S.PP: บทที่ 310: ไม่ได้ผล!

วิถีสวรรค์ได้วางร่างของเจ้านายตัวน้อยและโรบินลงอย่างช้าๆก่อนที่จะก้าวเดินออกไปข้างหน้าในตอนนั้นเองทั้งสองก็ได้สติขึ้นมา

“โรแกน!”

เจ้านายตัวน้อยได้มองมาที่โรแกนด้วยความประหลาดใจ

ในขณะที่เธอกําลังสิ้นหวังนั้นเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าโรแกนจะโผล่มาช่วยเธอ

การปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหันของโรแกนนั้นทําให้เธอตกใจและประหลาดใจมา กมันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย

สี่ปีที่แล้วโรแกนได้แบกรับทุกอย่างเอาไว้คนเดียว ทุกความผิดที่พวกเขากระทํามาด้วยกันนั้นโรแกนได้แบกรับมันเอาไว้ทั้งหมดเพื่อให้พวกเขาปลอดภัย และในท้ายที่สุดเขาก็ถูกจับเข้าไปอยู่ในคุกนรกอิมเพลดาวน์เลเวล 6 แม้ว่าพวกเขาจะเชื่อว่าอีกฝ่ายจะต้องออกมาได้แต่มันก็น้อยมาก เพราะไม่ว่ายังไงก็ตามที่นั่นก็คืออิมเพลดาวน์!

“นาย..นายหนีออกมาได้จริงๆด้วย!”

ความรู้สึกต่างๆมากมายที่อยู่ภายในส่วนลึกของจิตใจได้หลั่งไหลออกมาเป็นหยดน้ําตา ก่อนที่จะเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของโรแกน

“พอดีว่าฉันรู้สึกได้ว่าแมวตัวน้อยของฉันกําลังเผชิญกับปัญหาใหญ่ฉันก็เลยจําเป็นที่จะต้องออกมา”

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างติดตลก

“ฮึก!

โรแกนสามารถมองเห็นร่างของเธอที่กําลังสั่นได้อย่างชัดเจน

ในครั้งแรกที่เธอไปโผล่อยู่ที่โอฮาร่าเธอรู้สึกสับสนมากแต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ต้องรู้สึกหวาดกลัวจากเหตุการณ์บัสเตอร์คอล หลังจากเหตุการณ์นั้นเธอก็เริ่มเติบโตขึ้นจากการหลบหนี และการทรยศหักหลังนับครั้งไม่ถ้วน อาจกล่าวได้ว่าในระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมานั่นเจ้านายตัวน้อยได้รับประสบการณ์มามากมาย จากผู้หญิงที่อ่อนแอแต่ในตอนนี้เธอได้เปลี่ยนไปแล้วแถมเธอยังสามารถพัฒนาพลังของผลปีศาจได้อีกด้วย

” นายเปลี่ยนไปมากเลยนะ”

เจ้านายตัวน้อยได้กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่ ปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึก

” เธอเองก็เปลี่ยนไปมากเหมือนกัน”

ใบหน้าเล็กๆของเจ้านายตัวน้อยได้เปลี่ยนไปเป็นสีแดง ในตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กสาวเหมือนเมื่อสี่ปีก่อนแล้วในตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้ว ทั้งสองนั้นต่างก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเพศตรงข้าม

” พรรคพวกคนอื่นๆก็คงจะเติบโตขึ้นไม่ต่างกัน!“

โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความคิดถึง

” ฉันเองก็ไม่ได้เจอพวกเขามานานแล้วเหมือนกัน”

เจ้านายตัวน้อยเองก็ได้กล่าวออกมาด้วยความคิดถึง

หากเธอยังอยู่กับพวกเขาละก็เธอก็คงไม่ลําบากขนาดนี้ ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมานั้นเธอต้องคอยวิ่งหนีผู้คนอยู่ตลอดเวลาอดมื้อกินมื้อ และสิ่งเหล่านี้นั้นต่างก็มาพร้อมกับความเครียดทางอารมณ์ สี่ปีที่ผ่านมานี้เธอได้ประสบกับความเป็นและความตายมานับครั้งไม่ถ้วน

มันเป็นการเติบโตที่เจ็บปวดมากจริงๆ!

