“เซียนผู้ยิ่งใหญ่ ท่านนี่……”

“เอาละ เสร็จแล้ว”

ขณะที่กู่ยี่เทียนอยากจะยิงคำถามต่อ เซียนผู้ยิ่งใหญ่ก็ตะโกนอย่างดีใจ เห็นแค่ในมือเขามีขวดของเหลวสีขาวหยกอยู่ ของเหลวนั้นยังมีควันสีขาวจางๆ ลอยออกมา กลิ่นหอมที่วิเศษลอยเข้ามาในจมูกของกู่ยี่เทียน เพียงครู่เดียวทำให้เขารู้สึกถึงการตรัสรู้ได้ในทันที

“นี่มันของดีอะไร? แค่ดมนิดเดียวก็ทำให้ฉันรู้สึกว่ากำลังภายในในร่างกายไหลเวียนเร็วขึ้นหลายสิบเท่า เซียนผู้ยิ่งใหญ่ ท่านปรุงยานี้ทำอะไร? มีสรรพคุณยังไง? ท่านแบ่งฉันสักหน่อยสิ”

ไม่ต้องพูด กู่ยี่เทียนก็รู้ว่ามันต้องเป็นของดีแน่ๆ ทันใดนั้นตาก็เป็นประกาย เข้าไปหาเซียนผู้ยิ่งใหญ่อย่างหน้าด้านๆ พลางยิ้มประจบเบาๆ ไปทางเขา

“ไปๆๆ สิ่งนี้ไม่ได้มีไว้ให้นายกิน แล้วก็ นายถึงช่วงทางตันแล้วไม่ใช่เหรอ? หลายวันมานี้น่าจะหาจุดบรรลุได้แล้วใช่มั้ย? ไปสระหลินแช่ชำระล้างร่างกายดู ไม่แน่อาจจะบรรลุก็ได้”

เซียนพูดยิ่งใหญ่มองโลกของกู่ยี่เทียนได้อย่างชัดเจน ที่จริงแล้วความสามารถของกู่ยี่เทียนนั้นเต็มเปี่ยมแล้ว แต่แค่ยังหาเวลาที่จะบรรลุไม่เจอ ขอแค่ให้โอกาสเขาสักครั้ง แบบนั้นเรื่องที่เขาจะบรรลุแดนดั่งเทพก็ไม่ใช่ปัญหา

“ชิ ท่านคิดว่าจะบรรลุก็บรรลุได้เหรอ? ผมติดแหง็กอยู่จุดนี้มานานมากแล้ว หาจุดบรรลุไม่เจอสักที หงุดหงิดจะตายอยู่แล้ว ท่านให้ของดีผมกินสักนิด ไม่แน่ผมอาจจะบรรลุก็ได้นะ”

กู่ยี่เทียนอดไม่ได้ที่จะแลบลิ้นเลียปากตัวเอง เขายังเอื้อมมืออยากเข้าไปหยิบของเหลวสีขาวหยกที่อยู่ในมือเซียนผู้ยิ่งใหญ่อีกด้วย เซียนผู้ยิ่งใหญ่ตีมือเขาอย่างจัง และบรรจุของเหลวสีหยกนั้นอย่างระมัดระวัง

“นายไปลืมซะเถอะ นี่มีไว้ให้หลี่ฝาง เขาจะสามารถบรรลุไปยังอีกโลกได้มั้ย ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าสิ่งนี้แล้ว นายอยากจะบรรลุ ฉันช่วยนายได้ นายอย่ารีบร้อน”

พูดจบ เซียนผู้ยิ่งใหญ่ก็ถือของเหลวสีขาวหยกนั้นเข้าไปในห้องของหลี่ฝาง สีหน้าของหลี่ฝางในตอนนี้กลับมาเป็นปกติ กำลังนั่งหลับตาอยู่ในอ่างน้ำยาอย่างอันตราย

ได้ยินเสียงดังขึ้น เขาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น แววตาของเขาดุเดือดรุนแรงกว่าเมื่อก่อนมาก ออร่าบนร่างเขาก็ยิ่งรุนแรงกว่าเมื่อก่อน

ของเหลวสีดำคล้ำเหมือนจะใสขึ้นเล็กน้อยแล้ว นอกจากน้ำหมึกสีดำที่ลอยอยู่บนผิวน้ำส่วนอื่นก็ได้กลายเป็นน้ำใสๆ แล้ว

