หลิน ชูจิ่ว และเสี่ยวเทียนเหยา ดูเหมือนจะเข้าใจกันโดยปริยาย นอกเหนือจากการส่งมอบข่าวที่เขาค้นพบในวันเดียวกันนั้นให้กับหลิน ชูจิ่วเสี่ยวเทียนเหยาก็ไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลเหมิ่งอีก หลิน ชูจิ่วก็ ไม่ได้ถามอะไรเช่นกัน

       แม้ว่าหลิน ชูจิ่วจะไม่เข้าใจบุคลิกของเสี่ยวเทียนเหยาอย่างสมบูรณ์ แต่เธอก็รู้ว่าเสี่ยวเทียนเหยาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและหยิ่งยโส หากเขาเต็มใจที่จะให้อะไร เธอก็ทำได้เพียงแค่ยอมรับมันได้เท่านั้น แต่ถ้าเขาไม่เต็มใจมันก็ไร้ประโยชน์ที่จะถามเขา เขาจะไม่ใจอ่อนกับใคร

       หลังจากตื่น หลิน ชูจิ่ว ก็ไปที่โรงหอ เธอเปลี่ยนยาหลังการผ่าตัดของเด็ก ๆ จากนั้นเมื่อพิจารณาว่าเด็ก ๆ นั้นดีขึ้นแล้ว เธอก็ไปที่ตระกูลเหมิ่ง

       เนื่องจากข่าวที่ส่งมาโดย หลิน ชูจิ่ว เมื่อวานนี้ทำให้บรรยากาศภายในตระกูลเหมิ่งดีขึ้นมาก สภาพของฮูหยินชรา ก็ดีกว่าเมื่อวานเล็กน้อย เมื่อฮูหยินใหญ่รู้ว่า หลิน ชูจิ่ว มานางจึงออกมาตอนรับเธอที่หน้าประตู

“ ชูจิ่ว ขอบใจเจ้าสำหรับเรื่องเมื่อวาน” พวกเขาต่างก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ไม่มีใครกล้าที่จะตรวจสอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หากไม่ใช่เพราะข่าวที่ หลิน ชูจิ่ว ส่งมาตระกูลเหมิ่งของพวกเขาคงจะไม่สามารถอยู่รอดไปได้อีกวัน

“ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย ป้าใหญ่ ท่านอย่าได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้” ตอนนี้ฮูหญิงใหญ่ดูน่าชื่นชมมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ดังนั้นหลิน ชูจิ่ว จึงพยายามที่จะดีกับนาง“ ป้าใหญ่ ท่านยายเป็นอย่างไรบ้าง”

“เมื่อท่านแม่ได้ยินว่าหลานๆ สบายดี นางก็ดีขึ้นมาก นางสามารถพูดได้สองสามคำแล้วในขณะนี้ แต่ก็ยังเคลื่อนไหวไม่ได้” เมื่อวานนี้ทั้งตระกูลเหมิ่งกังวลเป็นอย่างมากเกี่ยวกับลูกๆ ที่หายไป เมื่อพวกเขารู้ว่าลูกๆของพวกเขา สบายดี พวกเขาก็เริ่มให้ความสนใจกับความเจ็บป่วยของฮูหยินชรามากขึ้น

“ข้าจะไปหาท่านยาย” หลิน ชูจิ่ว มาวันนี้เพื่อมาดูอาการของฮูหยินชราเป็นหลัก

       ฮูหยินใหญ่เป็นคนพาหลิน ชูจิ่ว ไปที่เรือนของฮูหยินชราด้วยตัวเอง แต่แล้วจู่ๆ นางก็นึกขึ้นได้“ เมื่อเช้านี้ มารดา…… หลินฮูหยินก็มาเยี่ยม แต่ถูกท่านแม่ไล่กลับไป นางจึงให้หว่านถิงอยู่ที่นี่แทน”

