บทที่ 577 เสียหายหนัก

บทที่ 577 เสียหายหนัก

นี่คือโลกสีขาวที่กว้างใหญ่ ซึ่งไม่สามารถมองเห็นท้องฟ้าและผืนดิน และไม่สามารถมองเห็นขอบเขตได้ ใต้ฝ่าเท้ามีหมอกสีขาว ลวงตา และไม่จริง

โลกนี้ไม่มั่นคง ในระยะไกล บ้างก็ลมแรง บ้างก็คลื่นลมหมุนวน บ้างมีฟ้าผ่าและฟ้าร้อง เฉพาะจุดที่เซียวเฟิงอยู่เท่านั้นที่สงบ แต่ความสงบนี้เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น เหนือเซียวเฟิง กระแสน้ำวนสีดำค่อย ๆ ก่อตัวและขยายตัว และดูเหมือนว่าจะมีแนวโน้มที่จะกลืนกินโลก

“โลก…วิญญาณ?”

เซียวเฟิงยังคงกอดเซียวหลิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกต่อต้านเพราะไม่ยอมรับและสูญเสีย จนกระทั่งพบว่าจู่ ๆ อ้อมแขนของเขาก็ว่างเปล่า

จากนั้นชายหนุ่มก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นราวกับศพ ดวงตาของเขาว่างเปล่า มองดูโลกที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันนี้

เซียวเฟิงมองไปรอบ ๆ ด้วยความงุนงงราวกับว่าเขาสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเอง แต่ในเวลาต่อมา เขาก็ตกใจทันที ดวงตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยพลังงานอีกครั้ง เพราะเขาเห็นเซียวหลิงอีกครั้ง!

ไม่ไกลจากเขา ร่างของเซียวหลิงกำลังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าแต่ดูโปร่งแสง และกำลังลอยอยู่

“เซียวหลิง! นั่นเธอเหรอ! เซียวหลิง!”

เซียวเฟิงย่ำเท้าเข้าไปหาเซียวหลิงราวกับปีศาจ แต่ไม่ได้สังเกตว่าภาพเงาของเซียวหลิงตรงหน้าเขาแตกต่างไปเล็กน้อย เซียวหลิงนี้เป็นเหมือนหุ่นเชิด ไม่มีอะไรในแววตาของเธอ

วิญญาณของเธอนั้นว่างเปล่า ว่างเปล่าราวกับสิ่งที่ตายไปแล้ว…

จนกระทั่งเซียวเฟิงเข้าใกล้ ร่างของเซียวหลิงที่โปร่งแสงก็ผันผวนเล็กน้อย ซึ่งดูเหมือนจะเป็นสัญชาตญาณทางชีวภาพ ดวงตาที่ว่างเปล่าของเธอหันไปหาเซียวเฟิงแสดงความกลัวและการต่อต้าน จากนั้นผมสีบลอนด์อยู่ข้างหลังเธอ จู่ ๆ มันก็งอกยาวขึ้นและกลายเป็นใบมีดคมเหมือนหนามแทงที่เซียวเฟิง

“เฮ้!”

เซียวเฟิงไม่ได้หลบหรือคิดจะหลบเลย ด้วยเสียงของอาวุธมีคมที่แทงเนื้อหนัง เขาก็ถูกแทงด้วยดาบคมลวงตาสีทอง

สิ่งนี้ทำให้ร่างกายของเซียวเฟิงแข็งทื่อเพราะเป็นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ลึกเข้าไปในจิตวิญญาณ ความเจ็บปวดที่ฉีกกระชากนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้วิญญาณของเซียวเฟิงสั่นและทำให้เซียวเฟิงตื่นขึ้นเล็กน้อย

“ทำไม…?”

เซียวเฟิงหยุดอยู่ที่ตำแหน่งที่ห่างจากเซียวหลิงไม่ถึงสองก้าว จ้องมองที่เซียวหลิงอย่างว่างเปล่าด้วยความไม่เชื่อในสายตาของเขา

“ฮิ ๆๆ! จับได้แล้ว!”