“ ฉันสัญญาว่าอีกไม่นานเธอจะต้องได้เจอกับพวกเขาอีกครั้ง”

โรแกนได้ลูบไปที่หัวของเจ้านายตัวน้อยด้วยความปลอบโยน

ในเวลาเดียวกันนั้นเองเขาก็ได้เหลือบไปเห็นร่างเล็กที่กําลังมองมาที่เขาด้วยร่างกายที่สั่นเทา

” โรแกน สาวน้อยคนนี้ชื่อโรบินเธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมา!”

เจ้านายตัวน้อยได้ดึงร่างของโรบินมาอยู่ข้างกายและกล่าวแนะนําเธอให้กับโรแกนได้รู้จัก

” สวัสดีโรบินยินดีที่ได้รู้จัก “โรแกนได้มองมาที่โรบินและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“อืม”

เห็นได้ชัดว่าโรบินนั้นยังคงไม่ไว้ใจเขา เธอได้หนีไปหลบอยู่ข้างหลังของเจ้านายตัวน้อยด้วยความเร่งรีบ

“ไม่ต้องกลัวเขาหรอกโรบิน!”

เจ้านายตัวน้อยได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม

” เขาเป็นใคร?”

โรบินได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

” เขาเป็นเพื่อนของพี่สาวเอง คนที่พี่สาวเล่าให้ฟังไง!”

ในตอนนี้ใบหน้าของเจ้านายตัวน้อยนั้นเปี่ยมล้นไปด้วยความสดใส

ภายในส่วนลึกของท้องพระโรงราชาเอเดนนั้น ได้จ้องมองมาที่วิถีเดรัจฉานที่กําลังก้าวเดินเข้ามาหาเขาด้วยความใจเย็น

” เรามาทําความรู้จักกันหน่อยไหม!“

เมื่อกล่าวจบเอเดนก็ได้ยืนขึ้นมาอย่างช้าๆพร์อมกับไม้คฑาของเขาที่กลับกลายมาเป็นอสรพิษดังเดิมแม้แต่หมอกดําที่อยู่รอบๆร่างกายของเขาก็ถูกดึงกลับเข้ามาในร่างของเขา

” ไม่จําเป็นต้องมาพูดเรื่องไร้สาระอะไรแล้วเพราะว่าอีกไม่นานแกก็จะถูกฉันขยี้จนไม่เหลือซาก!”

วิถีเดรัจฉานได้ร้องคํารามออกมาพร้อมกับปล่อยหมัดไปที่เอเดนด้วยความดุร้าย

“บูม!”

ในเวลาเดียวกันนั้นเองอสรพิษของเอเดนก็ได้พุ่งเข้าไปหาหมัดของวิถีเดรัจฉาน

อสรพิษของเอเดนได้อ้าปากกว้างพร้อมกับกัดลงไปที่หมัดของวิถีเดรัจฉาน

” เจ้ามันประมาทเกินไป! พิษนั้นสามารถล้มช้างได้ถึงสามตัวเลยนะจะบอกให้,ฮ่าๆๆๆ!”

เอเดนได้กล่าวและหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ

แต่ในตอนนั้นเองเขาก็ต้องช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ปัง!”

หมัดของวิถีเดรัจฉานนั้นได้อัดกระแทกลงไปที่หน้าของเอเดนอย่างโหดเหี้ยม ใบหน้าของเขานั้นผิดรูปในทันทีที่สัมผัสกับหมัดของวิถีเดรัจฉาน ก่อนที่ร่างของเขาจะกระเด็นไปกระแทกกับเสาหินที่อยู่ข้างหลังของเขา

“นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”

เอเดนได้ลุกขึ้นมาด้วยอาการช็อค วิถีเดรัจฉานได้มองลงมาที่อสรพิษที่อยู่บนหมัดขวาของเขาก่อนที่จะกระแทกร่างของมันลงบนพื้น

