หลังจากที่เหยหู่เข้าสู่สภาวะกลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดก็มีความกำลังมากขึ้นเป็นอย่างมาก จากนั้นก็ขยับได้อย่างรวดเร็วขึ้นมา จนคนธรรมดานั้นมองไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา

หลี่ต๋าคางเห็นสถานการณ์แบบนี้ก็หยุดลง จากนั้นก็หลับตาของตัวเอง เหยหู่ที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วก็อึ้งไปเล็กน้อย ไม่รู้ว่าท่าทีของหลี่ต๋าคางแบบนี้มันหมายความว่าอย่างไร

ความลังเลนั้นมันอยู่ในหัวของเขาประมาณ0.01วินาทีเท่านั้น จากนั้น0.01วินาทีเขาก็โจมตีไปที่หลี่ต๋าคางทันที

ความเร็วแบบนี้มันถ้าเกิดเป็นหลี่ฝางคงจะพ่ายแพ้ไปแล้ว แต่หลี่ต๋าคางที่หลับตาอยู่นั้นกลับเหมือนไม่เป็นอะไร จากนั้นก็หลบหมัดของเหยหู่ได้อย่างสบายใจ

“จะเป็นไปได้อย่างไร！แกหลบกระบวนท่าของฉันได้อย่างไร！กูจะฆ่ามึง！” เหยหู่นั้นเหมือนถูกลดทอนศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก เลยจ้องจนตาแทบถลน พลางควบคุมอารมณ์ไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ

แต่แม้เขาจะเร็วจนมองไม่ทัน แต่กลับไม่ได้ทำให้หลี่ต๋าคางได้รับบาดเจ็บเลย พลังที่มากมายขนาดนี้ทำให้เหยหู่ได้เรียนรู้หลี่ต๋าคางใหม่อีกครั้ง แววตาที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งของเขานั้นมันเกิดความกลัวขึ้นมาในที่สุด

“แก แก แก แกเป็นใครกันแน่！” เหยหู่ถามอย่างตะกุกตะกักพลางมองหลี่ต๋าคาง

“ฆ่าคนของแก！” หลี่ต๋าคางลืมตาขึ้นทันที ก่อนจะพูดคำนี้ออกมาอย่างไร้ความรู้สึก

เมื่อพูดออกไป เหยหู่ก็หัวไม่อยู่กับที่แล้ว

เมื่อหัวคนตกลงสู่พื้นไม่กี่วินาที เลือดถึงจะพุ่งออกมาจากตัวของเหยหู่ เพียงเท่านี้มันก็พอที่จะทำให้รู้ว่าพลังของหลี่ต๋าคางน่ากลัวขนาดไหนแล้ว

เมื่อการโจมตีมันจบไปเพียงสองนาที นิคกับจอห์นทางนั้นก็เพิ่งจะรู้ตัวว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากล

เพราะพวกเขาพบว่าหลี่ต๋าคางนั้นมันเงียบแปลกๆ เหมือนกับจะไม่ได้ยินเสียงของการต่อสู้แล้ว

“พี่ใหญ่！อ๊ากๆ ！” แต่หลังจากที่ทั้งสองคนเห็นหัวที่ตายโดยไม่หลับตาที่อยู่บนพื้นนั้น ก็ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเหยหู่จะตายไปแบบนี้

นิคกับจอห์นแทบจะเปลี่ยนเป็นสัตว์ประหลาดพร้อมกัน ความโศกที่เสียคนสนิทไปทำให้พวกเขาควบคุมอารมณ์ความรู้สึกไม่ได้อีกเลย จากนั้นจึงโจมตีพวกหลี่ฝาง

แต่ครั้งนี้หลี่ต๋าคางกลับไม่ได้ลงมือ เพียงแค่ยืนดูคนตีกันอยู่ข้างๆ เท่านั้น

ถ้ามองดีๆ จะเห็นว่าหน้าผากของเขามีเหงื่อแตกออกมา มือข้างกายทั้งสองก็สั่นเบาๆ

“ไอ้กระจอก ถ้าแกยังจัดการสองคนนี้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูดถึงลูกของหลี่ต๋าคางอย่างกูหรอก” หลี่ต๋าคางยิ้มพลางพูดดูแคลนหลี่ฝางด้านข้าง

หลี่ฝางที่กำลังมีสมาธิเป็นอย่างมากนั้นไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของหลี่ต๋าคาง แต่ยังคิดว่าเขานั้นตั้งใจจะโจมตีตัวเอง

ถึงแม้ทั้งสองจะเป็นพ่อลูก แต่หลี่ฝางกลับมีศักดิ์ศรีและความเอาชนะเป็นอย่างมาก เขาไม่อยากพึ่งพ่ออย่างไร้ประโยชน์ ดังนั้นเลยขอความช่วยเหลือจากหลี่ต๋าคางน้อยมาก นอกเสียจากจะไม่มีพละกำลังแล้วจริงๆ เขาถึงจะยอมฝืนไปขอความช่วยเหลือจากหลี่ต๋าคาง

“คุณวางใจเถอะ ฉันไม่ได้ไร้ประโยชน์ถึงขนาดนั้น” เมื่อตอบอย่างมั่นใจแล้ว แววตาของหลี่ฝางก็แน่วแน่มากขึ้น

“หลี่ฝาง รีบสู้รีบชนะซะ เดี๋ยวมันกำลังจะเริ่มการเปลี่ยนอีกรอบแล้ว！” แคทเธอรินที่คำนวณการเปลี่ยนของปากหลุมสุสานอยู่ตลอดนั้น เพียงไม่นานก็ผ่านไป25นาทีแล้ว เพื่อไม่ให้แตกแยกกัน พวกเขาเลยต้องรีบจัดการกับจอห์น ก่อนจะรีบไปที่ห้องลับต่อไป

