S.PP: บทที่ 331: ท้าสู้!

เหล่าโจรสลัดต่างก็กําลังเฝ้ามองโรแกนและ ลูกเรือของเขาที่อยู่บนรูทดราก้อนด้วยความชื่นชม

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะได้เป็นสักขีพยานในการกําเนิดของตํานาน!”

โจรสลัดคนหนึ่งได้มองไปที่รูทดราก้อนและพึมพําออกมา

กลุ่มคนหนุ่มสาวที่น่าเกรงขามและไม่หวาดกลัวต่อสิ่งใดไม่ว่ายังไงพวกเขาก็จะต้องประสบความสําเร็จในการเดินเรืออย่างแน่นอน

รูทดราก้อนได้แล่นออกมาจากท่าเรือรอทอย่างช้าๆ

โจรสลัดเหล่านั้นได้มองไปที่รูทดราก้อนด้วยความเสียดายไม่รู้ว่าในอนาคตพวกเขาจะมีวาสนาพอที่จะได้พบกับโจรสลัดในตํานานแบบนี้อีก หรือเปล่าการที่พวกเขามีโอกาสได้เฝ้ามองกลุ่มโจรสลัดโซลนั้นนับว่าเป็นเกียรติสําหรับพวกเขามากแล้ว

“พวกเราเองก็ไปกันได้แล้ว”

เหล่าโจรสลัดเริ่มกลับมารวมตัวและเตรียมตัวออกเดินทาง

ทันใดนั้นเองก็ได้ปรากฏร่างของทหารเรือเป็นจํานวนมากขึ้นมาที่ท่าเรือและดูเหมือนว่าเป้า หมายของพวกเขาจะเป็นโจรสลัดที่อยู่ในที่แห่งนี้ ทั้งหมด

ในตอนนั้นเองคาร์ลอสก็ได้ก้าวออกมาข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“พวกแกคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ได้ตามใจชอบงั้นหรอ?”

เสียงฝีเท้าเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับจํานวนของพวกทหารเรือที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆเมื่อเห็นการมาถึงของทหารเรือใบหน้าของเหล่าโจรสลัดก็ได้ เปลี่ยนไปในทันที

“เกาะรอทแห่งนี้ไม่ใช่เกาะของโจรสลัดดังนี้นการที่พวกแกกล้ามาที่นี้นั้นก็หมายความพวกแกเตรียมใจที่จะไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในคุกกันแล้ว!”

ในตอนนั้นเองคาร์ลอสก็ได้สั่งการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาลงมือด้วยความเย็นชา

“บูม!”

แต่ทันใดนั้นเองก็ได้มีกระสุนปืนนัดหนึ่งพุ่งเข้ามาหาคาร์ลอส และในตอนนั้นเองการแสดงออกของคาร์ลอสก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

เขากัดฟันพร้อมกับจ้องมองไปที่ท้องทะเลที่อยู่ไกลออกไป
สิ่งที่เขากําลังจ้องมองก็คือรูทดราก้อนที่อยู่ห่างออกไปสามกิโลเมตร แม้ว่าจะอยู่ห่างกันถึงสามกิโลแต่มันก็ยังสามารถทิ้งบาดแผลเล็กๆเอาไว้บนใบหน้าของเขาได้
คาร์ลอสได้หันกลับไปมองที่กําแพงที่อยู่ข้างหลังของเขาก่อนที่เขาจะพบว่าบนกําแพงนั้นได้ปรากฏรูเล็กๆรูหนึ่งขึ้นมา

เขาจําได้อย่างชัดเจนว่ามันไม่เคยมีรูๆนี้อยู่บนกําแพง

“โรแกน!”

หน้าตาของคาร์ลอสได้เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียด
เขารู้ดีว่านี้คือการเตือน เขาเชื่อเหลือเกินว่าถ้ามีนัดต่อไปมันจะต้องไม่ใช่แก้มของเขาแน่ๆที่อีกฝ่ายเล็งแต่มันจะเป็นตรงกลางหน้าผากของเขา แทน

นับว่าคาร์ลอสเดาได้ถูกต้อง

บนดาดฟ้าเรือรูทดราก้อน

เทรนซุได้ถอนปืนของเขากลับมาอย่างช้าๆพร้อมกับหันกลับมาหาพวกโรแกน

“ไม่รอดูผลลัพธ์หน่อยงั้นหรอ?”

MR.1 ได้กล่าวออกมาด้วยความสงสัย

ยิงไปแค่นัดเดียวแล้วก็พอเลยเนี่ยนะ? พวกทหารเรือจะยอมถอยจริงๆงั้นหรอ?

“ไม่จําเป็น”

เทรนซุได้ยกยิ้มขึ้นมาและเดินจากไป

ดูเหมือนว่า MR.1 นั้นจะยังไม่เชื่อเขาได้หยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาและมองกลับไปที่ท่าเรือรอทกี้

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้เห็นฉากที่เขาไม่อยากจะเชื่อ

สิ่งที่เขาเห็นนั่นก็คือคาร์ลอสที่เป็นถึงพลเรือโทกําลังหันหลังและเดินจากไปเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าเพียงแค่การยิงขู่ของเทรนซุมันจะทําให้ทหารเรือพวกนั้นยอมถอยได้“เทรนซุงั้นหรอ?”

