S.P.P: บทที่ 320: ออกเดินทางอีกครั้ง!

ที่เบื้องล่างของโรแกนนั้นมีร่างของชายชราห้าคนที่แต่งตัวด้วยเสื้อคลมจอมเวทย์มองมาที่โรแกนด้วยความไม่พอใจ

บุคคลเหล่านั้นคือซาโล,แอสเพนโทนี่,เจอร์รี่และคนสุดท้ายนั้นเขาเพิ่งจะได้รับการเลื่อนขั้นให้ขึ้นมาเป็นหนึ่งในห้าจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งห้านั้นคือจอมเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรบารุต

ในตอนนี้อาณาจักรบารุตนั้นได้ทําการแบ่งระดับของจอมเวทย์ออกเป็นสามระดับ ได้แก่ผู้ใช้เวทย์,ผู้วิเศษ และสุดท้ายจอมเวทย์โดยทั่วไปแล้วเมื่อใดที่สามารถก้าวไปถึงระดับจอมเวทย์ได้คนผู้นั้นก็จะมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกันกับพลเรือเอกแถมยังสามารถใช้งานคาถาต้องห้ามที่มีพลังทําลายล้างสูงได้อีกด้วยระดับผู้วิเศษนั้นสามารถเทียบได้กับพลเรือตรีหรือพลเรือโทขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของเจ้าตัวส่วนผู้ใช้เวทย์นั้นพวกเขาก็เป็นเพียงแค่ผู้เริ่มต้นเท่านั้น

เมื่อโรแกนตัดสินใจที่จะออกจากอาณาจักรบารุตชายชราทั้งห้าก็ได้ทําการปฏิเสธในทันที

“เดิมที่ตัวฉันเองเป็นโจรสลัดไม่ได้เป็นราชาแม้ว่าในตอนนี้ฉันจะเป็นราชาแต่ฉันก็ยังไม่ได้ เลิกเป็นโจรสลัด

“ในตอนนี้อาณาจักรบารุตก็ได้รับการเปิดประเทศและได้ติดต่อกับโลกภายนอกแล้ว พวก นายเองก็เห็นค่าหัวของฉันกันแล้วไม่ใช่หรือไง?”

โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม

“ไม่!,ท่านคือราชาแห่งอาณาจักรบารุตของเรานี่คือเรื่องจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้พวกเราไม่เห็นด้วยที่ท่านจะกลับไปเป็นโจรสลัด!”

ในตอนนั้นเองแอสเพนก็ได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

“ใช่! ท่านคือราชาแห่งอาณาจักรบารุดไม่ใช่โจรสลัด!”

“พวกเรารู้แค่ว่าท่านคือราชาของอาณาจักรบารุต!”

โทนี่ได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

“ถ้าเป็นเรื่องรัฐบาลโลกและกองทัพเรือ,พวกเราจะไปคุยกับพวกเขาเองเชื่อเถอะพวกเขาไม่มีทางกล้าลงมือทําอะไรพวกเราแน่นอน!”

เจอร์รี่เองก็ได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

สี่ในห้าต่างก็แสดงท่าที่ปฏิเสธออกมาอย่างชัดเจน

“ลอว์แล้วนายล่ะคิดว่าไง?”

โรแกนไม่มีทางเลือกนอกจากมองไปที่ชายที่เหลือเป็นคนสุดท้ายด้วยการข่มขู่
ลอว์นั้นคือจอมเวทย์ที่สืบทอดมนต์ดําต่อมาจากบรรพบุรุษรุ่นสู่รุ่นแถมเขายังอายุน้อยกว่าจอมเวทย์อาวุโสทั้งสี่ด้วยและในทํานองเดียวกันโรแกนเองก็คือคนที่บ่มเพาะเขาขึ้นมาและตัวเขาเองก็ถือว่าเป็นคนสนิทของโรแกน

“องค์ราชาถ้าท่านต้องการที่จะกลับไปเป็นโจรสลัดจริงๆมันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอก”

ลอว์ได้กล่าวออกมาด้วยท่าทางที่เป็นปกติ

“ฮ่าๆๆๆ!,ไม่มีปัญหางั้นสินะ!”

โรแกนได้หัวเราะและกล่าวออกมา

“ลอว์! ,นายอยากตายงั้นสินะ?”

“ฉันขอเตือนนายเอาไว้ก่อนเลยว่าอย่าได้พูดอะไรไร้สาระออกมาถ้านายไม่สามารถรับผิดชอบมันได้!

