บทที่528 ทำไมหลินชิงชิงต้องแต่งงานกับมู่เสี่ยวไป๋？

หลี่ฝางเปิดบันทึกสนทนาในวีแชท ให้ชายผมยาวดู ชายผมยาวดูไปแวบหนึ่ง ก็ยังไม่เชื่อ：“ใครจะไปรู้ว่านี่ใช่หรือไม่ใช่วีแชทของคุณหนู”

“ผมไม่มีวีแชทของคุณหนู ถ้าคุณหลอกล่ะ”ชายผมยาวพูดอย่างสงสัย

พูดตรงๆนะ อย่าว่าแต่ชายผมยาวไม่เชื่อเลย เรื่องนี้ไปตกอยู่ที่ใคร คนนั้นก็ไม่เชื่อ

ที่สำคัญคือเรื่องนี้ บังเอิญมากไปแล้วห่าเอ๊ย

ตีสี่ หลินชิงชิงให้หลี่ฝางไปซื้อเนื้อลาย่างที่ตงไห่จากเมืองเอก แค่ฟังก็ดูไร้สาระแล้ว มีไม่กี่คนหรอกที่จะเชื่อ

แต่ที่สำคัญนั้นระหว่างทางก็ยังเจอลูกพี่หลิน และยังช่วยเขาไว้

ความน่าจะเป็นนี้ น่าจะเท่ากับซื้อลอตเตอรี่แล้วได้รางวัลที่หนึ่งห้าล้านหยวน

หลี่ฝางก็ไม่ได้พูดอะไรมากนักกับชายผมยาว หันไปมองลูกพี่หลิน พูดว่า：“ลูกพี่หลิน คุณน่าจะรู้จักวีแชทของพี่ชิงชิงใช่ไหม？”

“ไม่งั้นคุณดูไหม？”หลี่ฝางถาม

ลูกพี่หลินตอบอืม แล้วพยักหน้า ยื่นมือไปรับโทรศัพท์ของหลี่ฝาง จากมือของชายผมยาว ไม่กี่วินาทีถัดมา ลูกพี่หลินก็พูด：“นี่คือวีแชทของลูกสาวสุดที่รักของผมจริงๆ ไม่ใช่ของปลอมแน่ และเธอยังชอบกิน เนื้อลาย่างร้านที่ถนนหยิงเหอเป็นพิเศษด้วย เมื่อก่อนตอนอยู่ที่ตงไห่ แทบจะต้องไปกินทุกวัน”

“แต่ลูกพี่……”

ตอนที่ชายผมยาวยังอยากจะพูดอะไรอีก ลูกพี่หลินก็ตัดบท：“ผมเชื่อเด็กคนนี้”

“ทำไมล่ะ ลูกพี่”ชายผมยาวมองลูกพี่หลินอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ชายผมยาวติดตามลูกพี่หลินมาหลายปี สนิทกับลูกพี่หลินมาก

ลูกพี่หลินเป็นคนที่ขี้สงสัยมาก เหมือนกับเฉาชาว ที่ยอมฆ่าคนเป็นพันคนได้ โดยไม่ปล่อยให้รอดไปสักคน

แต่วันนี้เป็นอะไรไป

ลูกพี่หลินหัวเราะเหอะเหอะ มองหลี่ฝาง：“ผมเคยได้ยินถึงคุณ จางกงหมิงกับชิงชิง ต่างพูดถึงคุณที่ข้างหูผมตั้งหลายครั้ง คนที่เขาสองคนเชื่อใจได้ ต้องไม่ใช่คนเลวแน่”

“อีกอย่าง ผมก็รู้ตัวตนของคุณ จากตัวตนของคุณนั้น อยากจะจัดการผม ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม”

“ตัวตนของเขา？ลูกพี่ คุณหมายถึงว่าตัวตนเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาเหรอ？”ชายผมยาวฟังเงื่อนงำออก จึงถาม