เซียนผู้ยิ่งใหญ่เห็นผลลัพธ์แบบนี้ ก็พยักหน้าอย่างพอใจ เห็นที่หลี่ฝางจะผ่านมันมาได้แล้ว

“เซียนผู้ยิ่งใหญ่ ผมควรจะต้องแช่อีกสามวันสิ” ถึงแม้ว่าหลี่ฝางจะทนอยู่ในนั้นมาตลอด แต่เรื่องวันเวลาก็ยังพอรู้อยู่ เขาไม่น่าจะสำเร็จเร็วขนาดนี้สิ เขามองเซียนผู้ยิ่งใหญ่อย่างสงสัยเล็กน้อย ไม่รู้ว่าที่เขาเข้ามาจะทำอะไร

เมื่อก่อนที่เซียนผู้ยิ่งใหญ่เคยให้ยาเขาที่กินแล้วกระปรี้กระเปร่าตอนนี้เหลืออยู่เม็ดสุดท้ายแล้ว และเขาก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเทพอ้านในร่างนั้นยิ่งอ่อนแรงลงไปเรื่อยๆ ตอนนี้เพียงแค่อึดใจเดียว ขอแค่ผ่านไปอีกสามวัน เทพอ้านก็ถูกทำให้สูญสลายไปจนหมดสิ้น

“นายอยากจะไปยังอีกโลกเพื่อพาหลี่ต๋าคางกลับมาไม่ใช่เหรอ? งั้นก็ดื่มเจ้านี่ซะ”

เซียนผู้ยิ่งใหญ่ยื่นของเหลวสีขาวหยกในมือไปด้านหน้าหลี่ฝาง และทำท่าให้ดื่มลงไป

หลี่ฝางขมวดคิ้ว พลางมองสิ่งที่อยู่ในถ้วย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคืออะไร แต่เมื่อได้ยินคำพูดจากเซียนผู้ยิ่งใหญ่ ก็ไม่ลังเลที่จะยกชามใบนั้นขึ้น และกระดกดื่มมันจนหมด

ของเหลวสีขาวหยกนี้รสชาติแปลกมาก บอกไม่ถูกว่าหวานหรืออะไร แต่ยังไงก็ยังอร่อยอยู่ หลังจากดื่มเสร็จ

หลี่ฝางก็เลียปาก ขณะที่อยากจะพูดบางอย่าง ทันใดนั้นความเจ็บปวดที่ราวกับถูกเลาะกระดูกก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย

ความเจ็บปวดนี้เทียบกับเมื่อก่อนมันรุนแรงกว่าหลายสิบเท่า ราวกับวิญญาณกำลังจะแหลกสลาย หลี่ฝางทนไม่ไหวอีกต่อไป และร้องครวญครางออกมา

เสียงครวญครางนี้ทำเอากู่ยี่เทียนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ปรมาจารย์ด้านนอกสะดุ้งโหยง และก้าวเท้าขวับวิ่งเข้ามาด้านในอย่างรวดเร็ว

“เกิดอะไรขึ้นเกิดอะไรขึ้น? อย่าบอกนะว่าล้มเหลวแล้ว?”

กู่ยี่เทียนมองหลี่ฝางที่บิดตัวไม่มาอยู่ในอ่างน้ำยา และถามอย่างตกใจมากๆ

แต่เซียนผู้ยิ่งใหญ่กลับทำหน้านิ่งสุดๆ ยืนมองอยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ ไม่ได้คิดที่จะลงมือหยุดยั้งแต่อย่างใด แม้แต่ตอนที่กู่ยี่เทียนจะเข้าไปช่วยหลี่ฝาง ก็ยังยื่นมือมาห้ามเขาเอาไว้

“ช้าก่อน ไม่ต้องสนเขา”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เขาเป็นอะไรไป? ช่วงที่ทรมานผ่านไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังเป็นแบบนี้?”

กู่ยี่เทียนที่อยู่ด้านข้างร้อนรนทนไม่ไหว เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย ทำไมจู่ๆ ถึงกลายเป็นแบบนี้?

