บทที่ 598 พายุโลหิต

บทที่ 598 พายุโลหิต

“พี่เฉียง พวกเขาเป็นใครกัน? ดูทรงพลังมากเลย”

หลายคนหยุดทำเหมืองและล้อมเฉียนซี ติงติงมองไปที่กลุ่มผู้เล่นอาวุโสที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นและถามอย่างระมัดระวัง

“ไม่เป็นไร พวกเขาเป็นผู้เล่นสายต่อสู้ที่กำลังเคลียร์มอนสเตอร์ในพื้นที่เหมืองนี้ ฉันเคยคุยกับพวกเขาสองสามครั้งแล้ว และพวกเขาไม่สนใจเรา” เฉียนซีกล่าวอย่างหนักแน่น แต่เสียงของเขาไม่ดัง เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน

‘กลุ่มมือใหม่’ ในทีมผู้เล่นปีศาจนรกที่ฝั่งตรงข้าม ผู้เล่นที่ด้านหลังก้าวเข้ามาแล้วพูดกับผู้เล่นหนุ่มที่เป็นหัวหน้าว่า “น่าจะเป็นผู้เล่นที่หลงเข้ามา และก่อนหน้านี้ก็มีพวกแบบนี้มาบ้าง มีคนบุกเข้ามาในพื้นที่เหมืองของเรา ฉันเห็นเขาอยู่คนเดียวและสวมชุดเริ่มต้น ฉันเดาว่าเป็นมือใหม่เลยไม่สนใจเขา แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะพาคนอื่นมาอีก”

ผู้เล่นที่อธิบายน่าจะเป็นหัวหน้าฝ่ายพื้นที่ทำเหมือง ตำแหน่งคงไม่ใช่น้อย ๆ สามารถได้ยินจากคำพูดที่ไม่มีความข่มขู่ และให้ความสำคัญกับผู้เล่นมือใหม่มากกว่า ส่วนใหญ่เป็นเพราะคนหลงเข้ามาแค่หนึ่งหรือสองคนมีผลกระทบต่อพวกเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“พาพวกเขาออกไป แมวหมาที่ไหนจะมาทำรังอยู่ในอาณาเขตของปีศาจนรกของเราไม่ได้ คิดว่าที่นี่คือที่พักพิงเหรอ?”

แต่ผู้เล่นอายุน้อยที่เป็นหัวหน้ากลุ่มนั้นแตกต่างออกไป เมื่อมองไปที่พวกเฉียนซีที่สวมชุดมือใหม่ สายตาดูถูกเหยียดหยามแวบในดวงตาของพวกเขาและกล่าว

“รับทราบ”

ผู้เล่นที่อยู่ด้านหลังซึ่งรับผิดชอบพื้นที่ทำเหมืองขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาโบกมืออย่างสบาย ๆ ไปข้างหลังเขา และผู้เล่นนักรบสองคนก็เดินไปหาพวกเฉียนซีพร้อมอาวุธทันที

“หา? พี่เฉียน พวกเขาจะฆ่าพวกเราเหรอ? พี่บอกว่าไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ?” ติงติงตื่นตระหนกทันทีเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี ดึงแขนของเฉียนซีอย่างประหม่า

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…ฉันควรทำยังไง…ทำไมพวกเขาถึงต้องการฆ่าเราล่ะ…” อย่างไรก็ตาม เฉียนซีก็รู้สึกประหม่าไม่แพ้กันและเต็มไปด้วยความกลัว

มีเพียงเจ้าอ้วนและโกวซานเท่านั้นที่ไม่โต้ตอบ คนอ้วนอยู่ในความงุนงง และยังคงดูงี่เง่า ในขณะที่โกวซานกำลังแสดงความสงบเป็นพิเศษในขณะนี้ เมื่อมองไปที่ผู้เล่นนักรบสองคนที่ใกล้เข้ามา เขาก็ก้าวไปข้างหน้า

“สหาย เราแค่เข้าใจผิดไป เราไม่รู้ว่านี่เป็นอาณาเขตของกิลด์พวกนาย ฉันแค่พาเพื่อนใหม่สองสามคนมาทำความคุ้นเคยกับเกมนี้ ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรอก” เขาพูดกับผู้เล่นของปีศาจนรกที่อยู่ข้างหน้าเขา ด้วยชุดของสวมใส่อันวาววับบนร่างกายของเขา

“โอ้? คนจากชมรมดอกไม้สีแดงเหรอ?”

