แม้ว่า หลิน ชูจิ่วจะไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งขององครักษ์เงา แต่เธอก็เชื่อว่าผู้คนของเสี่ยวเทียนเหยาจะสามารถปกป้องหลิน หว่างถิงได้  

       หลังจากส่งองครักษ์เงาออกไปแล้ว หลิน ชูจิ่วก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นอีกต่อไป เธอยังคงนั่งอยู่ในห้องโถงพร้อมกับพี่น้องตระกูลเหมิ่งทั้งสามคน นอกเหนือจากการพยายามเข้าใกล้ลุงของเธอให้มากขึ้นแล้ว หลิน ชูจิ่วก็ยังต้องการที่จะเข้าใจลักษณะของพวกเขาอีกด้วย

       โชคดีที่หลังจากคุยกันแล้วพี่น้องตระกูลเหมิ่งทั้งสาม ก็ไม่ได้พูดอะไรที่เลวร้ายออกมา พวกเขาเพียงแค่แสดงความปรารถนาดีเท่านั้นซึ่งทำให้ หลิน ชูจิ่วพอใจไม่น้อย ท้ายที่สุดแล้วทั้งสองฝ่ายจำเป็นต้องร่วมมือกันในเรื่องนี้ หากพวกเขาไม่มีประโยชน์ พวกเขาจะช่วยเธอได้อย่างไร

       ในโลกนี้มีเพียงฮูหยินชรา เท่านั้นที่จะช่วยเหลือเธออย่างไม่มีเงื่อนไข ยกเว้นเพียงหญิงชราที่จิตใจดีงามผู้นี้ ก็ไม่มีใครอื่นที่จะยืนเคียงข้างเธอได้โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ

       หลังจากถอนหายใจออกมาแล้ว หลิน ชูจิ่ว ก็หยิบถ้วยน้ำชาบนโต๊ะขึ้น แต่เธอก็พบว่าชาข้างในนั้นเย็นจนไม่เหลืออุณหภูมิความร้อนอีกต่อไป……

       หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม หญิงสาวคนหนึ่งในตระกูลเหมิ่ง ก็เข้ามาและรายงานว่าหลิน หว่างถิง กลับมาแล้ว

       หลิน ชูจิ่วลุกขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม“หว่างถิงคงได้เชิญหมอเทวดาโม่มาแล้ว ลุงสามพวกเราควรออกไปข้างนอกเพื่อต้อนรับหมอเทวดาโม่และหว่างถิงดีหรือไม่”

       เหมิ่ง ซื่อและเหมิ่ง เอ้อร์ ไม่ได้คิดอะไรมาก พวกเขาต่างก็ตกลงในทันที ในขณะที่ เหมิ่ง ซาน กำลังเดาถึงเหตุผลต่างๆ เขามั่นใจว่า หลิน ชูจิ่ว ตั้งใจทำสิ่งเหล่านี้ แต่เขาเพียงแค่ปิดปากเงียบเท่านั้น

       เมื่อเปรียบเทียบกับ หลิน ชูจิ่วแล้ว หลิน หว่างถิง นั้นมีรูปแบบและความคิดที่แย่กว่ามาก แม้ว่านางจะมีหลิน เซี่ยงและองค์รัชทายาทอยู่ข้างหลังนาง แต่เขาก็กลัวว่าหลิน หว่างถิงจะยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลิน ชูจิ่ว

       ดังนั้นจึงเป็นธรรมชาติที่พี่น้องทั้งสามคนของตระกูลเหมิ่ง จะออกไปข้างนอกและฮูหยินทั้งสามของพวกเขาก็ตามมา เมื่อพวกเขาออกมา พวกเขาก็รู้ว่าหลิน หว่างถิงไม่สามารถเชิญหมอเทวดาโม่มาได้ ในขณะที่เหมิ่ง ซื่อนั้นตั้งหน้าตั้งตารอคอยอย่างมาก ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าพูดอะไร พวกเขากลัวจะไปทำให้อีกฝ่ายระเบิดขึ้น

       เมื่อ หลิน ชูจิ่วและพรรคของเธอออกมา หลิน หว่างถิงก็ได้เข้าประตูมาแล้ว การได้เห็นหลิน หว่างถิงเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกและมีผมที่ยุ่งเหยิง ตระกูลเหมิ่งก็รู้สึกตกตะลึง ไม่ใช่ว่านางไปขอคำแนะนำจากหมอเทวาดาโม่หรอกหรือ ทำไมนางถึงลงเอยเช่นนี้ ?

