“คุณ คุณกลับมาได้อย่างไร？” ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝางพลางถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“หลังจากที่ฉันเอาผลแก้วม่วงมาแล้วก็จะรีบกลับประเทศทันที วี่เฟย เสี่ยวฉง เรื่องของฉันกับชิราอิชิ ฮานาซากิน่ะ มันไม่ใช่แบบที่บนอินเทอร์เน็ตพูดกันนะ พวกคุณไม่ต้องโกรธ ฟังฉันอธิบายได้ไหม？”

หลี่ฝางอ่านข่าวที่ชิราอิชิ ฮานาซากิปล่อยออกมาแล้วคร่าวๆระหว่างทาง เขาแทบกระอักเลือด

รูปนั้นมันชัดเจนมากว่าแอบถ่ายบนรถในวันนั้น หลี่ฝางตั้งใจทำเป็นคลุมเครือใส่เธอ เพื่อไม่ให้ถูกชิราอิชิ ฮานาซากิบังคับแต่งงาน เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่าชิราอิชิ ฮานาซากิจะมาถ่ายรูปแบบนี้

รูปนี้ตัวเขาเองยังรู้สึกว่ามันน่าคิดไปไกลเป็นอย่างมาก แล้วฉินวี่เฟยกับหยางฉงล่ะ

เขาคิดว่าจะอธิบายให้ฉินวี่เฟยกับหยางฉงฟังอย่างไรระหว่างทางนั้น จะบอกพวกเขาอย่างไรถึงจะเชื่อว่าตัวเองกับชิราอิชิ ฮานาซากินั้นไม่ได้มีอะไรเกินเลยกัน

เมื่อเห็นหลี่ฝางตัวเต็มไปด้วยเลือด ฉินวี่เฟยกับหยางฉงก็สงสารจับใจขึ้นมา แต่เมื่อคิดถึงรูปของเขากับชิราอิชิ ฮานาซากิ แล้วก็เรื่องที่เขาปิดบังก็โกรธขึ้นมา

หยางฉงเลยพึมพำเสียงเย็นชาใส่หลี่ฝาง ก่อนจะหันหลังให้เขา ท่าทีไม่อยากสนใจหลี่ฝางเลย

แม้ฉินวี่เฟยจะไม่ได้ชัดเจนขนาดนั้น แต่กลับมองไปทางอื่นอยู่ดี

ผู้อาวุโสใหญ่เห็นสถานการณ์ดังนั้น ก็กระแอมเล็กน้อย ก่อนจะเดินมาตบไหล่หลี่ฝางพลางพูด

“หลี่ฝาง แผลบนตัวคุณนี่มันเกิดอะไรขึ้น？ชิราอิชิ ฮานาซากิคนนั้นทำอะไรให้คุณลำบากเหรอ？แผลที่มือยังมีเลือดไหลอยู่เลย？ไปๆ ฉันทำแผลให้คุณก่อนนะ”

เมื่อเห็นแผลลึกถึงกระดูกของหลี่ฝาง ผู้อาวุโสใหญ่ก็จูงมือเขาออกไปด้านนอก แต่หลี่ฝางไม่ยอมเลย เลยเลือกที่จะสะบัดมือของผู้อาวุโสใหญ่ออก ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมไปทำแผล

“ไม่เป็นไร แผลเล็กนิดเดียว ผู้อาวุโสใหญ่ ฉันอยากคุยกับพวกวี่เฟย รบกวนคุณกับหลิวฮุยออกไปก่อนนะ”

“ให้ตายเถอะ พี่หลี่ฝาง คุณจะต้องเจ็บมากแน่เลย！เรารีบไปหาหมอ ให้เขาเย็บแผลให้คุณดีกว่า”

อันที่จริงแผลของหลี่ฝางนั้นไม่ได้หนักหนาอะไรมากในสายตาเขา แต่ในตาของฉินวี่เฟยกับหยางฉงที่ถูกปรนเปรอมาอย่างดีนั้น มันหนักหนามากเลยล่ะ

พวกเธอไม่พูดพร่ำทำเพลง ก่อนจะจูงหลี่ฝางไปที่ห้องวิจัยของต้าเซี่ยหลงเช่ว ช่วงนี้พวกเธออยู่ในศูนย์ของต้าเซี่ยหลงเช่ว เลยค่อนข้างรู้โครงสร้างด้านในแล้ว บวกกับเมี๋ยวชุ่ยเองก็รับการรักษาที่นี่ ดังนั้นพวกเธอเลยพาหลี่ฝางไปถึงที่ได้อย่างง่ายดาย

หลี่ฝางถูกพวกเธอทั้งสองจูงทั้งซ้ายขวา ก่อนจะยิ้มจนปากฉีกถึงหู แผนการแกล้งทำเป็นเจ็บปวดนี่มันใช้ได้ดีที่สุดจริงๆ

เพียงแค่ในใจของฉินวี่เฟยกับหยางฉงยังรักตัวเองอยู่ หลังจากที่พวกเธอเห็นความเจ็บปวดนั้นแล้วก็จะไม่มีทางที่จะไม่สนใจ

“คุณฉิน คุณหยาง พวกคุณมาได้อย่างไรเนี่ย？มาเยี่ยมพี่รองหรือเปล่า？”

นักวิจัยวิทยาศาสตร์ของต้าเซี่ยหลงเช่วคุ้นเคยกับพวกฉินวี่เฟยแล้ว บวกกับความสนิทของพวกเธอทั้งสอง เลยกลายเป็นเพื่อนกันได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นพวกเธอมา นักวิจัยวิทยาศาสตร์ก็รีบยิ้มแล้วทักทายพวกเธอ

“คุณไปทำแผลให้เขาก่อนเถอะ” ฉินวี่เฟยผลักหลี่ฝางไปหานักวิจัยวิทยาศาสตร์ ก่อนจะเอามือของหลี่ฝางให้พวกเขาดู

“เฮือก แผลมันลึกมากเลยนะเนี่ย เห็นถึงกระดูกแล้ว ฉันว่านะพวก คุณเอามือเปล่าไปรับมีดใช่ไหม？”

อันที่จริงนักวิจัยชายที่ดูเหมือนจะเป็นลูกครึ่งนั้นมองมือของหลี่ฝาง แล้วก็พูดหยอกล้อ

หลี่ฝางลูบท้ายทอยด้วยความเขินอาย ถือเป็นการยอมรับไปในตัวแล้ว

ชายคนนี้ทำเสียงจิ๊จ๊ะออกมาอย่างยอมใจ จากนั้นเอากล่องยาออกมา ก่อนจะเริ่มทำแผลให้หลี่ฝาง

พวกฉินวี่เฟยกับหยางฉงมองภาพเหล่านี้ไม่ได้ เลยออกไปรอด้านนอกก่อน