ทว่าก่อนที่เซียวเฟิงหรือเซียวหลิงจะก้าวต่อไป เสียงหัวเราะจู่ ๆ ก็ดังขึ้น จากนั้นร่างเล็ก ๆ อีกร่างก็ปรากฏตัวขึ้นในโลกจิตวิญญาณของเซียวเฟิง และตำแหน่งที่ปรากฏอยู่ด้านหลังเซียวหลิง

เธอยังเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ผอมจนดูขาดสารอาหาร สวมเสื้อผ้าโทรม ๆ ที่ไม่พอดีตัว ถือตุ๊กตาหมีสกปรกอยู่ในมือ ซึ่งไม่ใช่ใครนอกจากโนอาห์

“ไม่น่าแปลกใจที่พ่อตามหานายและต้องการทำลายนายและไม่ปล่อยให้นายโตขึ้น เพราะนายสามารถทำร้ายเด็กคนนั้นได้จริง ๆ”

จากนั้นเซียวเฟิงก็ไม่สามารถตอบสนองและหวาดกลัว โนอาห์จึงหันไปหาเซียวเฟิง แล้วยื่นมือออกมาแล้วจับไว้ จากนั้นภาพหลอนโปร่งแสงของเซียวหลิงก็กลายเป็นฟองสบู่และหายไปราวกับฟองสบู่แตกในทันที

“เธอทำอะไรลงไป??!!!”

แววตาของเซียวเฟิงเข้มขึ้นในทันที และโลกวิญญาณทั้งหมดก็ผันผวนอย่างรุนแรงราวกับว่าโลกถูกพลิกกลับด้าน และท้องฟ้าและพื้นดินก็เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด

“พี่ชาย ใจเย็น ๆ ก่อน เธอไม่ใช่เซียวหลิงของนาย แต่เป็นสมองหลักทางชีววิทยาของฐานนายในตอนนี้ เป็นแค่ร่างกายวิญญาณโดยไม่รู้ตัว” โนอาห์พูดอย่างรวดเร็วและโบกมือให้เซียวเฟิง

“ชีววิทยา…ผู้บงการ? เธอหมายถึง นั่นคือของเซียวหลิง…” ความเจ็บปวดที่หน้าอกของเขาทำให้เซียวเฟิงสงบลงเล็กน้อย เขามองลงไปที่บาดแผลบนหน้าอกของเขาและพูดด้วยความงุนงง

เซียวหลิงเป็นเพียงมนุษย์โคลนนิ่ง เซียวเฟิงรู้เรื่องนี้แล้ว และร่างต้นของเซียวหลิงก็มีให้เห็นในถังบ่มเพาะที่เซียวเฟิงเห็นมาก่อนหน้านี้

“ใช่ ในฐานะที่เป็นสมองหลักของสิ่งมีชีวิต มันไม่มีความคิด ไม่ต้องพูดถึงว่ามันเป็นแค่ร่างวิญญาณเลย มันมีสัญชาตญาณทางชีวภาพเพียงเล็กน้อย ถ้าตอนนี้นายยังคงเข้าหาเธอต่อไป พี่ชาย…นายจะตายจริง ๆ นี่คือโลกวิญญาณของนาย และเป็นที่ที่วิญญาณของนายอยู่ด้วย ถ้าพี่ตายที่นี่ แสดงว่าตายแล้วจริง ๆ” โนอาห์อธิบาย

“ทำไม…? เป็นแบบนี้…เซียวหลิง…”

อย่างไรก็ตามเซียวเฟิงไม่ได้ตั้งใจฟังและยังเสียศูนย์อยู่เล็กน้อยเมื่อมองไปยังจุดที่ภาพหลอนของเซียวหลิงหายไป

“พี่ชาย ฉันสามารถช่วยเซียวหลิงได้นะ” จู่ ๆ โนอาห์ก็พูดขึ้นมา

“เธอว่าไงนะ!” เซียวเฟิงซึ่งกำลังเสียสูญเมื่อครู่ก่อน หันหน้ามาทันทีและมองโนอาห์ด้วยแววตาที่เร่าร้อน ร่างกายของเขาสั่นเพราะความตื่นเต้น เขาก้าวมาข้างหน้า คว้าจับไหล่ของโนอาห์ด้วยอาการสั่น

“ฉันไม่ได้หมายถึงการช่วยชีวิตเธอ ลักษณะชีวิตของเธอตายไปแล้ว ฉันทำได้แค่ฟื้นฟูเธอในโลกของเกมเท่านั้น” โนอาห์อธิบาย

“โลกของเกม…ถ่ายโอนงั้นเหรอ?” เซียวเฟิงตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบสนองทันทีและถาม

“ใช่ เธอจะได้เกิดใหม่ในโลกของเกมด้วยการถ่ายโอน และเธอสามารถอยู่ในโลกแห่งเกมได้ตลอดไปหลังจากนี้” โนอาห์พยักหน้าและกล่าว

“นั่นไม่สำคัญ! ไม่สำคัญเลย! ตราบใดที่เซียวหลิงฟื้นคืนชีพได้! ไม่ว่าเธอจะอยู่ในโลกไหนก็ตาม!” เซียวเฟิงกล่าวอย่างตื่นเต้น ในขณะนี้เขาไม่หวังอะไรมากมาย เพียงแค่หวังว่าเซียวหลิงจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งเท่านั้น

