บทที่258 คุณชายส้งสวมชุดผู้หญิง

“คุณชายหลี่？”

จางเชี่ยนได้ยินสามคำนี้ ก็ตะลึงทันที

จากนั้น จางเชี่ยนก็หันหน้าไป มองหลี่ฝาง：“หลี่ฝาง เขาเรียกคุณเหรอ？”

“อือ”หลี่ฝางพยักหน้านิ่งๆ แต่ไม่ได้อธิบายอะไรมาก

“คุณคือคุณชายหลี่？”

จางเชี่ยนยิ้ม ยิ้มแบบโง่ๆอย่างนั้น：“คุณเป็นคุณชายหลี่ตั้งแต่เมื่อไหร่？”

“ผมเป็นคุณชายหลี่อยู่แล้ว”หลี่ฝางเลิกคิ้ว พูด

จางเชี่ยนถามยิ้มๆ：“งั้นคุณเป็นคุณชายหลี่ตระกูลไหนเหรอ”

จางเชี่ยนไม่ถือว่าอยู่ในแวดวงลูกเศรษฐี ดังนั้นหลี่เจียเฉินชื่อนี้ ไม่คุ้นเท่าไหร่นัก

แต่พูดถึงเศรษฐีลึกลับขึ้นมา จางเชี่ยนรู้แน่นอน

“รู้ไหมผับนี้ใครเปิด？”หลี่ฝางเอานิ้วชี้ไปที่Recalling the past แล้วถาม

“ฉันรู้สิ ก็ไม่ใช่เศรษฐีลึกลับนั่นเหรอไง？คนทั้งตงไห่ ก็รู้ทั้งนั้น”จางเชี่ยนรีบพูด

“ผับนี้ ไม่ใช่เศรษฐีลึกลับเปิด แต่ผมเปิดเอง”หลี่ฝางพูด

“ของคุณเปิด？”

จางเชี่ยนมองหลี่ฝาง ปรากฏสายตาสงสัย：“คุณคือเศรษฐีลึกลับนั่น หลี่ฝาง คุณล้อเล่นเปล่าเนี่ย？”

หลี่ฝางพูดเรียบๆ：“ผมไม่ได้ล้อเล่น เศรษฐีลึกลับคือพ่อผม ผมคือลูกชายเขา ส่วนผับนี้ ก็เป็นชื่อของผมจริงๆ”

“ที่จริง ผมไม่เคยถูกลอตเตอรี่ และก็ไม่เคยขายที่ได้ เงินทุกอย่าง พ่อผมให้ผมมาหมด ที่บ้านผมมีเงิน”

หลี่ฝางคิดในใจ ยังไงซะตัวตนก็เปิดเผยแล้ว จึงพูดออกไปหมด

ได้ยินดังนั้น จางเชี่ยนก็ตะลึง

“นี่จริงเหรอ？”จางเชี่ยนเริ่มเชื่อ ถ้าไม่จริง ทำไมส้งเสียงเรียกหลี่ฝางว่าคุณชายหลี่ล่ะ

ส่วนหลิวเฉียวเฉียว ก็ตะลึงจนต้องอ้าปากค้าง

หน้าของเธอ เต็มไปด้วยความละอายและเสียใจ

เมื่อกี๊เธอยังเยาะเย้ยว่าหลี่ฝางเป็นแค่พิธีกรตัวเล็กๆในเน็ต บอกว่าเขาคือขอทานในเน็ต แค่ให้เงิน ก็ทำหมด

สุดท้ายก็รู้ว่า หลี่ฝางเป็นลูกชายของเศรษฐีลึกลับ

ผับนี้เป็นของเขาเปิด

หลิวเฉียวเฉียวก็รู้สึกว่าหน้าตัวเอง ร้อนแผ่วๆทันที

นี่มันขายขี้หน้ามาก？

“คิดไม่ถึงเลย คุณจะเป็นคนรวยใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย”จางเชี่ยนมองหลี่ฝางอย่างดีใจ กระโดดขึ้นมา

หลี่ฝางหมดคำพูด ตัวเองเป็นคนรวยใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย แล้วเกี่ยวอะไรกับจางเชี่ยน ตื่นเต้นทำห่าไร

“ใช่ อย่าพูดมั่วๆสิ”

“เก็บความลับให้ผมด้วย”

หลี่ฝางรีบสั่งไป กลัวจางเชี่ยนจะไปป่าวประกาศ ทำให้ทุกคนรู้หมด

“ทำไมล่ะ”จางเชี่ยนมองหลี่ฝางอย่างไม่เข้าใจ：“คุณคือคุณชายของตระกูลคนรวย นี่ไม่ใช่เรื่องดีเหรอ？ทำไมไม่ให้คนอื่นรู้ตัวตนล่ะ”

“เหอะเหอะ มีเงินเรื่องดีอยู่แล้ว แต่มีเงินมากไป ก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร”

