S.PP: บทที่ 312: โรแกนลงมือ!

ในตอนนั้นเองที่ด้านหลังของเอเดนก็ได้ปรากฏหมอกควันสีดําขึ้นมา ซึ่งภายในหมอกนั้นมีเงา ร่างของอสรพิษตัวหนึ่งที่มีดวงตาสีแดงขดตัวอยู่

“ฟอ!”

ภายใต้หมอกควันที่หนาทึบอสรพิษที่น่าหวาดกลัวตนนั้นก็ได้ขู่ฟอออกมา

แม้แต่โรแกนที่เฝ้ามองอยู่ที่หน้าประตูก็ยังรู้สึกสั่นสะท้าน มันราวกับว่าเขากําลังถูกจ้องมอง

หลังจากนั้นไม่นานก็ได้มีงูจํานวนมากเลื้อยอ อกมาจากช่องว่างตามรอยแตกของกําแพงในท้องพระโรง เพียงพริบตาเดียวงูเหล่านี้ก็ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งท้องพระโรงหลังจากนั้นพวกมันก็ได้เลื้อยเข้าไปหาวิถีเดรัจฉาน

“งูพวกนี้มันจะทําอะไรได้?”

วิถีสวรรค์ได้กล่าวออกมาด้วยความดูถูก

“ฟอ!”

งูเหล่านั้นได้พ่นพิษของพวกมันไปยังร่างของอวตารทั้งสองด้วยความดุร้าย

เมื่อเห็นอย่างนั้นวิถีเดรัจฉานและวิถีสวรรค์ก็ได้ ทําการหลบหลีกอย่างรวดเร็วพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาตัวของเอเดน

“เหล่างูทั้งหลายจงหลอมรวม!”

ในตอนนั้นเองเอเดนก็ได้ร้องตะโกนออกมา ด้วยความเดือดดาลพร้อมกับไม้คฑาบนมือขวาของเขาที่ได้ปรากฏลําแสงสีดําขึ้นมา

“ฟอ!”

งูเหล่านั้นได้ส่งเสียงข่ออกมาด้วยความดุร้าย

“พระเจ้าช่วย!”

โรบินได้กรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

รูม่านตาของโรแกนได้หดแคบลงก่อนที่เขาจะทําการส่งจิตสํานึกไปที่อวตารทั้งสองของเขา

ในตอนนี้งูเหล่านั้นกําลังถูกหลอมรวมเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะกลายเป็นงูยักษ์ที่มีขนาดความหนาของลําตัวประมาณ 1 เมตรและมีความยาวประมาณ 60 เมตร สิ่งที่น่าประหลาดที่สุดของงูยักษ์ตัวนี้ก็คือการที่มันถูกหลอมรวมขึ้นมาจากงูตัวเล็กๆจนกลายเป็นงูยักษ์ที่แท้จริง

“ฟอ!”

หลังจากหลอมรวมเสร็จมันก็ได้ขู่ฟอออกมาในทันที พร้อมกับเลื้อยเข้าไปหาวิถีสวรรค์ และวิถีเดรัจฉาน

“รับไปซะ!”

เอเดนได้กล่าวออกมาพร้อมกับชี้ไม้คฑาของเขาไปยังร่างอวตารทั้งสอง

“ฟื้ววว!”

ลําแสงได้พุ่งเข้าไปหาวิถีเดรัจฉานอย่างรวดเร็ว หมายที่จะจัดการกับเขาให้ได้

เมื่อได้อย่างงั้นวิถีสวรรค์ก็ได้พยายามใช้พลังของเขาในการจัดการกับพลังของเอเดน

ในเวลาเดียวกันนั้นเองร่างอวตารทั้งสองก็ได้รับรู้ถึงข้อมูลที่โรแกนส่งผ่านมา เมื่อได้รับรู้ถึงข้อมูลดังกล่าวใบหน้าของพวกเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นจริงจังในทันที

“การโจมตีง่ายๆของเอเดนเองก็นับว่าน่ากลัวไม่น้อย!”

กล่าวก็คือเพียงแค่การโจมตีง่ายๆของเอเดนนั้นก็สามารถเทียบได้กับลูกกระสุนปืนใหญ่ได้ แล้วแถมยังเป็นลูกกระสุนปืนใหญ่ที่เร็วมากจาน่าหวาดกลัว

“ฟอ!”

