บทที่ 492 เปลี่ยนอาชีพครั้งที่ 3

บทที่ 492 เปลี่ยนอาชีพครั้งที่ 3

ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองแห่งความโศกเศร้านั้นกระจุกอยู่ในเมือง ส่วนนอกเมืองนั้นมืดมิด ไม่มีทรัพยากรอื่นใดนอกจากการจุดเก็บเลเวล ดังนั้นเมื่อเทียบกันแล้ว มันแทบไม่มีคนเลย

หลิวเฉียงเหว่ยกำลังศึกษาการป้องกันของเมืองแห่งความโศกเศร้า ภายใต้กำแพงเมืองที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ เธอได้รู้จากรายการอันดับว่าเซียวเฟิงได้เป็นเลเวล 50 แล้ว ซึ่งหมายความว่าปัญหาเรื่องทหาร NPC จะเริ่มมีเค้าโครงภายในสองวันถัดไป…

“โอ้ นั่นท่านหัวหน้ากิลด์เฉียงเหว่ยไม่ใช่เหรอ?”

ฮัวหม่านเซียนเงยหน้าขึ้นและเห็นหลิวเฉียงเหว่ยที่อยู่คนเดียวและเดินเข้าไปทันทีด้วยรอยยิ้มเสแสร้งบนใบหน้า

“หัวหน้ากิลด์ฮัว?”

หลิวเฉียงเหว่ยหันหน้าไปทางด้านข้าง สีหน้าของเธอราบเรียบมาก และออร่าอันงดงามของเธอก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้หญิงทุกคนรู้สึกละอายใจ

“หึหึ สมกับเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเขตฮัวเซีย อารมณ์และเสน่ห์นี้ช่างน่าอิจฉาจริง ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าแห่งฮีลเลอร์จะกลายเป็นชายใต้กระโปรงและเป็นเครื่องมือสู่ความรุ่งโรจน์ของกิลด์มิดซัมเมอร์”

น้ำเสียงของฮัวหม่านเซียนประชดประชัน ออกรส และยังซ่อนความอิจฉาด้วย

เธอเชื่อว่าความงามของเธอเป็นอาวุธที่หาประโยชน์มาให้ได้โดยตลอด แต่เมื่อครู่นี้เธอกลับหาประโยชน์จากเจ้าแห่งฮีลเลอร์ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย และเหตุผลทั้งหมดนี้ก็มีสาเหตุมาจากหลิวเฉียงเหว่ยที่อยู่ตรงหน้าเธอ

ใบหน้าที่ยังไม่ได้เปิดเผยของเธออยู่ในอันดับที่ 1 ของรายชื่อเทพธิดาในประเทศจีน อารมณ์ของเธอเพียงอย่างเดียวก็สามารถกระตุ้นความอิจฉาของผู้หญิงทุกคน ยากที่จะจินตนาการถึงใบหน้าอันน่าทึ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าคลุมหน้า แต่ฮัวหม่านเซียนไม่หลงใหลและไม่ถูกดึงดูดเลยแม้แต่น้อย

“หัวหน้าฮัว โปรดระวังคำพูดหน่อย” ดวงตาที่สวยงามของหลิวเฉียงเหว่ยยังคงไม่เปลี่ยนแปลง และเสียงของเธอก็ยังคงเย็นชา

แต่เธอก็พูดไม่ออกอยู่ในใจ ทำไมเธอถึงใช้เซียวเฟิงเป็นเครื่องมือ? ถ้าเธอมีความสามารถนั้น เธอคงจะไม่เคยถูกเซียวเฟิงรังแกมากขนาดนี้มาก่อน ถึงขั้นที่ว่ามิดซัมเมอร์และเธอเกือบได้หายสาปสูญไปแล้ว