“คุณไม่เคยได้ยินแจ็ก หม่าพูดเหรอ？เดือนหนึ่งหาเงินได้สองสามแสน คือเรื่องที่น่าดีใจ แต่เดือนหนึ่งหาเงินได้สองสามพันล้าน ก็ทำให้คนเจ็บปวดได้”

ถึงแม้เดือนหนึ่งหลี่ฝางหาเงินได้ไม่ถึงสองสามพันล้าน สองสามร้อยล้านก็ยังไม่ได้ แต่ก็ยังอ้างถึงประโยคที่เสแสร้งมากๆของคุณแจ็ก หม่า

“เอาน่ะ คุณอย่ากระตุ้นพวกเราเลยน่า ในเมื่อผับเป็นของคุณ งั้นพวกเราไปดื่มกัน คุณต้องให้เราดื่มฟรี”จางเชี่ยนหัวเราะ มองแล้วถามหลี่ฝาง

หลี่ฝางพยักหน้า พูด：“ได้สิ เห็นแก่เมื่อกี๊คุณไว้หน้าผม วันนี้ผมเลี้ยงเหล้าคุณ”

จางเชี่ยนได้ยิน ก็รีบดึงแขนของหลิวเฉียวเฉียว พูดว่า：“ไป เฉียวเฉียว ฉันพาคุณไปล้างที่ห้องน้ำ แล้วพวกเราค่อยไปดื่ม”

“เดี๋ยว”ได้ยินคำนี้ สีหน้าของหลี่ฝาง ก็เย็นลงทันที

“ทำไม？”จางเชี่ยนมองแล้วถามหลี่ฝาง

หลี่ฝางพูดกับจางเชี่ยน：“ผมแค่บอกจะเลี้ยงเหล้าคุณ แต่ไม่ได้เลี้ยงเธอ”

พูดไป หลี่ฝางก็ชี้ไปที่หลิวเฉียวเฉียว เสียงเย็นชาลง：“เมื่อกี๊ เธอยังจะให้ผมหนึ่งร้อย ให้ผมเห่าเหมือนหมาเลย”

“จางเชี่ยน คุณคิดว่าคนแบบนี้ ผมควรจะเลี้ยงเหล้าเธอเหรอ？”

หลี่ฝางขมวดคิ้วพูด：“เธอดูถูกผม แล้วผมยังต้องเลี้ยงเหล้าเธอด้วยเหรอ？นั่นไม่อับอายขายหน้าผมเหรอ？”

สีหน้าของจางเชี่ยนก็ดูแย่ ที่จริงเธอคิดจะว่าหลี่ฝาง ว่าเขาเป็นผู้ชาย อย่าใจแคบขนาดนั้น

แต่ตอนที่จางเชี่ยนได้ยินหลิวเฉียวเฉียวจะให้หลี่ฝางเห่าเหมือนหมา จางเชี่ยนก็คิดว่าหลิวเฉียวเฉียวทำเกินไป

จางเชี่ยนกลอกตาใส่หลิวเฉียวเฉีย ตำหนิไปว่า：“ที่หลี่ฝางพูดจริงไหม？”

หลิวเฉียวเฉียวเงียบไป จากนั้นก็พยักหน้าแรงๆ

“คุณ……”จางเชี่ยนโกรธจนหลอกตาใส่หลิวเฉียวเฉียว ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไร

หลิวเฉียวเฉียวเงยมองหลี่ฝาง อยากขอโทษ แต่ไม่กล้าพูด

หลิวเฉียวเฉียวรู้นิสัยของหลี่ฝาง ถึงขอโทษไป หลี่ฝางก็ไม่อาจอภัยให้เธอ

“งั้นช่างเถอะ หลี่ฝาง วันไหนคุณค่อยเลี้ยงเหล้าฉันละกัน”จางเชี่ยนมองหลี่ฝาง พูด：“แต่คุณต้องจำไว้ว่า ฉันมีโอกาสได้ดื่มฟรีครั้งหนึ่ง”

พูดจบ จางเชี่ยนก็พาหลิวเฉียวเฉียวออกไป

ตอนนี้เอง หลี่ฝางก็คว้าคอเสื้อส้งเสียง พูดว่า：“คุณควรขึ้นไปแสดงบนเวทีได้แล้ว ไป”

พูดจบ หลี่ฝางก็คิดอะไรได้ หันหน้าไปพูดกับหลิวเฉียวเฉียวกับจางเชี่ยนว่า：“พวกคุณอยู่ต่อสิ อีกเดี๋ยว ที่ผับมีการแสดง”

“ช่างเถอะ เฉียวเฉียวถูกไอ้ระยำนี่ทำจนเป็นแบบนี้แล้ว พวกเรายังจะมีอารมณ์ไปดูการแสดงอะไรอีก”จางเชี่ยนส่ายหน้า พูด

“วางใจเถอะ รายการนี้ คุณสองคนต้องชอบแน่”

