บทที่ 489 ค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

บทที่ 489 ค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

นี่คือการต่อสู้กับบอสที่ยาวที่สุดเท่าที่เซียวเฟิงเคยมีมา เริ่มเวลา 01.00 น. สิ้นสุดเวลา 11.00 น. รวม 10 ชั่วโมง!

นอกจากเซียวเฟิงที่ไม่ได้ตายสักครั้ง กลุ่มดันเจี้ยนก็ถูกทำลายไปถึง 17 ครั้ง ไม่นับผู้ที่ฟื้นคืนชีพที่มีเครื่องหมายการฟื้นคืนชีพของเซียวเฟิง จำนวนการเสียชีวิตทั้งหมดก็มีมากกว่า 3,300 ครั้ง!

แม้แต่ทีมนักบวชที่หลิวเฉียงเหว่ยและคนอื่น ๆ รออยู่ที่ประตูห้องก็มีบันทึกการเสียชีวิตมากมาย ความสยองขวัญของบอสระดับตำนานของอันดับ 3 สามารถจินตนาการได้เลย!

แต่สุดท้ายก็จบลง!

เพราะเซียวเฟิงไม่เคยออกจากห้องบอสตั้งแต่ต้นจนจบ บอสไม่สามารถออกจากสถานะการต่อสู้ได้ ดังนั้นมันจึงไม่สามารถเพิ่มพลังชีวิตจนเต็มได้ เมื่ออยู่ภายใต้ความโหดร้ายของมังกรของเซียวเฟิง มันก็ฟื้นพลังชีวิตไม่ได้ บอสก็ถูกรุมโจมตีไปเรื่อย ๆ กลุ่มดันเจี้ยนที่ประกอบด้วยยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในเขตฮัวเซียหมดแรงจนแทบตาย!

แม้ว่าในสถิติอัตราส่วนการทำความเสียหายรวม เซียวเฟิงซึ่งรับผิดชอบการสนับสนุนก็คงเป็นอันดับหนึ่ง ด้วยอัตราส่วนความเสียหายที่สูงถึง 35% ซึ่งทำให้กลุ่มดันเจี้ยนเงียบสนิท และความสยดสยองของผู้เล่นระดับพระเจ้าก็กลับมาหยั่งรากลึกในหัวใจของผู้คนอีกครั้ง

“อ๊าก! เป็นไปไม่ได้! ข้าจะตายได้ยังไง! ภารกิจของข้ายังไม่เสร็จสิ้น!”

ด้วยเสียงโห่ร้องอย่างไม่เต็มใจของบอสวิญญาณต้นไม้เพลิงมนตรา ร่างสูงของมันก็ล้มลง และจากนั้นก็ระเบิดเป็นแสงสวยงาม!

ห้องบอสขนาดใหญ่ทั้งหมดเต็มไปด้วยแสงทุกรูปแบบ! โดยเฉพาะตรงกลางแสงสีม่วงกับแสงสีขาวนั้นประสานกัน!

“อาร์ติแฟกต์ออกมาแล้ว!”

“เฮ้ย! มีแสงสีม่วงสองดวง! มาดูกันว่ามันคืออะไร!”

“มีของระดับเทพเจ้ามากมายเลย! แสงสีขาวมีอย่างน้อยแปดหรือเก้าดวงได้!”

“การสังหารบอสครั้งแรก! ฉากระเบิดเต็มจอนี่มันเท่มาก!”

กลุ่มดันเจี้ยนซึ่งตอนนี้ยังเหน็ดเหนื่อย กลับรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้งในทันที และทุกคนก็ล้อมร่างของบอสไว้ นี่คือจุดศูนย์กลางของการระเบิด และยังเป็นที่ที่สว่างที่สุดสำหรับของสวมใส่ขั้นสูงอีกด้วย!

แม้แต่เซียวเฟิงก็ไม่เว้น แม้แต่เขาก็หวั่นไหวกับอาร์ติแฟกต์ และครั้งนี้เป็นการฆ่าครั้งแรก มีอาร์ติแฟกต์อย่างน้อยสองชิ้น!

“มาดูกันว่ามันคืออะไร?!”

