S.P.P: บทที่ 296: จุดหมายต่อไปเวสต์บลู!

ทันใดนั้นเองร่างของโมมอนก้าก็ได้ถูกดึง เข้าไปหาวิถีสวรรค์อย่างไม่อาจต้านทานได้

และในเวลาเดียวกันนั้นเองวิถีสวรรค์ก็ได้ก้าว ออกไปข้างหน้าสามก้าว

ระยะห่างระหว่างทั้งสองนั้นเริ่มเข้าใกล้กันมาก ขึ้นเรื่อยๆ

ท่ามกลางฉากที่น่าตกตะลึงนี้ทันใดนั้นเองวิถี สวรรค์ก็ได้ใช้มือขวาของเขากดลงไปที่หัวของ โมมอนก้า

“จบสิ้นไปซะ”

“ ชินระ เท็นเซย์” (ข่ายเทพพิชิตฟ้า)

“บูม!”

คําสี่คําที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเย็นชาได้ถูกเปล่งออกมาจากปากของวิถีสวรรค์ และในตอนนั้นเองแรงกดทับอันหนักหน่วงก็ได้กดทับลงมาที่โมมอนก้าอย่างบ้าคลั่ง

แรงกดทับนั้นได้กดร่างของโมมอนก้าจนจมลงไปบนดาฟ้าเรือ ก่อนที่แรงกดทับพวกนั้นจะแพร่กระจายไปทั่วทั้งเรือรบ

“บูม!”

น้ําที่อยู่ในบริเวณโดยรอบเรือรบนั้นได้สาดกระเซ็นขึ้นมาราวกับน้ําพุ เรือรบลําใหญ่ได้ส่ายไปมาก่อนที่จะระเบิดเป็นเสี่ยงๆจากแรงกดทับอันน่าสะพรึงกลัวนั้น

“บูม!”

หมายเลข 8 ที่ยืนอยู่บนรูทดราก้อนนั้นได้มองไปที่ฉากตรงหน้าด้วยความตกตะลึง มันเพียงแค่สามวินาทีเท่านั้นที่วิถีสวรรค์ไปถึงเรือรบลํานั้น

“มันเป็นแค่ร่างอวตารจริงๆงั้นหรอ?”

หมายเลข 8 ได้พึมพําออกมาพร้อมกับมองไปที่โรแกน

“บูม!”

ภายใต้การพลังอํานาจของวิถีสวรรค์นั้นชายผู้เคยเป็นตํานานอย่างพลเรือโทโมมอนก้านั้นก็ได้ถูกจัดการลงอย่างสมบรูณ์ ร่างของเขานั้นเต็มไปด้วยเลือดดวงตาของเขานั้นได้เปลี่ยนไปเป็นสีขาวในตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะสิ้นสติไปแล้ว

“ต่อหน้าความมืดมิดนายไม่สามารถทําอะไรได้หรอก!”

เรือรบนั้นได้จมลงไปในท้องทะเล พร้อมกับเหล่าทหารเรือที่กําลังกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างถูกจัดการจนหมดแล้ววิถีสวรรค์ก็ได้พุ่งเข้าไปหาเอรบลําต่อไปในทันที

เพียงพริบตาเดียวเขาก็ได้มาถึงยังเรือรบอีกลําหนึ่ง การมาถึงของเขานั้นทําให้เหล่าทหารเรือรู้สึกหวาดกลัว

ในตอนนั้นเองวิถีสวรรค์ก็ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นมา พร้อมกับมองไปที่เหล่าทหารเรือที่ตกอยู่ในความโกลาหลด้วยความไม่แยแส

“ยิง! ยิง!”