ในขณะเดียวกันกับที่โกวซานเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเปิดเผยของสวมใส่คุณภาพสูงสุดของเขา ชื่อของกิลด์ชมรมดอกไม้สีแดงก็ปรากฏบนหัวของโกวซานด้วย ผู้เล่นนักรบที่เดินมาพร้อมอาวุธหยุดทันที ในขณะที่ผู้เล่นหนุ่มที่อยู่ข้างหลังเขาเยาะเย้ย

“สหาย ชมรมดอกไม้สีแดงและปีศาจนรกเป็นเพื่อนบ้านกัน ทั้งคู่พัฒนาขึ้นใกล้เมืองปีศาจแดง ฉันหวังว่านายจะเห็นแก่หน้าฉันได้ ฉันจะพาเพื่อนมือใหม่นี้กลับไปที่เมือง”

โกวซานกล่าวอย่างสงบในขณะที่เฉียนซีและติงติงตกที่อยู่ข้างหลังเขาตกตะลึงแล้วมองไปที่ของสวมใส่ที่งดงามของโกวซานราวกับว่าพวกเขากำลังมองคนแปลกหน้า

มีแต่ชายอ้วนเท่านั้นที่ไม่ตอบสนอง แต่ถ้ามองดี ๆ จะเห็นว่าสีหน้าของเขาดูสับสนเล็กน้อย เขาขมวดคิ้ว ดูเฉื่อยชาปนกับเหลอหลา แต่ไม่มีใครสนใจเขาในตอนนี้

“ถ้านายไม่บอกว่านายเป็นสมาชิกของชมรมดอกไม้แดง ฉันอาจจะปล่อยนายไปถ้าฉันอารมณ์ดีก็ได้ แต่นายเป็นสมาชิกของชมรมดอกไม้สีแดง กิลด์เพื่อนบ้าน? ตลกหรือไง? กิลด์เราเป็นเจ้าเมืองปีศาจแดง ตั้งแต่เปิดเซิร์ฟเวอร์จนถึงตอนนี้ นายยังบอกให้ฉันไว้หน้าอีกเหรอ?”

ชายหนุ่มที่นำทีมปีศาจนรกเยาะเย้ยราวกับกำลังฟังเรื่องตลก

“สหาย หลังจากสิ้นสุดสงครามแห่งชาติ พรมแดนของเขตจะเปิดขึ้นและเข้าสู่การนับถอยหลังสู่อีเวนต์ กิลด์ร้อยอันดับแรกในเขตฮัวเซียจัดตั้งพันธมิตรร้อยอันดับแรก และจะร่วมกันยุติการต่อสู้ทั้งหมดในเขตฮัวเซีย รวมแนวรบ และเตรียมพร้อมสำหรับสนามรบในเซิร์ฟเวอร์รวมที่จะเกิดขึ้น และตอนนี้การเปิดพรมแดนของเขตกำลังใกล้เข้ามาแล้ว ถ้ามีข้อพิพาทระหว่างสองกิลด์ของเราในขณะนี้ มันจะไม่ทำลายสถานการณ์โดยรวมของแนวร่วมชาติหรอกเหรอ?” โกวซานยังคงสงบและโน้มน้าวต่อไป

“เพียงเพราะนายเป็นชมรมดอกไม้แดง กิลด์ชั้นสามน่ะเหรอ? มันมีค่าที่จะส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยรวมของเขตฮัวเซียหรือไง?”

ผู้เล่นจากกิลด์ปีศาจนรกเยาะเย้ยราวกับกำลังขบขัน และกลุ่มผู้เล่นกิลด์ปีศาจนรกที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาก็หัวเราะออกมา

“ถ้างั้น คงไม่มีทางไกล่เกลี่ยแล้วสินะ?” โกวซานเหลือบไปข้างหลังเขา ดวงตาของเขาหยุดอยู่ที่ติงติงแล้วถามหนุ่มปีศาจนรก

“ไม่มีทางไกล่เกลี่ย? ทำไมจะไม่มีล่ะ” หนุ่มปีศาจนรกทำให้โกวซานโล่งใจกับประโยคแรก แต่ประโยคถัดมาทำให้โกวซานใจสลายอีกครั้ง “ทันทีที่เราฆ่านายกลับเมือง เรื่องของวันนี้จะจบลง จะไม่มีผลตามมาอีก จะไม่มีความขัดแย้งระหว่างสองกิลด์”