ในเวลาเดียวกันนั้นเองงูยักษ์ก็ได้ทําการโจมตีมาที่ร่างอวตารทั้งสอง

มันได้ตวัดหางของมันไปที่ร่างของวิถีเดรัจฉาน จนกระเด็นออกไปไกล

เมื่อเห็นดังนั้นวิถีสวรรค์ก็ได้กระโดดขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็วพร้อมกับปลดปล่อยการโจมตีออกมา

“ชินระ เท็นเซย์!” (ข่ายเทพพิชิตฟ้า)

พื้นที่อยู่ในรัศมีหนึ่งร้อยเมตรนั้นได้ทรุดตัวลงไปในทันที

ในเวลาเดียวกันนั้นเองเขาก็ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นมา
“บันโช เห็นอิน!” (หมื่นลักษณ์เหนี่ยวสวรรค์)

เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดที่คุ้นเคย ใบหน้าของเอเดนก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

“เวรเอ้ย!”

ในช่วงเวลาต่อมาร่างของเอเดนก็ได้มาปรากฏอยู่ตรงมือขวาของวิถีสวรรค์เป็นที่เรียบร้อย

ในตอนนั้นเองวิถีสวรรค์ก็ได้ทําการเคลือบฮาคิเกราะเอาไว้ที่มือซ้ายและซัดมาที่ร่างของเอเดน

“บูม!”

หมัดของวิถีสวรรค์ได้กระแทกลงมาที่ท้องของเอเดนจนกระอักเลือดออกมา พร้อมกับกระดูกซี่โครงที่หักไปถึงห้าซี่

“ฟอ!”

ในตอนนั้นเองงูยักษ์ก็ได้กระโจนเข้ามาหาวิถีสวรรค์หมายที่จะกัดลงบนร่างของเขา

แต่เมื่อเห็นดังนั้นวิถีสวรรค์ก็ได้ทําการหลบหลีกอย่างรวดเร็วพร้อมกับทิ้งร่างของเอเดนเอาไว้เบื้องหลัง

“แค่ก! แค่ก!”

เอเดนได้ไอออกมาเป็นเลือดอยู่สองสามครั้ง

หมัดของวิถีสวรรค์นั้นได้ทําร้ายอวัยวะภายในของเขาอย่างรุนแรง

แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็ได้บ่นพึมพําอะไรบางอย่างออกมา และในตอนนั้นเองอาการบาดเจ็บต่างๆของเขาก็ได้ฟื้นฟูขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของเขาก็ได้กลับมาเป็นปกติ

“เวทมนตร์นี้มันคืออะไรกัน!?”

โรแกนได้อุทานออกมาด้วยความตกตะลึง

เวทมนต์มันสุดยอดถึงขนาดสามารถรักษาอาการบาดเจ็บที่สาหัสแบบนั้นให้หายกลับมาเป็นปกติได้รวดเร็วขนาดนี้เลยงั้นหรอ?

“มันคือมนต์ดํา!”

ในตอนนั้นเองซาโลและคนอื่นๆก็ได้เดินมาที่ด้านหลังของเขา

“เอเดนนั้นได้ศึกษาเกี่ยวกับมนตร์ดํามาเกือบร้อยปีแล้ว เขาไม่เพียงแต่เรียนรู้คาถามนต์ดําทั้งหมดแต่ยังเขาการพัฒนาพวกมันจนน่าสะพรึงกลัว แถมเขายังใช้พิธีกรรมต้องห้ามกับร่างกายของตนเองอีกด้วย!”

ซาโลได้กล่าวออกมาอย่างช้าๆ

“พิธีกรรมต้องห้าม?”

เรื่องพวกนี้นั้นโรแกนเคยได้ยินแต่ในนิยายเท่านั้นไม่เคยคิดว่ามันจะมีอยู่จริงมาก่อน

“ใช่ เขาเป็นคนที่โหดร้ายและไม่เคยสนใจชีวิตของประชาชนในอาณาจักร ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี่มันได้มีคดีเด็กหายเต็มไปหมด”

“มนต์ดํานั้นไม่ใช่สิ่งที่น่าหวาดกลัว เพราะไม่ว่ายังไงมันก็ยังคงเป็นเพียงแค่เวทมนตร์ แต่สิ่งที่น่าหวาดกลัวก็คือการที่เขากล้าที่จะใช้ชีวิตของมนุษย์ในการบ่มเพาะความแข็งแกร่งให้กับตนเอง!”

“ความบ้าคลั่งนี้ได้มอบพลังอํานาจที่น่าหวาดกลัวให้กับเขา!”

