หลี่ฝางไม่เอ่ยปาก แต่ชิวทิงหยุนกับพูดอย่างอดไม่ได้： “นายกำลังสงสัยในคำสั่งของเจ้าบ้านเหรอ? ถ้าหากใช่ งั้นนายก็ไม่ถามเจ้าบ้านดู ดูว่าสรุปแล้วใช่เขาที่เป็นคนให้ฉันมามั้ย！”

“เธอ！”

ชิวเฉิงฝูคิดไม่ถึงว่าชิวทิงหยุนจะต่อปากต่อคำกับเขา ในความคิดของเขา หลังจากที่พ่อแม่ของชิวทิงหยุนจากไป ก็รับปากรับคำค่ะมาโดยตลอด ไม่กล้าขึ้นเสียงใส่ใครทั้งนั้น

รวมไปถึงพวกคนที่ศักดิ์ต่ำกว่า ไม่ต้องพูดถึงเขาญาติสนิทของตระกูลชิวเลย

เมื่อได้ยินชิวทิงหยุนพูดแบบนี้ ทันใดนั้นชิวเฉิงฝูก็ด่าขึ้น： “คนที่พ่อแม่ตายห่าไปแล้วอย่างเธอ ยังกล้ามาต่อปากต่อคำกับฉัน ใครมันให้ความกล้าเธอกัน แยกแยะความเป็นจริงไม่ออกหรือไง?”

“หุบปาก！”

ชิวทิงหยุนกำหมัดแน่ ดวงตาสองข้างมีหมอกพร่ามัวขึ้นอย่างรวดเร็ว คำพูดของชิวเฉิงฝูทำให้ตัวเธอเย็นเยือกไปทั้งร่าง และอดทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว

แต่ว่าชิวเฉิงฝูกลับยังคงพูด： “คนไร้ค่าอย่างเธอยังคิดจะลงมือกับฉัน? เหอะๆ ตอนนี้ความกล้าเธอยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆนะ จะบอกเธอให้ถึงแม้ฉันจะลงมือกับเธอจริงๆ คนตระกูลชิวก็ไม่มีใครออกมาพูดแทนเธอ เธอคิดว่าเธอยังเป็นเจ้าหญิงน้อยเหมือนหลายปีก่อนเหรอไง ถุย！”

คำพูดของชิวเฉิงฝูบาดใจของชิวทิงหยุนอย่างหนักอีกครั้ง แต่ชิวทิงหยุนกลับไม่กล้าแสดงความโมโห เพราะเธอรู้ว่าสิ่งที่ชิวเฉิงฝูพูดนั้นเป็นความจริง

เธอในตอนนี้ไม่มีตำแหน่งอะไรใดๆ ในตระกูลชิวจริงๆ เกรงว่าแม้แต่ชิวเฉิงหลี่ยังคอยหาเหตุผลไล่เธอออกไปอยู่ตลอด เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป เธอจึงทำได้เพียงอดทนเอา ไม่กล้าทำท่าทีอะไรใดๆ ทั้งสิ้น

ชิวเฉิงฝูเห็นท่าทีสีหน้าโมโหแต่พูดอะไรไม่ออกของชิวทิงหยุน จึงอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างพอใจมากขึ้น： “ชิวทิงหยุน พ่อเธอตายไปแล้ว ตอนนี้เธออยู่ในตระกูลชิวก็เป็นแค่คนไร้ประโยชน์คนนึง ไม่มีค่าอะไรเลย ยังจะกล้าชักสีหน้าใส่ฉัน เธอมีสิทธิ์อะไร?”

ชิวทิงหยุนพยายามยับยั้งชั่งใจตัวเองลง ไม่ได้พุ่งเข้าใส่ชิวเฉิงฝูอย่างควบคุมไม่อยู่ แม้ว่าเธอจะแข็งแกร่งกว่าชิวเฉิงฝูมากก็ตาม เป็นเพราะว่าเธอไม่กล้า

แล้วทันใดนั้นจู่ๆ ก็พบว่า หลี่ฝางที่อยู่ด้านข้างไม่ได้เอ่ยปากพูดมาตลอดจู่ๆ ก็ลุกขึ้น และเดินเข้าไปทางชิวเฉิงฝู

ชิวเฉิงฝูถูกการกระทำของหลี่ฝางทำให้ตกใจ จากนั้นก็ยิ้มอย่างเย็นชาขึ้นมาในทันที： “นายอยากจะลงมือกับฉัน? นายมันก็คนไร้ประโยชน์ คงจะไม่คิดว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์จริงๆ หรอกนะ?”