ในพริบตาเดียวกระสุนปืนนับไม่ถ้วยก็ได้พุ่งเข้ามาหาวิถีสวรรค์

“ชินระ เท็นเซย์” (ข่ายเทพพิชิตฟ้า)

แรงผลักที่ดุร้ายได้กระแทกลงมาที่พวกทหารเรือก่อนที่จะแพร่กระจายไปที่เรือรบ และน้ําทะเลในบริเวณนั้น

ด้วยพลังอํานาจของขายเทพพิชิตฟ้าสุดท้ายเรือรบลํานั้นก็ได้ถูกทําลายลงไปในที่สุด

ในตอนนี้เหลือเรือรบอยู่เพียงแค่ลําเดียวเท่านั้น และเพียงแค่อึดใจเดียวเรือรบลํานั้นก็ได้ถูกทําลายลง

เมื่อจัดการเสร็จเขาก็ได้กลับมาหาโรแกน พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างเย็นชาว่า

“คู่ต่อสู้แบบนี้นั้นช่างไร้ความหมาย”

เมื่อได้ยินคําพูดของเขาโรแกนก็ได้หัวเราะออกมาในทันที

อีกฝ่ายคือเรือรบสามลํากับพลเรือโทอีกหนึ่ง แต่เมื่อพวกเขาต้องมาเผชิญหน้ากับวิถีสวรรค์ทุกอย่างก็จบลงภายในหนึ่งนาที ในตอนนี้โรแกนรู้สึกพอใจกับความแข็งแกร่งของวิถีสวรรค์มาก

“ออกเรือ!”

เมื่อได้ยินคําสั่งของโรแกนพวกเขาก็ได้ทําการออกเรือต่อในทันที

หลังจากนั้นไม่นานก็ได้มีทหารเรือกลุ่มใหม่เดินทางมาถึงยังที่เกิดเหตุ

“มาไม่ทันงั้นหรอ?”

“ดูเหมือนว่าหมอนั้นจะแข็งแกร่งขึ้น!” ทหารเรือที่มาใหม่นั่นก็คือคิซารุ แม้ว่ากลุ่มทหารเรือของเขาจะมาถึงที่นี่อย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังมาไม่ทันอยู่ดี

แถมตัวของคิซารุเองก็ระแวดระวังและจริงจัง เกี่ยวกับการเผชิญหน้ากับโรแกนมาก เพราะว่าตัวเขานั้นพ่ายแพ้ให้กับโรแกนมาสองหนแล้ว

“พลเรือเอกคิซารุครับดูเหมือนว่าคนที่ลงมือในครั้งนี้ จะไม่ใช่โรแกนแต่เป็นผู้ชายหัวล้านที่แปลกประหลาดคนหนึ่งครับ!”

เมื่อได้ยินรายงานของทหารคนนั้นดวงตาของคิซารุก็ได้หดแคบลงในทันที

“อธิบายลักษณะเฉพาะของอีกฝ่ายมาสิ”

แม้ว่าจะได้รับฟังถึงลักษณะเฉพาะของเขาแล้ว แต่คิซารุก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

“หมอนี้คือใครกัน?”

แต่แม้ว่าเขาจะจําไม่ได้มันก็ไม่ได้หมายความว่าศูนย์ใหญ่กองทัพเรือจะไม่สามารถระบุตัวตนของเขาได้ หลังจากนั้นไม่นานทางศูนย์ใหญ่ก็ได้รับรู้ข้อมูลของอีกฝ่าย

“โดโร,หมัดปีศาจ,ค่าหัว 550 ล้านเบรี ชายคนนี้ถูกจับกุมโดยศูนย์ใหญ่กองทัพเรือเมื่อ 20 ปีก่อน และถูกส่งไปยังอิมเพลดาวน์ แม้ว่าความแข็งแกร่งจะลดลงไปมากแต่ก็ไม่สามารถประมาทได้!”

“ดูเหมือนว่าไอ้บ้านั้นจะไม่ได้หนีออกมาคนเดียวงั้นสินะ เป็นปัญหาสะแล้วสิ!”

เซนโงคุได้กล่าวออกมาด้วยความเคร่งเครียด

มาตรการป้องกันของอิมเพลดาวน์ในตอนนี้นับ ว่าเข้มงวดขึ้นมามากการหลบหนีออกมาของโรแกนในครั้งนี้ทําให้กองทัพเรือรู้สึกหนักใจมาก

“ใช่มันแย่มาก,ไอ้เด็กนี้เริ่มเป็นปัญหามากขึ้นเรื่อยๆ จอมพลเซนโงคุผมไม่รับงานเกี่ยวกับหมอนี้แล้วนะมันไม่คุ้มค่าเหนื่อยเลยสักนิด”

คิซารุได้กล่าวปฏิเสธออกมา

ถ้าให้เขาไปไล่ตามอีกฝ่ายในตอนนี้เขาอาจจะตายเข้าจริงๆ!