หลี่ฝางคิดในใจ คนดูตั้งมากมาย ส้งเสียงจะขายขี้หน้ามากแค่ไหน？

ยังไงให้ส้งเสียงสวมชุดผู้หญิงเต้นรูดเสา ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ยากที่จะเห็นได้ในร้อยปี

มากไปกว่านั้น หลี่ฝางก็คิดว่าส้งเสียงทำร้ายหลิวเฉียวเฉียว ก็เกินไปหน่อย

ยังไงหลิวเฉียวเฉียวก็เป็นผู้หญิง……ทำไมลงมือได้โหดขนาดนั้น

ดึงส้งเสียง มาที่หน้าผับ

ระหว่างทาง หลี่ฝางได้ยินเสียงถ่มน้ำลายมากมาย ต่างต่อว่าส้งเสียง

หลี่ฝางมองโหจื่อ ถามว่า：“ชุดผู้หญิงได้ยัง？”

“นี่คือชุดที่DJผู้หญิงเคยสวม เจ้านาย คุณดูว่าได้ไหม？”โหจื่อยื่นชุดผู้หญิงให้หลี่ฝาง แล้วถาม

“นี่โป๊ไหรือเปล่า？”

หลี่ฝางมุ่ยปาก ไม่ค่อยกล้าจินตนาการ ผู้ชายคนหนึ่งสวมบิกินี่ จะเป็นภาพอย่างไร

จะต้องตลกแน่ๆ น่ารังเกียจสินะ？

หลี่ฝางเอาบิกินี่ชุดนี้ยื่นให้ส้งเสียง พูด：“ขึ้นเวทีไป แล้วก็เปลี่ยนชุด”

“คุณชายหลี่ คุณ……คุณจะให้ผมสวมชุดนี้ เต้นรูดเสา？”ส้งเสียงมองหลี่ฝางอย่างลำบากใจ

“เอ่อ……ถ้าผมสวมชุดนี้ กลัวว่าคนจะต้องขำตายแน่ๆ อย่าว่าแต่ต้องสวมมัน เต้นรูดเสาเลย”

ส้งเสียงมองหลี่ฝาง ขอร้อง：“คุณชายหลี่ คนใหญ่คนโตแบบคุณใจกว้างหน่อยได้ไหม ปล่อยผมไปสักครั้งได้ไหม？”

“คุณอยากรู้จุดจบของตู้ต้าไห่ไหม？”หลี่ฝางหัวเราะ

“ตู้ต้าไห่ ตอนนี้เขาเป็นง่อยแล้ว กลายเป็นคนพิการ ถูกผู้หญิงคนหนึ่งเลี้ยงดู”ส้งเสียงพยักหน้า พูด

“คุณอยากให้พ่อคุณ มีจุดจบแบบตู้ต้าไห่ไหม？”

หลี่ฝางพูดอย่างเยือกเย็น：“คุณว่าถ้าคุณไม่มีพ่อแล้ว จะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร？”

“ตู้เฟยยังดีหน่อย ยังไงแม่เขาก็คือคนตระกูลหยู เขาไปอยู่กับแม่เขาได้ พึ่งตระกูลของตาเขา แล้วคุณล่ะ？”หลี่ฝางเลิกคิ้ว มองส้งเสียงอย่างมีเลศนัย

ส้งเสียงได้ยิน สีหน้าก็ซีดขาวขึ้นมา

คำพูดหลี่ฝางนี้ กำลังบอกส้งเสียงว่า ถ้าส้งเสียงไม่เชื่อฟัง งั้นส้งกงหมิง ก็จะมีจุดจบเหมือนตู้ต้าไห่

ถ้าส้งกงหมิงกลายเป็นคนพิการ บริษัทก็ล้มละลาย งั้นส้งเสียง ก็อยู่ต่อไปไม่ได้

ส้งเสียงกลืนน้ำลาย ถือบิกินี่ในมือ เดินไปที่หลังเวที

ตอนที่เปลี่ยนบิกินี่ออกมา ส้งเสียงกลายเป็นจุดสนใจของผับทันที

ทุกคนต่างมองไป ตาจ้องส้งเสียง ไม่ขยับ

“นี่ไม่ใช่คุณชายของตระกูลส้งเหรอ？ทำไมสวมบิกินี่ล่ะ！หรือว่า เขาวิปริต？”

“ภาพนี้มันติดตาผมจริงๆเลย！”

“คุณชายของตระกูลส้งนี้ เสพยามากไปเปล่าเนี่ย？ทำไมสวมบิกินี่ผู้หญิงได้？”

“นี่ถ้าพ่อเขาเห็น พวกคุณว่าส้งกงหมิงพ่อเขาจะเอาเขาตายไหม？”

“ฮ่าฮ่า หน้าของส้งกงหมิงพ่อเขา ถูกเจ้าเด็กนี่ทำขายหน้าหมด”

เวลานี้ ทั้งผับก็ระเบิดหัวเราะเสียงดังขึ้นมา

หลี่ฝางเดินไปตรงหน้าส้งเสียง พูดว่า：“รีบๆเถอะ ทุกคนกำลังรอดู！”