ทุกคนหายใจเร็วและหันกลับมาสนใจ และทีมนักบวชนอกห้องก็เข้ามาด้วย

ผู้รับผิดชอบในการเปิดของสวมใส่คือซอดออฟไดนัสตี้ อย่างแรก เขาหยิบของที่ดร็อปออกมาทั้งหมด จากนั้นก็เปิดกระเป๋าเป้และเริ่มบอกคุณสมบัติของของสวมใส่ที่ดร็อปมาได้

“อาร์ติแฟกต์ชิ้นแรก! มันคือ…อาวุธค้อนสองมือ!”

ค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

ระดับ: อาร์ติแฟกต์

ประเภทของสวมใส่: ค้อนสองมือ

เลเวลของสวมใส่อาวุธ: ไม่มี

ข้อกำหนดของสวมใส่: นักบวช, พาลาดิน, เบอร์เซิร์กเกอร์

ค่าสถานะ:

ความเร็วการโจมตี +20%

ระยะการโจมตี +20%

ความเร็วในการร่าย +20%

ระยะร่าย +20%

ค่าจิตวิญญาณ + (เลเวลผู้เล่น × 3)

สกิล:

พลังศักดิ์สิทธิ์: ติดตัว – การโจมตีปกติมีความเสียหายศักดิ์สิทธิ์ ค่าความเสียหายเท่ากับค่าสปิริตของผู้เล่น

ไถ่ถอนวิญญาณศักดิ์สิทธิ์: ติดตัว – สกิลโล่และสกิลรักษาใช้มานาเพิ่มขึ้น 20% และผลของสกิลเพิ่มขึ้น 20%

โซ่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์: ใช้งาน – เลือกเป้าหมายเดี่ยวและเชื่อมต่อด้วยห่วงโซ่วิญญาณ ในช่วงระยะเวลาต่อเนื่อง ความเสียหายที่ได้รับจากทั้งสองฝ่ายจะถูกแลกเปลี่ยนกัน และระยะเวลาคือ 3 วินาที เวลาคูลดาวน์คือ 30 นาที

เมื่อดูคุณสมบัติเสร็จ เสียงหายใจรุนแรงนับไม่ถ้วนก็ดังขึ้นทันที!

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคุณสมบัติและค่าพลังของอาร์ติแฟกต์นี้จะทำให้ผู้เล่นทุกคนคลั่งไคล้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี่คืออาวุธของนักบวชที่สายรุก!

แม้แต่ดวงตาของเซียวเฟิงก็ยังแดงก่ำ!

เซียวเฟิงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ผู้ที่ไม่สามารถสวมใส่ค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ได้ก็ก้าวถอยหลังด้วยความเสียใจและไม่เต็มใจ แต่ผู้ที่สวมใส่ได้ล้วนมองไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้น

พาลาดิน เบอร์เซิร์กเกอร์ และแม้แต่นักบวชธรรมดาก็ไม่มีข้อยกเว้น มีทั้งหมดสิบห้าคน แม้ว่านักบวชธรรมดาจะเล่นเป็นผู้หญิงและพวกเขาก็ไม่ได้ใช้ค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์นี้ แต่พลังที่มันแสดงให้เห็นจะไม่มีวันปล่อยให้พวกเขาละทิ้งโอกาสนี้

ท้ายที่สุด…พวกเขาทั้งหมดมีสิทธิ์ที่จะได้รับ

“งั้นก็ทำตามกฎและทอยลูกเต๋า”

ซอดออฟไดนัสตี้มองไปที่สิบสี่คนรอบตัวเขา จากนั้นมองไปที่เซียวเฟิงและพูดอย่างระมัดระวังหลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าเจ้าแห่งฮีลเลอร์คือผู้มีส่วนสนับสนุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดต่อความสำเร็จของการบุกดันเจี้ยน แต่ผลงานก็คือผลงาน ในการเผชิญกับสิ่งล่อใจอย่างอาร์ติแฟกต์นั้นจะไม่มีผู้เล่นคนใดก้าวถอยหลัง

“เอาเลย!”

เซียวเฟิงขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร แม้ว่าชายหนุ่มจะกระตือรือร้นอย่างมากสำหรับค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์นี้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้สิทธิพิเศษของเขาอย่างเอาแต่ใจในสถานการณ์เช่นนี้

“นายมีคทาอาร์ติแฟกต์อยู่แล้ว นายจะเอาค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไปทำไม?”

