S.P.P: บทที่ 325: ชายคนนั้น!

ในท้องทะเลอันไร้สิ้นสุดได้มีเรือลําหนึ่งกําลังแล่นอยู่บนท้องทะเลด้วยความเร็วพร้อมกับธงสีดําที่พลิ้วไหวไปตามสายลม

“พวกเราจะไปที่เกาะนี่กัน”

โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับชี้ลงไปที่จุดหนึ่งของแผนที่ที่อยู่ใกล้ๆกับรีเวิร์สเมาน์เทน

“นายต้องการไปรอพวกเขาที่นั้นงั้นหรอ?”

เจ้านายตัวน้อยได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

“ใช่แล้ว! เมื่อไหร่ที่พวกเขามาถึงพวกเราก็จะเข้าไปในแกรนด์ไลน์”

โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม

“พี่ชายโรแกนแล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าพวกเขาจะมา?”

โรบินน้อยได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“เพราะพวกเขาคือลูกเรือของฉัน”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เจอหน้ากันนานถึงสี่ปีแต่เขาเชื่อว่าไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ต้องมาหาเขา มันคือความเชื่อใจที่ต่อให้เขาอธิบายออกไปก็ไม่มีใครเข้าใจอยู่ดี

ในตอนนั้นเองตรงหน้าของรูทดราก้อนก็ได้ปรากฏเรือโจรสลัดขึ้นมา

“ข้างหน้ามีโจรสลัด!”

โรบินได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

“วิถีสวรรค์ฝากจัดการด้วย”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความเฉยชา

ในเวลานี้เจ้านายน้อยไม่ได้อยู่ในรูปลักษณ์ของแมวอีกต่อไปแล้ว เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขางและกระโปรงสั้นที่โชว์ขาเรียวงามของเธอ แม้แต่โรแกนเองก็ยังอดใจไม่ไหวที่จะมองไปที่ขาที่เรียวงามของเจ้านายตัวน้อย เธอโตขึ้นมามากจริงๆ!

เจ้านายตัวน้อยไม่ได้สนใจสภาพแวดล้อมรอบๆ ตัวแต่อย่างใด เธอทําเพียงแค่อ่านหนังสือเท่านั้น

“จากคําอธิบายขอองเธอดูเหมือนว่าผลไม้ปีศาจที่เธอกินเข้าไปจะเป็นผลปีศาจสายโซออนโมเดลจิ้งจอกเก้าหาง! มันไม่ใช่ผลปีศาลสายโซออนโมเดลแมวอย่างแน่นอน!”

ในตอนนั้นเองวิถีเดรัจฉานที่นั่งอยู่ข้างๆเจ้านายตัวน้อยก็ได้กล่าวออกมา

“จิ้งจอกเก้าหาง?”

เมื่อได้ยินคําพูดของวิถีเดรัจฉานเจ้านายตัวน้อยก็ได้พับเก็บหนังสือที่อ่านอยู่ในทันที

“นายรู้วิธีพัฒนามันไหม? ฉันต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นฉันไม่อยากที่จะเป็นตัวถ่วงอีกต่อไปแล้ว!”

“มันคงต้องใช้ความพยายามสักหน่อย”

วิถีเดรัจฉานได้กล่าวออกมาด้วยท่าที่จริงจัง

“จากที่ฉันสังเกตดูเหมือนว่าการพัฒนาของผลปีศาจของเธอจะเกี่ยวข้องกับจํานวนหาง ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้วการตื่นของผลปีศาจนั้นมันมักจะยากลําบากแค่ในครั้งแรกเท่านั้น”

“และดูเหมือนว่าหางแต่ละหางของเธอนั้นจะมีพลังที่แตกต่างกันไปแถมมันยังเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายเธอด้วย!”

“แม้ว่าในช่วงแรกพลังของแต่ละหางจะไม่สามารถเทียบได้กับพลังของผลปีศาจสายโรเกีย แต่ฉันเชื่อว่าเมื่อเวลาผ่านไปพลังของมันเองก็จะต้องพัฒนาขึ้นมาอย่างแน่นอน”

ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าที่ข้างหลังของเจ้านายตัวน้อยมีหางอยู่สองหางและดูเหมือนว่าจะมีหางอีกอันรวมอยู่ด้วยแต่มันมีขนาดเล็กกว่าอีกสองหางมาก ดูเหมือนว่ามันจะพึ่งโผล่มาเมื่อไม่นานมานี้

“เมื่อใดที่หางที่สามของเธอเติบโตขึ้นเธอน่าจะได้รับความสามารถที่สามมาไว้ในครอบครอง”

วิถีเดรัจฉานได้กล่าวออกมาด้วยความเฉยชา

“จิ้งจอกเก้าหางนั่นคือสัตว์ในตํานาน! และตามคําบอกเล่าดูเหมือนว่าหางแต่ละอันของมันนั้นจะมีพลังที่แตกต่างกันไป เช่น สายลม,สายฟ้า,ไฟ ฯลฯ”

การพูดคุยกับวิถีเดรัจฉานทําให้ความเข้าใจ ของเจ้านายตัวน้อยเกี่ยวกับผลปีศาจของตัวเธอเองเพิ่มขึ้นมามาก

ในความเป็นจริงตัวเธอเองก็สามารถรู้สึกได้ถึงความแตกต่างหลังจากที่ผลไม้ปีศาจของเธอตื่นขึ้นมาได้ ร่างกายของเธอนั้นแข็งแกร่งขึ้นในทุกๆ วันโดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดชะงักลงแต่อย่างใด

ในขณะที่พวกเขากําลังพูดคุยกัน เรือโจรสลัดที่พวกเขาพบในตอนแรกก็ได้แล่นเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“นั่นมันเรือโจรสลัดหนิ ไหนขอฉันดูหน่อยสิว่ามันเป็นใครกันที่มีความกล้าพอที่จะเข้าไปในแกรนด์ไลน์!”