“MR.1 นายไม่จําเป็นต้องไปสงสัยในความแข็งแกร่งของพรรคพวกของฉันหรอกเพราะว่านายในตอนนี้ยังไม่สามารถเทียบกับพวกเขาได้แม้แต่คนเดียว!”

ในตอนนั้นเองคล็อกโคไดล์ก็ได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา“รวมถึงหกคนนั้นด้วยงั้นหรอ!?”

เขาได้หันหน้าไปมองพวกมังกรคชสาร

เขาไม่เชื่อหรอกว่าเขานั้นจะอ่อนแอกว่าพวกเขาทั้งหกเพราะนับตั้งแต่ที่ขึ้นเรือมาทั้งหกก็เอาแต่ยิ้มราวกับคนบ้าเขาไม่เชื่อหรอกว่าคนพวกนี้จะ แข็งแกร่งกว่าตัวเขา

“พวกเขา?”

คล็อกโคไดล์ได้เลิกคิ้วพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมา

“ถ้างั้นนายก็ไปลองเองเลยก็แล้วกัน”

โดยไม่ลังเล MR.1 ได้ก้าวเดินไปข้างหน้าและมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของพวกมังกรคชสาร

“ฮม? เด็กใหม่มีธุระอะไรงั้นหรอ?”

มังกรคชสาร 5 ได้กล่าวถามออกมาด้วยรอยยิ้มอีกห้าคนที่เหลือก็ยิ้มมาให้เขาเช่นกัน

“ฉันต้องการท้าพวกนายสู้

MR.1 ได้กล่าวตอบออกมาในทันที

“ท้าสูงั้นหรอ?”

พวกมังกรคชสารหยุดชะงักไปชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง

“พวกนายได้ยิมไหม?,ฮ่าๆๆ! นี่พวกเราถูกท้าสู้ตั้งแต่วันแรกเลยงั้นหรอเนี่ย”

“ฮ่าๆๆๆ!”

“นี่นายรู้ไหมคนที่พึ่งเข้ามาบนเรือลํานี้จะถือว่าเป็นแค่ลูกเรือฝึกหัดเท่านั้น”

“ใช่แล้ว พวกเราไม่จําเป็นต้องสนใจคําพูดของลูกเรือฝึกหัดหรอกนะรู้ไหม!”

“ฉันบอกว่าฉันจะสู้กับพวกนาย!”

MR.1 ได้สะกดความโกรธเอาไว้และกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

พวกเขาไม่เหมือนคนที่แข็งแกร่งสักนิดเดียว!

“ได้! ฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ให้นายเองก็แล้วกัน!”

ในตอนนั้นเองมังกรคชสาร 5 ก็ได้รับคําท้าของ MR.1

แม้ว่าจะถูกสงสัยในความแข็งแกร่งแต่พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกโกรธแต่อย่างใดพวกเขากลับมีความสุขซะอีก

ทุกคนต่างก็กําลังให้ความสนใจกับการต่อสู้กันในครั้งนี้

ดังนั้นการต่อสู้ระหว่างหน้าใหม่และหน้าเก่าจึงเริ่มขึ้น

มังกรคชสาร 5 นั้นได้ก้าวเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า MR.1 และกล่าวออกมาว่า

“เอาล่ะ! มาเริ่มกันเลยดีกว่า!”

MR.1 มองมาที่มังกรคชสาร 5 ด้วยสายตาเย็นชา

“ฉันคือผู้มีพลังของผลซูปะ ซูปะหรือผลใบมีด!แล้วฉันจะไม่มีทางออมมือให้นายอย่างแน่นอน!”

MR.1 ได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา

“ผู้มีพลังผลปีศาจงั้นหรอ?”

เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายเป็นผู้มีพลังผลปีศาจมังกรคชสาร 5 ก็ดูจะตื่นเต้นมาก

“ถ้างั้นก็ให้ฉันได้ประจักษ์ถึงความสามารถของนายหน่อยก็แล้วกัน!”

การแสดงออกของมังกรคชสาร 5 ทําให้ MR.1 ยิ่งรู้สึกโกรธเขาไม่คิดที่จะพูดอีกต่อไปในตอนนั้นเองมือของเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นใบมีด

“เป็นความสามารถที่ไม่เลวเลยนะ!”

เจสันได้กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ

เคล็อกโคไดล์ทําเพียงแค่มองแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

โรแกนเองก็มองมาที่ทั้งสองด้วยความสนใจ

ในตอนนั้นเองร่างของ MR.1 ก็ได้มาปรากฏอยู่ตรงหน้าของมังกรคชสาร 5 พร้อมกับตวัดใบมีด บนแขนของเขาเข้ามาหามังกรคชสาร 5 ด้วยความดุร้ายแต่ในเวลาต่อมาใบหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียด

“ไม่โดนงั้นหรอ!?”

เมื่อเขาหันหลังกลับมาเขาได้เหลือบไปเห็นรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าของมังกรคชสาร

“เป็นไปไม่ได้!”

MR.1 ได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

เขาจะไม่สามารถโจมตีโดนคนที่อยู่ใกล้ขนาดนี้ได้ยังไงกัน!