S.P.P:บทที่301:ไปเป็นราชา!

เขาใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงในการรวบรวมข้อมูลต่างๆ

“เฮ้อ,เด็กผู้หญิงคนนั้นโชคร้ายจริงๆฉันคิดว่าเธอน่าจะถูกจับตัวไปโดยพวกโมโดะ!”

นี่เป็นการคาดเดาจากคนที่กำลังตามหาตัวของโรบินดังนั้นพวกเขาจึงคุ้นเคยกับคนที่น่าจะลงมือทำอะไรในแบบเดียวกันนี้เป็นอย่างดีโรแกนนั้นไม่เคยรู้จักชายที่ชื่อโมโดะมาก่อนและจนกระทั่งในตอนนี้เขาก็ยังหาร่องรอยของชายคนนี้และเจ้านายตัวน้อยไม่ได้เลยสักนิดเดียว

“แล้วนายรู้ไหมว่าโมโดะมาจากที่ไหน?”

โรแกนได้กล่าวถามออกไปด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด

“มีข่าวลือว่าโมโดะนั้นเป็นพ่อค้ามาจากอาณาจักรใดสักแห่งหนึ่งแต่ฉันกลับไม่เคยได้ยินชื่อของอาณาจักรนั้นมาก่อนเลย”

ชายคนนั้นได้กล่าวตอบพร้อมกับส่ายหัว

“ที่นั้นคืออาณาจักรบารุตจากที่ฉันรู้มามันคืออาณาจักรในตำนานเมื่อ50ปีก่อนแต่ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อนหรอกนะ”

ในตอนนั้นเองก็ได้มีชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา

เมื่อฉันได้ยินชื่อของอาณาจักรที่คุ้นเคยใบหน้าของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
“อาณาจักรบารุตงั้นหรอ?”

เมื่อได้ยินชื่อของอาณาจักรบารุตโรแกนจังลองกล่าวถามออกมาเพื่อที่จะยืนยันอะไรบางอย่าง

“แล้วพวกนายรู้ถึงที่ตั้งของอาณาจักรบารุตมั้ย?”

เมื่อได้ยินคำถามของโรแกนพวกเขาก็ได้หัวเราะออกมาในทันที

“โมเดะหนะเป็นคนที่รอบคอบมากดังนั้นจึงไม่เคยมีใครสักคนที่รู้ถึงที่ตั้งของอาณาจักรแห่งนี้นมาก่อน”

“และก็อีกอย่างอาณาจักรบารุตนั้นก็ไม่ใช่อาณาจักรที่เรียบง่ายเหมือนอาณาจักรอื่นเพราะว่ามันคืออาณาจักรในตำนาน”

“ยังไง?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

“ในอดีตทุกคนต่างก็รู้จักอาณาจักรบารุตกันในนามของอาณาจักรแห่งเวทมนตร์!”

“อาณาจักรแห่งเวทมนตร์?”

“ใช่แล้ว,มีข่าวลือว่าในอาณาจักรของพวกเขานมีพลังงานลึกลับที่เรียกว่าเวทมนตร์อยู่และเมื่อใดที่กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญพลังงานนี้พวกเขาก็จะได้รับพลังวิเศษมาไว้ในครอบครอง!”

“แน่นอนว่านี่เป็นเพียงแค่ข่าวลือเพราะว่านอกจากโมโดะแล้วพวกเราก็ไม่เคยเห็นใครที่มาจากอาณาจักรแห่งนั้นมาก่อนเลยสักคน!”

“ใช่,ที่นั้นมันไม่มีอยู่จริงหรอก”

ผู้คนต่างก็เริ่มส่งเสียงหัวเราะให้กับตำนานที่พวกเขากล่าวถึง

แต่ต่างออกไปโรแกนนั้นรู้ดีว่าอาณาจักรแห่งนั้นมีอยู่จริงถ้าเปรียบเทียบจากเรื่องที่พวกเขาเล่าและเรื่องที่นักโทษคนนั้นเล่าดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องจริง

“อาณาจักรเวทมนตร์?ราชา!?”