       หลิน ชูจิ่ว พยักหน้า แม้แต่ย่างก้าวของเธอก็ยังมั่นคงเหมือนเดิมซึ่งบ่งบอกว่าเธอรู้เรื่องนี้แล้ว

       เธอรู้ว่าฮูหยินชราจะไล่หลินฮูหยินกลับไป แต่การที่ให้หลิน หว่านถิง อยู่ต่อนั้น

       หลิน หว่านถิง เองก็เป็นหลานสาวของฮูหยินชราอีกคน ฮูหยินชราไม่ต้องการทำให้ชื่อเสียงของหลิน หว่างถิงต้องมัวหมอง เพราะหากนางมีตำแหน่งหน้าที่ ชีวิตของนางในเมืองหลวงก็จะดีขึ้น

       ทั้งฮูหยินรองและฮูหยินสาม ต่างก็อยู่ที่เรือนของฮูหยินชรา เมื่อเห็น หลิน ชูจิ่ว เข้ามาพวกนางทั้งคู่ก็ออกมาขอบคุณเธอ ฮูหยินรอง ขอบคุณ หลิน ชูจิ่ว จากก้นบึ้งของหัวใจของนาง แต่ขอให้ หลิน ชูจิ่ว อย่าบอกให้ฮูหยินชรารู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน

       ฮูหยินชรา เพิ่งจะสามารถพูดได้สองสามคำเท่านั้น นางไม่ควรได้มารับรู้ถึงเหตุการณ์ที่น่าตกใจอีก ฮูหยินชราไม่อนุญาตให้พวกนางดึง หลิน ชูจิ่ว ให้มาเกี่ยวข้องกับเรื่องลูกๆ ของพวกนาง หากฮูหยินชรารู้เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน พวกนางจะถูกขับไล่ออกจากจวนอย่างแน่นอน

       นอกเหนือจากฮูหยินชราแล้ว หลิน ชูจิ่วก็ไม่ได้อยากจะเอาใจคนอื่นๆ ในตระกูลเหมิ่ง เมื่อเธอได้ยินคำพูดของฮูหยินรอง และคำพูดของฮูหยินสาม หลิน ชูจิ่วก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใด“ ป้ารอง สามารถมั่นใจได้ ข้ารู้ว่าจะต้องทำอย่างไร”

       หลิน ชูจิ่ว เพิ่งจะก้าวพ้นประตูมาพร้อมกล่องยาของเธอ แต่เธอก็ได้ยินเสียงคนสวดบทพระไตรปิฎกแล้ว

       หลิน ชูจิ่ว รู้ว่าไม่ควรรบกวนบุคคลภายในเวลานี้ เธอจึงหยุดและรออยู่ข้างนอก

       หลิน ชูจิ่ว ไม่คุ้นเคยกับบทพระไตรปิฎก เธอไม่รู้ว่า หลิน หว่านถิง กำลังอ่านอะไรอยู่ แต่ฮูหยินทั้งสามของตระกูลเหมิ่งนั้นรู้ดีอย่างชัดเจน พวกนางรู้ว่าหลิน หว่างถิง เพิ่งจะเริ่มอ่านและนางก็อ่านบทที่ยาวมาก ๆ

       ดังนั้นไม่จำเป็นต้องถาม นี่เป็นวิธีที่ หลิน หว่างถิง ต้องการใช้กลั่นแกล้งหลิน ชูจิ่ว ฮูหยินใหญ่จะไม่สนใจกับเรื่องของคนสองคน ถ้าหากมันเป็นเวลาปกติ แต่ตอนนี้……

       นางเองก็ยังหวังในความช่วยเหลือของเสี่ยวหวางเย่ที่จะช่วยลูกๆ ของนาง ดังนั้นนางจะปล่อยให้หลิน ชูจิ่วรออยู่ข้างนอกได้อย่างไร ?

       ฮูหยินใหญ่จึงดึงแขนเสื้อของ หลิน ชูจิ่ว เพื่อเป็นการบอกให้นางออกไปข้างนอกก่อน