“ฉันพูดผิดหรือไง? เท่าที่ฉันรู้ กิลด์มิดซัมเมอร์เคยเป็นศัตรูกับเจ้าแห่งฮีลเลอร์ แต่พวกเขาก็กลับมาจับมือกันในชั่วข้ามคืน ไม่เพียงแค่นั้น ยังกอดขาของเจ้าแห่งฮีลเลอร์และยืมมือเจ้าแห่งฮีลเลอร์กำจัดศัตรู อิทธิพลนี้ทำให้กิลด์มิดซัมเมอร์กลายเป็นเจ้าผู้ครองได้” ฮัวหม่านเซียนหัวเราะอย่างดูถูก

“ในโลกนี้ที่ผลประโยชน์เป็นหลักการ ไม่มีศัตรูถาวรหรอกนะ” เสียงของหลิวเฉียงเหว่ยเย็นชาและไม่มีตัวตน

“ผลประโยชน์? ฉันคิดว่ามันเป็นข้อตกลงที่พูดไม่ได้มากกว่า น่าเสียดายที่น้องสาวมีร่างกายที่สมบูรณ์แบบ ฉันไม่รู้ว่าน้องสาวจะเต็มไปด้วยการถูกย่ำยีหรือคำเยินยอเมื่อถูกเจ้าแห่งฮีลเลอร์ยึดครอง” ฮัวหม่านเซียนหัวเราะเบา ๆ

“หัวหน้ากิลด์ฮัว คิดจะยั่วยุฉันงั้นเหรอ?” ในที่สุดเสียงของหลิวเฉียงเหว่ยก็เย็นลง แสดงว่าเธอไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป

ไม่ใช่ว่าเธอพูดผิดหรือว่าเธอไร้ยางอาย ในความเป็นจริง หลังจากที่เธอยืนยันความสัมพันธ์โดยบังเอิญระหว่างตัวเองกับเซียวเฟิง คำพูดดังกล่าวก็ไม่สามารถปั่นอารมณ์ของเธอได้อีกต่อไป

สิ่งที่กวนใจเธอจริง ๆ ก็คือเมื่อเธอนึกถึงตอนที่ถูกเซียวเฟิงยกขึ้นเตียง ทุกความทรงจำจะทำให้เธอหน้าแดงและใจสั่น ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้เธอก็ยังคงนอนอยู่บนเตียงของเซียวเฟิง ดังนั้นเธอจึงทนไม่ได้อีกต่อไป

“ฉันไม่กล้ายั่วยุเจ้าผู้ครองเขตใต้ผู้สง่างามหรอก แต่ในฐานะเจ้าผู้ครองเขตใต้ มาอยู่ลำพังในที่เปิดแบบนี้มันจะปลอดภัยเหรอ?” ฮัวหม่านเซียนกล่าวอย่างลึกซึ้ง

“โห? เธอหมายความว่าเธอสามารถคุกคามความปลอดภัยของฉันได้งั้นเหรอ?” น้ำเสียงของหลิวเฉียงเหว่ยยิ่งเย็นลง

“น้องสาว อย่าเข้าใจฉันผิด เธอเป็นถึงเทพธิดาชั้นยอดและเป็นเจ้าผู้ครองเขตใต้ที่น่านับถือที่สุด ฉันไม่กล้าหรอก แต่เดี๋ยวนี้มันก็หาได้ยากที่จะได้เห็นเธออยู่คนเดียวแบบนี้ ฉันก็เลยอดคิดไม่ได้ และเข้ามาบอกเธอ อ้อ ลืมบอก อาชีพฉันดุมาก ไม่รู้ว่าพลังต่อสู้ของเธอในฐานะนักบวชเป็นยังไง ได้เรียนรู้แก่นสารจากเจ้าแห่งฮีลเลอร์บ้างไหม? เธอต่อต้านจนกว่าองครักษ์ของตัวเองจะมาถึงได้ไหม?”