“นี่มันน่าสนใจจริงๆ”

เขาได้หัวเราะออกมาก่อนที่จะหมุนตัวแล้วเดินจากไป

เนื่องจากเขากำหนดเป้าหมายต่อไปของเขาได้แล้วโรแกนจึงจากไปในทันที

เมื่อเห็นโรแกนเดินจากไปทุกคนก็ได้ส่ายหัว

“เป็นอีกคนที่หลงเชื่อตำนานนั่นงั้นสินะ!”พวกเขาไม่รู้หรอกว่าโมโดะนั้นเป็นคนของอาณาจักรบารุตจริงๆหรือเปล่าแต่พวกเขามั่นใจว่าโมโดะนั้นจะต้องเป็นคนของสถานที่ลึกลับสักแห่งอย่างแน่นอน

เพราะว่าพวกเขานั้นเคยทำการสืบหาต้นตอของโมโดะมาก่อนแล้วและพวกเขาก็พบว่า

ผู้ชายคนนี้นั้นเป็นคนที่ลึกลับเป็นอย่างมากและไม่สามารถหาที่มาของเขาได้

“แผนที่ของอาณาจักรบารุตนั้นได้แสดงให้เห็นถึงประตูทางเข้าอาณาจักรที่เป็นท้องทะเลและภูเขาสองลูกเมื่อข้ามผ่านภูเขาลูกนั้นเข้ามาได้ก็จะได้พบกับอาณาจักรบารุตอันงดงามและยิ่งใหญ่”

เมื่อมองไปที่แผนที่โรแกนก็ยิ่งรู้สึกสนใจอาณาจักรแห่งนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

ในต้นฉบับของวันพีซนั้นมีสถานที่มหัศจรรย์อยู่มากมายหลายแห่งไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรแห่งทรายอลาบัสต้า,เกาะดึกดำบรรพ์ลิตเติ้ลการ์เด้น,อาณาจักรคนแคระทอนทาต้า,อาณาจักรคนยักษ์เอลบัฟ,โลกใหม่,เกาะโซที่มีเผ่ามิงค์ปกครองอยู่,และสุดท้ายเกาะแห่งท้องฟ้าที่โรแกนตั้งตารอ

แต่ในตอนนี้โรแกนไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะได้มาเจอกับอาณาจักรแห่งเวทมนตร์สถานที่ซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อนในเนื้อเรื่องต้นฉบับ

“ไปกันเลย!”

“ไปเป็นราชากัน!”

โรแกนได้หัวเราะออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่ไม่รู้จัก

เมื่อแล่นเรือไปตามเส้นทางที่โรแกนมอบมาสักพักวิถีสวรรค์ก็พบว่ามันแปลกๆ

“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเส้นทางเวทย์มนตร์จริงๆด้วยเมื่อใดที่แล่นเรือเขามาในอาณาเขตของมันมันก็จะทำการเบี่ยงเบนเส้นทางของเรือที่เข้ามาให้กลับไปยังตำแหน่งเดิมถ้าเกิดว่าไม่ตั้งใจแล่นเรือให้ดีๆละก็ไม่มีทางไปถึงยังอาณาจักรแห่งนั้นอย่างแน่นอน”

ทิศทางของรูทดราก้อนนั้นได้เปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่เมื่อเห็นว่าทิศทางของรูทดราก้อนเปลี่ยนไปวิถีสวรรค์ก็ได้ทำการแก้ไขมันอย่างรวดเร็ว

“คาดว่าอีกสองวันฉันน่าจะไปถึงที่นั้น!”

โรแกนได้หลับตาลงเพื่อทำสมาธิและปล่อยให้วิถีเดรัจฉานกับวิถีสวรรค์จัดการเรื่องที่เหลือไป

ในเวลาเดียวกันนั้นห่างออกไปจากรูทดราก้อนมีเรือไม้ลำหนึ่งที่แล่นอยู่ในเส้นทางเดียวกันอยู่ลำหนึ่ง

“ฮ่าฮ่าฮ่า,ตราบใดที่ฉันกลับไปถึงอาณาจักรบารุตและมอบเด็กนี้ให้กับราชามันก็จะกลายเป็นฤดูใบไม้ผลิของฉัน”

โมโดะได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

สำหรับเรื่องที่ว่าจะมีคนตามพวกเขามาได้นั้นเขาไม่กังวลแม้แต่น้อยเพราะว่าเส้นทางนี้นั้นเป็นเส้นทางที่เป็นเอกลักษณ์ของอาณาจักรบารุตถ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรบารุตละก็ไม่มีทางแล่นเรือเข้ามาได้อย่างแน่นอน

ที่ท้ายเรือของเรือไม้ลำนี้นั้นดูเหมือนว่าจะมีแม่เหล็กขนาดใหญ่ติดอยู่เพื่อระงับอะไรบางอย่าง

“อย่าลืมตรวจสอบแม่เหล็กที่ท้ายเรือด้วยเข้าใจไหม!”

