เหนือฟ้าพับเก็บจดหมายจากพี่ชายสุดที่รักไว้ในอกเสื้ออย่างทะนุถนอม เธอมักจะมานั่งรอนกวิญญาณที่จะมาส่งจดหมายจากพี่ชายบนหลังคาหอคอยสูงร้อยชั้นแห่งนี้เสมอ แต่วันนี้กลับต่างออกไป ปกติพี่ชายจะส่งจดหมายมาให้เธอทุก ๆ เดือน เพื่อพูดคุยบอกเล่าความเป็นอยู่ต่าง ๆ

แต่นี่ก็ผ่านมาหนึ่งปีแล้วที่เธอไม่ได้รับจดหมายจากพี่ชายเลย ไม่รู้ว่าพี่ชายเป็นยังไงบ้าง เธอจึงได้แต่อ่านข้อความในจดหมายเก่า ๆ ซ้ำ ๆ จนกระทั่งเธอมีความคิดที่จะไปหาพี่ชาย แต่สุดท้ายก็หมดหวังเพราะเธอไม่รู้จักสถานที่ที่พี่ชายกล่าวถึงในจดหมายเลยแม้แต่น้อย แม้แต่กองข่าวสารที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงก็ไม่อาจระบุตำแหน่งของพี่ชายได้

สิ่งที่เธอพอจะทำได้คือเขียนจดหมายตอบกลับ โดยหวังว่าสักวันพี่ชายจะได้เห็นและตอบกลับมา

สาวน้อยน่ารักวัย 12 ปี ได้หยิบกระดาษลงอาคมใบใหม่ขึ้นมาเขียนจดหมายด้วยปากกาขนนก ครั้งนี้เธอมีเวลามากพอในการเขียน จึงตั้งใจจะบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตลอดระยะเวลาหนึ่งปีนี้ให้พี่ชายได้รับรู้อีกครั้ง เพราะเธอกลัวว่าพี่ชายจะไม่ได้อ่านจดหมายฉบับก่อนหน้า

ผู้ส่ง – เหนือฟ้า

ที่อยู่ผู้จัดส่ง – โรงเรียนเซนต์อมตะแห่งอมตะนคร

ผู้รับ – เหนือภพ

ที่อยู่ผู้รับ – ศาลาเหลืองข้างน้ำตก

สวัสดีค่ะพี่ภพ หนูไม่ได้รับจดหมายจากพี่มานานมากเลยรู้มั๊ย หนูเลยไม่แน่ใจว่าพี่จะได้รับจดหมายจากหนูรึเปล่า แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม หนูก็จะพยายามเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้พี่ฟังนะคะ

ตลอดเวลากว่าหนึ่งปีมานี้ ในที่สุดความพยายามของหนูก็สำเร็จ หนูสามารถกลายเป็นฮันเตอร์ที่ทุกคนยอมรับ รู้ไหมพี่ ตอนนี้หนูมีวิชาปราณอาคมเป็นของตัวเองแล้วนะ

อาจารย์ใหญ่รับหนูเป็นศิษย์สืบทอด ท่านได้ถ่ายทอด ปราณพญาสุบรรณ ให้กับหนู ตอนนี้ระดับอาคมของหนูพัฒนาไปมากแล้ว ถ้าพี่ได้เห็นพี่จะต้องอึ้ง อาจารย์มักชมหนูบ่อย ๆ ว่าหนูเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ อายุยังไม่ถึง 12 ปี ก็สามารถมีปราณเทียบเท่ากับฮันเตอร์แรงค์ D แล้ว

แต่หนูไม่ชอบการเปรียบเทียบที่สุดเลย หนูก็เลยแอบหนีอาจารย์ไปลองทดสอบความสามารถ รู้ไหมพี่ ตอนนี้หนูได้เป็นฮันเตอร์แรงค์ D อย่างเป็นทางการแล้วนะ

พี่เบื่อไหม ที่ต้องมาฟังเรื่องเล่าเดิม ๆ ของหนู เอาล่ะ หนูรู้นะบางทีพี่ก็คงอยากรู้เรื่องราวของคนอื่น ๆ บ้าง ก็ได้ หนูเตรียมการเรื่องนี้ไว้แล้ว เมื่อครึ่งปีก่อนหนูให้สำนักข่าวหลวงช่วยสืบหาข้อมูลของคนอื่น ๆ มาให้พี่ด้วยนะ