เมื่อกล่าวจบเขาก็ได้หยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาและมองไปที่รูทดราก้อน

เมื่อเห็นจํานานของคนบนเรือเขาก็ได้ยกยิ้มขึ้นมาในทันที

“มีกันอยู่แค่สิบคนกลับคิดที่จะเข้าไปในแกรด์ไลน์ ใจกล้ากันจริงๆ!”

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้เบนกล้องส่องทางไกลขึ้นไปมองที่ธงของรูทดราก้อน “โครงกระดูกที่มีดวงตาสีแดงงั้นหรอ?”

เขาได้กล่าวออกมาด้วยความสงสัย

ดูเหมือนว่าเขานั้นจะไม่ได้สนใจสภาพแวดล้อม โดยรอบเลนสักนิด

ในตอนแรกนั้นในบริเวณนี้ไม่ได้มีเพียงแค่เรือโจรสลัดของเขาเท่านั้นพวกเขานั้นต่างก็กําลังกล่าวถากถางกันออกมาด้วยความสนุกปาก แต่เมื่อพวกเขาเห็นเรือของโรแกนพวกเขาก็ได้ทําการแล่นเรือของพวกเขาหลบออกไปด้านข้างในทันที เพื่อเปิดทางให้กับเรือของโรแกน

“กลุ่มโจรสลัดโซล!! พวกเขาคือกลุ่มโจรสลัดโซล!”

ในเวลานี้เสียงร้องตะโกนชื่อกลุ่มโจรสลัดโซลดังก้องไปทั่วทั้งท้องทะเล

เหล่าคนที่รู้ถึงความหมายของธงโจรสลัดนั้นต่างก็ตกตะลึง กล้องส่องทางไกลที่อยู่ในมือของเขาได้หล่นลงไปกระแทกลงไปบนดาดฟ้าเรือ ในตอนนี้ใบหน้าของเขาได้แสดงออกถึงความหวาดกลัวออกมาอย่างชัดเจน

“เขาคือ โกลดี, โรแกน! โจรสลัดในตํานานที่ อยู่ในทะเลเวสต์บลู!”

เหล่าโจรสลัดที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็แล่นหลบไปทางด้านข้างกันอย่างรวดเร็ว

“พวกเขาแล่นเรือมาถึงตรงนี้แล้วงั้นหรอเนี่ย!”

“นี่มันไม่เร็วไปหน่อยหรือไงกัน!”

พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะแล่นเรือมาถึงตรงนี้ได้เร็วขนาดนี้

ไม่ถึงสามนาทีโจรสลัดเหล่านั้นก็ได้เปิดทางให้กับโรแกนด้วยความยินดี!

ความกลัวและความเคารพทําให้พวกเขายอมแพ้ให้กับโรแกนในทันที!

รูทดราก้อนได้แล่นเข้าไปยังเส้นทางที่โจรสลัดเหล่านั้นมอบให้ โจรสลัดทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้น ต่างก็ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมามองแต่อย่างใด แต่พวกเขาทุกคนต่างก็กําลังรู้สึกตื่นเต้นแม้ว่า พวกเขาจะไม่กล้ามองก็ตาม

“ชายที่มีค่าหัวมากกว่า 800 ล้านเปรี!”

แม้ว่ามีบางคนที่จะต้องการเงยหน้าขึ้นมามอง แต่สุดท้ายพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะยอมแพ้

พวกเขาไม่มีความกล้าพอ!

ต่อหน้าชายที่มีแรงกดดันราวกับภูเขาพวกเขาไม่กล้าที่จะทําอะไรแบบนั้น!

เวลาดูเหมือนจะเดินช้าลง เหล่าโจรสลัดที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็หลั่งเหงื่อออกมาเต็มแผ่นหลัง

บรรยากาศที่ตึงเครียดทําให้ท้องทะเลในบริเวณนี้เงียบลงอย่างแปลกประหลาด แม้แต่เสียงลมหายใจก็ยังสามารถได้ยิน

บนรูทดราก้อนโรบินน้อยได้มองไปที่เหล่าโจรสลัดที่กําลังก้มหน้าอยู่ด้วยความประหลาดใจ

เธอเคยพบกับโจรสลัดมามากมายพวกเขาต่างก็เป็นคนที่ชั่วร้ายที่ไม่เคยหวาดกลัวต่อสิ่งใด

แต่นี่มันคืออะไรกัน!

พวกเขาดูราวกับข้ารับใช้ที่กําลังโค้งทําความเคารพให้กับราชา!

นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยจินตนาการมาก่อน!

โรบินเข้าใจดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ทั้งหมดนั้นต่างก็เป็นเพราะชายที่ยืนอยู่บนหัว เรือคนนั้น!