“นี่คือเรื่องใหญ่ของอาณาจักรบารุต?”

ทั้งสี่ต่างก็กล่าวออกมาด้วยความเดือดดาลพร้อมกับปลดปล่อยแรงกดดันออกมาอย่างรุนแรง

“อาวุโสทั้งสี่ฟังฉันก่อน”

“แม้ว่าองค์ราชาจะเป็นโจรสลัดแต่เขาก็ยังคงเป็นราชาของอาณาจักรบารุตได้อยู่ไม่ใช่หรือ ไง?”

“พวกคุณทุกคนต่างก็ได้เห็นถึงความสามารถของราชาไปแล้วว่ามันสุดยอดมากขนาดไหนนับ ตั้งแต่ที่องค์ราชาเข้ารับตําแหน่งอาณาจักรของเราก็ไม่เคยหยุดพัฒนาเลยแม้แต่น้อย และในตอนนี้พวกเราก็สามารถที่จะจัดการเรื่องต่างๆภาย ในอาณาจักรกันด้วยตัวเองได้แล้ว ตราบใดที่พวกเราห้าคนควบคุมสถานการณ์ของอาณาจักรอยู่มันจะไม่มีปัญหาอะไรอย่างแน่นอน!”

“นอกจากนี้เพื่อความสบายใจพวกเราเองก็ยังสามารถส่งคนไปดูแลปกป้ององค์ราชาได้!”

ยิ่งเขาพูดออกมาใบหน้าของชายชราทั้งสี่ก็ยิ่งมีดลง

“ใช่! มันไม่มีปัญหาอะไรหรอก! ลอว์นายพูดถูก!ฮ่าๆๆๆ
โรแกนได้กล่าวและหัวเราะออกมาเสียงดัง

ในห้าคนตราบใดที่มีคนหนึ่งเห็นด้วยกับความคิดของเขาเรื่องนี้ก็จะได้รับการตัดสินในทันที

ในตอนนี้พวกซาโลไม่สามารถทําอะไรได้แล้วพวกเขาทําได้เพียงแค่ถอยหลังกลับมาก้าวหนึ่งและเปลี่ยนเป็นส่งคนไปคอยดูแลและปกป้องเขาแทน

แต่อย่างไรก็ตามปัญหาเรื่องการหาคนไปดูแลและปกป้องโรแกนก็ได้มีการหารือกันเป็นเวลานานเพราะด้วยความแข็งแกร่งของโรแกนทําให้ เขาไม่จําเป็นที่จะต้องมีใครมาคอยดูแลและปกป้องเขา

“พอได้แล้ว,พวกนายไม่จําเป็นต้องมาเถียงกันเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว”

หลังจากปวดหัวอยู่นานในที่สุดโรแกนก็ทนไม่ไหวและได้ตะโกนออกมาเสียงดัง ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ทําการโบกมือของก่อนที่จะมีร่างของคนหกคนปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขา

“มีพวกนายคนไหนอยากจะลองพลังของมันหน่อยไหม?”

ทั้งห้าท่าเพียงแค่เงียบเพียงแค่ร่างอวตารสองร่างก็น่าหวาดกลัวมากเกินพอแล้วแต่นี่กลับมีถึงหกร่างเพราะฉะนั้นไม่จําเป็นต้องพูดถึงเลย

“กระผมจะส่งเนลีนไปเธอคือลูกศิษย์ที่ฉันภาคภูมิใจมากที่สุดเพราะฉะนั้นเธอจะต้องมีประโยชน์กับท่านแน่!”

ในตอนนั้นเองจู่ๆโทนี่ก็ได้กล่าวออกมา“หมองั้นหรอ?งั้นก็โอเค”

โรแกนไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด

สิ่งที่เขาขาดมาตลอดตั้งแต่ก่อนที่เขาจะเข้าไปอยู่ในอิมเพลดาวน์นั่นก็คือหมอ
ในตอนนั้นเองเนอื่นก็ได้มองมาที่เขา เธอนั้นมีรูปร่างหน้าตาที่งดงามและมีร่างกายที่ดูดีสะดุด ตาชายทุกคน นั้นรวมถึงเขาด้วยมันเป็นเรื่องธรรมดาเพราะเขาเองก็ถือว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง

หลังจากจัดการทุกอย่างจนเสร็จโรแกนก็ได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“ซาโลในตอนที่นายไปที่งานประชุมโลกรีเวอรี่อย่าได้ลืมที่จะเอาพวกผู้วิเศษบางส่วนตามไป ด้วยล่ะ ฉันต้องการให้พวกเขาได้เห็นถึงความน่าเกรงขามของอาณาจักรบารุตของเรา!”