พวกลูกเรือนั้นอาจจะไม่รู้ถึงความสำคัญของแม่เหล็กนี้แต่มันไม่ใช่กับโมโดะดังนั้นเขาจึงได้กล่าวเตือนออกไปด้วยท่าที่จริงจัง

ในตอนนั้นเองโรบินและเจ้านายตัวน้อยก็ได้ที่นขึ้นมาและเมื่อพวกเธอรู้ตัวว่าถูกมัดเอาไว้ใบหน้าของพวกเธอก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

“พวกนายเป็นใครกัน?!”

โรบินได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

“ฮ่าฮ่า,สาวน้อยพวกเราไม่ใช่คนเลวหรอกนะมั่นใจได้”

โมโดะได้หัวเราะและกล่าวตอบออกมา

จากนั้นเขาก็ได้มองไปที่เจ้านายตัวน้อยและกล่าวออกมาว่า

“ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่แมวปกติดังนั้นฉันจึงจัดการล็อคเธอด้วยกุญแจมือหินไคโร!”เขานั้นคือพ่อค้าดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะประมาท

“นายต้องการส่งเราไปให้กับพวกรัฐบาลโลกหรือพวกกองทัพเรืองั้นสินะ?”

“รัฐบาลโลก?กองทัพเรือ?”

โมโดะได้มองมาที่ทั้งสองและกล่าวออกมาว่า

“ทำไมฉันต้องส่งพวกเธอไปให้พวกนั้นด้วย?ฉันนั้นจะมอบพวกเธอให้กับราชาของฉันราชาผู้ยิ่งใหญ่ของฉันนั้นชมชอบพวกที่มีค่าหัว”

“หลังจากนี้ไปพวกเธอคือสมบัติของราชา”

โมโดะได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม

“ราชา?”

โรบินและเจ้านายตัวน้อยได้หันมามองหน้ากันด้วยความปวดใจ

พวกเธอไม่ได้ถูกจับตัวไปให้กับรัฐบาลโลกหรือกองทัพเรือแต่กลับถูกจับตัวมาเพื่อเอาไปมอบให้กับราชา

“ไม่ต้องกังวลไปการที่ได้มาเป็นสมบัติของราชานั้นนับว่าเป็นเกียรติสำหรับพวกเธอมากแล้ว!”.

“พวกเธอรู้ไหมว่าราชาของพวกเรานั้นเป็นถึงจอมเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรบารุตเชียวนะ!”

โมโดะได้กล่าวออกมาด้วยความภาคภูมิใจและความรอคอยแต่เขานั้นคงไม่รู้เลยว่าที่ด้านหลังของเขานั้นมีเรือของโรแกนไล่ตามมาอยู่

ในตอนเช้าของวันที่สามเรือของโมโดะก็ได้แล่นเข้ามาในทะเลหมอกสีขาว

“หัวหน้าพวกเรามองไม่เห็นอะไรเลย!”

ลูกเรือได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นตระหนก

แม้แต่เจ้านายน้อยกับโรบินก็ยังอดที่จะรู้สึกสงสัยไม่ได้

“ไม่ต้องกังวลไปนี่เป็นเรื่องปกติหลังจากที่ผ่านหมอกนี้ไปพวกเราก็จะเข้าสู่อาณาจักรบารุต!”

โมโดะได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

ทันใดนั้นเองเหล่าลูกเรือก็ต้องรู้สึกสั่นสะท้านเมื่อมองเห็นอะไรบางอย่าง

สิ่งที่พวกเขาเห็นนั่นก็คือร่างของสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ที่กำลังจ้องมองลงมาที่เรือของพวกเขา