“ท่านหลี่ ที่ญี่ปุ่นนี้ ไม่มีอะไรที่ฉันอยากได้แล้วไม่ได้ คุณไปคิดให้ดีเถอะ”

เมื่อถูกหลี่ฝางปฏิเสธถึงสองครั้ง ท่านนายพลหญิงก็ไม่เหลือความอดทนต่อไปแล้ว แววตาก็เย็นชาจนน่ากลัว พลางมองหลี่ฝางอย่างร้ายกาจ ก่อนจะพูดเหมือนข่มขู่

“น่าเสียดาย ฉันไม่ใช่คนญี่ปุ่น ท่านนายพล หลี่ฝางอย่างฉันไม่เล่นกับอะไรแบบนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

หลี่ฝางเองก็ไม่ใช่คนที่จะกลัวอะไร เขาสบตากับท่านนายพลหญิงอย่างแข็งกร้าว ท่าทีแกร่งเป็นอย่างมาก

“โอเค ดีมาก ดูเหมือนแกจะไม่สนใจความเป็นความตายของหญิงทั้งสองคนนี้สินะ มา ลงมือเลย”

ท่านนายพลหญิงมีสายตานิ่งไป ก่อนจะกำชับลูกน้องที่อยู่ด้านหลัง

หลี่ฝางได้ฟังดังนั้น ความเกรี้ยวกราดในร่างกายก็พุ่งออกมา จากนั้นจึงยกมือขึ้นบีบคอของท่านนายพลหญิงทันที

“ถ้าคุณกล้าทำอะไรพวกเธอ คอของคุณจะถูกฉันบิดออกจากคอในวินาทีต่อไปเลยล่ะ”

เมื่อรู้สึกถึงความอาฆาตของหลี่ฝางอย่างชัดเจน ท่านนายพลหญิงก็ตัวสั่นเล็กน้อย เมื่อนักสู้เห็นสถานการณ์ดังนั้นก็รีบปรี่เข้ามาก่อนจะเอาดาบที่อยู่ข้างเอวออกมา พลางเล็งไปที่คอของหลี่ฝาง

“ถอยออกไป” เมื่อเทียบกับนักสู้ที่จริงจังนี้ อารมณ์บนใบหน้าของท่านนายพลหญิงนั้นถือได้ว่าสบายอารมณ์เป็นอย่างมาก แถมยังมีความเพลิดเพลินเป็นอย่างมากด้วย

เธอยื่นมือออกไปนาบกับหน้าอกของหลี่ฝาง ก่อนจะลูบไล้เบาๆ มุมปากก็มีรอยยิ้มแสนหวาน พลางชายตาขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาข้างหน้า จนตัวนั้นแทบจะแนบกับตัวของหลี่ฝางแล้ว

“คุณกล้าทำเหรอ？คุณคิดว่าแค่เพื่อนพ้องของคุณไม่กี่คนนั้น จะสามารถปกป้องผู้หญิงและลูกของคุณได้งั้นเหรอ？”

ลมหายใจของท่านนายพลหญิงนั้นสัมผัสเข้ากับคอของหลี่ฝาง มันชาจนไร้เรี่ยวแรง หลี่ฝางใจเต้นแรง เขาถอยออกไปก้าวหนึ่งอย่างมีเงื่อนไข ก่อนจะทำให้ระยะห่างระหว่างกันมากขึ้น

“ฉันคิดว่า ชีวิตของท่านนายพลมีค่ามากกว่าพวกเรามาก ถ้าคุณทำอะไรพวกเธอแม้แต่นิดเดียว ถึงฉันจะต้องตาย ก็จะทำให้ญี่ปุ่นของคุณพังทลายราวฟ้ากับเหวไปด้วยเช่นกัน”

หลี่ฝางมองท่านนายพลหญิงอย่างเย็นชา พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นไปจนถึงกระดูก

ถ้าท่านนายพลหญิงคนนี้ไม่ยอม เลวร้ายที่สุดก็คือการจบเห่ไปพร้อมกันเพียงเท่านั้น

“ท่านหลี่นั้นเป็นคู่ครองของท่านนายพลของฉัน พวกคุณเคารพเขาสักหน่อยจะดีกว่านะ”