“แต่พี่ชาย นายต้องช่วยฉันทำภารกิจบางอย่างให้เสร็จ” โนอาห์กล่าวเสริม

“ตราบเท่าที่ฉันสามารถเห็นเซียวหลิงกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง ฉันจะยอมรับทุกอย่างไม่ว่าเงื่อนไขจะเป็นยังไง” เซียวเฟิงผงะไปและเหลือบมองโนอาห์ แต่เขาตอบโดยไม่ลังเล

“ฮิฮิ งั้นก็ตกลงตามนี้ พี่ชาย ฉันไม่มีเวลามาก ที่นี่ปิดกั้นแหล่งพลังภายนอก ความรู้สึกที่ฉันปล่อยให้นายอ่อนแอลงเรื่อย ๆ หลังจากที่นายออกไป เราจะเจอกันที่อุปกรณ์ล็อกอิน” โนอาห์ยิ้มและกล่าว ร่างของเธอก็จางลงเรื่อย ๆ แต่จู่ ๆ เธอก็นึกถึงอะไรบางอย่าง และเสริมกับเซียวเฟิงว่า “ยังไงก็เถอะ พี่ชาย นายต้องออกจากที่นี่โดยเร็ว เพราะระบบรบกวนของที่นี่ถูกนายทำลายลง พ่อจึงพบสถานที่นี้แล้ว และอีกไม่นานเขาจะมาเพื่อทำลายมัน”

หลังจากพูด ร่างของโนอาห์ที่โบกมือให้ แล้วก็หายไปจากโลกวิญญาณของเซียวเฟิง

เซียวเฟิงอยู่ในความงุนงงชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นโลกวิญญาณก็ค่อย ๆ กลับมาสงบ จากนั้นชายหนุ่มก็ค่อย ๆ หลับตาและตื่นขึ้น

เมื่อลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เขารู้สึกคืออาการวิงเวียนศีรษะและความอ่อนแอในสมองอย่างรุนแรง ซึ่งเป็นผลของการบาดเจ็บทางจิตใจอย่างรุนแรง

เขายังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น โดยโอบเซียวหลิงไว้ในอ้อมแขน แต่เซียวหลิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาสูญเสียสัญญาณชีพ และอุณหภูมิร่างกายของเธอก็ค่อย ๆ เย็นลง

ดวงตาของเซียวเฟิงดูเศร้าโศก ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย จากนั้นชายหนุ่มก็วางร่างของเซียวหลิงลงบนพื้นเบา ๆ และค่อย ๆ ลุกขึ้น

เมื่อมองกลับไป ฉากของพื้นที่ใต้ดินนี้ทำให้เซียวเฟิงขมวดคิ้ว ห้องเพาะเลี้ยงได้พังทลายลง และท่อนับร้อยที่เหมือนกิ่งก้านก็สูญเสียรากไป เซลล์เหลวหนาที่เหมือนเยลลี่ห่อร่างเล็กจากถังเพาะเลี้ยง ที่หลุดออกมากองกับพื้นแล้ว

ร่างของแอนดี้นอนหมดสติ อยู่ข้าง ๆ ห่างออกไปเล็กน้อย ร่างกายที่แข็งแกร่งของคิงคองก็กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น ดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นยืนนับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาไม่สามารถลุกขึ้นได้เพราะกำลังของเขาสั่นไหวนับครั้งไม่ถ้วน

ไกลออกไปคือสาวน้ำแข็งกับสาวไฟซึ่งมีสภาพแน่นิ่งราวกับเป็นอัมพาตอยู่บนพื้น มีเพียงดวงตาของเธอเท่านั้นที่สามารถเคลื่อนไหวได้ และเธอก็มองที่เซียวเฟิงอย่างกระตือรือร้น

ย่างก้าวของเซียวเฟิงก็สั่นคลอนเล็กน้อย แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถเดินได้ เขาส่ายหัวเพื่อปลุกตัวเองขึ้นเล็กน้อย ก่อนอื่น เขามาหาแอนดี้และยืนยันว่าแอนดี้ยังมีชีวิตอยู่ แล้วมาหาคิงคองต่อ

“นายท่าน…”

คิงคองพยายามอย่างหนัก แต่ก็ไม่สามารถยืนขึ้นได้ ราวกับว่าเขาไม่มีเรี่ยวแรง เขาตะโกนกับเซียวเฟิงอย่างไม่เต็มใจ

