S.P.P: บทที่298: นายอยากจะลองเข้าไปดูไหม?

โรแกนยังคงวุ่นอยู่กับการสร้างวิถีเดรัจฉานดังเดิมส่วนเรื่องเดินเรือนั้นไม่จำเป็นต้องห่วงเพราะว่ามีวิถีสวรรค์และหมายเลข8ดูแลอยู่

เพียงพริบตาเดียวก็ผ่านมาสามวันแล้วนับตั้งแต่ที่พวกเขาหลบหนีออกมาจากอิมเพลดาวน์

ฐานทัพเรือในโลกใหม่

ในตอนนี้ฐานทัพแห่งนี้ดูวุ่นวายเป็นอย่างมาก

“นายรู้เรื่องที่เกิดขึ้นหรือยัง?ในตอนนี้โลกใหม่เกิดเรื่องใหญ่แล้วพวกเราต้องรีบรายงานกลับไปที่ศูนย์ใหญ่โดยเร็ว!””เกิดอะไรขึ้น?”

คนที่ไม่รู้ก็ได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“หนวดขาว..หนวดขาวเคลื่อนไหวแล้ว!”

“นายพูดว่าไงนะ?!เล่ารายละเอียดเรื่องนี้ให้มันชัดๆหน่อย!”

ทุกคนต่างก็รู้จักหนวดขาวกันในนามของชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนับตั้งแต่ที่โรเจอร์ตายไปเขาก็ไม่ได้ลงมือทำอะไรเลยแม้แต่สงครามเมื่อสี่ปีก่อนเขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อยแต่ในตอนนี้จู่ๆเขากลับเคลื่อนไหว!

“มันเป็นไคโด!!”

“พวกเขาดันทะลึ่งไปยึดเกาะที่อยู่ภายใต้ธงเรือของหนวดขาว!”
ทหารเรือคนนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

“เชี่ย!นี่มันเรื่องใหญ่เลยไม่ใช่หรือไงกัน!”

ข่าวนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งโลกใหม่อย่างรวดเร็วไม่เพียงแต่พวกทหารเรือเท่านั้นที่ตกตะถึงแม้แต่โจรสลัดที่อยู่ในโลกใหม่เองรู้สึกตกตะถึงและตื่นเต้นกับข่าวนี้เช่นกัน!

สำหรับกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวนั้นแม้แต่ในยุคของโรเจอร์ก็ยังนับว่าเป็นกลุ่มโจรสลัดที่อยู่ในอันดับต้นๆแถมในหลายปีที่ผ่านมานี้ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นก็ได้ก้าวมาถึงจุดสูงสุดแล้วด้วยกล่าวก็คือนับตั้งแต่ที่โรเจอร์จากไปกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวก็ได้ก้าวขึ้นมาเป็นราชาของโลกใหม่ตลอดเวลาที่ผ่านมายังไม่มีโจรสลัดคนไหนในโลกใหม่ที่กล้าไปท้าทายเขา

ไคโดนั้นนับว่าเป็นรุกกี้ที่พึ่งเข้ามาในโลกใหม่ได้ไม่นานแต่เขาก็ไม่ใช่รุกกี้ที่เคี้ยวง่ายแต่อย่างใดด้วยฝีมือในการต่อสู้ที่น่าหวาดกลัวและร่างกายที่ราวกับเป็นอมตะมีบางคนในโลกมืดกล่าวว่าความแข็งแกร่งโดยรวมของเขานั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าหนวดขาวเลย

ทั้งๆที่เขาพึ่งเข้ามาในโลกใหม่ได้ไม่นานแต่เขากลับเลือกที่จะเปิดศึกกับหนวดขาวแล้ว

สิ่งนี้หมายความว่ายังไง?

โลกใหม่..ไม่สิ,โลกใบนี้กำลังร้อนระอุ!

ในเวลาเดียวกันนั้นเองก็ได้มีกลุ่มโจรสลัดกลุ่มหนึ่งเดินทางมาถึงเกาะมนุษย์เงือก

“ฮ่าฮ่าฮ่า,เกาะมนุษย์เงือกในที่สุดก็มาถึงสักที!”