หนุ่มปีศาจนรกมีสีหน้าหยอกล้อและดูเหมือนจะสนุกกับความรู้สึกที่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้

“อา…เราจะโดนฆ่างั้นเหรอ?” ติงติงที่ด้านหลังอุทานด้วยเสียงต่ำพร้อมกับความกลัวในน้ำเสียงของเธอ

เฉียนซีก็ตื่นตระหนก มีเพียงชายอ้วนเท่านั้นที่ยังคงมึนงง และเมื่อเขาได้ยินเสียงพวกพ้องที่อยู่เบื้องหลัง โกวซานก็ต้องกัดฟันและพูดอีกครั้ง

“เพื่อน เพื่อนของฉันเหล่านี้เป็นผู้เล่นมือใหม่ที่เพิ่งเข้าเกม การลงมือกับผู้เล่นมือใหม่จะส่งผลต่อชื่อเสียงของกิลด์ปีศาจนรกอย่างแน่นอน ดีกว่าที่จะให้พวกเขากลับไปที่เมือง ฉันจะอยู่ที่นี่และปล่อยให้นายฆ่าหนึ่งครั้ง”

“ให้พวกเราฆ่าหนึ่งครั้ง? หมายความว่าเราจะฆ่านายถ้านายไม่อนุญาตเหรอ? ปล่อยให้พวกเขากลับไป? นายเป็นใคร? คิดว่ามีสมบัติที่จะต่อรองเงื่อนไขหรือไง?” หนุ่มปีศาจนรกเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยอดทนนัก “เอาล่ะ หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว วันนี้พวกนายทุกคนต้องตาย”

“สหาย นายจะเอาจริง ๆ เหรอ?!” เสียงของโกวซานก็จมลงเช่นกัน

“เอาจริงสิ ฆ่าเขาก่อนเลย” เห็นได้ชัดว่าหนุ่มปีศาจนรกไม่ต้องการเสียคำพูดอีกต่อไปและโบกมือของเขาโดยตรง

นอกจากเขาแล้ว ยังมีผู้เล่นอีกเจ็ดคนของกิลด์ปีศาจนรก และพวกเขาก็ไม่อดทนอยู่ข้าง ๆ เขา ดังนั้นพวกเขาจึงรีบวิ่งเข้าไปพร้อมกันหลังจากได้ยินคำพูดนั้น

คาดว่าเป็นเพราะความสะดวกในการทำความสะอาดพื้นที่ทำเหมือง ทีมสมาชิกเจ็ดคนของพวกเขาไม่มีอาชีพที่เข้าคู่กัน พวกเขาทั้งหมดเป็นอาชีพนักรบ และพวกเขาก็วิ่งใส่โกวซานโดยไม่เรียงลำดับเฉพาะเจาะจง

“พวกนายถอยไป”

โกวซานไม่มีเวลามาฟุ้งซ่านเพื่อดูแลพวกพ้องสามคนที่อยู่ด้านหลัง หลังจากเตือนพวกเขาโดยไม่หันหลังกลับ เขาก็พุ่งออกไปโดยถือดาบยาวและแคบเพื่อปะทะกับทีมปีศาจนรก

สกัดกั้น!

โจมตีสวนกลับ!

-137!

-336! คริติคอล!

พลาด!

…

การต่อสู้ระยะประชิดเกิดขึ้นทันที และตัวเลขความเสียหายยังคงลอยอยู่ อย่างไรก็ตาม พลังการต่อสู้ของโกวซานนั้นทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง ติงติงและเฉียนซีดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ ทีมเจ็ดคนของปีศาจนรกถูกโกวซานจัดการหมดในสามวินาที

การมอบหมายงานทำความสะอาดพื้นที่เมืองได้ ทีมปีศาจนรกนี้ไม่ใช่ผู้เล่นหลักแน่นอน มากสุดก็คือชั้นสอง สาม หรือแม้แต่สี่ และโกวซานก็ได้แสดงประสิทธิภาพการต่อสู้ของผู้เล่นชั้นหนึ่งออกมา ไม่เพียงแต่พลังของของสวมใส่เท่านั้น ความแข็งแกร่งก็อยู่กันคนละระดับ

อาชีพของโกวซานก็เป็นนักรบเช่นกัน แต่ทิศทางการเปลี่ยนอาชีพน่าจะเป็นสายนักรบว่องไว ไม่ต้องพูดถึงความเร็วที่สูงมากเลย อัตราการโจมตีคริติคอลนั้นน่ากลัวยิ่งกว่า สกิลหลายอย่างที่เผยออกมาหลังจากพุ่งออกไป จากนั้น ดาบเขาก็เร็วราวกับสายฟ้า พายุหมุนฟันและแทงสองครั้ง ความเสียหายร้ายแรงเล็กน้อยลอยขึ้น และผู้เล่นปีศาจนรกสองคนที่อยู่ข้างหน้าก็ตายในทันที

“เขาเป็นยอดฝีมือ! ซื้อเวลาให้เราที!”

