บทที่ 288 องค์หญิงน้อยสมปรารถนา

บทที่ 288 องค์หญิงน้อยสมปรารถนา

ถึงหน้าประตูไม่ทันไร เสี่ยวเป่าก็ราวกับว่านึกอะไรออกจึงวิ่งกลับเข้าไปในห้อง

นางหยิบถุงนำโชคที่อยู่ใต้หมอนออกมา สิ่งนี้จะทำหายไม่ได้เด็ดขาด ไม่แน่ว่าอาจจะมีเมล็ดพันธุ์ปรากฏขึ้นมาตอนไหนอีกก็ได้

ชาติก่อนนางเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้มากโขเชียวละ

เสี่ยวเป่าบ่นพึมพำถึงถุงนำโชคที่ให้เมล็ดพันธ์ุมาน้อยเกินไป ทว่าทักษะในการค้นหาของในถุงนำโชคของเสี่ยวเป่าไม่เป็นรองผู้ใด

“เจอแล้ว!”

สัมผัสผิดแปลกไปจากทุกครั้ง ถุงนำโชคอันว่างเปล่าในทีแรก บัดนี้ถูกบรรจุไว้จนเต็ม

ทันทีที่จับโดนบางอย่าง แววตาของเสี่ยวเป่าก็พลันทอประกาย

“ว้าว ถุงนำโชคให้ของขวัญปีใหม่ด้วย!”

นางยิ้มแก้มแทบปริ รอให้พวกชุนสี่ออกไป จากนั้นจึงนอนลงบนเตียงพลางเปิดถุงนำโชคออกดู

ไม่รู้ว่าข้างในจะให้เมล็ดพันธ์ุชนิดไหนมา เสี่ยวเป่าตั้งหน้าตั้งตารอราวกับกำลังเปิดกล่องสุ่ม

นางล้วงมือเข้าไปควานหา จากนั้นกระบอกไม้ไผ่ก็โผล่ออกมาจากถุงนำโชคใบน้อย

มันยาวเกือบจะเท่าท่อนแขนของนาง!

เสี่ยวเป่า “!!!”

นี่มันอะไรกัน ไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลย!

นางมองถุงนำโชคกับกระบอกไม้ไผ่สลับกันไปมา นัยน์ตาส่องประกายวิบวับ

ช่างเถอะ ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องดีสำหรับเสี่ยวเป่าอยู่ดี!

“เอ๋…ยังมีอีกหรือเนี่ย!”

เสี่ยวเป่าขยำถุงนำโชคเบา ๆ ก็พบว่าข้างในยังมีของอย่างอื่นอยู่อีก

นางดีใจจนกลิ้งตัวลงบนเตียง จากนั้นก็ล้วงมือเข้าไปหยิบของที่อยู่ข้างใน

เสี่ยวเป่าดึงหีบใบใหญ่ออกมาได้ทั้งหมดสามใบ ทุกใบมีขนาดใหญ่กว่าถุงนำโชค

หากคนอื่นมาเห็นเข้า คงคิดว่าเจอภูตผีปีศาจหลอกเป็นแน่

แต่เสี่ยวเป่ารู้ว่าถุงนำโชคใบนี้เชื่อมต่อกับมิติอื่น และยังเป็นมิติที่ตนเองเก็บสมบัติเอาไว้อีกด้วย

ตัวเองเป็นคนใช้ข้าวของของตัวเอง เสี่ยวเป่ารู้สึกสบายใจเป็นไหน ๆ

ไม่รู้ว่าหีบสามใบนี้บรรจุสิ่งใดเอาไว้บ้าง

นางถูฝ่ามือน้อย ๆ จากนั้นก็เปิดกระบอกไม้ไผ่ที่ล้วงออกมาเป็นชิ้นแรกอย่างมีความหวัง

ทันทีที่ได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน เสี่ยวเป่าก็ตื่นเต้นจนเกือบจะหลุดเสียงร้องออกมา

ข้าวโพด มันคือข้าวโพด!

นี่เป็นเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดที่ให้ผลผลิตสูง นอกจากนี้ยังได้รับการปรับปรุงสายพันธ์ุให้สามารถปลูกได้ในหลากหลายพื้นที่

เสี่ยวเป่าเทเมล็ดพันธ์ุลงบนมือแล้วคลอเคลียมัน

“อีกเดี๋ยวพวกเจ้าก็จะได้ไปในนอนดินแล้วนะ”

บัดนี้เสี่ยวเป่ารู้สึกตื่นเต้นกับเมล็ดพันธุ์ในหีบสองใบที่เหลือยิ่งกว่าเดิม

พอเปิดออกดูก็พบหีบใบเล็กขนาดเท่าฝ่ามือซ้อนอยู่ข้างใน

สิ่งที่บรรจุไว้ภายในคือเมล็ดองุ่นที่นางกำลังอยากได้อยู่พอดี!