“นางเงือก!นางเงือก!ฉันอยากจะเห็นนางเงือกในฝันของฉันใจจะขาดแล้ว!”

“เก็บอาการหน่อย”

ชายหนุ่มเรือนผมสีแดงได้เดินไปยังหัวเรือและทอดสายตามองไปข้างหน้า

หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ได้กระโดดลงจากเรือแล้วเดินเข้าไปในเกาะมนุษย์เงือกด้วยความตื่นเต้น

“ไอซาวะ,เก็บสายตาที่น่ารังเกียจของนายกลับไปซะ”

คนที่กล่าวออกมานั้นเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าที่สวยงามและไว้ทรงผมหางม้ายาวสลวย

“อีก,จิ้งซ์,ฉันก็แค่อยากเห็นนางเงือกเอง”

ชายที่ชื่อไอซาวะได้ถอนสายตาของเขากลับมาด้วยความไม่เต็มใจ

“นางเงือกนี้ช่างงดงามจริงๆ

“ยาซปเร็วเข้ามัวทำอะไรอยู่?”

ไอซาวะได้ตะโกนออกไปด้วยความหงุดหงิด

“มาแล้ว!มาแล้ว!”

ยาซปได้วิ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็วพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

“เบคแมน,นายไม่ตื่นเต้นเลยงั้นหรอ?”

ไอซาวะได้หันไปถามชายที่ยืนอยู่ข้างๆเขา

“ฮ่าๆตื่นเต้นสิ”

เบคแมนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม“นี่นายคิดยังไงเกี่ยวกับแผนการของกัปตัน”
ไอซาวะได้กล่าวถามออกมาอีกครั้ง

“นายมีตำแหน่งมากกว่าฉันและเราก็อยู่ด้วยกันมานานแล้ว,นายเข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ย?”เบคแมนได้กล่าวออกมา

ไอซาวะถึงกับพูดอะไรไม่ออก

“ช่างมันก็แล้วกัน”

“ถึงเขาจะโง่แต่เขาก็ยังเป็นกัปตันของพวกเราอยู่ดีฉันอยากจะเจอหนวดขาวซะแล้วสิ”

เบคแมนได้กล่าวออกมาพร้อมกับส่ายหัว

กัปตันผมแดงของพวกเขานั้นเป็นคนที่ใจกล้าและบ้าบินจนพวกเขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

แต่ในตอนนั้นเองพวกเขาก็รับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่แปลกไปของผู้คนบนเกาะมนุษย์เงือก

ในเวลานี้มนุษย์เงือกทุกคนนั้นต่างก็มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจและความโกรธประดับอยู่บนใบหน้าของพวกเขา

“พวกเขาดูแปลกๆนะ,ว่าไหม?”

แชงค์ได้หันไปถามพรรคพวกของเขาด้วยความสงสัย

จึงซ์ได้ก้าวไปข้างหน้าและเขกหัวของแชงค์

“รีบไปกันได้แล้ว,นายรีบอยู่ไม่ใช่หรือไง?”เมื่อเห็นฉากนี้พรรคพวกทุกคนที่อยู่ด้านหลังนั้นต่างก็ยกยิ้มขึ้นมา

“เจ็บ!เจ็บ!”

หลังจากกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแชงค์ที่นั่งอยู่บนพื้นนั้นก็ได้หันไปมองหน้าพรรคพวกของเขาและกล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง

“ฉันรู้สึกว่ามีเรื่องใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น”

ทันใดนั้นเองบนท้องถนนก็ได้มีมนุษย์เงือกคนหนึ่งกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

“แย่แล้ว,หนวดขาวกำลังจะสู้กับไคโด!!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ใบหน้าของทุกคนในกลุ่มโจรสลัดผมแดงก็ได้เปลี่ยนไปในทันทีก่อนที่จะเหลือบมองไปที่ธงที่โบกสะบัดอยู่บนจุดสูงสุดของเกาะแห่งนี้

ธงนั้นคือธงของกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว!

“ฮี,ดูเหมือนว่าจะมีคนเร็วที่กว่าฉันงั้นสินะ!”