ฮัวหม่านเซียนกล่าวอย่างสุภาพ แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ด้วยการเคลื่อนไหวในมือของเธอ ดาบมือเดียวที่มีแสงสีขาวก็ส่องประกายอยู่ในมือแล้ว ซึ่งเป็นอาวุธระดับเทพเจ้า

ในขณะเดียวกัน หลิวเฉียงเหว่ยก็ได้ยินระบบแจ้งในหูของเธอ และถูกหมายหัวโดยฮัวหม่านเซียน เข้าสู่สถานะการต่อสู้ และไอเทมอย่างเช่นใบเทเลพอร์ตกลับเมืองนั้นใช้ไม่ได้ชั่วคราว

“โง่” หลิวเฉียงเหว่ยส่ายหัวและหันหน้าของเธอโดยตรง โดยไม่ละสายตาไปจากฮัวหม่านเซียนอีกต่อไป

“ใครกันที่โง่ หัวหน้ากิลด์มิดซัมเมอร์ผู้สง่างาม มาปรากฏตัวในสนามโดยไม่มีคนคุ้มกัน นี่มันหาที่ตายเลยไม่ใช่…”

ฮัวหม่านเซียนหัวเราะเยาะโดยถือดาบมือเดียว เธอกำลังจะใช้สกิลของเธอเพื่อพุ่งเข้าหาหลิวเฉียงเหว่ย อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะพูดจบ เธอก็ชะงัก

เพราะแถว ๆ นี้ที่ไม่มีใครอยู่เลยในวินาทีที่แล้ว จู่ ๆ ร่างมากกว่าหนึ่งโหลก็ปรากฏขึ้น มันมืดมิด แต่ละร่างถูกคลุมด้วยเสื้อผ้าสีดำเหมือนกันหมด ชื่อตัวละครบนหัวเป็นสีแดงเข้มและสีม่วง และบรรยากาศที่เยือกเย็นก็ปกคลุมบริเวณโดยรอบทันที…

ท่าทางและแขนขาของฮัวหม่านเซียนก็แข็งทื่อในเวลาเดียวกัน เพราะมีมีดสามเล่มจ่ออยู่ที่คอของเธอ เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความเย็นของใบมีดและความหนาวเย็นที่กวาดไปทั่วทั้งร่างกายของเธออย่างชัดเจน

“กลุ่มนักฆ่าชื่อแดงของกิลด์มิดซัมเมอร์…”

ดวงตาของฮัวหม่านเซียนเบิกกว้างอย่างควบคุมไม่ได้ และแม้แต่เสียงของเธอก็สั่นเพราะในขณะนี้เธอรู้สึกถึงจิตสังหารที่เยือกเย็นจริง ๆ และทำให้เธอลืมไปว่านี่คือโลกของเกม และรู้สึกเพียงเลือดในร่างกายแช่แข็งและเย็นเท่านั้น

[ติ๊ง! คุณถูกทำร้ายโดยผู้เล่น องค์กรเฮล19…]

[ติ๊ง! คุณถูกทำร้ายโดยผู้เล่น องค์กรเฮล23…]

[ติ๊ง! คุณถูกทำร้ายโดยผู้เล่น องค์กรเฮล44…]

[ติ๊ง! ค่าพลังชีวิตของคุณเหลือ 0 คุณตายแล้ว]

แต่ฮัวหม่านเซียนไม่ได้เวลาให้มีชีวิตมากนัก มีดสามเล่มที่คอของเธอถูกฟันออกพร้อม ๆ กันค่าพลังชีวิตของเธอก็หายไปในทันที ศพล้มลง แล้วกลายเป็นแสงสีขาวและหายไป

หลิวเฉียงเหว่ยไม่ได้มองย้อนกลับไปดูกระบวนการที่ฮัวหม่านเซียนถูกสังหาร นักฆ่ามากกว่าหนึ่งโหลในชุดดำที่มีชื่อสีแดงและสีม่วงก็หายตัวไปทีละคนหลังจากฆ่าฮัวหม่านเซียนแล้ว

และหลิวเฉียงเหว่ยก็เปิดรายชื่อเพื่อนหลังจากคิดเรื่องการกระจายทหารยามบนกำแพงเมืองนี้ และติดต่อเซียวเฟิง

“ฮัวหม่านเซียนจากตำหนักกุหลาบนั่นมาหาเรื่องฉัน ฉันควรทำยังไงดี?”