“พักเรื่องของโรแกนไปก่อนในตอนนี้ หลังจากที่วางแผนทุกอย่างเสร็จค่อยกลับมาคุยเรื่องของเขากันอีกครั้ง”

หลังจากที่พูดจบเซนโงคุก็ได้วางสายลงในทันที

“เฮ้อ

คิซารุได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับร่างของเขาที่กลายเป็นแสงและจางหายไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ถ้าจะให้เขาไปเผชิญหน้ากับโรแกนและพรรคพวกของเขาจากอิมเพลดาวน์บอกเลยว่าเขาไม่ได้มีความกล้ามากขนาดนั้น

รูทดราก้อนได้แล่นไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้พวกโรแกนกําลังมุ่งหน้าเข้าไปที่คามเบลท์

“เวสต์บลู?”

ทิศทางของบีเบิ้ลการ์ดคือเวสต์บลู!

“ดูเหมือนว่าโชคชะตาของพวกเราใกล้จะจบลงแล้วงั้นสินะ”

หลังจากรับรู้ถึงจุดหมายของโรแกนหมายเลข 8 ก็ได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ก็คงงั้น,นายไม่คิดที่จะอยู่เล่นกับฉันต่ออีกสักพักหน่อยหรือไง?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมา

ด้วยความแข็งแกร่งของหมายเลข 8 นั้นนับว่าไม่เป็นปัญหาเลยถ้าอีกฝ่ายต้องการที่จะเดินทางไปกับเขาต่อ

“ไม่ล่ะ,หลังจากที่ผ่านกามเบลท์ไปได้ฉันก็จะจากไปในทันที”

“ฉันคิดถึงบ้านเกิดของฉัน,ขอบคุณมากนะไอ้หนูโรแกน”

หมายเลข 8 ได้กล่าวปฏิเสธออกมาพร้อมกับส่ายหัว

“ยินดีที่ได้ช่วยเหลือ” โรแกนได้กล่าวออกมา พร้อมกับรอยยิ้ม

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รูทดราก้อนนั้นได้แล่นเข้ามาถึงบริเวณลมสงบแล้วแต่ด้วยพลังงานไอน้ํารูทดราก้อนจึงยังแล่นได้อยู่

“คามเบลท์เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยจ้าวทะเล เพราะฉะนั้นพยายามหลีกเลี่ยงพวกมันเข้าไว้”

หมายเลข 8 นั้นไม่ได้หวาดกลัวต่อการเข้ามาในคามเบลท์ เขาเพียงแค่อยากจะแนะนํา

วิถีสวรรค์ได้พยักหน้าด้วยใบหน้าที่เย็นชาและกลับไปจัดการทําการควบคุมรูทดราก้อนต่อ

ทันใดนั้นเองก็ได้มีฝูงจ้าวทะเลกระโดดข้ามรูทดราก้อน

ราวกับปาฏิหาริย์จ้าวทะเลเหล่านั้นไม่สนใจรูทดราก้อนเลยแม้แต่น้อย

ผ่านมาสามชั่วโมงแล้วนับตั้งแต่ที่พวกเขาแล่นเรือมา พวกเขากําลังจะเข้าสู่กามเบลท์ที่เอาไว้ ผ่านเข้าไปในเวสต์บลู

“ผ่านที่นี่ไปก็จะเป็นเวสต์บลู!”

การจะไปที่เวสต์บลูให้เร็วที่สุดนั้นการข้ามผ่านคามเบลท์นับว่าเป็นวิธีที่ประหยัดเวลาที่สุด

ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงและในที่สุดค่ําคืนก็ได้มาถึง

“ระวังตัวเอาไว้หน่อยก็ดีนะโรแกน!”

หมายเลข 8 ได้กล่าวเตือนออกมาด้วยความเป็นห่วง