นิยาย Long Live The Hokage

Chapter 61 : 5 หมู่บ้านใหญ่

2 ปีต่อมา

ที่ โคโนฮะ

มาซาฮิโกะเดินไปตามถนนในหมู่บ้านโคโนฮะซึ่งเสียงก็ค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย

ในเวลาเพียงแค่ 1 ปี หมู่บ้านโคโนฮะก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก ชาวบ้านจํานวนมากย้ายเข้ามาอาศัยและทํามาค้าขายกันในหมู่บ้านอย่างหนาแน่นทําให้เศรษฐกิจเจริญรุ่งเรืองอย่างรวดเร็ว

เพื่อตอบสนองความต้องการของชาวบ้านจึงมีการสร้างอาคารเพิ่มขึ้นอีกเป็นจํานวนมากมีการสร้างอาคารสาธารณะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งโรงพยาบาล , สวนสาธารณะและร้านขายขนมต่าง ๆ

อย่างไรก็ตาม มาซาฮิโกะก็ยังคงรอคอยที่จะได้เห็นร้านอิจิราคราเม็งที่มีชื่อเสียงอย่างอดทนอยู่ทุกวันแต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววของร้านราเม็งร้านนี้เลยแต่ก็มีร้านลูกชิ้นที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่งเปิดขึ้นแล้วและมาซฮิโกะก็เคยไปกินมาแล้ว 2 – 3 ครั้ง

“สิ่งที่น่าสร้างไม่สร้าง…สิ่งที่ไม่น่าสร้างดันสร้าง..” มาซาฮิโกะ มองไปที่ติกด้านหน้าของเขาด้วยปากที่กระตุกและดวงตาเบิกกว้าง “คาสิโนโคโนฮะ…อ๊ะ?!”

นับตั้งแต่มีคาสิโนแห่งนี้โฮคาเงะที่รักของเราก็ไม่เคยอยู่ที่สํานักงานของเขาเลยบางครั้งเขาก็ขอให้โทบิรามะมานั่งแทนที่เขา หรือบางทีเขาก็ใช้ร่างแยกไม่ให้นั่งอยู่ในห้องทํางาน…

ด้วยเหตุนี้ผู้นําตระกูลนาราและมาซาฮิโกะจึงวางแผนบางอย่างร่วมกันตอนนี้มาซาฮิโกะปลอมตัวเข้าไปเล่นพนันกับ ฮาชิรามะและเอาชนะเขาเพื่อพยายามทําให้เขาเสียจนต้องเลิกเล่นแต่ทว่าท้ายที่สุดแล้วฮาชิรามะก็มีเงินจ่ายและเงินนั้นก็กลับเข้าสู่หมู่บ้าน

สําหรับสาเหตุที่ทําให้ มาซาฮิโกะชนะพนันฮาชิรามะ อยู่ตลอดก็เพราะเข้าใช้แต้มการเข้าร่วม 10 แต้มเพื่อเพิ่มค่าสถานะหนึ่งของเขา

การพนัน : LV10 (100000) (Max Level)

“ถ้าเรามีระบบแบบนี้ในโลกที่แล้วเราก็คงจะกลายเป็นเทพเจ้าแห่งการพนันไปแล้ว!” มาซาฮิโกะพึมพํา “แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังไม่สามารถช่วย ฮาชิรา มะ ได้!”

แต่ มาซาฮิโกะ ก็ไม่ยอมแพ้ ดังนั้นวันนี้เขาจึงปลอมตัวอีกครั้ง ใส่หมวกใบใหม่ใส่เสื้อตัวใหม่และเข้าไปที่คาสิโนอีกครั้ง

“โอ๊ย..” มาซาฮิโกะ ชนเข้ากับใครบางคน

แม้ว่า มาซาฮิโกะ จะมีความแข็งแรง และมีพละกําลังมหาศาลแต่เขาก็เป็นคนที่ลงเอยด้วยการล้มลงกับพื้นเมื่อชนเข้ากับคนคนนั้น มาซาฮิโกะเงยหน้าขึ้นด้วยความสับสน