เมื่อได้ยินดังนั้น หลี่ฝางกับเสือขาวและหงส์แดงก็ปล่อยพลังโจมตีเต็มแรง ยังดีที่นิคกับจอห์นได้รับผลจากเหยหู่ เลยเสียการคิดไป ในหัวมีเพียงแค่ความอาฆาตเท่านั้น

เข็มพิษที่ทำเอาไว้ยังพอมีอยู่ หลี่ฝางเลยปักเข็มเข้าไปที่คอของจอห์น เพียงไม่ถึงสามนาทีทั้งสองคนก็นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น

“ให้ตายเถอะ หลี่ฝางเอาของดีขนาดนี้มาจากไหนกัน？ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นแกใช้เลย？” เสือขาวมองนิคกับจอห์นที่นอนแน่นิ่ง ก่อนจะเบิกตาโพลงพลางถาม

“อย่าพูดมากเลย รีบไปก่อนค่อยคุยกัน！”

หลังจากที่จัดการสองคนนั้นเสร็จแล้ว ก็เหลือเวลาไม่ถึงสองนาที คนเหล่านั้นไม่มีเวลาจะหายใจด้วยซ้ำ เลยต้องรีบไปที่ห้องลับอย่างไม่หยุดพัก

“อ๊ากๆ ！ไสหัวไปนะ！” หลี่ฝางเปิดประตูของห้องลับนี้ ก็ได้ยินเสียงแหลมของหญิงสาว

เขายังไม่ทันรู้ชัดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จู่ๆ เมื่อหันกลับมาก็เห็นงูสีแดงเลยตกใจโหยง

เมื่อเห็นเสือขาวกำลังจะใช้มือเปล่าไปจับงูแดงตัวนั้น หลี่ฝางก็รีบตีหลังมือของเขา “อย่าไปจับงูตัวนี้！”

“ทำไม……โอ๊ะ！” เสือขาวกำลังอยากจะถาม ก็มีศพที่เต็มไปด้วยเลือดตกอยู่ที่พื้น แม้เขาจะผ่านศึกมามากมายแต่ก็ตกใจจนต้องร้องออกมา

เมื่อหลี่ฝางเห็นสถานการณ์ในห้องลับนี้อย่างชัดเจน ห้องลับนี้มันใหญ่พอๆ กับสนามฟุตบอล พลางมีงูพิษสีแดงเลือดมากมายแขวนอยู่

ตัวใหญ่ความยาวประมาณสี่ห้าเมตร ส่วนตัวเล็กนั้นยาวประมาณครึ่งเมตรเท่านั้น ทั้งหมดนั้นมีเสียงฝ่อของงู เสียงนี้มันชวนน่าขนลุกไม่น้อยเลย

หลี่ฝางไม่มีเวลาไปดูแล้วว่าศพที่อยู่บนพื้นนั้นคือใคร ก่อนจะหันหน้ากลับไปผลักประตูหินบานนั้น

ให้ตายเถอะ นี่เข้ามาในรังงู！รีบวิ่งเร็ว！” งูเปล่านี้มันเหมือนกับงูแดงตัวเล็กเลย ที่มีพิษร้ายแรงมาก จำนวนมากขนาดนี้ แถมยังมาอยู่ในห้องลับเล็กๆ นี้ มันเหมือนจะไม่มีหวังที่จะรอดเลยล่ะ

แต่ไม่รู้ว่าทำไม ตอนแรกประตูหินที่ยังเปิดได้ในตอนนี้กลับไม่ขยับเลย หลี่ฝางออกแรงอย่างสุดกำลังแต่ก็ยังขยับไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

เพราะพวกเขาเข้ามา เลยทำให้ฝูงงูนั้นแตกตื่นอีกครั้ง งูนั้นหล่นลงมาจากเพดานมากขึ้นเรื่อยๆ แถมยังค่อยๆ เลื้อยเข้ามาหาพวกหลี่ฝางด้วย

“ให้ตายเถอะ ไม่มีทางแล้ว เสือขาว ระเบิดประตูเร็ว！” มีงูแดงมารวมตัวกันอยู่ที่พื้น หลี่ฝางก็ตะโกนใส่เสือขาว

ถึงแม้เสือขาวจะไม่รู้ว่างูนี้เป็นชนิดอะไร แต่เมื่อเห็นท่าทีแตกตื่นของหลี่ฝาง ก็รู้ว่าจัดการได้ยาก ถึงอย่างไรเมื่อครู่ที่เจอฝูงตะขาบยักษ์หลี่ฝางเองก็ไม่ได้มีอารมณ์แตกตื่นขนาดนี้

เขาถุยน้ำลายออกมา จากนั้นก็ตะโกน พลางกำหมัดไปต่อยประตู

ถึงแม้พวกหลี่ฝางจะวิ่งออกมาจากห้องลับ แต่เพราะประตูหินถูกระเบิดพัง งูแดงเหล่านั้นเลยไม่มีอะไรกั้น และออกมาได้อย่างง่ายดาย

“แคทเธอริน ห้องลับต่อไปห่างจากเรามากแค่ไหน？จะให้งูพวกนี้มาโดนไม่ได้เด็ดขาด！งูเหล่านี้มันมีพิษร้าย ถ้าโดนแล้วจะชาไปทั้งตัว เพียงแค่กัดก็ตายแล้ว”