ลูกพี่หลินพยักหน้า พูดนิ่งๆ：“เขาคือลูกชายหลอซ่าแห่งเมืองเอก”

“Recalling the pastที่เพิ่งเปิดในตงไห่ ก็เป็นชื่อเขา”

มีเสียงเป่าลมออกมา ชายผมยาวสูดลมหายใจเข้า

ทันใดนั้น สายตาที่ชายผมยาวมองหลี่ฝาง ก็ต่างไปจากเดิม

จากนั้น ชายผมยาวก็หันหน้าไปด้านหน้าลูกพี่หลิน พูดว่า：“ลูกพี่ หมาจื่อทรยศจริงๆเหรอ？”

“อือ”สีหน้าของลูกพี่หลิน หม่นลงอย่างชัดเจน

จากนั้น ใบหน้าของลูกพี่หลิน ก็ปรากฏความอ้างว้างและเศร้า

“เห้อ ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ หมาจื่อดันมาทรยศคุณ ยังไงเขาก็คือคนที่คุณประคับประคองขึ้นมา คุณปฏิบัติกับเขาเหมือนลูกชายคนหนึ่ง เขา……ไอ้หมาเนรคุณตัวนี้นี่ สักวันหนึ่ง ผมจะฆ่าเขา”

ชายผมยาวพูดทวงความยุติธรรมให้ลูกพี่หลิน

“คนเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาแหละ”

ลูกพี่หลินพูดอย่างเย็นชา：“ผมเข้าใจเขาได้ แต่ไม่ยกโทษให้เขา”

“ที่จริงถ้าเกิดเป็นคุณ คุณก็คงทรยศเหมือนกัน……จุดบุหรี่ให้สูบหน่อย”ลูกพี่หลินสูบบุหรี่หน่อยๆ ก็ติดบุหรี่ทันที

ชายผมยาวลังเลหน่อยๆ จึงพูด：“ลูกพี่ ให้เลือดอยู่นะ”

“ทำไม ที่นี่คือโรงพยาบาลตามกฎระเบียบหรือไง สูบบุหรี่ไม่ได้เหรอ？”ลูกพี่หลินจ้องเขา

“ได้ได้ได้ ยังไงซะก็ชีวิตคุณ คุณว่าไงก็ตามนั้น ……”ชายผมยาวรีบยื่นบุหรี่ แล้วที่ปากก็พึมพำว่า：“ลูกพี่ ชาตินี้ผมจะไม่ทรยศคุณแน่ คุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม”

กล้ามเนื้อที่หน้าลูกพี่หลินกระตุก หลังจากชายผมยาวจุดบุหรี่ให้ ลูกพี่หลินจึงค่อยๆพูด：“ผมเดาไว้นานแล้วว่าจะต้องมีวันนี้ ไม่อย่างนั้นผมก็คงไม่เรียกคุณออกมาล่วงหน้า ให้คุณเตรียมถุงเลือดไว้ให้ผมตลอดเวลา”

“ผมแก่แล้ว คนพวกนั้นดูถูกผม พวกเขาหาคนมาแทนผมตลอด ……หมาจื่อเกินความคาดหมายผมหน่อย ผมยังคิดว่า คนที่จะถูกคนพวกนั้นล่อลวงได้ก่อนที่สุด จะเป็นฉางชิง หรือว่าเป็นหม่าเชา”

“เหอะ！”

ลูกพี่หลินพูด แล้วจู่ๆก็หัวเราะเหอะเหอะ：“ถ้าเป็นฉางชิงหรือว่าหม่าเชา ก็น่าจะไม่ปล่อยให้ผมรอดแน่”

“หมาจื่อยังถือว่ารู้จักผิดชอบชั่วดี ยังไว้ชีวิตผมหน่อย”