คราวนี้เป็นเมล็ดพันธุ์องุ่นแดงเม็ดใหญ่

องุ่นป่าที่ขึ้นบนภูเขาในตอนนี้ก็เป็นองุ่นแดงเช่นเดียวกัน ทว่ามีขนาดเล็กมาก ทั้งยังคั้นน้ำออกมาได้ไม่เพียงพอ ทำให้สุราที่หมักออกมาคุณภาพไม่ค่อยดีนัก

แต่ว่าตอนนี้หมดปัญหาแล้ว นางจะนำเมล็ดองุ่นไปปลูกในวันพรุ่งนี้ จากนั้นก็ค่อยย้ายลงดินเมื่องอกเป็นต้นกล้า

องุ่นชนิดนี้เป็นเครือเถาวัลย์ที่มีลำต้นสั้น ทว่าให้ผลผลิตเป็นจำนวนมาก

นางตั้งใจจะถ่ายทอดพลังวิญญาณให้มากขึ้น ด้วยหวังว่าองุ่นจะออกผลภายในปีนี้

“ต้องเก็บให้ดี ๆ”

ล้วนแต่เป็นลูกรักของนางทั้งสิ้น

ตอนนี้เหลือเพียงหีบใบสุดท้าย

สิ่งที่อยู่ข้างในก็คือ ‘เมล็ดปุยฝ้าย!’

“ฮ่า ๆ ๆ วันนี้เสี่ยวเป่ามีความสุขที่สุดเลย!”

เพียงแค่ปลูกเมล็ดฝ้ายพวกนี้ ปัญหาที่พี่รองเป็นกังวลก็จะหมดไป เช่นนี้คนมากมายก็จะไม่ต้องแข็งตายในฤดูหนาวอีกแล้ว

หีบสามใบ สองใบในจำนวนนี้สามารถช่วยชีวิตของผู้คน ส่วนอีกใบก็เป็นสิ่งที่นางกำลังต้องการบราวนี่ออนไลน์

ปีใหม่นี้ยอดเยี่ยมจริง ๆ วันนี้เสี่ยวเป่าโชคดีเป็นที่สุด!

เด็กน้อยเก็บหีบทั้งสามใบไว้เป็นอย่างดี จากนั้นก็พรมจูบไปที่ถุงนำโชคหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะแขวนไว้ข้างเอวของตนอย่างระมัดระวัง เสร็จแล้วก็ออกไปหาท่านพ่อด้วยพลังเต็มเปี่ยม

“ท่านพ่อ ท่านพ่อเพคะ!”

เสี่ยวเป่าใช้ขาอันสั้นป้อมวิ่งเร็วจี๋เข้าไปหา นัยน์ตาเป็นประกายเงางาม

ทว่าเมื่อมาถึงนางกลับถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย

เสี่ยวเป่า “…”

ฮือ ๆ ๆ…เหตุใดฝูไห่กงกงถึงไม่บอกเสี่ยวเป่าว่าข้างในมีคนอยู่เยอะเช่นนี้เล่า

ฝูไห่ยิ้มกริ่ม องค์หญิงน้อยมาหาบิดา จะให้เขาขวางได้เช่นไร วันนี้เป็นวันมงคลเชียวนะ

หนานกงสือเยวียนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าพลันกวักมือเรียกนาง “มานี่”

ทันใดนั้นเสี่ยวเป่าก็ยืนตัวตรง จากนั้นก็เดินเข้าไปหาท่านพ่อด้วยท่าทางสง่าผ่าเผยท่ามกลางสายตาของบรรดาขุนนาง

ห้ามทำให้ท่านพ่อขายหน้า!

เมื่อเดินไปถึงข้างกายแล้ว เจ้าตัวน้อยก็แอบใช้ใบหน้าคลอเคลียกับฝ่ามือของเขาในทันใด

ฮิฮิ ต้องแบ่งโชคดีให้ท่านพ่อด้วย

วันนี้เสี่ยวเป่ามีโชคดีอยู่เต็มเปี่ยมเลย!

หนานกงสือเยวียนมองดูการกระทำออดอ้อนของนาง มุมปากก็พลันกระตุกขึ้นเล็กน้อย

“องค์หญิงเจาเสวี่ย ขอพระองค์ทรงมีพระพลานามัยแข็งแรงเนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่พ่ะย่ะค่ะ”

เสี่ยวเป่าพยักหน้าเบา ๆ ด้วยใบหน้ายิ้มหวานชวนมองยิ่งนัก

“สุขภาพแข็งแรง ๆ ใต้เท้าทุกท่านก็สวัสดีปีใหม่นะ”

ท่าทางเป็นการเป็นงานพร้อมกับกล่าวอวยพรด้วยน้ำเสียงนุ่มนิ่มทำเอาทุกคนล้วนปีติยินดีไปตาม ๆ กัน

วันนี้องค์หญิงเจาเสวี่ยดูคล้ายตุ๊กตานำโชคยิ่งนัก พวกเขายังจำเรื่องที่นางตกน้ำแล้วได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าปลาจิ๋นหลี่ได้เป็นอย่างดี ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงอยากได้ยินคำอวยพรจากปากองค์หญิงน้อย

หนานกงสือเยวียน “ทุกท่านกลับไปก่อน เรื่องพิธีบูชาฟ้าดินก็ให้เป็นหน้าที่ของสำนักหอดูดาวหลวงและกรมพิธีการ เหล่าเจ้ากรมรั้งอยู่ที่นี่ก่อน ข้ามีเรื่องอยากหารือ”

มีหลายสิ่งที่ราชสำนักจำต้องดำเนินการในช่วงขึ้นปีใหม่ ในจำนวนนั้นพิธีบูชาฟ้าดินถือเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง

ก่อนหน้านี้ที่กรมพิธีการกังวลเรื่องเงินในท้องพระคลัง เป็นเพราะว่าพิธีบูชาฟ้าดินจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อย

ฮ่องเต้ของพวกเขาชื่นชอบความเรียบง่าย ทว่าพิธีบูชาฟ้าดินและกราบไหว้บรรพบุรุษมิอาจจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายเช่นนั้นได้

แม้ว่าหนานกงสือเยวียนจะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ แต่มีกฎมาอย่างช้านานที่จะต้องประกอบพิธีกรรมเพื่อขอพรต่อเหล่าเทพเจ้าให้ต้าเซี่ยฝนตกตามฤดูกาล ถึงจะเป็นการทำเพื่อให้เกิดความสบายใจ ทว่าเขาก็ไม่อยากจะเป็นปฏิปักษ์กับบรรดาขุนนางด้วยเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้

“องค์หญิงน้อย โปรดมาทางนี้ก่อนพ่ะย่ะค่ะ”

ขณะที่ท่านพ่อกำลังหารือกับเหล่าขุนนาง เสี่ยวเป่าก็คิดจะไปหาจิ้งจอกน้อยและเสือทั้งสองตัวของตน

นางพกซองแดงติดตัวมาเพื่อเป็นของขวัญให้กับบรรดาสัตว์เลี้ยงแต่ละตัว

ทันทีที่ก้าวเท้าออกไปก็ได้ยินเสียงคนร้องเรียกตน

เด็กเล็กเอียงคอเล็กน้อยพลางหันกลับไปมอง ก็พบว่าเป็นขุนนางที่อยู่ในตำหนักฉินเจิ้งเมื่อครู่นี้

“ใต้เท้าหลิวเรียกเสี่ยวเป่ามีอะไรหรือ”

ใต้เท้าหลิวเป็นชายผิวขาววัยกลางคนรูปร่างค่อนไปทางอ้วน มีใบหน้ายิ้มแย้มดูใจดี

“ขอให้องค์หญิงน้อยมีความสุขสมปรารถนาพ่ะย่ะค่ะ”

เขาโค้งคำนับให้เสี่ยวเป่าพร้อมกับกล่าวอวยพร

เสี่ยวเป่า “???”

“ขอให้ใต้เท้าหลิวสมปรารถนาเช่นกันนะเจ้าคะ”

เสี่ยวเป่าพูดตอบไปโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็ได้ซองแดงเพิ่มมาในมืออีกหนึ่ง

“ขอบพระทัยองค์หญิงน้อยที่ตรัสวาจาอันศักดิ์สิทธิ์ กระหม่อมขอมอบซองแดงให้ท่าน โปรดรับไว้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

จากนั้นเขาก็เดินจากไปอย่างมีความสุข

เสี่ยวเป่า “…”

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?

ขณะที่นางกำลังนิ่งอึ้งด้วยความงุนงง จู่ ๆ ก็พบว่าตนเองถูกรายล้อมไปด้วยบรรดาขุนนางผู้มีใบหน้ายิ้มกริ่ม

พวกเขาถือซองแดงไว้ในมือด้วยเช่นกัน

“ขอให้องค์หญิงน้อยคิดสิ่งใดก็สมปรารถนา ท่านห้ามลำเอียงเชียวนะพ่ะย่ะค่ะ”

เสี่ยวเป่า “…ขอให้ใต้เท้าอวี๋คิดสิ่งใดสมปรารถนาเจ้าค่ะ”

จากนั้นซองแดงอีกซองก็ถูกยัดเข้ามาในมือ

“ขอให้องค์หญิงน้อยมีความสุข สุขภาพแข็งแรงพ่ะย่ะค่ะ”

“ขอให้องค์หญิงน้อย…”

บัดนี้เสี่ยวเป่าถูกรุมล้อมไปด้วยผู้คนที่แข่งกันกล่าวอวยพรจนหนาหู นางเพียงกล่าวซ้ำคำพูดของพวกเขา ทุกครั้งก็จะได้ซองแดงเพิ่มมาหนึ่งซอง

พวกเขาหาเงินได้ง่ายเกินไปหรืออย่างไรนะ?

มิหนำซ้ำตอนนี้นางยังมิรู้ตัวเลยว่านี่มันเรื่องอะไรกัน!