“ท่าน…” เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาก็เห็นมาดาระซึ่งเขาไม่ได้เห็นมาสักพักใหญ่แล้ว

มาดาระ มองมาที่เขาแล้วขมวดคิ้วแล้วพูดว่า“ฉันขอโทษที่ชนคุณ คุณเพิ่งย้ายมาอยู่ในโคโนฮะเหรอ? ท่าทางร่างกายคุณจะแข็งแกร่งน่าดูเลยนิ”

มาซาฮิโกะ ตกตะลึงเป็นอย่างมากมาดาระพูดขอโทษเป็นด้วยเหรอเนี่ย? มันเป็นเรื่องแปลกมากสําหรับเขา เขาอยากจะกลับร่างเดิมและเยาะเย้ยมาดาระใจแทบขาดแต่ก่อนที่เขาจะได้ทําแบบ นั้น มาดาระก็หันกลับและเดินเข้าไปในคาสิโนอย่างรวดเร็ว

“ฮาชิรามะ! แกเอาเงินของฉันไปพนันอีกแล้วใช่ไหม?!”

มาซาฮิโกะ ถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจตอนนี้เขารู้แล้วว่าแหล่งเงินทุนของฮาชิรามะที่เอามาเล่นการพนันมาจากที่ไหน

ในฐานะ ผู้นําตระกูลอุจิฮะ มาดาระจึงเป็นบุคคลที่ร่ํารวยที่สุดใน โคโนฮะในตอนนี้ส่วนฮาชิรามะ…ดูเหมือนว่าตระกูลเซนจู จะระมัดระวังเรื่องค่าใช้จ่ายของเขา

“จะยังไงก็ช่าง คนที่รวยที่สุดตอนนี้ก็ คือเรา!”มาซาฮิโกะ พูดและจําได้ว่าเขามีเงินสดจํานวนมากที่ได้จากการเอาชนะพนันมาจาก ฮาชิรามะ

“เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ! แสดงว่าเงินที่ฉันได้มากจากฮาชิรามะก็เป็นเงินของมาดาระนะสิ!ไม่มีอะไรน่าดีใจไปกว่านี้อีก
แล้ว!”

ข้างในคาสิโนฮาชิรามะโฮคาเงะรุ่นแรกซึ่งไม่ต่างกับนักพนันคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษเมื่อต้องเผชิญกับเจ้าหนี้ของเขา

เจ้าหนี้รายหนึ่งยังทําข้อตกลงกับเขาไม่เสร็จและอีกคนหนึ่งก็มารับเงินจากเขา

ฮาชิรามะ ดูเศร้าและบ่นเงียบ ๆ ในใจว่า “ฉันจะไปขอยืมเงินจากใครได้มั้งเนี่ย?ท่านปู่เหรอ?อุซึมากิน่าจะรวยอยู่ น่า…”

จากนั้น โทบิรามะ ก็เข้ามาเพื่อพาฮาชิรามะออกไปจากคาสิโน

“โทบิรามะ นายต้องเชื่อทักษะการพนั้นของพี่ชายคนนี้สิวันนี้ฉันแค่โชคร้ายเมื่อใดก็ตามที่ฉันชนะฉันก็จะได้เงินทั้ง หมดของฉันคืนมาฉันจะกลายเป็นเศรษฐี!…”

“ท่านพี่…เงียบไปเถอะ!” โทบิรามะตะโกนขณะที่ฮาชิรามะดูหมดหนทาง “ยอมแพ้สะเถอะเงินของท่านถูกท่านยึดไปหมดแล้ว!ท่านถูกหลอก!”