เสียงที่ไม่ลงรอยกันดังขึ้น และก็เป็นมิลค์ไรเดอร์อีกครั้ง เขาเองก็หมายตาค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน ถึงแม้ว่าอาวุธของเขาจะดีมากก็ตาม แต่คทามือเดียวและโล่มือเดียวต่างก็เป็นอาวุธระดับเทพเจ้า แต่ก็ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่กับอาวุธอาร์ติแฟกต์ และอาวุธสายรุกนี้ก็เหมาะมากสำหรับอาชีพพาลาดินของเขา

“เฮอะ”

เซียวเฟิงเย้ยหยันและไม่พูดอะไร คนอื่น ๆ มุ่งความสนใจไปที่ค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ และไม่มีใครสนใจมิลค์ไรเดอร์

“ฉันขอก่อน”

จืออี้ก้าวออกมาก่อนและเธอก็โยนลูกเต๋าขนาดใหญ่ แต่น่าเสียดายที่ตัวเลขนั้นไม่สูง ได้เพียง 58 คะแนน

จืออี้มองไปที่เซียวเฟิงด้วยท่าทางที่ทำอะไรไม่ถูก แต่เธอก็ถอยกลับ เธอรู้ว่าเซียวเฟิงหมายตาอาร์ติแฟกต์นี้ แต่น่าเสียดายที่โชคของเธอไม่ค่อยดี แม้ว่าเธอจะช่วยให้เซียวเฟิงมีโอกาสในการสุ่มเพิ่ม แต่คะแนนของเธอก็ไม่สูง

“ฉันด้วย”

ถัดมา ผู้เล่นหญิงของกลุ่มนักบวชและเบอเซิร์กเกอร์จำนวนหนึ่งในกลุ่มดันเจี้ยนก็ทอยลูกเต๋าเช่นกัน แต่คะแนนก็ไม่สูงเกินไป มากสุดเพียง 79 คะแนนเท่านั้น

“ใครจะมาอีก?”

ซอดออฟไดนัสตี้มองไปทางซ้ายขวาและถามเสียงดัง ยังเหลือตัวเขาเอง มิลค์ไรเดอร์ เซียวเฟิง และหลิวเฉียงเหว่ยที่ยังไม่ได้ทอย

“ฉันเอง”

มิลค์ไรเดอร์ยืนขึ้นและลูกเต๋าหมุนอยู่ในมือของเขาเป็นเวลาสามวินาทีก่อนที่จะโยนมันออกอย่างแรง

83!

ลูกเต๋าหยุดอย่างช้า ๆ และหมุนตัวเลขที่สูงที่สุดออกมา แต่มิลค์ไรเดอร์ยังคงขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับว่าฉันไม่พอใจ

“ฉันเอง”

เซียวเฟิงไม่สามารถนั่งนิ่ง ๆ ได้แล้ว ลูกเต๋าปรากฏขึ้นในมือของเขา เขาหายใจเข้า แล้วขว้างมันอย่างรุนแรง!

“ฮ่า ๆ! 82!”

มิลค์ไรเดอร์ที่ขมวดคิ้วเมื่อครู่ก็ผ่อนคลายเล็กน้อย มองดูตัวเลขที่เซียวเฟิงทอยออกมา

เซียวเฟิงมองไปยังคะแนนที่ตัวเองทอยได้ด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร เขาถอยกลับไปที่ด้านข้างของหลิวเฉียงเหว่ยและพูดสั้น ๆ ด้วยเสียงที่นุ่มนวลจนมีเพียงหลิวเฉียงเหว่ยเท่านั้นที่ได้ยิน

“เอาให้มากกว่าเขา”

เสียงของหลิวเฉียงเหว่ยนั้นแทบไม่มีตัวตน เหมือนกล้วยไม้ในหุบเขาที่ว่างเปล่า และเหมือนนางฟ้าที่ถูกเนรเทศบนยอดเมฆ ก้าวออกมาจากด้านข้างของเซียวเฟิงพร้อมกลิ่นหอมอันไร้ตัวตน

“ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่”

สายตาของทุกคนในกลุ่มบุกดันเจี้ยนเพ่งความสนใจอีกครั้ง หลิวเฉียงเหว่ยเป็นจุดสนใจของฝูงชนมาโดยตลอด และช่วงเวลานี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น

ลูกเต๋าปรากฏในฝ่ามือสีขาวหยกของหลิวเฉียงเหว่ยและเธอโยนมันเบา ๆ โดยไม่หมุนนานเกินไป

อย่างไรก็ตาม ด้วยการสุ่มโยน ความสนใจของผู้ชมเปลี่ยนจากหลิวเฉียงเหว่ยเป็นตัวเลขบนลูกเต๋า!

