เหตุผลที่เสี่ยวเทียนเหยาจากไปตั้งแต่เช้าก็คือการพูดคุยเกี่ยวกับมือสังหารที่พยายามทำร้ายหลิน ชูจิ่ว

       ศาลยุติธรรมพบเบาะแสบางอย่าง แต่เบาะแสนั้นไม่สมบูรณ์สำหรับเสี่ยวเทียนเหยา

       ศาลยุติธรรมให้คำตอบกับเสี่ยวเทียนเหยาว่า พวกเขาพบว่ามันเกี่ยวข้องกับคนที่อยู่เบื้องหลังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง จุดประสงค์ไม่เพียงแต่ต้องการจะหยุดเสี่ยวเทียนเหยาในการเจาะลึกลงไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทังเท่านั้น แต่ยังเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้คน น่าเสียดายที่พวกเขาไม่เพียง แต่พบกับความล้มเหลวสำหรับเป้าหมายของพวกเขา แต่ยังทำให้กลุ่มของพวกเขาเป็นที่สะดุดตายิ่งขึ้นไปอีก เรื่องราวที่อยู่เบื้องหลังของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง ก็ถูกเปิดเผยออกมาด้วยเช่นกัน

       หลังจากพูดอะไรหลายอย่าง เจ้าหน้าที่ของศาลยุติธรรมก็จบคำพูดของเขาด้วยการพูดขึ้น“ ตราบใดที่เราพบคนที่อยู่เบื้องหลัง เราจะรู้ว่าใครต้องการทำร้ายเสี่ยวหวางเฟย”

       เมื่อได้ยินคำกล่าวนี้ เสี่ยวเทียนเหยา ก็ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกดูถูกพวกเขา แต่ตั้งแต่ต้นจนจบเสี่ยวเทียนเหยาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาพูดเพียงสิ่งเดียวเมื่อฮ่องเต้ถามความคิดของเขา“กระหม่อมเชื่อฝ่าบาท”

       เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น มันก็ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเสี่ยวเทียนเหยามีความภักดีสูงสุดต่อฮ่องเต้ แต่ผู้คนต่างก็รู้ว่าเขาไม่พอใจ

       คำพูดของเจ้าหน้าที่ของศาลดูเป็นไปได้ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถหาหลักฐานใดๆ มาได้ ในความเป็นจริง พวกเขาต้องการให้เสี่ยวเทียนเหยา ตรวจสอบผู้คนที่อยู่เบื้องหลังของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง พวกเขาจะมีความสุขมากถ้าเสี่ยวหวางเย่ จะสามารถหาผีพวกนั้นพบ

       แต่แน่นอนว่าผู้คนที่อยู่ในท้องพระโรงของฮ่องเต้จะไม่พูดมันออกมาโดยตรง พวกเขาเพียงแค่พูดคำพูดที่ซ่อนความหมายเอาไว้เท่านั้น ดังนั้นเมื่อเห็นว่าเสี่ยวเทียนเหยาไม่มีความตั้งใจที่จะจัดการกับคดีนี้ ฮ่องเต้จึงพยายามเปิดเผยสิ่งอื่นแทน

       เมื่อการประชุมในท้องพระโรงในตอนเช้าจบลง ฮ่องเต้ก็พูดคุยเรื่องนี้กับเสี่ยวเทียนเหยา ตามลำพัง“ เทียนเหยา แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนนอกจากการเข้าไปเกี่ยวข้องกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง ก็ไม่มีเหตุผลอื่นใดที่จะมือสังหารต้องการที่จะทำร้ายหลิน ชูจิ่ว ตอนนี้เรื่องของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง ถูกเปิดเผย คนที่อยู่เบื้องหลังจะไม่ยอมปล่อยหลิน ชูจิ่วไป เพื่อความปลอดภัยของนาง เจิ้นว่าเราต้องหาคนที่อยู่เบื้องหลังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง ให้เร็วที่สุด”

       ตอนนี้พวกเขาอยู่กันตามลำพัง ฮ่องเต้จึงพูดถึงความคิดของเขาออกมาโดยตรง

       ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทังนั้นไม่ใช่คนธรรมดาที่จะตรวจสอบ ต้องใช้เวลาและความพยายามในการค้นหาเรื่องนี้ ฮ่องเต้ไม่ต้องการเสียกำลังคนและทรัพยากรของเขาไปกับเรื่องนี้ นอกจากนี้เขายังต้องการให้เสี่ยวเทียนเหยายุ่ง เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องสนใจมองไปที่เหตุการณ์ในแนวหน้า นั่นเป็นเหตุผลที่เขาผลักดันเรื่องนี้ให้กับเขา

       อย่างไรก็ตามหากเสี่ยวเทียนเหยา ทำตามคำสั่งของฮ่องเต้เขาก็คงจะไม่ใช่เสี่ยวเทียเหยาแล้ว

“ ฝ่าบาท กระหม่อมเชื่อว่าท่านจะค้นพบมันในไม่ช้า” เสี่ยวเทียนเหยาทำตัวเหมือนเขาไม่ได้ยินคำใบ้ของฮ่องเต้ เขาผลักเรื่องนี้กลับมาอย่างขาวสะอาด

       เกี่ยวกับกรณีนี้เขาสามารถตรวจสอบได้ด้วยตัวเอง ทำไมเขาต้องรับคดีนี้ไปด้วย ? ใครจะไม่รู้ว่าตอนนี้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง เป็นราวกับมันร้อน ใครก็ตามที่ตรวจสอบมันจะถึงวาระของความโชคร้าย

       หัวคิ้วของฮ่องเต้ขมวดขึ้นและใบหน้าของเขาก็เริ่มเศร้าหมองลง“ เทียนเหยา ราชสำนักกำลังมุ่งเน้นไปที่การต่อสู้ทางแนวหน้า เจิ้นหวังว่าเจ้าจะรับช่วงคดีสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทังต่อ”

“ ฝ่าบาท กระหม่อมรู้สึกไม่สบายและไม่สามารถรับภารกิจที่สำคัญเช่นนี้ได้” เสี่ยวเทียนเหยาใช้ร่างกายเป็นข้ออ้าง“ กระหม่อมเดินได้ แต่ไม่สามารถยืนได้นาน กระหม่อมสามารถล้มป่วยได้ทุกเวลา ดังนั้นกระหม่อมจึงขอให้ฝ่าบาททรงเข้าพระทัย”

       ในความเป็นจริงเสี่ยวเทียนเหยา นั้นแข็งแรงมาก เขาเพียงแค่โกหกเท่านั้น

“ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของหวางเฟย เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าไม่สนใจ?” ฮ่องเต้ไม่ได้คาดหวังว่าเสี่ยวเทียนเหยาจะแสร้งทำเป็นไม่สบาย

       หรือว่าเขาค้นพบแล้วว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง ?

“กระหม่อมไม่สนใจ” หลังจากเสี่ยวเทียนเหยาพูดจบ เขาก็กล่าวคำอำลาต่อฮ่องเต้“ฝ่าบาทเวลาก็ล่วงเลยมานานแล้ว กระหม่อมคงไม่รบกวนเวลาของฝ่าบาทอีกต่อไป กระหม่อมทูลลา”

       หลังจากนั้นไม่ว่าฮ่องเต้จะมีความสุขหรือไม่ เขาก็หันหลังและจากไป …