S.P.P: บทที่ 335: สหายไปถล่มพวกมันกัน!

ในขณะที่โรแกนและกลุ่มของเขากําลังเพลิดเพลินกับเหล้าของหมู่บ้านฟูชาอยู่นั้นเอง ภายในหมู่บ้านก็ได้ปรากฏร่างของกลุ่มคนที่ดูแข็งแกร่งขึ้นมาแถมพวกเขายังมาพร้อมกับอาวุธ

เป้าหมายของคนกลุ่มนี้นั้นชัดเจนมาก มันคือบาร์ที่พวกโรแกนอยู่นั้นเองเหล่าชาวบ้านต่างก็หลีกทางให้กับพวกเขา

“ฉันได้ยินมาว่ามีโจรสลัดมาที่นี่งั้นสินะ? ฮ่าๆ
ๆ!”

“พวกที่แล่นเรืออย่างพวกมันน่าจะมีเงินเยอะกว่าชาวบ้านพวกนี้”

“พวกเราไปขอเงินพวกมันมาใช้กันหน่อยดีกว่า!”

น้ําเสียงและสายตาของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“ไม่รู้ว่าโจรภูเขาพวกนี้ไปได้ยินข่าวมาจากไหน?”

เหล่าชาวบ้านนั้นต่างก็รู้ดีถึงจุดประสงค์ของคน
พวกนี้

“รีบไปบอกเรื่องนี้กับพวกโจรสลัดเร็วเข้า!”

เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

“รีบไปเตือนพวกเขาเร็วเข้า!”

พวกชาวบ้านนั้นสามารถสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่พวกโรแกนมีให้กับพวกเขาได้เป็นอย่างดี ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าพวกโรแกนนั้นไม่ใช่คนไม่ดี และเมื่อได้ยินว่าพวกโจรภูเขากําลังจะไปปล้น พวกโรแกนพวกเขาจึงรีบส่งคนไปเตือนพวกโรแกนในทันที

ในขณะที่เจ้าของร้านกําลังยกเหล้าไปเสิร์ฟให้กับพวกโรแกน ทันใดนั้นเองประตูร้านก็ได้ถูกเปิดขึ้นมา

“โจรสลัดรีบหนีไปเร็วเข้า! ตอนนี้มีโจรภูเขากลุ่มหนึ่งกําลังจ้องจะเล่นงานพวกนายอยู่!”

โรแกนและคนอื่นๆนั้นไม่ได้สนใจสิ่งที่ชายคนนั้นพูดมาแม้แต่น้อย แต่ไม่ใช่กับคู่สามีภรรยาเจ้าของร้านพวกเขาดูจะกังวลมาก “โจรภูเขางั้นหรอ? พวกเขามาอีกแล้วงั้นหรอ?”

เมื่อพูดถึงโจรภูเขาพวกเขาก็ดูจะหวาดกลัวมาก

“รีบหนีไปเร็วเข้า! โจรภูเขาพวกนั้นไม่ใช่อะไรที่พวกนายจะสามารถต่อกรได้เพราะฉะนั้นพวกนายรีบหนีไปเร็วเข้า!”

ชายที่อยู่ตรงประตูได้กล่าวออกมาอีกครั้ง

“โจรภูเขา?”

ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาด้วยความงงงวย

เขาไม่เคยได้ยินสิ่งที่เรียกว่าโจรภูเขามาก่อน

“พวกมันคืออะไร?”

โรแกนยังคงนั่งอยู่ในบาร์และดื่มเหล้าต่อไปอย่างเงียบๆ การแสดงออกของพวกเขาทําให้เจ้าของร้านและชายคนนั้นยิ่งรู้สึกกังวล

“รีบหนีไปเร็วเข้า!”

แม้ว่าพวกเขาทั้งสามจะพูดยังไงโรแกนก็ยังคงไม่สนใจ

เวลาได้ไหลผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงฝีเท้าของคนกลุ่มใหญ่ดังขึ้นมา

“ไม่ทันแล้ว! พวกเขามาถึงแล้ว!”

ชายที่มาเดือนพวกโรแกนนั้นกังวลจนเหงื่อไหลออกมาเต็มใบหน้า

“ขอบคุณพวกคุณมากนะที่เป็นห่วง”

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้กล่าวออกมา

“แต่พวกเราโจรสลัดไม่เคยหวาดกลัวต่อท้องทะเล แล้วพวกเราจะไปหวาดกลัวพวกเขาได้ยัง ไง?”

หลังจากนั้นใบหน้าของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปเป็นจริงจัง

“เหมือนอย่างที่ชาร์โปลอสพูด..”

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ยกยิ้มออกมาด้วยความดูถูก

“พวกมันคืออะไร?” คําพูดของโรแกนทําให้ทุกคนในกลุ่มถึงกับหัวเราะออกมาดังลั่น

พวกเขาคือโจรสลัดแม้แต่พายุในท้องทะเล และพวกทหารเรือจากกองทัพเรือ พวกเขาก็ยังไม่เคยหวาดกลัวแล้วพวกเขาจะมากลัวโจรภูเขา พวกนี้ได้ยังไง?

“ถ้างั้นอีกเดี๋ยวแกก็จะได้รู้ว่ามันคืออะไร!” ในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงของใครบางคนดัง นมาที่หน้าประตูร้าน

ชายคนนั้นได้เดินเข้ามาพร้อมกับจับหัวของชายที่มาเตือนพวกโรแกนเอาไว้แน่นก่อนที่จะเหวี่ยงร่างของชายคนนั้นไปที่บาร์จนชายคนนั้นกระอักเลือดออกมา

“จบสิ้นแล้ว! พวกเขามาถึงแล้ว!”