“ฉันจะบอกนายให้ ตอนนี้นายรีบคุกเข่าคำนับรับโทษซะ ฉันยังสามารถทำเป็นว่าไม่รู้ไม่เห็นอะไร ให้นายไปจากที่นี่ทันที ไม่งั้น หลังจากนี้นายจะน่าเวทนาจนหาที่เปรียบไม่ได้！”

หลี่ฝางราวกับไม่ได้ยินคำพูดของชิวเฉิงฝูอย่างนั้น เขาค่อยเดินเข้าไปตรงหน้าชิวเฉิงฝู พลางก้มมองชิวเฉิงฝู นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเย็นชาสุดๆ

ชิวเฉิงฝูไม่ได้กังวลว่าหลี่ฝางจะลงมือกับเขา ถึงแม้หลี่ฝางจะแข็งแกร่งกว่าเขา เพราะเขาคิดว่าในสถานที่ของตระกูลชิว คนนอกคนนึงคงไม่กล้าลงมือกับคนในตระกูลชิวหรอกมั้ง? ถึงแม้เขาจะเป็นแค่ญาติห่างๆ เท่านั้น

ถึงยังไงครอบครัวใหญ่อย่างตระกูลชิว ให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์สองคำนี้มาก ถึงแม้ว่าหลี่ฝางจะซ่อนฐานะยอดฝีมือไว้ ก็คงไม่ยินดีจะแตกคอกับตระกูลชิวเพียงเพราะคำพูดของเขาไม่กี่คำ

แต่ก็น่าเสียดายที่เขาเดาฐานะที่แท้จริงของหลี่ฝางไม่ถูก ดังนั้นวินาทีต่อมา ขณะที่หลี่ฝางตบหน้าเขาอย่างจัง เขาก็ช็อกนิ่งไปทั้งร่าง

เสียงเพี๊ยะดังขึ้น ทำเอาชิวเฉิงฝูลงไม่กองกับพื้น นอกจากหลี่ฝางสามคนนั้นก็อึ้งกันไปเลย พลางมองหลี่ฝางที่เก็บมือด้วยท่าทีเย็นชาอย่างเหลือเชื่อ

เขาถึงกับกล้าตบคนของตระกูลชิวในที่ของตระกูลชิว?

ในใจของทั้งสามเกิดความรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความจริง คิดว่าที่ตนเห็นเป็นภาพหลอน

แต่ว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นแล้วตอนนี้ แล้วก็เกิดขึ้นต่อหน้าคนหลายคน สัมผัสที่เยือกเย็นและความเจ็บปวด มันได้บอกชิวเฉิงฝูแล้วว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่ของปลอม

“กู่เทียน！นายถึงกับกล้าตบฉัน！”

ชิวเฉิงฝูคลานขึ้นมาจากพื้น ชี้ไปที่หลี่ฝางอย่างสั่นๆ แต่กลับไม่กล้าลงมือกับหลี่ฝาง เพราะว่าเขาสู้หลี่ฝางไม่ได้เลย

แล้วก็หลี่ฝางถึงขั้นตบเขาไปแล้ว ยังจะตบเขาต่อด้วยมั้ย?

“ได้ ได้ ได้ นายคอยดู！ฉันจะให้นายได้ชดใช้！” ชิวเฉิงฝูตะคอกอย่างโมโห และหันหลังกลับไปลากหยูหลิงฮุ่ยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความตะลึงออกจากเรือนไป

“กระจอก！” หลี่ฝางมองเงาหลังของชิวเฉิงฝูที่ค่อยๆ เดินห่างออกไป จากนั้นก็ปิดประตูลง และเดินกลับไปที่เดิม

ราวกับเรื่องเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น

ชิวทิงหยุนอ้าปากค้าง จู่ๆ ก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี

เธอเข้าใจ เมื่อกี้ที่หลี่ฝางลงมือ ไม่ใช่เพราะตัวเอง แต่เพื่อตัวเธอ หลังจากกำพร้าพ่อแม่เธอก็ไม่เคยได้รับความรู้สึกอบอุ่น ทำให้ในใจของเธอเกิดความขมขื่นเจ็บปวดขึ้นมา จนน้ำตาไหลลงมาจากหางตาอย่างควบคุมไม่ได้

เมื่อหลี่ฝางเห็นว่าชิวทิงหยุนจะร้องไห้อีกแล้ว จึงรีบพูดห้ามไว้： “หยุดนะ ที่ฉันรำคาญที่สุดก็คือการเห็นผู้หญิงร้องไห้ เธอฮึ้บน้ำตากลับไปเลย！”

ชิวทิงหยุนได้ยินจึงรีบเช็ดน้ำตาจนสะอาด และพยายามแสดงสีหน้ายิ้มแย้ม

“ทำไมตระกูลชิวต้องทำกับเธอแบบนี้?” หลี่ฝางมองชิวทิงหยุน และถามพลางถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

เธอเป็นหลานสาวแท้ๆ ของนายท่านตระกูลชิวนะ หลานสาวของชิวเฉิงหลี่ ถึงแม้พ่อแม่ของเธอจะเสียไปแล้ว ก็ไม่ควรจะตกต่ำลงมาจบแบบนี้สิ

ใบหน้าของชิวทิงหยุนมีความสับสนลอยขึ้นมา เธอลังเลอยู่ครู่ ไม่รู้ว่าควรเอ่ยปากพูดยังไงดี

“ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้บังคับให้เธอพูด เธอก็ไม่ต้องเก็บไปใส่ใจ ครั้งนี้ก็แค่บังเอิญเห็นพอดีเลยช่วยเธอ ทางเดินหลังจากนี้เธอก็ต้องเดินด้วยตัวเอง”