ในตอนแรก เพราะนางได้ริเริ่มเป็นฝ่ายต้องการเข้าไปในตำหนักเสี่ยวหวางฟู่ก่อน จึงทำให้หลิน ฟูเหรินโกรธ นางจึงถูกลงโทษ ดังนั้นนางจึงต้องอยู่แต่ภายในจวน แต่ตอนนี้นางกลับรู้สึกไม่พอใจกับมารดาของนางมากเข้าไปอีก “ทำไม? ทำไมท่านไม่ยอมให้ข้าแต่งงานกับเสี่ยวหวางเย่? ”

“ท่านแม่ นี่เป็นความผิดของท่านทั้งหมด ท่านทำลายอนาคตของข้า”

“ข้าเกลียดท่าน ข้าเกลียดท่าน … ”

       หลิน ฟูเหริน ได้รับผลกระทบอย่างหนักจากคำพูดของบุตรสาวของนางและนางก็เกือบจะเป็นลมหมดสติไป

       นี่คือบุตรสาวของนาง บุตรสาวของนางที่นางดูแลเอาใจใส่มาเป็นอย่างดีตลอดเวลา 15 ปี!

       ไม่ต้องพูดถึงครอบครัวอื่นๆ เพราะแม้แต่คนในวังก็บินเหมือนไก่และเห่าเหมือนสุนัข

       เมื่อฮองเฮาได้ยินว่าองค์ชายสามเสี่ยว จื่ออันกำลังตกอยู่ในอันตรายและหมอเทวดาโม่ก็ออกไปจากวัง สถานการณ์กลายเป็นเรื่องเร่งด่วน ในฐานะมารดาของแผ่นดิน นางจึงควรจะไปเยี่ยมเยียน แต่เพื่อเป็นการแสดงความห่วงใยและให้ความสำคัญกับองค์ชายสามมากขึ้น นางจึงได้พาองค์รัชทายาทและองค์ชายเจ็ดมาพร้อกับนางด้วย

       ในตอนแรก ฮองเฮา องค์รัชทายาทและองค์ชายเจ็ดต่างก็ตกใจเมื่อได้ยินข่าวที่ไม่น่าเชื่อว่าหลิน ชูจิ่วจะมารักษาเสี่ยว จื่ออัน แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเสี่ยวหวางเย่จะมาพร้อกับนางด้วย ใบหน้าของแม่และบุตรชายต่างก็เต็มไปด้วยความตกใจ

       ในที่สุดองค์รัชทายาทก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและถามขึ้น “ขาของเสด็จอาถูกรักษาให้หายขาดแล้วหรือ?”

       องค์รัชทายาทไม่เคยได้รับข่าวเกี่ยวกับเสี่ยวเทียนเหยามาก่อน แต่ดูเหมือนว่าฮองเฮาและองค์ชายเจ็ดจะได้รับข่าวอยู่เรื่อยๆ เพราะพวกเขาดูตกใจน้อยกว่าเขา

       แม้คำพูดของเขาจะหลุดออกไปแล้วแต่ห้องโถงก็ยังเงียบอยู่ ไม่มีใครตอบคำถามของเขา องค์รัชทายาทรู้สึกเสียหน้า แต่เขาก็ทำเพียงยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ มีเพียงเฉพาะองค์ชายเจ็ดที่ให้ความสนใจกับเขา ด้วยการพูดขึ้น “เสด็จพี่ ถ้าขาของเสด็จอาไม่ดี แล้วเขาจะไม่สามารถเข้าวังได้หรือ?”