ถึงแม้ชายกล้ามโตจะก้มหน้าลง ไม่เห็นสีหน้าท่าทีบนใบหน้าเขา แต่ท่านนายพลหญิงจะไม่รู้สิ่งที่เขาคิดได้อย่างไรล่ะ

คงจะไม่มีอย่างอื่นนอกจากหึงหวง แล้วก็ริษยานั่นแหละ

“ขอรับ ข้าน้อยเข้าใจแล้ว”

หลังจากที่ได้ยินท่านนายพลหญิงพูดแล้ว ชายกล้ามโตก็เงียบไปสามสี่วินาที จากนั้นก็ตอบเสียงอ่อย

หลี่ฝางนั้นเห็นมือทั้งสองข้างของชายกล้ามโตกำขึ้นมา ก่อนจะมีกล้ามเนื้อเป่งขึ้นมาทั้งตัว

ถ้าท่านนายพลหญิงคนนี้ไม่ปกป้องหลี่ฝางแบบนี้ เขาเชื่อ ว่าชายกล้ามโตคนนี้คงจะเข้ามาทำร้ายตัวเองแล้วล่ะ

“เอาล่ะ ลุกขึ้นมาเถอะ จากนี้พวกคุณเป็นผู้ชายของฉันกันหมดแล้ว หวังว่าคุณจะใจกว้างกันสักหน่อย เข้าใจไหม？”

หลังจากที่สั่งสอนชายกล้ามโตเสร็จ ท่านนายพลหญิงก็มีสีหน้าแววตาที่อ่อนโยนขึ้นมา ก่อนจะนั่งยองลงแล้วพยุงชายกล้ามโตขึ้นมาจากพื้น พลางลูบหน้าของชายกล้ามโตที่ถูกตบจนแดงด้วยความรัก ก่อนจะพูดปลอบเสียงอ่อนโยน

การตบของท่านนายพลหญิงในครั้งนี้นั้นถือได้ว่าใช้อย่างเต็มแรง ความไม่พอใจที่มีอยู่ในแววตาของชายกล้ามโตในตอนแรกนั้น เมื่อถูกเธอปลอบใจแบบนี้ มันก็หายไปในทันที

ขนาดชายทั้งแท่งอย่างเขา ยังมีความเขินอายขึ้นมาเลย

หลี่ฝางเห็นตัวสั่นเทา ก็รู้สึกน่าสะอิดสะเอียน

“ท่านนายพล ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจ ฉัน หลี่ฝาง ไม่ใช่ผู้ชายของคุณ ชีวิตนี้ก็ไม่สามารถเข้าร่วมกองกำลังในหารบำเรอของคุณได้”

หลี่ฝางไม่อยากมีความสัมพันธ์อะไรกับท่านนายพลหญิงที่โดดเด่นแบบนี้ เมื่อได้ยินเธอบอกว่าตัวเองเป็นผู้ชายของเธอแล้ว ก็รีบแก้ต่างให้กับตัวเอง

ถ้าเกิดถูกฉินวี่เฟยกับหยางฉงรู้เข้า ไม่แน่ว่าอาจจะบ้านแตกก็ได้

“เหอะๆ ท่านหลี่ ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังหาเครื่องปรุงยาที่ชื่อว่าผลแก้วม่วง เพียงแค่คุณตอบตกลงที่จะเป็นคู่ครองของท่านนายพลของฉัน ผลแก้วม่วงนี้ฉันจะไปเอามาจากในราชวงศ์ให้เอง เป็นอย่างไรล่ะ？”

ท่านนายพลหญิงเอามือกอดอก พลางมองหลี่ฝางด้วยความ เหมือนกับมั่นใจมากว่าหลี่ฝางจะตอบตกลงตัวเอง

“คุณคิดว่าคนของจักรพรรดิอย่างพวกคุณ จะมาขวางฉันได้เหรอ？”