สามหลัก! เลขสามหลัก!

“100 คะแนน!”

กลุ่มดันเจี้ยนทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบโดยไม่มีใครเปล่งเสียงอุทาน และทุกคนก็มองไปที่ตัวเลขสามหลักที่ครอบงำผู้ชมด้วยความตกใจ

นอกจากนี้ยังมีรอยยิ้มบนปากของหลิวเฉียงเหว่ยแล้วก็เหลือบมองเซียวเฟิงด้วยดวงตาที่สวยงาม แต่น่าเสียดายที่เธอมีผ้าคลุมหน้าไว้ดังนั้นจึงไม่สามารถมองเห็นความสง่างามของรอยยิ้มของเธอได้

“ไม่มีใครแล้วใช่ไหม?”

เซียวเฟิงอารมณ์ดี ส่งสายตามีรางวัลให้หลิวเฉียงเหว่ย แล้วกล่าวอย่างร่าเริง

“ไม่ใช่คะแนนของนายสักหน่อย จะตื่นเต้นทำไม!” มิลค์ไรเดอร์พูดด้วยใบหน้าซีดเผือก

“มันไม่ใช่เรื่องของนาย” เซียวเฟิงไม่สนใจจะไว้หน้าเขาอีกต่อไป ดังนั้นเขาพูดโดยไม่ลังเล ทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีม่วงในทันที

“คือ เจ้าแห่งฮีลเลอร์ ฉันยังไม่ได้ทอยเลย” ซอดออฟไดนัสตี้พูดด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ เขาเองก็ต่อสู้อย่างดุเดือด อีกทั้งก็สามารถสวมใส่ค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ได้ ดังนั้นจึงมีสิทธิ์ที่จะทอยลูกเต๋า

“เร็วเข้า” เซียวเฟิงโบกมือ

“ฉันขอให้ไทแรนนี่ช่วยฉันทอยได้ไหม? ฉันต้องเป็นกรรมการน่ะ” ซอดออฟไดนัสตี้ถามอีกครั้งอย่างระมัดระวัง

“ไม่ว่าใครจะทอยก็เหมือนกันนั่นแหละ” เซียวเฟิงตอบอย่างไม่สนใจ หลิวเฉียงเหว่ยแข็งแกร่งเกินไปอยู่แล้ว 100 คะแนนเป็นค่าสูงสุด และสามารถฆ่าผู้ชมได้ในไม่กี่วินาที

ไทแรนนี่ก้าวมาข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ มือของเขาพับและยกขึ้น ลูกเต๋าก็บินออกไปและรอยยิ้มของเซียวเฟิงก็แข็งค้างบนใบหน้าของเขา

“เฮ้ย! ได้ 100 แต้มอีกแล้ว!”

ลูกเต๋าหยุด และมันก็เป็นตัวเลขสามหลักอีกครั้ง และกลุ่มดันเจี้ยนยังคงนิ่งเงียบ

“อะแฮ่ม เนื่องจากคะแนนเท่ากัน งั้นห้วหน้ากิลด์เฉียงเหว่ยและไทแรนท์จะต้องต่อสู้ต่อไปจนกว่าจะหาผู้ชนะได้” ซอดออฟไดนัสตี้ไอแห้ง ๆ แต่ก็มีสีหน้าที่ไม่คาดคิด

“ต่อเลย” เซียวเฟิงเก็บรอยยิ้มของเขา มองไปที่ ไทแรนนี่และพูดอย่างไร้ความรู้สึก

หลิวเฉียงเหว่ยก็เหมือนกับไทแรนท์ ไม่ได้พูดอะไรสักคำ และโยนลูกเต๋าครั้งที่สองไปพร้อมกับที่กลุ่มบุกดันเจี้ยนเฝ้าดู

100!