“น้องเจ็ดพูดถูกต้อง” องค์รัชทายาทพูดขึ้นเพื่อที่จะหลบหนีสถานการณ์ที่น่าอายของเขา

       แต่เมื่อคำพูดของเขาตกลงไป เขาก็ได้ยินฮ่องเต้พูดขึ้น “ขาของเสด็จอาของเจ้า ถูกรักษาโดยหวางเฟยของเขา”

       ทุกคนไม่เข้าใจว่าฮ่องเต้พูดอะไร แต่เมื่อพวกเขาได้ยิน ฮองเฮา องค์ชายเจ็ด และโดยเฉพาะองค์รัชทายาท ต่างก็เต็มไปด้วยความตกใจอย่างเห็นได้ชัด “หลิน ชูจิ่วหรือ? นางจะทำได้อย่างไร… … “คำพูดที่เต็มไปด้วยความดูถูกหลุดออกมาจากปากของเขาทีละคำๆ

       องค์ชายเจ็ดเองก็ตกใจ แต่เขาไม่ได้แสดงมันออกบนใบหน้าของเขา เพราะเขายังเด็กอยู่ อย่างไรก็ตาม หลังจากคำพูดขององค์รัชทายาทหลุดออกมา เขาก็รีบคุกเข่าลงไปบนพื้นแล้วพูดขึ้นทันที “เสด็จพ่อ โปรดอภัยให้คำพูดที่ไม่ทันระวังของเสด็จพี่ด้วยพ่ะย่ะค่ะ เสด็จพี่ไม่ได้มีเจตนาที่จะเรียกชื่อของเสด็จอาสะใภ้โดยตรงเช่นนั้น”

       เมื่อองค์รัชทายาทได้ยิน ใบหน้าของเขาซีดลง ก่อนจะรีบคุกเขาลงไปทันที

“ลุกขึ้น เจิ้นรู้ว่าเจ้ามีจิตใจที่ขาวสะอาด” ฮ่องเต้ทรงให้อภัยองค์รัชทายาทอย่างใจกว้าง เห็นได้ว่าฮ่องเต้รักและให้ความสำคัญแก่เขา แต่แม้แต่ด้วยสมองที่น้อยนิดของเขา เขาก็สามารถบอกได้ว่า เขาไม่ได้อยู่ในสายตาของเสด็จพ่อของเขาเลยแม้แต่น้อย

       ฮองเฮาก้มหน้าลงเพื่อปกปิดความขมขื่นของนางเอาไว้ ฮ่องเต้ไม่เพียง แต่มองไม่เห็นองค์รัชทายาท แต่ยังปฏิเสธองค์ชายเจ็ดน้อยของนางอีกด้วย

       องค์ชายเจ็ดรู้ว่าฮ่องเต้ไม่ชอบเขา แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ดังนั้นหลังจากที่เขาลุกขึ้น เขาก็พูดขึ้นทันทื “เสด็จป้าสามารถรักษาขาของเสด็จอาได้ แน่นอนว่านางจะสามารถรักษาขาของเสด็จพี่สามได้ด้วยเช่นกัน เสด็จพ่อไม่จำเป็นต้องกังวล เสด็จพี่สามจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ “

       เพื่อที่จะพิสูจน์คำพูดของเขาองค์ชายเจ็ดได้พูดคำเหล่านั้นด้วยใบหน้าที่จริงจังและมือเล็ก ๆ ของเขาถูกก็กำเป็นกำปั้นขึ้น เขาดูเหมือนจะพยายามให้กำลังฮ่องเต้เป็นอย่างมาก

       หัวใจของฮ่องเต้อ่อนลง เขาสะบัดมือไปทางองค์ชายเจ็ดและกล่าวด้วยความรักขึ้น”เจ็ดน้อย เข้ามาใกล้เสด็จพ่อของเจ้า”

       นี่เป็นความโปรดปรานจากสวรรค์!

       ในขณะนี้ แม้ว่านางจะดูสงบเหมือนฮองเฮา แต่พระสนมโจรก็กำลังกัดฟันของนางอยู่ องค์รัชทายาทเองก็มองไปที่องค์ชายเจ็ดอย่างขมขื่น เขากำลังถูกใช้โดยน้องเจ็ดหรือไม่?

*ถ้าผู้แปลใช้คำแทนตัว ลุงป้าน้าอา ผิด แจ้งไว้ได้เลยนะคะ บางทีก็งง สับสนเรียกไม่ถูก 555