“เขาบอกว่า ชีวิตของผมนี้อยู่ที่พระเจ้าแล้ว นั่นเป็นถนนสายเล็ก ตีสามตีสี่ แน่นอนว่าไม่มีรถขับผ่านมา ถึงมี แล้วดึกอย่างนี้ ใครจะมาช่วยผม？ตอนนี้สังคมนี้ ผู้คนต่างเย็นชา ทุกคนต่างกลัวเกิดเรื่อง หมาจื่อคงคิดไม่ถึงว่าผมจะมีชีวิตอยู่ หรืออย่างที่เขาบอก พระเจ้าจะให้เขาตายก็ทำอะไรไม่ได้”

ลูกพี่หลินสูบบุหรี่ไปพูดไป สภาพนั้น เหมือนจะมีความสุขอย่างมาก

มองดูแล้ว ลูกพี่หลินเตรียมจะตายแล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่า สุดท้ายก็ได้ชีวิตกลับคืนมา

ถึงแม้ขาทั้งคู่จะพิการก็แข็งแกร่งกว่าตาย

มองเห็นรอยยิ้มที่ใบหน้าของลูกพี่หลิน เวลานี้หลี่ฝางก็ชื่นชมสุดๆ หลี่ฝางยกนิ้วให้：“ลูกพี่หลินนี่ช่างเด็ดเดี่ยวจริงๆ เวลานี้แล้ว ยังจะหัวเราะได้อีก”

“น้องชาย ไม่ให้ผมหัวเราะในตอนนี้ แล้วจะให้ร้องไห้เหรอ？”

“ชีวิตนี้ของผมคุ้มค่าแล้ว สนุกกับผู้หญิงมาไม่น้อย เงินก็หาได้เยอะ นอกจากลูกสาวไม่ได้แต่งงานกับคนดี ผมก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ คุณกับลูกสาวสุดที่รักผมล่ะ คบกัน？”ลูกพี่หลินเบะปากมองหลี่ฝาง มองสำรวจหลี่ฝางไปมา เหมือนว่ากำลังดูลูกเขยคนนี้อยู่

“ไม่”หลี่ฝางส่ายหน้า ลูบหลังหัว

“อย่าไม่ยอมรับกับผมล่ะ ว่าไม่ได้คบกับลูกสาวสุดที่รักของผม ขับรถไปสี่ชั่วโมง เพื่อซื้อเนื้อลาย่างให้ลูกสาวสุดที่รักของผม จากจุดนี้ ผมก็รู้สึกได้ว่าเจ้าเด็กอย่างคุณช่ำชองเรื่องความรักจริงๆ แล้วก็มองออกว่า คุณจริงใจต่อลูกสาวสุดที่รักของผม ไม่น่าล่ะลูกสาวผมไม่ยอมแต่งงานกับมู่เสี่ยวไป๋มาตลอด ที่แท้ก็มีคนอยู่ในใจแล้ว ฮ่าฮ่า”ลูกพี่หลินหัวเราะฮ่าฮ่าออกมา

“ลูกพี่หลิน คุณเข้าใจผิดแล้ว”หลี่ฝางรีบพูด

หลี่ฝางอยากจะอธิบาย แต่ใครจะไปรู้ว่าลูกพี่หลินมีสีหน้าหม่นลงทันที พูดว่า：“ทำไม ไม่ชอบลูกสาวผมเหรอ？รู้สึกว่าลูกสาวผมไม่คู่ควรกับคุณใช่ไหม？”

“ไม่ใช่เลยครับ”หลี่ฝางรีบส่ายหน้า

“พูดกับคุณตรงๆนะ ที่ผมผลักดันให้หลินชิงชิงไปอยู่ข้างกายของมู่เสี่ยวไป๋ ไม่มีอะไรมากไปกว่าหายันต์ช่วยชีวิตให้เธอ ผมรู้ว่าวันหนึ่ง ตัวเองจะต้องมีวันที่ถูกคนพวกนั้นฆ่าตาย หัวใจของคนพวกนั้นสกปรกมาก จะต้องฆ่าล้างผมให้หมดแน่ ถ้าผมเดาไม่ผิด ตอนนี้ตระกูลผมน่าจะมีชีวิตอยู่ไม่มากแล้ว ดังนั้นผมให้ชิงชิงแต่งกับมู่เสี่ยวไป๋ ที่จริงแล้วอยากช่วยตระกูลมู่ มาดูแลชิงชิง”