“ไม่เป็นไร ฉันกำลังช่วยเขาอยู่ นายไม่สังเกตเหรอว่าพลังงานรอบตัวกำลังหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของหลี่ฝาง? ตราบใดที่เขามาที่นี่ แบบนั้นถึงแม้ว่าเขาจะไปที่อีกโลกนึง เขาก็ยังมีความสามารถที่จะป้องกันตัวเองได้”

เซียนผู้ยิ่งใหญ่มองหลี่ฝางที่ดิ้นไปมาอยู่ในอ่างน้ำยาอย่างตั้งใจ ถึงแม้ว่าภายนอกจะมองอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปไม่ออก เขากำมือของข้างไว้แน่นกลับแสดงให้เห็นถึงความกังวลในใจเขา

ที่จริงแล้วมันเป็นครั้งแรกที่เขาใช้วิธีนี้ ของเหลวสีขาวหยกนั่นที่จริงแล้วเป็นยาล้างไขกระดูกที่พัฒนาจากเคล็ดลับวิชาที่ห่างหายไปนาน

ยาล้างไขกระดูกนี้สำหรับแดนดั่งเทพคนที่มีระดับสูงก็ยิ่งได้ผลลัพธ์มากกว่า แต่ความเจ็บปวดที่ทรมานก็ต้องเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าเช่นกัน

ถ้าผ่านไปได้ แบบนี้ความแข็งแกร่งก็จะเพิ่มขึ้นทุกวัน ถ้าผ่านไปไม่ได้ เป็นไปได้มากที่ทั้งชีวิตนี้อาจจะไม่ได้บรรลุเลย

วิธีแบบนี้มันเสี่ยงมากๆ ตั้งแต่โบราณมาถึงวันนี้ จำนวนคนที่ทำสำเร็จมือข้างเดียวก็นับได้ เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ล้วนล้มเหลว แต่ว่า พวกคนที่ทนผ่านมาได้ ทุกคนล้วนแต่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สร้างประวัติศาสตร์ทั้งนั้น

“เอ่อ……เซียนผู้ยิ่งใหญ่ ท่านแน่ใจว่าไม่เป็นไรแน่เหรอ? ทำไมผมคิดว่าหลี่ฝางไม่ไหวแล้ว?”

หลี่ฝางในตอนนี้เลือดไหลออกปากออกจมูก น้ำยาที่เดิมทีใสๆ กลายเป็นสีแดงเลือด หลี่ฝางที่เต็มไปด้วยพลังเมื่อครู่กลายเป็นอ่อนแรงเฮือก นี่ทำให้กู่ยี่เทียนอดไม่ได้ที่จะกังวลใจ

เซียนผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้ตอบกู่ยี่เทียน และก็รออยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ หลี่ฝางที่อยู่ในอ่างน้ำยายังคงดิ้นรน ถึงแม้ว่าเขาในตอนนี้จะทรมานมากๆ แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังงานนับไม่ถ้วนรอบข้างที่กำลังหลั่งไหลเข้ามาในตัวเขา

เขารู้ว่าเซียนผู้ยิ่งใหญ่กำลังช่วยเขา ดังนั้นจึงกัดฟันให้ตัวเองสงบนิ่งลง เขานั่งสมาธิในอ่างน้ำยา นำพลังงานที่กระจายรุนแรงในร่างมาไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดของเขา

หนึ่งชั่วยาม สองชั่วยาม ผ่านไปอย่างไม่รู้ตัวหลี่ฝางก็ได้ไหลเวียนลมปราณในร่างไปหลายชั่วยามแล้ว ความเจ็บปวดทั่วร่างก็ค่อยๆ ทุเลาลง และขั้นตอนนี้ก็ได้กินแล้วไปทั้งหมดเกือบสองชั่วยาม

“เซียนผู้ยิ่งใหญ่ ทำไมผมคิดว่าหลี่ฝางเหมือนกับจะบรรลุอีกครั้งแล้วล่ะ?”

พวกกู่ยี่เทียนยืนมองหลี่ฝางที่นั่งในอ่างน้ำยาอยู่ด้านข้าง ทั้งอิจฉาทั้งดีใจ

ความเร็วในความก้าวหน้าของหลี่ฝางน่าอิจฉาเกินไปแล้ว นี่เพิ่งนานเท่าไหร่ เขาก็กำลังจะขึ้นไปสู่ระดับขั้นที่สูงขึ้นอีกแล้ว

เมื่อร่างกายของหลี่ฝางเปล่งประกายแสงสีทองจางๆ ก้อนหินหนักอึ้งในใจของเซียนผู้ยิ่งใหญ่ก็ได้ถูกวางลงสักที ลักษณะแบบนี้ก็หมายความว่าหลี่ฝางจะประสบความสำเร็จแล้ว