“ไม่เป็นไร อีกไม่กี่วันนายก็จะฟื้นตัว”

เซียวเฟิงตรวจสอบสภาพร่างกายของคิงคองและพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ จากนั้นเมื่อเขาตรวจสอบสมองของอีกฝ่าย ก็พบว่าเป็นเหมือนกับเขาเช่นกัน วิญญาณของคิงคองได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง และจิตสำนึกของอีกฝ่ายก็เกือบจะหมดความสามารถในการควบคุมร่างกายของตัวเอง

ด้วยร่างกายของคิงคอง มีเพียงความเสียหายทางจิตเท่านั้นที่สามารถสร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับเขาได้ แต่ด้วยความสามารถในการฟื้นฟูของเขา ก็น่าจะฟื้นตัวได้ภายในสองสามวัน

ในที่สุด ก็เป็นสาวน้ำแข็งและสาวไฟ เซียวเฟิงนั่งลงข้างพวกเธอเพื่อตรวจสอบ และพบว่าอาการนั้นคล้ายกัน ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บสาหัสทางจิต และสมองไม่สามารถออกคำสั่งกับร่างกายได้อย่างสมบูรณ์

อาการบาดเจ็บทางจิตแบบนี้ ถ้าเป็นคนธรรมดา จะเป็นการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง หรืออาจจะเป็นอัลไซเมอร์ หรือแม้แต่สมองตายโดยตรงได้ มีเพียงเส้นประสาทเหนือมนุษย์อย่างคิงคองและสาวน้ำแข็งกับสาวไฟเท่านั้นที่สามารถต้านทานได้ แต่พวกเขาก็หนีไม่พ้นจากการต้องพักฟื้นระยะหนึ่ง

สิ่งนี้ทำให้เซียวเฟิงโล่งใจเล็กน้อย เขายืนขึ้นและกำลังคิดว่าจะพาคนที่หมดภาพเหล่านี้ออกไปได้อย่างไร ทันใดนั้นชายหนุ่มก็รู้สึกได้และมองไปในทิศทางของลิฟต์ ดวงตาของเขาจ้องเขม็ง

เนื่องจากตอนนี้ลิฟต์กำลังทำงาน ขณะที่ตัวเลขแสดงชั้นเปลี่ยนไป จะเห็นได้ว่าลิฟต์กำลังลงมายังชั้นนี้

สิ่งนี้ทำให้ดวงตาของเซียวเฟิงหรี่ลงเล็กน้อย เพราะเขาไม่รู้สึกถึงลมหายใจของสมาชิกเฮลในลิฟต์ และเขาไม่แม้แต่รู้สึกถึงลมหายใจใด ๆ เลย แต่ถ้าไม่มีใครสั่งการ ลิฟต์ก็จะไม่สามารถทำงานโดยอัตโนมัติได้!

ดังนั้นเซียวเฟิงจึงต้องเฝ้าระวัง เขาเดินสองสามก้าวไปทางลิฟต์ และขวางคิงคองและคนอื่น ๆ ที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ไว้ข้างหลังเขา

ติ๊ง!

ด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน ลิฟต์หยุดลงบนพื้นที่ที่เซียวเฟิงอยู่จริง ๆ และเมื่อประตูลิฟต์เปิดออกอย่างช้า ๆ รูม่านตาของเซียวเฟิงค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้น มองไปยังลิฟต์ด้วยความตกใจ

เขากำลังเห็นอะไร!

เขาได้เห็นทูตสวรรค์จริง ๆ!

นี่ไม่ใช่โลกของเกม! แต่เป็นโลกแห่งความเป็นจริง!

เขาได้เห็นทูตสวรรค์จริง ๆ! ทูตสวรรค์ที่มีชีวิต! มันเหมือนกับทูตสวรรค์ในโลกของเกมเป๊ะ ๆ!

แต่มันไม่ถูกต้องนักที่จะอธิบายว่ามันยังมีชีวิตอยู่ เพราะทูตสวรรค์ที่ปรากฎตัวในลิฟต์ไม่มีความโกรธ แต่เย็นชา และดวงตาของเขาเย็นชา ไร้ความปรานีและไม่แยแส ราวกับว่าตัวเองเป็นเครื่องจักรที่ไม่มีอารมณ์

อย่างไรก็ตาม ฉากนี้คุ้นเคยกับเซียวเฟิงมาก เพราะเขาใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ นักรบทูตสวรรค์ที่ถูกอัญเชิญโดยประตูสวรรค์ก็มีเหมือนกัน แม้แต่ลมหายใจก็เหมือนกัน!