วันต่อมา เฉียงจื่อที่ได้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลี่ฝางอีกครั้ง มีสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก

เมื่อวาน เดิมทีเขาคิดจะให้พวกเพื่อน ๆ เหล่านั้นสั่งสอนหลี่ฝางสักหน่อย แต่สุดท้ายแล้วกลับยังไม่ได้ถูกตัวหลี่ฝางเลยด้วยซ้ำ ตัวเองกลับต้องเข้าโรงพยาบาลแทน

หลี่ฝางเดินออกมาจากโรงแรม เมื่อเห็นเฉียงจื่อ ก็เดินเข้าไปหาแบบยิ้ม ๆ

เมื่อวานเขารู้สึกผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ชายฉกรรจ์หกคน ถึงแม้ดูแล้วเหมือนจะจู่โจมเข้ามาเพราะสาวสวย แต่ความจริงแล้วต่างก็ได้จดจ่อที่ตัวเอง จะดูยังไงก็ไม่ปกติ

ดังนั้น หลี่ฝางก็เลยสงสัยเฉียงจื่อขึ้นมาอย่างง่ายดาย

คิดไปคิดมา เหมือนว่าก็มีเพียงเฉียงจื่อที่เมื่อวานบนใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความโมโหตัวเองที่น่าสงสัยแล้ว

เฉียงจื่อเห็นหลี่ฝางเดินเข้ามา ในใจของเขาก็ได้รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

เพื่อนของพวกนั้นต่างก็พอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่กลับถูกหลี่ฝางโค่นล้มไปอย่างง่ายดาย เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของหลี่ฝางแล้ว

มือของหลี่ฝางถูกวางลงบนไหล่ของเฉียงจื่ออย่างเรียบง่าย พลางกล่าว: “เรื่องเมื่อคืนนี้มันน่าสนใจจริง ๆ นะ”

วินาทีนั้นเอง เขาก็สัมผัสได้ว่าร่างกายของเฉียงจื่อแข็งทื่อไปเล็กน้อย

“เอ๊ะ? เป็นฝีมือนายจริง ๆ ด้วย” หลี่ฝางออกแรงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็ทำให้เฉียงจื่อรับรู้ขึ้นมาทันทีว่าอะไรที่เรียกว่าภูเขาไท่ซานกดอยู่บนศีรษะ

“คุณ คุณหลี่……” เฉียงจื่อรู้สึกว่าไหล่ของตัวเองเจ็บขึ้นมาเป็นระยะ เหมือนกับว่ากำลังจะแตกหักในวินาทีต่อไป เขารีบเอ่ยปากอ้อนวอนขึ้นมา

“ขอโทษครับคุณหลี่ เป็นผมที่หลงผิดไป ขอโทษด้วยครับ……”

“เหอะ ๆ ใช่ไหม?” หลี่ฝางยกแขนขึ้นมาเบา ๆ แรงกดดันอันมหาศาลนั้นได้หายไปทันที

“ปล่อยนายไปสักครั้งแล้วกัน ตัวนายเองต้องรักอาโอกาสไว้ให้ดี ไม่อย่างนั้นละก็……”

ไม่นาน ฉินวี่เฟยก็ได้เดินออกมาจากข้างใน มองหลี่ฝางและเฉียงจื่อด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย สัมผัสที่หกของลูกผู้หญิงทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาดเล็กน้อยนั้นได้อย่างชัดเจน

“เป็นอะไรไปเหรอ?”

“ไม่มีอะไร เมื่อกี้รอเธอจนรู้สึกเบื่อ เลยคุยกับอาจารย์คนขับเล่นสักหน่อย”

หลี่ฝางเปิดประตูรถให้กับฉินวี่เฟย ฉินวี่เฟยยิ้มอย่างอ่อนหวาน แล้วเขาไปนั่งบนรถ

เดิมที หลี่ฝางไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องการมาเมืองเซี่ยงไฮ้ในครั้งเลย แต่หลังจากที่เกิดเหตุการณ์เมื่อวานขึ้น หลี่ฝางก็ได้รู้สึกไม่วางใจขึ้นมาเล็กน้อย

เขาไม่อยากให้ฉินวี่เฟยได้รับอันตรายใด ๆ หรอกนะ ต่อให้เป็นอุบัติเหตุก็ไม่ได้

เวลาในช่วงเช้าผ่านไปอย่างเงียบ ๆ การสนธนาเรื่องความร่วมมือทางธุรกิจในครั้งนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี บริษัท เทียนไห่ กรุ๊ปคุยด้วยง่ายกว่าที่คิดไว้ โดยรวมแล้วไม่จำเป็นต้องให้หลี่ฝางและฉินวี่เฟยพูดมากอะไร พวกเขาก็ได้เสนอราคาที่เหมาะสมออกมาเอง

ส่วนจ้าวเฉิง ก็มีใบหน้ายิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา ราวกับว่าไม่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นเลย

ไม่นาน เวลาก็เดินมาถึงตอนเที่ยง การเจรจาทางธุรกิจกก็ได้หยุดลงชั่วคราว หลี่ฝางได้พาทีมงานของตัวเองไปทานอาหาร เดิมทีจ้าวเฉิงคิดจะเลี้ยงอาหารพวกเขา แต่ก็ถูกหลี่ฝางปฏิเสธไป

หลังจากที่หลี่ฝางพาพรรคพวกจากไปไม่นานนั่นเอง หวางซีหมิงก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกับเก้าอี้รถเข็น