อีกห้าคนที่เหลือเห็นในทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทันใดนั้น พวกเขาสามคนก็ขวางกั้นโกวซาน อีกสองคนถอยกลับไปเพื่อหยิบโพชั่นบัฟออกมาดื่มเพิ่มพลัง

สีหน้าของหนุ่มปีศาจนรกก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าโกวซานจะจัดการยาก และเขาก็เฝ้าดู เขาหยิบธนูยาวสีทองออกจากช่องเก็บของเขา และเล็งที่โกซานขณะที่เขาก้าวถอยแล้วยิงสามดอกติดต่อกัน ลูกศรคมสามลูกพุ่งเข้าหาโกวซาน ในหมู่คนเหล่านี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่เป็นอาชีพนักธนู

แต่เขาก็ยังสายเกินไป เป้าหมายของโกวซานตั้งแต่ต้นคือเขา หลังจากเสี้ยววินาที ทั้งสองคนไม่ได้หยุดเขาเลย เขาไม่สนใจผู้เล่นสามคนที่ต้องการผนึกการเคลื่อนไหวของเขา หลังจากที่หนุ่มปีศาจนรกออกวิ่ง เขาก็กลายเป็นภาพติดตาในทันที และพุ่งเกือบจะถึงตัวหนุ่มปีศาจนรกในพริบตา เขาปัดลูกศรสามลูกด้วยการฟันแบบสุ่ม จากนั้นเลือดบนดาบก็ปะทุ หันหน้าไปทางหนุ่มปีศาจนรก แล้วแทงออกไป

-1,886! คริติคอล!

ความเสียหายคริติคอลสีแดงลอยอยู่บนหัวของหนุ่มปีศาจนรก ปริมาณพลังชีวิตของนักธนูไม่หนานัก และหนุ่มปีศาจนรกก็แทบตายในทันที

หนุ่มปีศาจนรกตกใจ เขาดีดตัวเพื่อทิ้งระยะห่าง ในขณะเดียวกัน ผู้เล่นปีศาจนรกที่อยู่ด้านหลังก็สกัดกั้นเขา ดาบของนักรบคลั่งเปล่งแสง และเปลี่ยนเป็นดาบเรืองแสงที่ยาวกว่าห้าเมตร ฟันสับภูเขาใส่โกวซาน พยายามโจมตีโกวซาน

อย่างไรก็ตาม จิตสังหารของโกวซานได้ตัดสินแล้ว และไม่มีการหลบเลย เพื่อต่อต้านการฟันเปิดฉากนี้ เขาฟันดาบจากล่างขึ้นบน และใบมีดลมสีเลือดไล่หนุ่มปีศาจนรกและฟัน

-1,108! คริติคอล!

ทางเดินในพื้นที่เหมืองแร่นั้นแคบ และใบมีดลมก็เร็วเท่าที่จะทำได้ มันตามทันหนุ่มปีศาจนรกอย่างรวดเร็ว และพลังชีวิตที่เหลือน้อยก็โดนความเสียหายคริติคอลนับพัน เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะดื่มยา และล้มลงด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อ

พายุโลหิต!

-870 ! คริติคอล!

-902! คริติคอล!

-495!

พายุสีเลือดของใบมีดลม มีแรงดึงมหาศาล และดึงสมาชิกที่เหลือทั้งหมดห้าคนของทีมปีศาจนรกเข้าไป ทั้งหมดถูกล้างหลอดเลือดในเวลาไม่ถึง 3 วินาที และร่างห้าร่างถูกโยนออกจากพายุ

“แก!”

การต่อสู้จบลงเร็วเกินไป ในเวลาไม่ถึงสองนาที เกือบทุกคนไม่ตอบสนอง ผู้เล่นของปีศาจนรกถูกกำจัดออกไป ศพของหนุ่มปีศาจนรกนอนอยู่ข้าง ๆ โกวซานดูน่าเกรงขาม ราวกับเทพสงคราม