“พวกนายจะยอมรับสิทธิประโยชน์ที่อีกฝ่ายมอบให้หรือไม่ก็ได้ แต่ต้องทําให้แน่ใจว่าโลกใบ นี้จะได้เห็นถึงความน่าเกรงขามของเรา!”

โรแกนได้กล่าวสังซาโล

“เข้าใจแล้ว,ขอให้ท่านนําหอยทากสื่อสารติดตัวไปด้วยเมื่อไหร่ที่พวกเรามีเรื่องใหญ่พวก เราจะทําการติดต่อท่านไปในทันทีเพื่อแจ้งให้ท่านทราบ”

ซาโลได้กล่าวออกมา

โรแกนได้พยักหน้าและเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรอีกเขาก็ได้ลุกขึ้นและเดินออกไปจากวังในทันที
ในตอนนี้เขากําลังรู้สึกตื่นเต้นแม้ว่าเขาจะคุ้นเคยกับชีวิตที่เป็นอยู่ในตอนนี้แต่เขาก็ยังคงคิดถึงท้องทะเลอยู่ดี

เมื่อโรแกนได้กลับมาถึงที่ปราสาทของเขาโรบินและเจ้านายตัวน้อยก็ได้เดินมาต้อนรับเขาใน ทันที

“เคลียร์ปัญหาเสร็จแล้วงั้นหรอ? คุณราชา”

เจ้านายตัวน้อยได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มติดตลกและมีโรบินที่คอยหัวเราะอยู่ข้างๆ

โรแกนได้ยกยิ้มและกล่าวออกมาว่า

“อย่าทําเป็นเรื่องตลก,เธอไปเตรียมตัวให้พร้อมดีกว่า!”

ในเวลานี้ทั้งสามนั้นกําลังนั่งอยู่บนหลังของกริฟฟิน พวกมันนั้นกําลังไปส่งพวกเขาที่ท่าเรือส่วนเรื่องเรือนั้นไม่จําเป็นต้องห่วงพวกซาโลได้จัดการเอาไว้ให้เขาไว้หมดแล้วรวมถึงเสบียงด้วย

และในตอนนั้นเองเจ้านายตัวน้อย,โรบินและโรแกนก็ต้องประหลาดใจเพราะว่าในตอนนี้บนเรือของเขานั้นได้ปรากฏหญิงสาวคนหนึ่งอยู่บนเรือของเขา

“ผู้ดูแลที่งดงาม,ทําความเคารพองค์ราชา”

เจ้านายตัวน้อยได้ยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับเสียงหัวเราะของโรบิน

หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาทุกคนก็ได้ขึ้นมาบนรูทดราก้อน

ในตอนนั้นเองรูทดราก้อนก็ได้แล่นออกไปจากทาเรืออย่างรวดเร็วภายใต้การควบคุมของวิถี สวรรค์

“นี่เนลีน, เธอจะมาไวเกินไปแล้วนะ”

“ท่านเองต่างหากที่มาช้า”

เนลีนได้กล่าวออกมาอย่างช้าๆ

“ฮ่าๆๆๆ,งั้นหรอ?”

โรแกนได้หัวเราะกลบเกลื่อนออกมา

“องค์ราชา! โปรดดูแลตัวเองด้วย!”

ที่ท่าเรือบนท้องฟ้านั้นซาโลและเหล่าจอมเวทย์คนอื่นๆต่างก็กําลังตะโกนออกมาเสียงดังแม้ว่าใบหน้าของพวกเขาจะดูไม่เต็มใจก็ตาม

“โปรดจําไว้เสมอว่าท่านยังคงเป็นราชาของอาณาจักรแห่งนี้!”

“เมื่อใดที่อาณาจักรบารุตกลับมายิ่งใหญ่นั่นก็หมายถึงความยิ่งใหญ่ของท่าน!”

“ไม่ว่าจะรัฐบาลโลกหรือกองทัพเรือถ้าพวกเขากล้าที่จะแตะต้องท่านพวกเราจะไม่ปล่อพวก เขาเอาไว้แน่!”

เสียงนั้นต่างก็ดังมาจากทั่วทุกทิศทาง

โรแกนได้มองไปที่ผู้คนโดยรอบด้วยความรู้สึกต่างๆมากมายที่อัดแน่นอยู่ภายในใจของเขา
เป็นประชาชนที่น่ารักจริงๆ! พวกเขาทั้งหมดคือคนของฉัน!