ดังนั้นคนธรรมดาทั่วไปจึงไม่ค่อยรู้ว่า ในฐานะมนุษย์เช่นเดียวกัน นักรบผู้แข็งแกร่งนั้นที่แท้แล้วมีพลังที่น่าหวาดกลัวมากขนาดนี้

มาวันนี้ ในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นแล้ว

ตูม!

ร่างสองร่างลุกขึ้นจากซากปรักหักพัง

ส่วนอีกสิบคน ตอนนี้ล้มลงอยู่กับพื้น และมีหลายคนที่การจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งคงต้องพึ่งโชคชะตาของใครคนนั้นเองแล้ว

ในเวลานี้ ร่างทั้งสองถูกแสงที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของพวกเขาห่อหุ้มไว้อย่างสมบูรณ์ จนกระทั่งผู้คนก็ไม่สามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร

หนึ่งแสงสีแดงและหนึ่งแสงสีขาวทั้งสอง กลับทำให้ผู้คนรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ดวงหนึ่งเป็นแสงสีขาวพร่างพรายสุดขีด และอีกดวงหนึ่งเป็นแสงสีแดงเข้มราวกับเลือดที่ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวเหน็บจนตัวสั่น

มีเพียงไม่กี่คน ที่สามารถอาศัยพลังของตัวเอง เพื่อบ่งบอกได้ว่าสองคนนี้เป็นใคร

ผู้เปล่งแสงสีขาวก็คือโทชิโอะ คามิยะ และผู้ที่เปล่งแสงสีแดงก็คือหลี่ฝาง

ส่วนตงหมิงที่ค่อนข้างมีพลังแข็งแกร่งก็มองเห็นได้ชัดเจนกว่าบ้าง เขามองเห็นถึงบาดแผลรุนแรงบนตัวของหลี่ฝางได้ทันที รวมถึงเลือดสีแดงสดเป็นหย่อมๆ

นี่คือราคาที่เขาต้องจ่ายเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกโทชิโอะ คามิยะสบโอกาสเข้ามาฆ่า ขณะต่อสู้กับปรมาจารย์ทั้งสิบ

แม้ว่าเขาจะถูกโจมตีโดยปรมาจารย์หลายคนและได้รับบาดเจ็บ แต่หลี่ฝางกลับคิดว่ามันคุ้มค่า เพราะหากเขาถูกโจมตีโดยโทชิโอะ คามิยะได้สำเร็จ ตอนนี้เกรงว่าเขาอาจจะตายไปแล้ว

“คุณหลี่ คุณเก่งกว่าผม!” โทชิโอะ คามิยะจู่ๆก็พูดขึ้น

การต่อสู้ในวันนี้ หากเปลี่ยนเป็นเขา คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำได้ถึงระดับของหลี่ฝาง

ภายใต้แรงกดดันอย่างมาก เขาได้เอาชนะปรมาจารย์การต่อสู้ทั้งสิบคน ภายใต้การจับจ้องของยอดฝีมือระดับเดียวกันอีกคน

ถึงขั้นที่เขายอมที่จะได้รับบาดเจ็บหลายครั้ง แต่ไม่เผยช่องว่างใดๆ และไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ลงมือเลยแม้แต่น้อย

คำพูดของโทชิโอะ คามิยะ แน่นอนว่าย่อมถูกคนข้างนอกได้ยินอย่างชัดเจน

ทันใดนั้น ดวงตาที่ประหลาดใจแต่ละคู่ๆ ก็มองเข้าไปในสถานที่ซึ่งเกือบจะกลายเป็นซากปรักหักพัง

โทชิโอะ คามิยะผู้แข็งแกร่งที่สุดในญี่ปุ่น ถึงกับยอมรับกับปากว่าตนด้อยกว่าคนอื่น?

ชายผู้นี้ มองดูแล้วอายุก็แค่ยี่สิบปี หลี่ฝางที่ยังเยาว์วัยอย่างยิ่งผู้นี้?

บนร่างของหลี่ฝาง มีเลือดไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง จนย้อมอาบร่างกายของเขาครึ่งหนึ่งให้เป็นสีแดง

เขาได้รับบาดเจ็บ และค่อนข้างรุนแรงแล้ว

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ นายก็ไปจากที่นี่ในตอนนี้ซะ ฉันจะไม่เอาเรื่องนายอีก” หลี่ฝางกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

เมื่อได้ยินดังนั้น โทชิโอะ คามิยะกลับหัวเราะขึ้นมา “วันนี้เป็นโอกาสที่หายาก ฉันมั่นใจอยู่หกส่วน ว่าสามารถฆ่าคุณลงที่นี่ได้ ถ้าฉันพลาดโอกาสนี้ไป ก็คงต้องเสียใจไปตลอดชีวิต"

“อยากฆ่าฉันงั้นหรือ?” หลี่ฝางยิ้มเย้ยหยัน

สถานะปัจจุบันของเขา ถือว่าแย่มากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นกำลังภายในที่ถูกใช้ไปหรือว่าการสูญเสียเลือดมากเกินไป ทั้งหมดนี้ทำให้ความแข็งแกร่งของเขาลดลงไปไม่น้อย

ที่โทชิโอะ คามิยะเอ่ยว่าเขามั่นใจหกส่วนว่าจะฆ่าได้ ถือเป็นการเจียมเนื้อเจียมตัวแล้ว

ส่วนคนรอบข้างที่ได้ยินเรื่องนี้ ในใจก็สะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

หลี่ฝางได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้แล้ว แต่โทชิโอะ คามิยะกลับยังไม่กล้าพูดว่าเขาจะสามารถฆ่าหลี่ฝางได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

ถ้าวันนี้เขาไม่ตาย วันหน้าจะต้องเผชิญการแก้แค้นแบบไหนกัน?