ใบหน้าของ มาซาฮิโกะเปลี่ยนไป“ท่านนารา!หนอยปากโอ้ง!…”

เมื่อเห็นว่าแผนแตกแล้วดังนั้น มาซาฮิโกะจึงเปลี่ยนกลับไปเป็นร่างปกติของเขา

ฮาชิรามะ ตกใจและดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจในที่สุด

“ฮะ? ชายแก่คนนั้นได้เงินของฉันไปงั้นเหรอ?!”ตอนนี้มาดาระ กลายเป็นคนที่ตกตะลึง!

ดูเหมือนว่านี่จะเป็นจุดสิ้นสุดของอาชีพการหลอกลวงของ มาซาฮิโกะ…

“ท่านพี่! ท่านต้องหยุดเล่นการพนันจริง ๆ แล้วนะ มีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้นแล้ว!”

ทันใดนั้นสีหน้าของ ฮาชิรามะก็เปลี่ยนไปเป็นจริงจังทันที“อะไร? สายเรารายงานมาว่าอะไร?”

จากนั้นเขาก็มองไปรอบ ๆ และพูดว่า“มาดาระโทบิรามะออกไปจากที่นี่และประชุมทันที!

โทบิรามะ ถอนหายใจแล้วหันไปมาซาฮิโกะ“ท่านปู่ก็มาด้วยนะครับ!”

มาซาฮิโกะ พยักหน้า จากนั้นเขาก็ตามพวกเขาทั้ง 3 คนไป

“ท่านปู่…” ฮาชิรามะ ยังไม่ทันพูดได้จบประโยค แต่ มาซาฮิโกะ ก็คิดว่าเขาจะขอเงินคืนอย่างแน่นอนแต่แล้วสิ่งที่เขาพูดกลับทําให้ มาซาฮิโกะรู้สึกมึนงง“สอนวิธีหมุนลูกเต๋ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ…”

มาซาฮิโกะ ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน

“ชายแก่! ฉันหวังว่าเงินที่ได้ไปแกจะเอาไว้ใช้จัดงานศพตัวเองน่ะ!” น้ําเสียงของมาดาระดูจะเต็มไปด้วยความเกลียดชังแค่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถของเงินคืนจากมาซาฮิโกะได้

หลังจากครึ่งชั่วโมง

สํานักงาน โฮคาเงะ

ฮาชิรามะ นั่งอยู่หัวโต๊ะ และผู้อาวุโสทั้ง 4 นั่งอยู่รอบ ๆ โดยที่โทบิรามะยืนอยู่หัวโต๊ะอีกฝั่งและกําลังรายงานสถานการณ์

“ท่านพี่ เราเพิ่งได้รับข้อมูลจากหน่วยสอดแนมของเราว่าในช่วงต้นปีที่ผ่านมาแคว้นแห่งลมได้ก่อตั้งหมู่บ้านใหญ่นมาหมู่บ้านนั้นมีชื่อว่า หมู่บ้านซึนะและพวกเขามีผู้นําคือคาเสะคาเงะเช่นเดียวกับ แคว้นแห่งน้ําที่ก่อตั้งหมู่บ้านชื่อหมู่บ้านคิริที่มีผู้นําคือมิซึคาเงะ , แควันแห่งสายฟ้าก่อตั้งหมู่บ้านคุโมะมีผู้นําคือไรคาเงะและสุดท้ายแคว้นแห่งดินก่อตั้งหมู่บ้านอิวะผู้นําคือซิจคาเงะ”

“ตอนนี้ข้อมูลเหล่านี้ดูเหมือนจะแพร่กระจายไปทั่วแคว้นแล้ว และผู้คนก็เริ่มเรียกพวกเราว่าเป็น 5 หมู่บ้านนินจาใหญ่และเหล่าผู้นําพวกเขาก็เรียกว่า 5 คาเงะนอกจากนี้แคว้นเล็ก ๆ หลาย แคว้นก็กําลังวางแผนที่จะสร้างหมู่บ้านลับของพวกเขาด้วยเช่นกันเพราะตอนนี้ทุกแคว้นดูเหมือนจะพยายามทําให้แคว้นของตนเองมีหมู่บ้านที่เอาไว้เป็นกําลังหลักของแคว้น”

“พวกมันต้องการเทียบชั้นกับเรางั้นเหรอ?” มาดาระพูด “พวกมันกล้าดียังไงที่เรียกรวมกับพวกเราว่า 5 หมู่บ้านนินจาใหญ่?!”