“ถ้าชิงชิงแต่งไปจริงๆ คนพวกนั้นก็จะเห็นแก่หน้าของตระกูลมู่ แล้วปล่อยชิงชิงไป”

“คุณก็ไม่เลว พ่อคุณคือหลอซ่า ถึงแม้ครั้งที่แล้วจะถูกคนโจมตีจนต้องหนีไป แต่กลับมาครั้งนี้ จะต้องเตรียมตัวมาแล้วแน่ แค่ดูการลงทุนแต่ละครั้ง เงินที่ใช้จ่ายไป ก็เหมือนกับลงทุนไปเสียเปล่า แค่สถานที่อย่างตงไห่ ก็ลงทุนไปสองหมื่นกว่าล้านแล้ว ทำไม พ่อคุณทำอะไรกันแน่？คงไม่ได้ขุดเหมืองทองที่ต่างประเทศใช่ไหม？เป็นคนรวยใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายจริงๆ”

เผชิญหน้ากับคำถามของลูกพี่หลิน หลี่ฝางก็หัวเราะเหอะเหอะ：“เหมืองทองไม่มี แต่บ่อน้ำมันมีอยู่สองสามที่”

“บ่อน้ำมัน？ช่างเถอะ ยังไงซะไม่ว่าจะเหมืองหรือบ่ออะไร สรุปคือ บ้านคุณคือคนที่มีเหมือง อยู่กับคุณ ชีวิตครึ่งหลังของชิงชิงของเราก็ถือว่าอยู่ได้อย่างสุขสบายไม่ต้องกังวลใดๆ อีกอย่าง มีตระกูลคุณคุ้มกัน ผู้ชายคนนั้นจะต้องไม่สร้างปัญหาให้ชิงชิงแน่”

“ฉางเหมา จัดการให้ผมหน่อย ช่วงนี้ผมต้องไปจากนี่”ลูกพี่หลินพูดกับหลี่ฝางจบ ก็เงยหน้าขึ้นเหลือบมองชายผมยาว

ชายผมยาวตะลึงไป：“ลูกพี่ ร่างกายคุณอ่อนแอขนาดนี้ ต้องรักษาตัวสองวัน รีบเคลื่อนไหวแบบนี้ จะต้องทิ้งผลสืบเนื่องต่อไปแน่”

“มีผลสืบเนื่องไม่มีผลสืบเนื่องอะไร ทิ้งผลสืบเนื่องแล้วจะยังไง พรุ่งนี้เช้า หมาจื่อหาศพผมไม่เจอ จะต้องตามหาร่องรอยผมแน่ ทิ้งผลสืบเนื่องไว้ ก็แข็งแกร่งกว่าถูกหมาจื่อฆ่าตายไม่ใช่เหรอ？”ลูกพี่หลินถามย้อน

“ลูกพี่ คุณกลัวอะไรเขา ก็แค่หมาจื่อตัวเล็กๆคนหนึ่ง ถ้าเขากล้ามาหาถึงที่ ผมจะจัดการเขาให้ตายด้วยตัวผมเองคนเดียว”ชายผมยาวพูดอย่างเหยียดหยาม

“อือ คุณเจ๋ง สุดยอด หมาจื่อคุณก็ฆ่าให้ตายได้ งั้นคนที่อยู่เบื้องหลังเขาล่ะ？”ลูกพี่หลินจ้องชายผมยาวเขม็ง

เงียบไปสักพักจึงพูด：“หมาจื่อไม่ได้อยากให้ผมตาย ไม่อย่างนั้น เวลานี้ผมคงไม่ได้นอนสูบบุหรี่อยู่นี่หรอก ที่อยากให้ผมตายจริงๆ คือเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังเขา”