S.P.P: บทที่ 291: ข่ายเทพพิชิตฟ้า!

“ในที่สุดก็จะได้ออกไปสัมผัสแดดสักที!”
เสียงนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

วินาทีต่อมาแรงผลักอันมหาศาลก็ได้พุ่งออกมาจากมือขวาของโรแกน กรงขังที่มั่นคงนั้นได้ถูกผลักกระเด็นออกไปในทันที

“ตึก ตึก ตึก!”

เสียงฝีเท้าของโรแกนได้ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงบ

โรแกนได้ยกมือทั้งสองข้างของเขาขึ้นมา

หลังจากนั้นก็ได้มีพลังลึกลับบางอย่างโผล่ขึ้นมาพร้อมกับกุญแจมือที่หายไป

ฉากนี้ทําให้เหล่านักโทษในเลเวล 6 ทั้งตกใจและตื่นเต้น

“ไอ้หนูช่วยฉันด้วย!”

“ในการแลกเปลี่ยนครั้งก่อนฉันยกวิชาที่แข็งแกร่งให้กับนาย,ถ้าในครั้งนี้นายช่วยฉันละก็ฉันจะทําตามนายทุกอย่าง!”

“โรแกนฉันเองก็เคยทําการแลกเปลี่ยนกับนาย,ได้โปรดช่วยฉันด้วย”

พวกเขานั้นต่างก็ต้องการให้โรแกนช่วยพวกเขาออกไป

“ไอ้หนูปล่อยพวกเราทุกคนออกไปข้างนอก,ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเรานายจะต้อง หนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน!”

แต่ในตอนนั้นเองก็ได้มีคนเห็นดวงตาโรแกน

“ตาของเด็กนั้น?!”

“เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาของเขากัน!?”

เมื่อมองไปที่ดวงตาของโรแกนพวกเขาต่างก็รู้สึกราวกับกําลังจ้องมองไปที่เทพเจ้า

“ช่วยพวกนายงั้นหรอ?”

โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับยื่นมือขวาของเขาออกมา

“บูม!”

แรงผลักดันที่น่าสะพรึงกลัวได้พวยพุ่งออกมาจากมือขวาของโรแกนพร้อมกับชายคนหนึ่งที่ถู กกระแทกเข้าไปที่ผนังจนร่างของเขาถูกบดขยและตายลงในที่สุด

“อึด…”

เสียงหายใจได้ดังขึ้นมา, ในตอนนี้เหล่านักโทษในเลเวล 6 รู้แล้วว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขานั้นคือปีศาจ

“มาคนมากความ, ฉันไม่เคยคิดที่จะปล่อยพวกนายออกมาหรอกนะ”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชาพร้อมกับกวาดตาเพื่อมองหาอะไรบางอย่าง

เหล่านักโทษที่ถูกโรแกนจ้องมองนั้นต่างก็ก้าวถอยหลังกลับไปโดยไม่รู้ตัว

“พวกนายหกคนก็แล้วกัน!”

โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับก้าวเข้าไปหาพวกเขา

นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com

นี่คือกรงขังที่ไม่สามารถผ่านเข้าไปได้ถ้าไม่มีกุญแจแต่ในตอนนี้มันไม่เป็นผลกับโรแกนอีกต่อไปแล้วโรแกนได้เดินเข้าไปหาพวกเขาก่อนที่ พวกเขาทั้งหกคนจะตายลง

ที่น่าทึ่งยิ่งกว่าก็คือพวกเขาทั้งหกที่ตายไปแล้วได้ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของโรแกนก่อนที่ร่างของพวกเขาจะหายไป

“เร็วเข้า! มีคนแหกคุก! !”

“ขอกําลังสนับสนุนเร็วเข้า!”

“ตอนนี้รู้แล้วว่าเป้าหมายเป็นใคร,เป้าหมายคือโกลดี,โรแกน!”

“แถมเขายังมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกับพลเรือเอก!”

เมื่อได้ยินรายงานเกี่ยวกับผู้แหกคุกในครั้งนี้เหล่าผู้คุมก็ช็อคไปในทันที

“รู้ตัวกันเร็วดีจริงๆ!”

โรแกนนั้นไม่ได้สนใจท่าทางของเหล่านักโทษคนอื่นแม้แต่น้อยเขาทําเพียงแค่ก้าวเดินออกไปข้างหน้า

“ไอ้หนูพาฉันออกไปแล้วฉันจะช่วยนายสู้กับพวกเขาเอง!”

ในขณะที่เหล่านักโทษกําลังหวาดกลัวต่อพลังที่โหดร้ายของโรแกนก็ได้มีเสียงที่คุ้นเคยดังนมาแต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองก็ได้มีเสียงอื่นแทรกขึ้นมา

“หยุดอยู่ตรงนั้นไม่งั้นพวกเรายิงแกแน่!”

โรแกนนั้นไม่ได้สนใจพวกผู้คุมแม้แต่น้อยเขาได้มองไปที่หมายเลข 8 พร้อมกับยกมือขวาและเล็งไปที่พวกผู้คุม

“ฉีก! ฉีก! ฉีก! ฉีก!”

ในตอนนั้นเองแท่งเหล็กสีดําก็ได้พุ่งออกมาจากมือขวาของเขาและในพริบตาเดียวมันก็ได้แทงเข้าไปที่ร่างของพวกผู้คุมและพวกเขาก็ได้ตายลงโดยที่ไม่อาจขัดขืนได้

ดูเหมือนว่าโรแกนนั้นกําลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในตอนนี้

หลังจากนั้นไม่นานโรแกนก็ได้ยกมือขวาของเขาและเล็งไปที่ห้องของหมายเลข 8 ก่อนที่ แรงผลักอันมหาศาลจะเปิดประตูห้องขังของหมายเลข 8 ออก

“เยี่ยม! ไอ้หนูตามสัญญาฉันจะช่วยนายสู้!”

ทันใดนั้นหมายเลข 8 ก็ได้ลุกขึ้นมาด้วยดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น ในตอนที่เขาลุกข์นมานั้นก็ได้มีเสียงกระดูกดังลั่นขึ้นมาแต่เขาก็ไม่ ได้สนใจมันแม้แต่น้อย

“ไปที่ห้องหัวหน้าผู้คุมอาวุธทุกอย่างนั้นถูกเก็บเอาไว้ที่นั่น!”

หมายเลข 8 ได้กล่าวออกมา

เมื่อได้ยินอย่างนั้นโรแกนก็พยักหน้าและก้าวออกไปข้างหน้า

ตลอดทางที่ผ่านมานั้นพวกเขาต้องเจอกับพวกผู้คุมเป็นจํานวนมากแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของโรแกนพวกเขาก็ทําได้แค่เพียงยืนรอความตาย

“พลังของไอ้เด็กนี้แปลกจริงๆเหมือนพวกนินจาไม่มีผิด”

หมายเลข 8 นั้นได้มองมาที่โรแกนด้วยความพินิจ

เขานั้นมีชีวิตอยู่มานานและเคยพบเจออะไรมา มากมายเขาจึงรู้ว่าวิธีการบางอย่างของโรแกน มันเหมือนกับพวกนินจา

และในไม่ช้าพวกเขาทั้งสองก็ได้มาถึงห้องของหัวหน้าผู้คุม

เมื่อเห็นดาบเจ็ดดาวโรแกนก็ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นมาและดาบเจ็ดดาวก็ได้พุ่งข้ามาอยู่ในมือ เขา

ในขณะเดียวกันหมายเลข 8 เองก็ได้ไปหยิบดาบเล่มหนึ่งขึ้นมามันเป็นดาบที่บางและมีใบดาบสีดํา

“เป็นดาบที่ดี!”

เมื่อเห็นดาบของอีกฝ่ายโรแกนก็ได้กล่าวชมออกมา

“มันเป็นมรดกของสํานักหน่ะ”

หมายเลข 8 ได้ถอนหายใจออกมา

“ได้เวลาไปกันแล้ว!”

เมื่อกล่าวจบโรแกนก็เดินออกไปจากห้องนี้ในทันที

หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ได้เดินเข้าไปในลิฟต์

“ครีน..” ลิฟต์ได้ขึ้นไปข้างบนอย่างช้า ๆ

ที่เลเวล 5 ชั้นนรกเยือกแข็งเหล่าผู้คุมนั้นต่างก็มายืนออกันอยู่ตรงหน้าลิฟต์พร้อมกับถืออาวุธ เต็มมือแต่ถึงอย่างนั้นดูเหมือนว่าพวกเขาจะเครียดมาก

แต่พวกเขาจะรู้สึกเครียดก็ไม่แปลกเพราะสิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญนั้นคือคนที่มีความแข็งแกร่งระ ดับเดียวกับพลเรือเอก

“ติ้ง!”

“มาแล้ว!”

เมื่อได้ยินเสียงของลิฟต์พวกเขาก็ได้เหนี่ยวไกออกไปในทันที

“บูมมม!”

ในตอนนั้นเองประตูลิฟต์ก็ได้เปิดออกมา

“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะซุ่มโจมตีอยู่ที่หน้าประตู,เตรียมตัวให้พร้อมไอ้หนู!”

เมื่อพูดจบหมายเลข 8 ก็ได้วางมือขวาลงไปที่ดาบของเขาในทันที
โรแกนได้พยักหน้าอย่างเฉยชา

และในที่สุดลิฟต์ก็ได้เปิดออกมา

ในเวลาเดียวกันนั้นเองโรแกนก็ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นมา

“จงรับรู้ถึงความเจ็บปวด!”

“โจมตี!”

เสียงสั่งการได้ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงปืนที่ดังก้องไปทั่วทั้งชั้นนรกเยือกแข็ง

“ชินระ เท็นเซย์!” (ข่ายเทพพิชิตฟ้า)

“บูมมม!” แรงผลักที่น่าสะพรึงได้พุ่งออกมาจากมือขวาของโรแกนพร้อมกับผลักกระสุนปืนพวก นั้นกลับไปที่พวกผู้คุม

กระสุนปืนที่พุ่งเข้ามาหาโรแกนนั้นได้ถูกผลักกลับไปหาพวกผู้คุมก่อนที่มันจะระเบิดออกมา

“ช่วยฉันด้วย!”

“นี่มันบ้าอะไรกัน?”

เหล่าผู้คุมนั้นต่างก็ถูกผลักกระเด็นออกไปไกลจนเกิดรอยลากยาวขึ้นมา