“มาดาระ!” ฮาชิรามะ พูดขัดจังหวะมาดาระทันที่“นี่เป็นเรื่องดี!ความฝันของเรากําลังจะเป็นจริงด้วยการจัดตั้งหมู่บ้านใหญ่อีก 4 แห่ง…โลกนี้ก็จะปราศจากสงครามได้อย่างแท้จริงที่ซึ่งทุกคนจะอยู่รวมกันได้ภายใต้หมู่บ้านเดียว”

“ท่านโฮคาเงะ…” นารา ชิการิวพูด “เราต้องระวังหมู่บ้านใหญ่อีก 4 แห่งที่เพิ่งตั้งขึ้นมา…หากเราไม่จัดการกับสถานการณ์นี้อย่างรอบคอบเราอาจพัฒนาจากสงครามระหว่างตระกูลไปเป็นสงครามระหว่างหมู่บ้าน!”

“ก็ให้พวกมันลองมาดูสิ!” มาดาระพูดความคิดของเขาอีกครั้ง

“มาดาระ!” ฮาชิรามะ เหลือบมองไปที่มาดาระอีกครั้งจากนั้นเขาก็หันไปที่ชิการิว“ฉันจะส่งคนไปติดต่อกับทั้ง 4 คาเงะและจัดการประชุม 5 คาเงะขั้นมาพวกท่านคิดว่ายังไง?”

“เห็นด้วย”

“เห็นด้วย”

“เห็นด้วย”

นอกจาก มาดาระแล้วผู้อาวุโสอีก 3 คนก็อบเห็นด้วยออกมาพร้อม ๆ กัน

จากนั้น มาซาฮิโกะ ก็คิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า“ฮาชิรามะ…คาเงะ คนอื่น ๆคงจะสนใจสุนัขเฝ้าบ้านทั้ง 8 ตัวที่หน้าประตูหมู่บ้านเราอยู่ไม่น้อยและมันคงจะเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะยอมมองดูอยู่ เฉย ๆ…”

“ท่านปู่ ท่านหมายถึงอะไร?” ฮาชิรามะถาม

“ฉันหมายความว่าอีก 4 แคว้นอาจจะยินดีจ่ายเงินเพื่อซื้อสัตว์หาง พวกนี้จากเราไปถ้าเราขายพวกมันได้มันจะช่วยแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจในหมู่บ้านของเราได้”มาซาฮิโกะอธิบายเอง

“ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสม” เทนจินพูด“สัตว์หางเหล่านั้นอันตรายเกินไปถ้ามันถูกขายให้กับหมู่บ้านอื่น ๆ แล้วละก็…” เทนจิน ส่ายหัว ตระกูลฮิวงะรับผิดชอบในการเฝ้าดูและคุมขังสัตว์หางเอาไว้ และพวกเขาก็เข้าใจเป็นอย่างดีว่าพวกมันอันตรายแค่ไหน

ชิการิว สายหัวเพื่อเป็นคําตอบเขามองไปที่ฮาชิรามะและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้…การกระจายสัตว์หางเป็นการรักษาสมดุลให้กับธรรมาชาติและสร้างสมดุลของความแข็งแรงระหว่างหมู่บ้านทั้ง 5 แห่งและมันอาจเป็นการป้องกันความขัดแย้งอีกวิธี หนึ่ง”

“ถูกต้องแล้ว…โทบิรามะส่งคนไปติดต่อกับหมู่บ้านอื่นทันที!”ฮาชิรามะออกคําสั่งทันที

โทบิรามะพยักหน้าจากนั้นการประชุมผู้อาวุโสครั้งนี้ก็สิ้นสุดลง…