100!

มันเป็นตัวเลขสามหลักที่เหมือนกันสองชุดอีกครั้ง คราวนี้ สมาชิกทั้งหมดของกลุ่มดันเจี้ยนพากันพูดไม่ออก

“ต่อ” ใบหน้าของเซียวเฟิงจมลงไปแล้ว และเขาเป็นคนแรกที่พูดก่อนที่ซอดออฟไดนัสตี้จะได้พูด

100!

100!

หลิวเฉียงเหว่ยและไทแรนนี่ก็ไม่ได้รอช้าเช่นกัน พวกเขายังคงทอยลูกเต๋า และเป็นครั้งที่สามที่ 100 คะแนนแบบเดียวกันปรากฏในสายตาของทุกคน

“…”

“ไม่อนุญาตให้เปลี่ยนคนทอยแทนนะ ใครอยากได้ก็ควรเป็นคนทอยเอง” อย่าว่าแต่คนอื่นในที่นี้เลย แม้แต่เซียวเฟิงก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับไทแรนนี่และพูดอย่างเคร่งขรึม

“ฉันก็สามารถสวมใส่ค้อนได้ และฉันก็มีสิทธิ์ที่จะทอยลูกเต๋าด้วย” ไทแรนนี่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อู้อี้

“นายใช้อาวุธพิเศษสนับมือไม่ใช่หรือไง? นายใช้ค้อนได้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เซียวเฟิงไม่สนใจ

“นายไม่ใช่อาชีพเดียวกับฉัน นายเอาอะไรมารู้ว่าฉันไม่สามารถสวมใส่ได้?” ไทแรนนี่ยังคงอู้อี้ต่อไป

“ว่าไงนะ!” ใบหน้าของเซียวเฟิงก็มืดลงเช่นกัน

“เจ้าแห่งฮีลเลอร์ เจ้าแห่งฮีลเลอร์ ใจเย็น! ใจเย็น!” ซอดออฟไดนัสตี้ยืนเช็ดเหงื่อเย็น ๆ บนหน้าผากของเขา จากนั้นก็ดึงไทแรนนี่ออกไป “ขอเวลาเราหารือสักสองนาที”

กิลด์ไดนัสตี้นั้นต้องการมันจริง ๆ มันเป็นอาร์ติแฟกต์ที่ดี แต่ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมก็สามารถบอกได้ว่าเจ้าแห่งฮีลเลอร์กำลังร้อนตัว ดังนั้นเมื่อเปรียบเทียบแล้ว มันจะไม่คุ้มที่จะรุกรานเจ้าแห่งฮีลเลอร์แม้แต่น้อย

ภายในเวลาไม่ถึงสองนาทีซอดออฟไดนัสตี้ที่ประหม่าก็กลับมาพร้อมกับไทแรนท์ และมันไม่ง่ายเลยที่จะพูดสิ่งที่พวกเขาสรุปได้กับเซียวเฟิงจนเขาไม่กล้าพูดอะไร

“ถ้านายยกแหวนอาร์ติแฟกต์ให้ฉัน ฉันก็จะยอมแพ้การต่อสู้นี้” ไทแรนนี่ยังคงพูดด้วยเสียงอู้อี้

“ให้ฉันยก…” เซียวเฟิงรู้สึกเจ็บปวดอย่างไม่มีที่สิ้นสุดทันทีเมื่อเขาได้ยิน

เครื่องประดับอาร์ติแฟกต์นั้นเป็นแหวน และมูลค่าของมันนั้นก็ประเมินค่าไม่ได้ แต่เซียวเฟิงก็ต้องการค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ด้วย และตอนนี้ไทแรนนี่ก็บอกให้ยกแหวนนี้ให้เขาจริง ๆ

เซียวเฟิงเชื่อว่าหลิวเฉียงเหว่ยจะไม่แพ้ แต่เห็นได้ชัดว่า ไทแรนท์ก็ไม่น่าแพ้เช่นกัน และการต่อสู้ต่อไปจะไร้ผล ดังนั้นเซียวเฟิงจึงได้แต่คิดทบทวนไม่มีที่สิ้นสุด