นอกจากจะเสียเปรียบต่อหน้าเซียวเฟิงแล้ว ธรรมชาติของหลิวเฉียงเหว่ยยังภาคภูมิและเย็นชาอีกด้วย ไม่ใช่อารมณ์ของเธอที่จะเปลี่ยนเสียงของตัวเองได้

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ใช่คนประมาท ในฐานะหัวหน้ากิลด์มิดซัมเมอร์ เธอรู้เครือข่ายความสัมพันธ์อันซับซ้อนที่อยู่เบื้องหลังกิลด์ตำหนักกุหลาบที่มีชื่อเสียง

ดังนั้นจึงดูเหมือนว่าจะเป็นการร้องเรียนง่าย ๆ ต่อเซียวเฟิง แต่ในความเป็นจริงคือการถามความคิดเห็นของเซียวเฟิงเพื่อให้แน่ใจว่าเซียวเฟิงจะออกมาในขณะนั้น

“ตำหนักกุหลาบ? จัดการสิ”

เซียวเฟิงตกตะลึงเล็กน้อยหลังจากรับสาย เขาไม่ค่อยประทับใจกิลด์ตำหนักกุหลาบอยู่แล้ว แต่เนื่องจากมันทำให้หลิวเฉียงเหว่ยขุ่นเคือง มันจะจบสิ้นถ้าชายหนุ่มลงมือ

“ตกลง”

หลิวเฉียงเหว่ยที่ได้รับการอนุมัติก็วางสาย จากนั้นก็หันหลังเดินไปที่เมือง เปิดช่องแชตกิลด์ไปพร้อมกัน

เซียวเฟิงอยู่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์แล้วในขณะนี้ เขากำลังจะไปหาเทพธิดาแห่งแสงเพื่อเปลี่ยนอาชีพครั้งที่ 3 และอีกอย่าง ชายหนุ่มจะพาเสี่ยวไป๋กลับมาเล่น สำหรับเมืองศักดิ์สิทธิ์ที่มีบรรยากาศสว่างไสวแล้วก็ยังเป็นแหล่งกำเนิดของเธออีกด้วย เสี่ยวไป๋ยังคงชอบมันมาก

“ท่านเทพธิดา การเปลี่ยนอาชีพครั้งที่ 3 ของข้าต้องมาพบท่านใช่ไหม?”

หลังจากที่เซียวเฟิงเข้ามาพร้อมกับเสี่ยวไป๋ในวิหารกลาง เซียวเฟิงก็ได้ถามเทพธิดาแห่งแสงที่นั่งอยู่เหนือบัลลังก์

เทพธิดาแห่งแสงเอนบนบัลลังก์ของพระเจ้าอย่างเกียจคร้าน ลักษณะของเธอมีความหมายเหมือนกันกับความสมบูรณ์แบบ ทุกการกระทำนั้นสวยงาม แต่ก็สมบูรณ์แบบเกินกว่าจะห่างเหิน มีความห่างไกลและน่าเกรงขามต่อมนุษย์ ไม่อาจยั่วยุให้หมิ่นประมาทได้

หลังจากได้ยินเสียงของเซียวเฟิง เทพธิดาแห่งแสงก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มันเป็นรูปลักษณ์ของความเฉยเมย ไม่แยแส ดูถูกทุกสิ่ง

แต่ในเวลานี้ ดวงตาของเธออ่อนลงเล็กน้อย เพราะเธอเห็นเสี่ยวไป๋ซึ่งเอียงศีรษะของเธอและมองมาด้วยความสงสัย

สิ่งนี้ทำให้เทพธิดาแห่งแสงผ่อนคลายการจ้องมองที่ไม่แยแสของเธอเล็กน้อย และหลังจากจ้องไปที่เสี่ยวไป๋สักพัก เธอก็หันความสนใจไปที่เซียวเฟิง