” พิษของแกมันก็แค่ของเด็กเล่น! “

วิถีเดรัจฉานได้กล่าวออกมาด้วยความดูถูกพร้อมกับหยิบลูกปัดสีดําออกมา

จากนั้นเขาก็ได้ซัดมันออกไปข้างหน้า

” ฟื้ววว! “

” โมอา โมอา 20 เท่า

เพียงพริบตาเดียวลูกปัดสีดํานั้นก็ได้เปลี่ยนไปเป็นกระสุนปืนใหญ่พร้อมกับปรากฏขึ้นมาอยู่ตรงหน้าของเอเดน

” นี่มันเรื่องตลกบ้าอะไรกัน!”

ดวงตาของเอเดนได้หดแคบลงพร้อมกับตวัดมือขวาออกมาข้างหน้า

” วิญญาณร้าย!”

เปลวเพลิงสีฟ้าขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่าพร้อมกับพุ่งเข้าไปหากระสุนปืนใหญ่สีดําอย่างรุนแรง

เปลวเพลิงสีฟ้าได้แหวกควันสีดําออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาวิถีเดรัจฉาน ” เวทย์มนตร์แห่งความสิ้นหวัง,ลงนรกไปซะ!”

“บูม!“

เปลวเพลิงสีฟ้าได้กลืนร่างของวิถีเดรัจฉานไปจนหมดสิ้น

” ฮ่าๆๆๆนี่คือเวทย์มนตร์แห่งความสิ้นหวัง ใครก็ตามที่ได้สัมผัสมันจะต้องตกลงสู่ความสิ้นหวังนั้นจะต้องหลุดพ้นออกมาจากความสิ้นหวังให้ได้ด้วยตัวเอง แกจบสิ้นแล้ว!”

เอเดนได้หัวเราะออกมาด้วยความดูถูก

แต่ในตอนนั้นเองเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าหมัดของวิถีเดรัจฉานนั้นได้พุ่งเข้ามาที่หน้าของเขาอีกครั้ง

“ปัง!”

ร่างของเอเดนได้กระเด็นออกไปไกลพร้อมกับล้มลงบนพื้น

เอเดนได้เงยหน้าขึ้นมามองวิถีเดรัจฉานด้วยความตกตะลึง

“เป็นไปได้ยังไงกัน!?”

” ทําไมแกถึงไม่เป็นอะไรเลย?”

เขาคือผู้เชี่ยวชาญมนต์ดําที่อยู่ในจุดสูงสุด ไม่ว่าใครก็ตามที่เผชิญหน้ากับเขานั้นต่างก็ต้องยอมศิโรราบแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของชายคนนี้มันกลับไร้ผล

เอเดนไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะสามารถรอดพ้นจากเวทมนต์ของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงได้ยกไม้คฑาของเขาขึ้นมาอีกครั้ง

” จงร่ําไห้ด้วยความเศร้าโศก!”

ลูกเพลิงอีกหนึ่งดวงได้กระแทกไปที่ร่างของวิถีเดรัจฉาน แต่ในตอนนั้นเองเขาก็ต้องผิดหวังเมื่อเห็นว่าเวทมนต์ของเขานั้นไม่สามารถทําอะไรอีกฝ่ายได้

” เป็นไปไม่ได้”

เอเดนได้กรีดร้องออกมาเสียงดัง

เขาไม่คิดเลยว่าเวทมนต์ทั้งสองบทของเขาจะไม่สามารถใช้กับอีกฝ่ายได้!

เอเดนนั้นได้ลอยตัวขึ้นไปบนท้องฟ้าและร่ายเวทย์ออกมาอย่างต่อเนื่อง

ต้องขอบอกเลยว่าความเร็วในการร่ายเวทย์มนตร์ของเอเดนนั้นเร็วมากจริงๆ

แต่หลังจากนั้นใบหน้าของเขาก็ถึงกับสั่นเทา

เวทมนตร์ทั้งหมดของเขาไม่ได้ผล!