หลี่ฝางรู้สึกยินดีและพูดว่า "แล้วแผนของเราคืออะไร?"

“การวิจัยความลับของมนุษย์ สามารถสำรวจวิธีการปลูกถ่ายได้ ถึงตอนนั้นพวกเราทุกคนก็จะยิ่งใหญ่”

ชายชรารู้สึกทั้งเร่าร้อนทั้งตื่นเต้น

นี่คือแผนของเราเหรอ?!

หลี่ฝางถึงกับตะลึง และเปลี่ยนไปปีติยินดี หากทำได้จริงทุกคนคงสามารถเป็นเหมือนหลี่ฝางได้

"หากเป้าหมายนี้ทำได้จริงละก็ ทุกคนล้วนมีทุกคนมีพลังที่น่ากลัวเหมือนหลี่ฝางได้ ทุกคนก็คงเป็นครึ่งคนครึ่งเทพ ถึงตอนนั้นก็จะดีเอง”

“เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ พวกเรากำลังดิ้นรนอย่างหนัก ไม่ใช่เพื่อชื่อเสียง โชคลาภ หรือการเป็นคนไร้ตัวตน นายสนใจอยากจะเข้าร่วมกับเราไหม” ชายชรามองมาที่หลี่ฝางและถาม

ในตอนนี้หลี่ฝางไร้ความลังเลแต่อย่างใด พยักหน้าและตอบตกลง รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายชรา

หลี่ฝางถามต่อ: "แล้วผมต้องทำยังไง"

“นายยังไม่เข้าใจเทคโนโลยี คงช่วยอะไรไม่ได้” ผู้อาวุโสพูดด้วยเสียงหัวเราะ

“…” หน้าหลี่ฝางชะงักเล็กน้อย

“แต่มีอยู่เรื่องหนึ่ง มันขึ้นอยู่กับว่านายต้องการจะทำมันหรือไม่”

“คืออะไร” หลี่ฝางถามด้วยท่าทีที่ตรงไปมา เมื่อเห็นคำพูดของผู้อาวุโสพูดอย่างเคร่งขรึม

ชายชราถอนหายใจ “หลิวฮุยน่าจะเคยบอกนายเรื่องนี้มาแล้ว ก็คือพ่อของนายเคยไปที่ซากปรักหักพังลึกลับนั้นมาแล้ว”

หลี่ฝางพยักหน้า

“ตอนนี้กองกำลังทั้งหมดกำลังมุ่งความสนใจไปที่ซากปรักหักพังนี้ โดยเฉพาะกองกำลังตะวันตกจำนวนมาก ยืนยันแล้วว่าเป็นสัญลักษณ์ของปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติและให้คำมั่นว่าจะครอบครองซากปรักหักพังนี้ การต่อสู้เพื่อครอบครองสมบัติชิ้นนี้ เราได้ส่งนักสู้ไปที่นั่นด้วย ซึ่งนำไปสู่ความขัดแย้งที่ทวีความรุนแรงขึ้นที่นั่น "

“ท่านไม่ต้องการให้ฉันไปที่นั่นใช่ไหม” หลี่ฝางกล่าว

“ใช่ อาซาโทสเองก็อยู่ที่นั่นด้วย นายเป็นคนเดียวที่สามารถต่อกรกับมันได้”

“กู่ยี่เทียนล่ะ นายก็ไม่ได้ใช่ไหม?”

“นางยังต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย ตอนนี้ความแข็งแกร่งของนางยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่…”

หลี่ฝางจ้องเขม็ง นี่เป็นเพื่อนร่วมทีมที่ดูไม่ได้เรื่องจริง ๆ

“กู่ยี่เทียนตอนนี้อยู่ที่ไหน ตอนนี้ผมหายดีแล้ว บางทีผมอาจช่วยให้เธอหายเร็วได้”

ผู้อาวุโสมองหลี่ฝางด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า “นิสัยของลูกแกเปลี่ยนไปมากจริงๆ เขาดูเป็นคนอบอุ่นมากขึ้น”

หลี่ฝางกล่าวว่า “ผมเป็นคนที่เรียงลำดับความสำคัญได้ ในเรื่องแบบนี้ผมไม่ใช่คน"เอาใจคนต่ำต้อยวัดท้องสุภาพบุรุษ”