“พี่จ้าว ดูท่าทางของคุณ คงถูกใจผู้หญิงคนนั้นเข้าให้แล้วใช่ไหมล่ะ?” หวางซีหมิงกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความเจ้าเล่ห์

จ้าวเฉิงเองก็หัวเราะแหะ ๆ ขึ้นมา

“สาวงามอ่อนช้อย ต่างเป็นที่หมายปองของบุรุษ ถึงผมจะเคยมีผู้หญิงมามากมายหลายคน แต่ที่คุณภาพสูงอย่างฉินวี่เฟย ยังไม่เคยเจอเลยสักคน แต่น่าเสียดาย ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ กลับมีแฟนซะแล้ว มันทำให้รู้สึกไม่ดีเลยจริง ๆ”

“หลี่ฝางนั่นน่ะเหรอ? เหอะ ๆ ……” หวางซีหมิงยิ้มเยาะ

จ้าวเฉิงมองดูหวางซีหมิงที่บนใบหน้าเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น และไม่ได้เอ่ยอะไร แต่มองไปทางบอดี้การ์ดหรือคนขับรถของตัวเอง

“เฉียงจื่อ เรื่องที่นายทำเมื่อวานน่ะ!”

คำพูดหนึ่งประโยคของจ้าวเฉิง แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าตัวเองรู้เรื่องที่เฉียงจื่อทำไปเมื่อวาน ทำให้เฉียงจื่อสั่นสะท้านไปทั้งตัวทันที

“ประธานเจ้าครับ ผมแค่อยากจะสั่งสอนหลี่ฝางนั่นแค่นั้นเอง ผมได้สั่งไปแล้วว่าห้ามแตะต้องคนอื่น ๆ” เฉียงจื่อรีบกล่าวอธิบาย

“แต่สุดท้ายทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนั้นไป?” จ้าวเฉิงกล่าวอย่างเย็นชา

เฉียงจื่อลังเลอยู่สักพัก แล้วกล่าวเสียงเบา: “เขาเป็นยอดฝีมือ ทั้งยังแข็งแกร่งมาก”

“แข็งแกร่งกว่านายอีกงั้นเหรอ?”

จ้าวเฉิงไม่เชื่อว่าคุณชายตระกูลร่ำรวยอย่างหลี่ฝาง จะมีฝีมือเช่นนี้ได้

เฉียงจื่อยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร หวางซีหมิงที่อยู่ด้านข้างกลับเอ่ยขึ้นมาอย่างเหยียดหยามก่อนแล้ว: “แน่นอน ยอดฝีมือกำลังภายในคุณว่าร้ายกาจไหมล่ะ?”

“ยอดฝีมือกำลังภายในเหรอ?”

เจ้าเฉิงและเฉียงจื่อต่างก็เบิกตากลมโตขึ้นมาทันที ทั้งสองถูกคำพูดของหวางซีหมิงทำให้ตกใจจนเอ๋อไปเลย

คุณชายแห่งตระกูลเศรษฐีรายใหม่คนหนึ่ง เป็นถึงยอดฝีมือกำลังภายในเลยเหรอ?

“แน่นอน! หลี่ฝางคนนี้ พึ่งได้จัดการกับตระกูลชิวแห่งหนานเจียงจนต้องยอมศิโรราบไปเมื่อไม่นานนี้เอง นายท่านชิวปิดประตูบำเพ็ญเพียรมานานหลายปี จนบรรลุถึงขั้นกำลังภายใน เดิมที่ได้เตรียมที่จะสร้างข่าวใหญ่ ผลลัพธ์คือแม้แต่ลูกชายแท้ ๆ ยังถูกหลี่ฝางฆ่าตาย สุดท้ายแล้วต้องจงรักภักดีทั้งตระกูล ไอ้หมอนั่น คุณว่าร้ายกาจไหมล่ะ?”

หวางซีหมิงกล่าวอย่างเย้ยหยัน

เขาไม่ใช่คนโง่ หลังจากที่ถูกหลี่ฝางสั่งสอน ก็ต้องไปสืบตัวตนของหลี่ฝางเป็นธรรมดา ผลลัพธ์ กลับทำให้เขาตกใจสุดขีด

ชายหนุ่มที่ดูเหมือนเป็นเพียงลูกหลานเศรษฐีใหม่อย่างหลี่ฝาง ตัวตนที่แท้จริงของเขากลับน่าหวาดกลัวเช่นนี้

แต่หวางซีหมิงที่มีตระกูลหวางอยู่ด้านหลัง ยังคงคิดว่าหลี่ฝางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่เหมือนเดิม

“เขาร้ายกาจขนาดนี้เชียว?”

ทันใดนั้นเฉียงจื่อก็รู้สึกขึ้นมาว่า ถูกหลี่ฝางสั่งสอน ไม่ใช่เรื่องน่าอับอายอะไรแล้ว แต่กลับทำให้เขารู้สึกเป็นเกียรติขึ้นมาเล็กน้อย

“เฉียงจื่อ งั้นนายไปขอโทษเขาเถอะนะ” จ้าวเฉิงตัดสินใจทันที

เดิมทีคิดว่าหลี่ฝางเป็นเพียงลูกหลานเศรษฐีใหม่ คิดไม่ถึงว่าตัวตนของหลี่ฝางจะน่ากลัวเช่นนี้ นั่นทำให้จ้าวเฉิงต้องปฏิบัติด้วยอย่างระมัดระวัง และได้ทำให้ความคิดก่อนหน้านั้นของจ้าวเฉิงอันตรธานหายไป

“รู้แล้วครับประธานจ้าว” เฉียงจื่อพยักหน้า แล้วเดินออกไปอย่างรับรู้และเข้าใจ