“ มีเสื้อผ้าใหม่และรองเท้าใหม่ที่ข้าสามารถใส่ได้หรือ?” ซู่ฉาเห็นด้วย แต่ก็ถามถึงแต่ของใหม่ๆ!

       เขาเป็นคุณชายหนุ่ม เขาไม่เคยต้องสวมเสื้อผ้าที่คนอื่นใช้แล้วมาก่อน

“มีเสื้อคลุมและรองเท้าที่ท่านสามารถใส่ทับเสื้อผ้าด้านในได้เจ้าค่ะ” หญิงสาวพาซู่ฉาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เมื่อเขากลับมา หลิน ชูจิ่ว ก็จัดการบาดแผลของเด็กเสร็จแล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องกินความสูญเสียอีกครั้ง

       มันเรื่องบ้าอะไรกัน !

       ซู่ฉารู้สึกเหมือนปีนี้มันไม่ใช่ปีของเขา เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกี่ครั้งแล้ว ?

       เขาต้องพลาดกับมันทุกครั้ง …

“ดูแลเอาใจใส่เขาเป็นพิเศษในตอนกลางคืน อย่าปล่อยให้เขาได้รับบาดเจ็บอีก หากเจ้าไม่สามารถเฝ้าดูเขาได้ตลอดเวลา ก็ลองมัดมือของเขาเอาไว้ “หลิน ชูจิ่ว พูดพร้อมกับบรรจุสิ่งของของเธอ

“เจ้าค่ะ” หญิงสาวตอบ หลังจากพบว่าเด็กบาดเจ็บก็ไม่มีใครอยากดูแลเด็กอีกเนื่องจากความกลัว พวกเขากลัวที่จะถูกลงโทษ แต่ใครจะคิดว่าพวกเขาจะได้รับเพียงการตำหนิเท่านั้น?

“ ให้ความสำคัญกับเขาเป็นพิเศษ ข้าจะไปเปลี่ยนยาของเด็กคนอื่น ๆ ” หลิน ชูจิ่วไม่ได้อยู่ในกุมารเวชศาสตร์นานแล้ว เธอรู้ดีว่าการดูแลเด็กนั้นยากกว่าการดูแลผู้ใหญ่ มีคนไม่มากที่ชอบทำงานในโรงพยาบาล ดังนั้นความประมาทจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้

       หลังจากเปลี่ยนยาให้กับเด็กๆ แล้ว หลิน ชูจิ่วก็วัดอุณหภูมิร่างกายของเด็ก ๆ และตรวจสอบความคืบหน้าของการรักษาบาดแผล สิ่งเหล่านั้นคือสิ่งที่ หลิน ชูจิ่ว ทำเป็นสิ่งแรกในตอนเช้า ซู่ฉาตามติดหลิน ชูจิ่ว ไปทุกแห่ง ตอนแรกๆ เขาก็สนุก แต่หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเบื่อ

       หลังจากเดินกลับไปกลับมา ได้ลงมืออะไรเพียงเล็กน้อยและเรียนรู้สองสามอย่าง ชีวิตแบบนี้ไม่น่าสนใจสำหรับซู่ฉา ผู้ที่เผชิญกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดมาเสียส่วนใหญ่ เขาจึงพบว่ามันน่าเบื่อมาก ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าความอดทนของหวางเฟยนั้นมีมากแค่ไหน  

       อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าสิ่งต่าง ๆ ที่หวางเฟย เขียนนั้นน่าสนใจ ทุกสถานการณ์ถูกเขียนลงไปบนกระดาษ สถานการณ์เมื่อวานและของวันนี้เขียนไว้อย่างชัดเจน ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะสับสน

       บางที ถ้าเขาจดบันทึกแบบนี้เกี่ยวกับการทำงานของพวกเขาในแต่ละงานและความก้าวหน้าของความแข็งแกร่งของคนของเขา เขาจะสามารถมอบหมายงานที่เหมาะสมให้กับความสามารถของพวกเขาได้มากขึ้น ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะลดความผิดพลาดลงและจะสะดวกกว่าในการจัดส่งคนออกไป

       เขาต้องไปพบเสี่ยวเทียนเหยา ในเย็นวันนี้!

       ด้วยความรู้ที่ได้รับมานั้นไม่น้อยเลยทำให้ซู่ฉาอารมณ์ดี หากก่อนหน้านี้เขาหดหู่ใจแต่ตอนนี้เขาถึงขนาดต้องการอาสาที่จะช่วย

“ท่านหรือ? ไม่ได้ ข้ามีการผ่าตัดในบ่ายวันนี้ ท่านไม่สามารถช่วยข้าได้ “หลิน ชูจิ่ว รู้ดีว่าซู่ฉา ต้องการติดตามเธอทั้งวัน เธอไม่ได้ต่อต้านแนวคิดนี้ แต่เธอจะใช้ยาตะวันตกในการผ่าตัด แต่ยาในโรงหมอกลับเป็นยาจีนทั้งหมด

       แน่นอนว่ายาเหล่านั้นไม่ใช่ใบสั่งยาของเธอ สิ่งเหล่านี้ถูกกำหนดโดยหมอที่จ้างมาโดยส่วนตัวของเสี่ยวเทียนเหยา เธอมีความเข้าใจที่ดีเกี่ยวกับการแพทย์แผนตะวันตกและจีน แต่การใช้ยาจีนในการผ่าตัดนั้นแน่นอน……มันต้องเป็นเรื่องตลกมาก!

“ผ่าตัด? มันคืออะไรหรือ?” ดวงตาของซู่ฉาเปล่งประกายสดใสขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าการผ่าตัดแบบนี้น่าสนใจกว่าตอนเช้าของวันนี้มาก บางทีคราวนี้ความปรารถนาของเขาที่จะได้เห็นว่าหลิน ชูจิ่ว ให้การรักษาที่น่าอัศจรรย์แก่ผู้คนได้อย่างไรจะเป็นจริงแล้ว

“ข้าจะตัดต่อริมฝีปากกระต่ายเท่านั้น ไม่ใช่ว่าท่านได้เห็นมาแล้วคนหนึ่งเมื่อเช้านี้หรือ?” หลิน ชูจิ่วไม่ต้องการอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม

       ซู่ฉาไม่เข้าใจ ดังนั้นเขาจึงต้องการเข้าร่วมความสนุก“ขอข้าดูได้หรือไม่ ?”

“ไม่ได้!”หลิน ชูจิ่ว ส่ายหัวอย่างแน่วแน่ จากนั้นเธอก็ดึงรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะไม่ยิ้มออกมา เธอไม่ได้รอให้ซู่ฉาเปิดปากของเขาอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังและจากไปทันที

       ในเวลาเดียวกันฮ่องเต้ ผู้เพิ่งจะเสร็จสิ้นการประชุมก็ได้มาหารือเพิ่มเติมกับเสี่ยวเทียนเหยาตามลำพัง หลังจากที่ฮ่องเต้พูดจบเสี่ยวเทียนเหยาก็ตอบกลับด้วยคำเพียงคำเดียว”แล้วแต่ท่าน!”

       หลังจากนั้น เขาก็หันหลังและจากไป การกระทำของเขาเหมือนกับหลิน ชูจิ่วไม่มีผิด !