“เจ้าเติบโตเร็วมาก เกินความคาดหมายของข้า” เทพธิดาแห่งแสงพูดช้า ๆ และเสียงของเธอก็สูงส่งเช่นเดียวกัน

“ดังนั้น ได้โปรด ท่านเทพธิดา มอบอาชีพขั้น 3 แก่ผม” เซียวเฟิงกระตุกมุมปากของเขาและพูดซ้ำ

“ในเมื่อเจ้าเติบโตมาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้ามีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมวิหารแห่งแสงด้วย เจ้ามีความตระหนักในการต่อสู้เพื่อความรุ่งโรจน์ของแสงสว่างหรือไม่?” เสียงของเทพธิดาแห่งแสงก้องอยู่ในวิหารกลาง

เข้าร่วมวิหารแห่งแสงจริงเหรอ?

สิ่งนี้ทำให้เซียวเฟิงตะลึง แต่เขาก็ยังกล่าวว่า “ในฐานะอาร์คบิชอปของวิหารแห่งแสง ผมจะต่อสู้เพื่อแสงสว่าง!”

“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นเจ้าสามารถทำภารกิจสองสามอย่างเพื่อพิสูจน์เจตจำนงของเจ้าได้” เทพธิดาแห่งแสงพยักหน้าเล็กน้อยและโบกมือให้เซียวเฟิง

[ติ๊ง! คุณได้รับภารกิจเปลี่ยนอาชีพครั้งที่ 3 – ต่อสู้เพื่อความรุ่งโรจน์แห่งแสง 1: ไปที่เมืองหุบเขายักษ์ที่ชายแดนของจักรวรรดิ ที่ซึ่งมีกองทัพของจักรวรรดิอยู่ พวกเขาได้ทำลายแสงสว่าง และความรุ่งโรจน์แห่งแสงไม่อาจทำให้มัวหมองได้ สังหารรองผู้บัญชาการกองพัน ยืนหยัดต่อจักรวรรดิ!]

เสียงแจ้งเตือนของภารกิจดังขึ้นในหูของเซียวเฟิง แต่มันเป็นภารกิจแรกที่ทำให้เซียวเฟิงตกตะลึง

เขาได้ยินถูกหรือเปล่า? เป้าหมายของภารกิจคือการฆ่า NPC ของจักรวรรดิ? แถมเป็นระดับรองผู้บัญชาการ แต่วิหารแห่งแสงและจักรวรรดิมนุษย์ไม่ใช่พันธมิตรกันหรอกเหรอ?

“มีปัญหาอะไรไหม?” เมื่อเห็นเซียวเฟิงตกตะลึง เทพธิดาแห่งแสงก็พูดอีกครั้ง

“ไม่มีปัญหา” เซียวเฟิงตอบอย่างรวดเร็วและเลือกยอมรับภารกิจ เนื่องจากเป็นภารกิจเปลี่ยนอาชีพครั้งที่ 3 ของเขา เขาจึงต้องทำให้สำเร็จไม่ว่ามันจะแปลกแค่ไหน

“อย่างไรก็ตาม ท่านเทพธิดา ผมมีเมืองหลักอยู่ แต่เดิมเคยเป็นเมืองหลักของความมืด และผมสามารถรับสมัครได้แต่ทหารที่มีคุณสมบัติความมืดเท่านั้น ดังนั้นผมจึงอยากจะถามท่านว่าข้าสามารถจ้างทหารแห่งแสงในเมืองศักดิ์สิทธิ์ได้หรือไม่?” เซียวเฟิงถาม

“ได้สิ แต่ต้องหลังจากที่เจ้าเข้าร่วมวิหารแห่งแสงแล้ว เจ้าค่อยไปหาผู้พิพากษาไคโร” เทพธิดาแห่งแสงพยักหน้า

“เยี่ยมเลย แล้วก็สิ่งนี้ ท่านเทพธิดารู้วิธีใช้มันไหม?” เซียวเฟิงกล่าวพร้อมดึงคัมภีร์ภารกิจระดับตำนานออกจากช่องเก็บของของเขา และถามเทพธิดาแห่งแสง