ซาโลได้กล่าวและถอนหายใจออกมา

“นายกําลังจะบอกว่าเขาบ่มเพาะพลังเวทมนตร์ของตัวเองด้วยพลังชีวิตของมนุษย์งั้นหรอ?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมา

“ใช่! มันคือพลังชีวิตของทารกแรกเกิด!”

ใบหน้าของซาโลดูน่าเกลียดมากในตอนที่กล่าวออกมา

“ว่าไงนะ!”

โรบินได้ยกมือขึ้นมาปิดปากของเธอด้วยความช็อค

ในความเป็นจริงไม่ใช่เพียงแค่เธอเท่านั้นที่รู้สึกช็อค เพราะแม้แต่โรแกนเองก็รู้สึกช็อคเช่นกัน

เขารู้ดีว่ามนุษย์เราทุกคนนั้นต่างก็มีความชั่วร้ายอยู่ในตัว แต่ดูเหมือนว่าเอเดนนั้นจะหลุดจากคําว่ามนุษย์ไปไกลแล้ว!

“ไอ้เวรนี่!”

โรแกนได้สบถออกมาด้วยความโกรธ

“ดังนั้นการที่จะจัดการกับเขาได้นั้นด้วยความแข็งแกร่งของท่านเพียงคนเดียวมันจึงยังไม่พอ!”

แอสเพนได้กล่าวออกมา

“พวกเราทุกคนจะร่วมมือกันในการกําจัดเขาให้สิ้นซาก!”

โทนี่ได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา

โรแกนได้จ้องมองไปที่พวกเขาพร้อมกับหัวเราะออกมา

“ลืมเรื่องที่พวกนายพูดไปซะ”

“ฉันมีวิธีการจัดการกับเขาและฉันเชื่อว่ายังไง ฉันก็ต้องได้บัลลังก์ของอาณาจักรนี้มาไว้ในครอบครอง!”

ทุกคนได้มองมาที่โรแกนด้วยความไม่เข้าใจ

แต่ในวินาทีต่อมาพวกเขาก็ได้เข้าใจคําพูดของโรแกน

เขาต้องการที่จะจัดการกับเอเดนด้วยตัวของเขาเอง!

“ราชาหนะต้องแข็งแกร่ง! เพราะฉะนั้นพวกนายแค่รอดูความแข็งแกร่งของฉันก็พอ!”

โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปหางยักษ์ของเอเดน

ในตอนนั้นเองร่างกายที่มีความยาวกว่าหกสิบเมตร ก็ได้ถูกโรแกนเตะกระเด็นออกไปไกล เมื่อจัดการกับงูยักษ์เสร็จโรแกนก็ได้ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกันนั้นเองดวงตาของเขาก็ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมามันได้กลายเป็นเนตรวงแหวนก่อนที่จะกลายเป็นเนตรสังสาระ

ในตอนนี้พวกเขาทั้งสามนั้นได้ทําการแบ่งปันมุมมองของกันและกันอย่างสมบรูณ์

“บูม!”

ร่างของงูยักษ์นั้นได้ลอยกระเด็นไปยังทิศทางของวิถีเดรัจฉาน ในเวลาเดียวกันนั้นเองวิถีสวรรค์เองก็กําลังเผชิญหน้าอยู่กับเวทมนตร์ของเอเดนอยู่

โรแกนนั้นได้พุ่งเข้าไปหางูยักษ์พร้อมกับฟาดฟันดาบเจ็ดดาวของเขาออกมา

“ตาย!”

คลื่นดาบขนาดใหญ่ได้พุ่งตรงไปที่ร่างของงู ยักษ์ด้วยความดุร้าย

“ฟูซ”

คลื่นดาบที่น่าหวากลัวของโรแกนได้ตัดหัวของงูยักษ์จนเลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว

“จักระ!”

หลังจากนั้นโรแกนก็ได้ทําการเปลี่ยนแปลงพลังงานของเขาจากลมปราณมาเป็นจักระ

เมื่อรับรู้ได้ถึงจักระโรแกนก็ได้ทําการประสานอินอย่างรวดเร็ว

“คาถาไฟ: ลูกบอลเพลิงยักษ์!”

“คาถาน: กําแพงวารี!” “คาถาลม: พายุทรายไร้สิ้นสุด!”

เพียงหนึ่งลมหายใจโรแกนก็ได้ทําการปลดปล่อยคาถาออกมาถึงสามคาถา ตัวของโรแกนในตอนนี้นั้นมีจักระอยู่ในระดับเดียวกันกับเหล่าคาเงะ พลังอํานาจที่น่าเกรงขามของโรแกนนั้นได้พุ่งเข้าไปที่เวทมนตร์ของเอเดน