ในเวลานี้เอง จู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นว่า “ท่านโทชิโอะ ได้โปรดคุณช่วยล้างแค้นให้พ่อของผมด้วย!”

ชายคนนี้เป็นบุตรของนางาโตะ ตอนนี้เข้าเองก็ไม่รู้ว่านางาโตะเป็นหรือตาย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่านางาโตะถูกฝังอยู่ใต้ซากปรักหักพังแถวไหน ในใจของเขาคิดอยากจะฆ่าหลี่ฝาง นี่คือสิ่งที่เขารู้แน่ชัด

หลังจากที่ชายคนนั้นตะโกนขึ้น คนอื่นๆ ก็ตะโกนขึ้นมาตามๆกัน ราวกับว่าหลี่ฝางเป็นคนบาปขั้นสุดคนหนึ่งและจะต้องตายที่นี่

สายตาที่เย็นเยียบของหลี่ฝางกวาดตามองฝูงชนเบาๆ ทันใดนั้น จิตสังหารเพียงเบาบางก็ทำให้ทุกคนไร้สุ้มเสียงไป

ในขณะนี้เอง โทชิโอะ คามิยะก็ลงมือแล้ว!

เพราะในที่สุดเขาก็พบช่องว่างของหลี่ฝางเข้าในขณะนี้!

เขารอช่องว่างนี้มานานเกินไปแล้ว และไม่ต้องการรออีกต่อไป

ทันใดนั้น ดาบของโทชิโอะ คามิยะก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหลี่ฝาง

ความเร็วนั้น แทบจะเป็นราวกับว่าได้ข้ามผ่านช่องว่างระหว่างพวกเขาเข้ามาได้โดยตรง

“ตูม!”

แสงสีแดงหนึ่งดวงและแสงสีขาวหนึ่งดวงปะทะกันอย่างรุนแรง เกิดเป็นเสียงกึกก้องขนาดใหญ่ จนกระทั่งทำให้บางคนเกิดความรู้สึกหูหนวกขึ้นชั่วคราว

ในขณะนี้ สถานที่อันสั่นคลอนพังทลายลงอีกครั้ง หลังคาของสถานที่จัดงานทั้งหมดแตกเป็นรูขนาดใหญ่ ฝุ่นจำนวนมากลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า อิฐและกระเบื้องที่แตกหักนับไม่ถ้วนก็ลอยไปมา

ผู้คนรอบๆ ค่อยๆลี้ภัยกันไปทีละคนเพราะกลัวว่าจะถูกกระทบเข้าจนเลือดออกหัวแตก

ในสถานที่ตอนนี้ การต่อสู้ระหว่างโทชิโอะ คามิยะและหลี่ฝางนั้นกำลังเป็นไปอย่างร้อนแรงเต็มที่

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ท่าทางการต่อสู้และตั้งรับของทั้งสองได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง โทชิโอะ คามิยะเอนไปทางด้านหลัง และเป็นหลี่ฝางที่แทงโทชิโอะ คามิยะด้วยดาบหักครึ่งหนึ่ง

โทชิโอะ คามิยะไม่เคยคาดคิดเลยว่า ที่หลี่ฝางเปิดช่องว่างนี้ก็เพราะเขาตั้งใจ

นั่นเพราะหลี่ฝางรู้ดีว่า ในเวลานี้หากเขายังไม่เข้าต่อสู้ ยิ่งกินเวลาขึ้นไปมากเท่าไหร่ โอกาสของเขาก็ยิ่งน้อยลงเท่านั้น

ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีการเอาชีวิตเข้าแลก ตั้งใจเปิดช่องว่างให้โทชิโอะ คามิยะ ดึงดูดให้เขาโจมตีเข้ามาอย่างเต็มแรง เลิกตั้งท่าป้องกันและเปลี่ยนมาเป็นประมือกับเขาแทน

ด้วยวิธีนี้ โทชิโอะ คามิยะก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน

ส่วนตัวเขานั้นแต่เดิมก็ได้รับบาดเจ็บแล้ว อย่างมากก็แค่บาดเจ็บเพิ่มขึ้นไปหน่อยก็เท่านั้น

แต่หลี่ฝางไม่คาดคิดว่าโทชิโอะ คามิยะจะระมัดระวังเกินไป ในเวลานี้ก็ยังสามารถเตรียมตัวป้องกันเอาไว้ ทำให้หลี่ฝางไม่สามารถโจมตีได้อย่างเต็มที่และส่งผลให้โทชิโอะ คามิยะหลีกเลี่ยงการโจมตีถึงชีวิตนี้ไปได้