ตอนนี้แม่กับลุงไทแต่งงานกันแล้ว หนูดีใจมากเลยที่ในที่สุดแม่ก็มีใครสักคนมาอยู่ข้าง ๆ จะได้ไม่เหงา แต่หนูไม่รู้ว่าพี่จะชอบลุงไทหรือเปล่า หนูขอโทษด้วยนะที่หนูไม่ได้บอกพี่ล่วงหน้า แต่แม่ติดต่อมาเพื่อขอความคิดเห็นจากหนู หนูเองก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องไม่ดี ลุงไทก็ดีกับหนู กับพี่และแม่มาก หากจะมีใครสักคนที่จะเข้ามาในชีวิตแม่ หนูก็พอใจที่จะให้ลุงไทมาเป็นพ่อหนู พี่คิดว่าความคิดของหนูถูกต้องไหม หนูเชื่อว่าพี่คงเห็นด้วยกับหนูแน่ เพราะพี่ดีกับหนูที่สุด

ส่วนพี่พลนั้น พี่รู้ไหมพี่เขานะ อยู่ ๆ ก็วางมือออกจากวงการฮันเตอร์ไปเปิดร้านขายน้ำผึ้งที่ดังที่สุดในเมืองหลวง หนูชอบน้ำผึ้งของพี่พลมากที่สุดเลย ทั้งหวานและอร่อย และพี่พลก็ยังชอบให้หนูกินฟรีอีก ถ้าพี่ได้มาเมืองหลวง พี่ต้องกินน้ำผึ้งที่ร้านพี่พลให้ได้นะ

ส่วนพี่อรุณ หลังจากได้รับบาดเจ็บในครั้งนั้น ก็ทำให้เส้นทางการใช้ชีวิตฮันเตอร์ของพี่เขายากลำบากขึ้น พี่เขาเลยตัดสินใจกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านนอก ทำไร่ไถนา แต่งงานมีครอบครัวไปตามประสา แต่บางครั้งพี่เขาก็มาเมืองหลวงมาเป็นลูกจ้างให้พี่พล แถมยังพูดเสมอว่าสักวันพี่เขาจะกลับมายิ่งใหญ่

แต่พอหนูถามกลับว่าเมื่อไหร่ พี่อรุณกลับบอกว่าปากท้องสำคัญกว่า พูดเสร็จเขาก็รีบไปทำงานหาเงินแบบพี่เลย

ส่วนพี่สมุทรน่ะน่าสงสารที่สุด พี่เขาหนีไปไกลถึงชายแดน แต่ก็ถูกพี่สาวที่เป็นรุ่นพี่ของหนูไปลากตัวกลับมาด้วยตัวเอง ตอนนี้ได้ข่าวว่า พี่สมุทรถูกขังอยู่ในตราผนึกของตระกูล หากระดับปราณอาคมไม่ถึงระดับที่กำหนดก็จะไม่สามารถออกมาได้

คิด ๆ ดูแล้ว หนูเห็นใจพี่สมุทรมากเลย ก็เงื่อนไขที่จะออกมาจากตราผนึกได้น่ะ จะต้องมีปราณอาคมระดับ 40 เทียบได้กับฮันเตอร์แรงค์ D เชียวนะ หนูคิดว่าชาตินี้พี่กับหนูคงไม่ได้เจอพี่สมุทรอีกแล้ว

ส่วนพี่เฮงเฮงอยู่ ๆ ก็ตัดสินใจเปิดร้านขายของเล่นเป็นของตัวเอง ถึงจะขาดทุนอยู่ตลอดแต่พี่เขาก็ยังขายต่อไป แถมยังบอกว่าขายของขาดทุนดีกว่าไปเสี่ยงชีวิตในดงสัตว์อสูร

แต่หนูรู้สึกว่ามันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่เลย ทุกครั้งที่หนูไปเจอพี่เฮงเฮง หากพี่เขาไม่โดนนักเลงเจ้าถิ่นรุมหาเรื่อง ก็ต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างที่ทำให้ร้านของพี่เขาพังพินาศ