คู่สามีภรรยาเจ้าของร้านได้กล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว

ในตอนนั้นเองร่างของชายคนนั้นก็ได้ก้าวเดินเข้ามาในบาร์

“เจ้าของร้าน! ค่าคุ้มครองของเดือนนี้ฉันขอเพิ่มมันเป็นสองเท่า!”

คู่สามีภรรยาเจ้าของร้านไม่กล้าที่จะกล่าวอะไรออกมาแม้แต่น้อย

หลังจากพูดจบเขาก็ไม่ได้สนใจทั้งสองอีกต่อไป และในตอนนั้นเองเขาได้หันหน้าไปหาพวกโรแกน

“ฉันได้ยินมาว่าพวกแกเป็นโจรสลัดที่มาจากข้างนอกงั้นสินะ?”

ชายคนนั้นได้เลียริมฝีปากของเขาก่อนที่จะยกยิ้มขึ้นมา

“พวกแกรวยไหม?”

“เงิน?”

โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมา

“ก็พอมีพอกิน”

“ถ้างั้นก็ดี”

ดวงตาของชายคนนั้นได้เปล่งประกายขึ้นมา พร้อมกับพยักหน้ารัวๆ

“ถ้างั้นถ้าต้องเสียเงินสักหน่อยเพื่อแลกกับชีวิต พวกแกก็คงจะไม่รังเกียจใช่ไหม?”

ในตอนนั้นเองเทรนซุก็ได้กระแทกแก้วเหล้าของเขาลงบนโต๊ะ
แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ชาร์โปลอสที่นั่งอยู่ข้างๆเขากลับยืนขึ้นมาและสบถด่าออกมา

“แกปัญญาอ่อนไปแล้วหรือไง? แกคิดที่จะมาปล้นพวกเรางั้นหรอ?”

“แกคงอยากตายมากงั้นสินะ? แกรู้ว่าไหมว่าพวกเราเป็นใคร!?”

ทุกคําพูดของชาร์โปลอสนั้นเต็มไปด้วยความดูถูก

“งั้นหรอ! แต่ฉันจะบอกอะไรให้ฟังนะพวกที่มาปากดีใส่ฉันเองก็มักจะตายก่อนที่ฉันจะได้รู้จักกับมันทั้งนั้น!”

ชายคนนั้นได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา

“ไอ้โจรภูเขาชั้นต่ําแบบแกมันไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาจดจําใบหน้าของฉันคนนี้!”

เมื่อกล่าวจบร่างของชาร์โปลอสก็ได้หายไป จากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว

ในตอนนั้นเองร่างขงอชาร์โปลอสก็ได้ไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของชายคนนั้น

เร็วเท่าความคิดชาร์โปลอสได้ซัดหมัดของเขาไปที่ใบหน้าของโจรภูเขาคนนั้นด้วยความดุร้าย

“ปัง!”

เสียงกระแทกได้ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของชายคนนั้นที่ถูกซัดกระเด็น

ในตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นมาเบ้าตาของเขาก็ได้ถูกเปลี่ยนไปเป็นสีม่วง
สิ่งที่เกิดขึ้นทําให้ทุกคนในที่แห่งนี้รู้สึกตกตะลึง ไม่มีใครคิดมาก่อนเลยว่าชาร์โปลอสจะทําอะไรแบบนี้

เทรนซุนั้นถึงกับยกมือขึ้นมาก่ายหน้าผาก

“ฉันคนนี้คือเผ่ามังกรฟ้าผู้สูงส่ง! แกรู้จักไหม?” 94 “ในตอนนี้แกพอที่จะรู้หรือยัง!”

ชาร์โปลอสได้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของโจรภูเขาและตะโกนออกมาเสียงดัง

“ฉันจะฆ่าแก!”

“แกจะฆ่าฉันงั้นหรอ?”

ชาร์โปลอสได้เลิกคิ้วขึ้นมาก่อนที่จะต่อยลงไปที่อีกฝ่ายอีกครั้ง
โจรภูเขานั้นได้เตรียมตัวที่จะป้องกันเอาไว้แล้ว แต่ในตอนนั้นเองเขาก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาพบว่าเขาไม่สามารถป้องกันมันได้ หมัดนั้นยังคงพุ่งตรงลงมาที่หน้าของเขา

“ปัง!”

ดวงตาของเขาได้เปลี่ยนไปเป็นสีม่วงในทันที

“อ้ากก! ฆ่าพวกมันให้หมด!”

พวกเขาไม่เคยเห็นหัวหน้าของพวกเขาโดนยําเละแบบนี้มาก่อน

“จําหน้าของฉันเอาไว้ให้ดี! และเมื่อไหร่ที่พวกแกเจอหน้าฉันอีกครั้งก็อย่าได้มาทําตัวอวดดีต่อหน้าฉัน!”
ท่ามกลางความวุ่นวายชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาด้วยความยโส
“ชริ้งง!”

แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองโจรภูเขาที่เหลือก็ได้เอาอาวุธของพวกเขาออกมาพร้อมกับเล็งมาที่ชาร์โปลอส

แม้ว่าจะตกอยู่สถานการณ์แบบนั้นแต่ชาร์โปลอสก็ดูจะไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หันหน้าไปหาพวกโรแกนพร้อมกับตะโกนออกมาว่า

“สหาย ไปถล่มพวกมันกัน!!”