“หว่างถิงเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า” ฮูหยินใหญ่รู้สึกแย่และนางก็รีบเข้าไปช่วยทันที

“ ท่านป้า……” เมื่อหลิน หว่างถิงเห็นว่าตระกูลเหมิ่งออกมาต้อนรับนางนางก็ไม่สามารถปิดบังความคับข้องใจของนางเอาไว้ได้อีกต่อไป นางเอนตัวไปที่ฮูหยินใหญ่ ทันทีอย่างอ่อนแอ

       ฮูหยินใหญ่ ผลักหลิน หว่างถิง ออกไป แต่ถามขึ้นเบา ๆ“ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า ? เจ้าไม่ไปหาคำแนะนำจากหมอเทวดาโม่หรอกหรือ ทำไมเจ้าถึงได้ดูมีสภาพเป็นเช่นนี้”

       หลิน หว่างถิง ไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เป็นสีเหลืองที่เปื้อนเสื้อผ้าของนาง แต่ตัวนางมีกลิ่นเหม็นและมีหญ้าแห้งติดบนหัวและใบหน้าของนาง หญ้าแห้งนั้นดูลื่นไหล ดังนั้นนางจึงดูน่าขยะแขยงมาก

“ท่านป้า……” ทันทีที่ฮูหยินใหญ่พูดถึงชื่อของหมอเทวดาโม่ หลิน หว่างถิงก็รู้สึกผิดมากขึ้น นางไม่ได้พูดอะไรและเพียงแค่ลดศีรษะลง

       หลิน ชูจิ่วไม่ได้เดินออกมาด้านหน้า เธอแค่มองไปที่องครักษ์เงาจากระยะไกลๆ องครักษ์เงาดูเหมือนจะเข้าใจความหมายของ หลิน ชูจิ่ว เขาส่ายหัวเบา ๆ ซึ่งบ่งบอกว่าหลิน หว่างถิง ได้พบกับความล้มเหลว

       หลิน ชูจิ่วพยักหน้าเบา ๆ เธอไม่พูดอะไรอีก แต่รอยยิ้มบนดวงตาของเธอยิ่งลึกลงไปอีก

       มันคงจะแปลกถ้าหลิน หว่างถิง ประสบความสำเร็จ

       ฮูหยินใหญ่มองดูท่าทางของหลิน หว่างถิง แม้ว่านางจะไม่พอใจกับผลลัพธ์ แต่นางก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ ดังนั้นนางจึงลูบหลังหลิน หว่างถิง และปลอบโยนนางขึ้น“ หว่างถิง มันไม่สำคัญเลย แม้ว่าเจ้าจะพบกับความล้มเหลว นี่เป็นธุระของครอบครัวของเรา เราจะไปพบหมอเทวดาโม่เอง” หลินหว่างถิงสัญญาว่านางจะทำสิ่งนี้เพื่อความกตัญญูที่มีต่อฮูหยินชรา แต่เมื่อนางพบกับความผิดหวัง นางก็ทำราวกับว่ามันเป็นความผิดของตระกูลเหมิ่งและพวกเขาควรจะรู้สึกผิดต่อนาง

       หลิน หว่างถิง รู้ว่านางไม่ได้ทำอย่างดีที่สุด ดังนั้นนางจึงรู้ว่ามันจะทำให้พวกเขาไม่มีความสุขอย่างแน่นอน นางไม่ต้องการแบบนั้น