสีแดงเพลิงสองร่างก็เข้าโจมตีเซียวเฟิงอย่างรวดเร็ว

นักรบซาลาแมนเดอร์

เลเวล : 45

ระดับ : หายาก

สกิล : ลมหายใจเพลิง กระสุนเพลิง เพลิงพิภพ

มันคือซาลาแมนเดอร์สีแดงเข้มขนาดใหญ่สองตัว มันโจมตีเซียวเฟิงทันทีที่มันปรากฏขึ้น สมแล้วที่เป็นดันเจี้ยนระดับโลกและมีการลอบโจมตีตั้งแต่ที่ทางเข้า ยิ่งกว่านั้นระดับยังสูงถึงหายาก ปริมาณพลังชีวิตและพลังป้องกันนั้นก็น่าทึ่ง มันเป็นแค่มอนสเตอร์ธรรมดาแต่ก็มีสกิลห้าสกิลซึ่งร้ายกาจมาก! แต่มันใช้ไม่ได้กับเซียวเฟิง ท้ายที่สุด มันก็เป็นแค่มอนสเตอร์สองตัว

เมื่อหันไปก็พบว่ามีคนลงมาทั้งหมดร้อยคนแล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีประสบการณ์มาก มีซากศพของซาลาแมนเดอร์อยู่รอบ ๆ และทางเข้าดันเจี้ยนถูกล้างออกไปแล้ว

ซาลาแมนเดอร์ตัวนี้ทำให้เซียวเฟิงรู้สึกคุ้นเคย มันให้ความรู้สึกเหมือนได้กลับไปสู่ดันเจี้ยนเลเวล 15

“เจ้าแห่งฮีลเลอร์ รอยแยกตรงกลางคือทางเดินหลักตลอดทางจนถึงพื้นที่สุดท้ายของดันเจี้ยน ทางมืด ๆ ทางด้านซ้ายคือเส้นทางไปหาบอสเปิดทาง และถ้ำทางด้านขวาคือเส้นทางไปหาบัฟบอส” เล่าสวีกล่าว

“ไปเถอะ ทีมหลัก หลีกเลี่ยงพวกมอนสเตอร์และไปตีบอสตรง ๆ กับฉัน ทีม 3 จะเคลียร์มอนสเตอร์ก่อนแล้วค่อยไปจัดการกับบัฟบอส ไม่สำคัญว่าบอสย่อยที่อยู่ข้างหน้าจะมีบัฟหรือไม่” เซียวเฟิงพยักหน้าและมุ่งหน้าไปที่รอยแตกก่อน

ถึงจะบอกว่าเป็นรอยแยก แต่จริง ๆ แล้วเหมือนเป็นทางเดิน ซึ่งเป็นสถานที่ที่หินหนืดจะไหลผ่านเมื่อภูเขาไฟระเบิด แต่คาดว่าภูเขาไฟที่ปกคลุมด้วยหิมะนี้จะไม่มีโอกาสปะทุ

เซียวเฟิงเข้าใจแล้วว่ามีบอสทั้งหมดสิบแปดตัว โดยเก้าตัวเป็นบอสหลัก ตามด้วยบอสเปิดทางห้าตัวและบัฟบอสสี่ตัว

กล่าวคือทีมหลักนั้นได้งานยากที่สุด ดังนั้นจำนวนคนที่ต้องการก็มากที่สุดเช่นกัน อีกทั้งยังต้องการพลังการต่อสู้สูงสุด

แต่ความเร็วของทีมเปิดทางก็ต้องเร็ว ไม่เช่นนั้นทีมหลักจะไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ ดังนั้นความแข็งแกร่งของทีมเปิดทางก็ห้ามแย่เช่นกัน ดังนั้นเซียวเฟิงจึงปล่อยให้คนกิลด์แอนติควิตี้ไป

มีเพียงทีมบอสบัฟเท่านั้นที่สามารถทำงานช้าและฆ่าบอสได้ทีละเล็กทีละน้อยได้

แต่อย่างไรก็ตาม บอสย่อยที่อยู่ข้างหน้าก็ไม่ได้ยากอะไรมาก ไม่ว่าจะใช้บัฟหรือไม่ก็ตาม หากทีมหลักแข็งแกร่งเกินไป พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับบัฟบอสด้วยซ้ำ

ดังนั้นทีมบัฟจึงเป็นสถานที่ที่สามารถสบายใจได้ ถ้าดันเจี้ยนเลเวล 45 กลายเป็นที่นิยมในอนาคต เชื่อว่าทีมบัฟก็คงจำได้เอาไปรวมกับทีมหลักด้วย

“เจ้าแห่งฮีลเลอร์ นี่คือรังของบอสตัวแรก เราจะสู้กันยังไง?”

หลังจากผ่านฝูงมอนสเตอร์ไปสองสามระลอกแล้ว เซียวเฟิงก็นำทีมหลักเข้ามาในถ้ำที่มีซาลาแมนเดอร์มีปีกขนาดใหญ่อยู่ข้างใน มันกำลังนอนหลับสนิท หลังจากมีคนเข้ามาห้าสิบคน ผู้เล่นคนหนึ่งถามเซียวเฟิงทันที

“พวกนายก็แค่เข้าไปตีบอสเลเวล 45 นั่นแหละ ฉันจะให้บัฟเอง และพวกนายก็สู้ไปตรง ๆ จนกว่ามันจะตาย”

เซียวเฟิงไม่คิดจะถามพวกเขาว่าพวกเขาต่อสู้กันยังไงก่อนหน้านี้ มันเป็นเพียงบอสระดับชั้นยอด ต่อให้ไม่มีนักบวช กองกำลังระดับแนวหน้านี้ก็เอาชนะได้สบาย ๆ

หลังจากพูดจบ เซียวเฟิงก็ถอยกลับไปหลังกลุ่มคนโดยตรง และดวงตาของชายหนุ่มก็ปกคลุมทุกคน บัฟทั้งสี่ของอวยพรอาวุธ อวยพรความกล้า อวยพรชีวิต และอวยพรการป้องกัน บวกกับสกิลฟื้นคืนชีพศักดิ์สิทธิ์เป็นห้าสกิล ทั้งหมดส่องมาที่พวกเขา