“โอเค ไม่เป็นไรที่จะพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น ต่อหน้าฉันให้ลืมมันไปเถอะ” ผู้อาวุโสมองหลี่ฝางและพูดอย่างจริงจังว่า: “นายมีวิธีอะไรอยู่หรือเปล่า หากมีละก็อย่าซุกซ่อนมันไว้สิ”

หลี่ฝางยิ้มและพูดอย่างไม่ใส่ใจ “คำโต้เถียงเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสิ่งที่สำคัญที่สุดคือช่วยกู่ยี่เทียนปลดผนึก ผมคิดว่านางคงไม่เป็นไร”

ชายชราพยักหน้ากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เอาล่ะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะให้คนพาไปเดี๋ยวนี้”

ชายชราที่มีกำลังวังชาตัดสินใจดีโดยไร้ความประมาทเลินเล่อ หลี่ฝางคิดไม่ถึงว่าเพียงเจอกันครั้งแรกก็เหมือนถูกจับกุม และไม่ได้ปฏิเสธเขาขึ้นเครื่องบินที่อยู่ภายใต้การจัดการของผู้อาวุโสนั้น

กู่ยี่เทียนได้อยู่ในฐานลับนี้ตั้งแต่ได้พบกับหลี่ฝาง

ท้ายที่สุดแล้ว สถานที่แห่งนี้เหมาะสำหรับปลูกถ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนอย่างเช่นพวกเขา

เมื่อเครื่องบินลงจอด หลี่ฝางได้ก้าวออกจากเครื่องบินและเห็นไท่ซางยืนอยู่ข้างใต้ด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น

“เจ้านาย!” ไท่ซางหัวเราะและรีบวิ่งไปหา “เจ้านายในที่สุดก็มาถึงแล้ว ผมรออยู่ที่นี่ตั้งนาน”

หลี่ฝางผงะไปครู่หนึ่งและถามว่า “นายมาทำอะไรที่นี่”

ไท่ซางก็ตกตะลึงและถามว่า “เจ้านายไม่ให้ผมมารอเหรอ? พวกเขาบอกว่านายขอให้ผมมาฝึกที่นี่ ผมเลยนั่งเครื่องบินมาที่นี่?”

หลี่ฝางทำเสียงชู่ ๆ ฉันเกรงว่าผู้อาวุโสจะช่วยเขาต่อสู้เพื่อโอกาสนี้ ไม่อย่างนั้นผู้เชี่ยวชาญพลังภายในบางคนในประเทศนี้จะไม่ถูกจัดอันดับ ทำไมชาวต่างชาติในไท่ซางถึงชอบทรัพยากรที่นี่?

“นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่” หลี่ฝางถาม

“เจ้านายหลังจากที่คุณออกจากเมืองจินซาน” ไท่ซางเกาศีรษะและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สภาพแวดล้อมที่นี่ดีมาก”

“ไม่เลว นายตั้งใจฝึกฝนไปเถอะ คว้าโอกาสนั้นไว้ สำหรับฉันมันไม่ง่ายเลยที่จะได้มันมา อย่าไปเสียเวลาเลย”

หลี่ฝางรับเครดิตนี้ให้กับตัวเองโดยไม่ลังเล

“ไม่มีปัญหา วางใจได้ลูกพี่ ผมจะไม่ทำให้ลูกพี่ผิดหวัง!” สำหรับ "ความโปรดปราน" ของหลี่ฟาน ไท่ซางรู้สึกเกรงใจ

หลี่ฟางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอานิ้วหยกออกจากนิ้วของเขา แหวนนิ้วโป้งหยกนี้ซื้อที่บ้านตระกูลชิวเพื่อความก้าวหน้านี้ เขาจึงวางนิ้วหยกบนร่างกายของเขาเพื่อฟื้นฟูพลัง ตอนนี้เขาได้สะสมพลังเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

เขายื่นแหวนนิ้วโป้งหยกให้ไท่ซางดูและพูดว่า "พลังปราณที่ส่งถึงท่านถูกสร้างขึ้นโดยการรวบรวมพลังงานจากสุสานจูหลงและพลังงานที่เกิดจากการเลียนแบบอากาศบริสุทธิ์ มันค่อนข้างแตกต่างจากอากาศบริสุทธิ์ทั่วไปดังนั้นท่านสามารถลองทำเช่นนี้ได้ "

ไท่ซางแสดงความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ได้ยึดนิ้วโป้งด้วยความขอบคุณอย่างท่วมท้นและจะกลับไปลองฝึกต่อ ผมแทบรอไม่ไหวที่จะรีบไปฝึกไปในพริบตา