แชงค์ค่อยๆลุกขึ้นมาจากพื้นและก้มตัวลงไปหยิบหมวกฟางที่อยู่บนพื้นขึ้นมาก่อนที่จะสวมมันลงไปบนหัวของเขา

“ดูเหมือนว่าพวกเราต้องรีบกันหน่อยแล้ว!”

แววตาของเขานั้นราวกับแววตาของราชันย์ทั้งน่าเกรงขามและเอาแต่ใจ

“ฉันไม่อยากพลาดเหตุการณ์นี้หรอกนะ!”

กลับมาที่คามเบลท์

โรแกนค่อยๆถอนมือทั้งสองข้างของเขากลับมาอย่างช้ก่อนที่จะยกยิ้มและถอนหายใจออกมา

วิถีเดรัจฉานนั้นยากกว่าวิถีสวรรค์มากแต่ในที่สุดเขาก็ทำมันสำเร็จจนได้

เมื่อเขายืนขึ้นมาเขาก็ได้มองไปที่ดวงตาของเบิร์นดี้เวิลด์ในตอนนี้ดวงตาของเขาได้
ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเนตรสังสาระไปแล้ว
“เบิร์นดี้เวิลด์”

หมายเลข8ได้กล่าวออกมาด้วยความตกใจ

“เรียกฉันว่าวิถีเดรัจฉาน”

เวิลด์ได้ยืนขึ้นและกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา

เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายหมายเลข8ก็ได้รู้แล้วว่าอีกฝ่ายได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นร่างอวตารของโรแกนไปแล้ว

“หมัดปีศาจโดโร,จอมทำลายล้าง,เบิร์นดี้เวิลด์,นี่มันมีแต่ตัวอันตรายเลยไม่ใช่หรือไง?

ในอนาคตไอ้หนูโรแกนจะต้องไร้เทียมทานอย่างแน่นอน!”

เขารู้สึกหนักใจและอิจฉาในพลังของอีกฝ่ายมาก

แต่ข่าวดีก็คือพวกเขาทั้งสองไม่ได้มีความขัดแย้งอะไรกันมิฉะนั้นด้วยกระดูกแก่ๆของเขาและความแข็งแกร่งที่ยังไม่ฟื้นฟูขึ้นมาอย่างเต็มที่เขาเองก็ยังไม่มั่นใจเลยว่าจะสามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้หรือไม่?

“ฉันต้องการสิ่งมีชีวิตบางอย่าง”

วิถีเดรัจฉานได้กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“นายอยากได้อะไรก็ไปเอามันมาเลย”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินดังนั้นวิถีเดรัจฉานก็ได้มองไปที่ท้องทะเลก่อนที่จะคว้าร่างของจ้าวทะเลตัวหนึ่งขึ้นมา

ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตที่เขาต้องการจะเป็นจ้าวทะเล

เมื่อเห็นความแข็งแกร่งของวิถีเดรัจฉานหมายเลข8ก็ได้กลายเป็นงุนงงไปในทันที

จ้าวทะเลที่วิถีเดรัจฉานคว้ามานั้นมันมีขนาดตัวที่ใหญ่มากแถมยังมีความยาวถึง100เมตรแต่สิ่งที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่านั้นก็คือพวกมันไม่คิดที่จะต่อต้านเขาเลยแม้แต่น้อยราวกับว่าพวกมันถูกเขาควบคุมอยู่

จากนั้นร่างขนาดใหญ่ของจ้าวทะเลก็ได้หายไปในมือของวิถีเดรัจฉานราวกับถูกดูดหายเข้าไปในมือของเขา

หลังจากใช้เวลาเกือบทั้งวันวิถีเดรัจฉานก็ได้จัดการจับจ้าวทะเลมาได้ทั้งหมด8ตัวก่อนที่เขาจะหยุดลงด้วยความพึงพอใจ

“พวกมันหายไปไหนกัน?”

หมายเลข 8 อดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออกมา

“ในดวงตาของฉันมันมีโลกอีกใบอยู่,นายอยากจะลองเข้าไปดูไหม?”

วิถีเดรัจฉานได้มองมาที่หมายเลข8และกล่าวถามออกมาด้วยความเย็นชา