ส่วนพี่ซวยซวยก็ยังคงชื่นชอบการต่อสู้มาก ตลอดเวลากว่าหนึ่งปี พี่เขาใช้ชีวิตวนเวียนอยู่ในสนามประลองตลอด โดยไม่เคยได้รับความพ่ายแพ้เลย แต่ก็ยังไม่เคยได้ต่อสู้จริง ๆ สักครั้ง ถ้าหากคู่ต่อสู้ไม่เจ็บป่วย ก็ต้องมีปัญหาอะไรสักอย่างที่ทำให้ยอมแพ้ไปเสียก่อน เป็นชีวิตที่น่าอิจฉาเอามาก ๆ แต่พี่เขาชอบบอกว่าชีวิตของตัวเองรันทด ไม่เคยได้ลิ้มรสการต่อสู้เลยสักครั้ง ทำให้พี่เขาเบื่อ

ตอนนี้เห็นว่าพี่เขากำลังตระเวนหาลานประลองที่ใหม่ ๆ เพราะลานประลองเก่าที่เคยไปต่างสั่งห้ามไม่ให้พี่ซวยซวยเข้าร่วมประลองอย่างเด็ดขาด เพราะพี่เขาทำให้สูญเสียรายได้และความสนุกทุกครั้ง

ส่วนพี่มีนา หนูยังไม่รู้ข่าวคราวของพี่มีนาเลย ไม่มีการติดต่อใดใด พี่เขาเงียบหายไปในอากาศ

และก็มีอีกคนที่หนูรู้ว่าพี่ไม่ชอบใจแน่ แต่พี่ไม่ชอบก็เรื่องของพี่สิ หนูชอบของหนู พี่พยัคฆ์คีรีไงคะ พี่เขาเป็นแบบอย่างที่ดี แถมยังเป็นแรงบันดาลใจในด้านความแข็งแกร่งของหนูอีกด้วย ตอนนี้พี่เขาโด่งดังมากเลยนะ พี่เขากลายเป็นฮันเตอร์แรงค์ D ช่วงปลาย ที่มีผลงานปราบปรามสัตว์อสูรเยอะแยะเลย ทั้งยังเป็นผู้ทรงเกียรติได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนของหนูไปกวาดรางวัลชนะเลิศการแข่งขันชิงแชมป์ผู้แข็งแกร่งประจำแคว้นทุกรายการเลย

จนตอนนี้พี่เขาถูกทาบทามให้เข้าศึกษาต่อที่วิทยาลัยฮันเตอร์ที่แคว้นใหญ่อย่างแคว้นสุบรรณแล้ว

แล้วพี่ล่ะคะ ตอนนี้ทำอะไรอยู่ หนูคิดถึงพี่และคิดถึงพี่กลิ่นจันทน์ด้วย หนูอยากให้พวกพี่มาหาหนูบ้างจังเลย

หนูรู้ว่าทุกคนต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเอง พี่เองก็คงมีเรื่องที่จะต้องทำมากมาย พี่ไม่จำเป็นต้องกลับมาหาหนูก็ได้ แต่อย่างน้อยหนูก็หวังว่าพี่จะตอบจดหมายของหนูบ้าง ขอให้หนูรู้ว่าพี่ยังคงปลอดภัยก็พอ

ลงชื่อ เหนือฟ้า

น้องน้อยผู้เฝ้ารออยู่เสมอ

เมื่อเขียนจบแล้วเหนือฟ้าก็พับจดหมายเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าอย่างเรียบร้อย เธอวางจดหมายไว้ที่ขอบหน้าต่างหอคอย แล้ววางเหรียญเงินจำนวนหนึ่งทับลงไป ไม่นานจากนั้นนกวิญญาณก็ปรากฏขึ้นจากอากาศที่ว่างเปล่า มันคาบจดหมายและเงินทั้งหมดบินหายไปในท้องฟ้า ครู่เดียวมันก็สลายตัวเป็นอากาศธาตุ ยากที่จะติดตามไปได้ว่ามันนำจดหมายไปส่งที่ไหน