ตราบใดที่เขายังสามารถที่จะรักษาให้หายขาดได้เมิ่ง ซิวเหยียน ก็ไม่คิดว่าเขาจะไม่กล้าลองทำอะไร

       เสี่ยวหวางเฟย โปรดพูดมาเถอะ……

       เป็นครั้งแรกที่เมิ่ง ซิวเหยียน ทำท่าทางด้วยมือต่อหน้าผู้อื่น และท่าทางเหล่านั้น หลิน ชูจิ่ว ก็เข้าใจทันที

       เธอรู้ภาษามืออยู่บ้างเล็กน้อย

“ท่านมีเนื้องอกในลำคอของท่าน ดังนั้นเราจำเป็นต้องเปิดรูเล็ก ๆ ในลำคอของท่านและเอาเนื้อข้างในออก” หลิน ชูจิ่วพูดถึงแผนการรักษาขึ้นเพื่อให้พ่อและบุตรชายสามารถตัดสินใจได้

       เมื่อผู้นำตระกูล ได้ยินวิธีนี้เขาก็ไม่แปลกใจ เขาขมวดคิ้วและถามขึ้น“ เสี่ยวหวังเฟย ท่านมีความเข้าใจกับวิธีการนี้มากแค่ไหน ? ความจริงแล้วหมออีกคนหนึ่งเคยเสนอการรักษาแบบนี้ แต่เขาไม่สามารถรับประกันความสำเร็จของการรักษาและไม่สามารถรับประกันชีวิตของซิวเหยียนได้” ถ้าชีวิตคือการแลกเปลี่ยนเพื่อให้บุตรชายของเขาพูดได้ ผู้นำตระกูลเมิ่งก็จะไม่เห็นด้วยอีกต่อไป

“ผู้นำตระกูลเมิ่ง ถ้าท่านจะไม่คิดมาก โปรดเรียกข้าว่าชูจิ่วก็พอ” บอกตามตรง หลิน ชูจิ่วไม่คุ้นเคยกับการถูกเรียกว่าเสี่ยวหวางเฟย มาก่อน ทุกครั้งที่เธอได้ยินใครบางคนเรียกเธอแบบนั้น หลิน ชูจิ่วจะนึกถึงเสี่ยวเทียนเหยา และยังตอกย้ำว่าเธอเป็นแค่เครื่องประดับของเขา

       แม้ว่าผู้หญิงจะเป็นเพียงเครื่องประดับเท่านั้นในยุคนี้ แต่ก็เธอยังรู้สึกไม่สบายใจเมื่อใดก็ตามที่เธอยิน

“เช่นนี้ข้าก็จะเรียกเจ้าว่าชูจิ่ว” อายุของผู้นำตระกูลเมิ่ง ก็เพียงพอแล้วที่จะเป็นเหมือนบิดาของหลิน ชูจิ่ว และด้วยตัวตนของเขา เขาไม่ได้รู้สึกลำบากใจที่จะเรียกนางด้วยชื่อของนาง

       หลิน ชูจิ่ว พยักหน้าด้วยรอยยิ้มและตอบสองพ่อลูกขึ้น“ เนื้องอกที่เติบโตอยู่ในลำคอของบุตรชายของท่านเชื่อมต่อโดยตรงกับลำคอของเขา ถ้าเราจะตัดมันออกก็จะมีความเสี่ยง แต่ข้าสามารถรับประกันได้  80% ว่าบุตรชายของท่านจะไม่ตายในระหว่างกระบวนการรักษา สำหรับเรื่องที่ว่าเขาจะสามารถพูดได้หลังจากนั้นหรือไม่ ไม่น่าจะมีปัญหา แต่ถ้ามีอาการอื่น ๆ เราก็สามารถรักษาต่อไปได้”

       เมื่อ หลิน ชูจิ่ว พูดจบและมองดูใบหน้าพ่อและบุตรชายที่สง่างาม เธอก็พูดขึ้นอีก“คุณชายเมิ่ง ท่านเคยสังเกตไหมว่ายิ่งท่านทานอาหารเป็นเวลานานหรือมื้อใหญ่ๆ ท่านจะรู้สึกเหมือนไม่สามารถหายใจได้หรือรู้สึกว่าเจ็บคอ”

       ดวงตาของเมิ่ง ซิวเหยียน สั่นขึ้น ก่อนจะพยักหน้า……

       เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงและเขาก็สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน

       ด้วยการยืนยันของเมิ่ง ซิวเหยียน หลิน ชูจิ่ว จึงพูดถึงสถานการณ์ที่เป็นไปได้มากขึ้น“ แม้ว่าท่านจะไม่ได้มีความพิการทางสมอง แต่เนื้องอกในลำคอของท่านก็จะต้องถูกตัดออก มิฉะนั้นยิ่งปล่อยให้มันเติบโตนานเท่าไหร่ชีวิตของคุณชายเมิ่ง ก็จะยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นเท่านั้น เนื่องจากการหายใจที่ลำบากมากขึ้น”

       เมื่อผู้นำตระกูลเมิ่ง ได้ยินว่าเป็นอันตรายถึงชีวิต ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก“ นี่เป็นเพียงวิธีเดียวหรือ ไม่มีวิธีที่ปลอดภัยกว่านี้อีกแล้วหรือ”

“ข้ารู้เพียงวิธีนี้เท่านั้น” เธอเป็นแพทย์ตะวันตก แพทย์ตะวันตกใช้การผ่าตัดเพื่อแก้ปัญหา มันไม่สามารถละลายได้หรือ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะละลายเนื้องอกด้วยยา

“ เรื่องนี่……” ผู้นำตระกูลเมิ่งดูอึดอัดใจเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไร

       คนจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้หลังจากที่ลำคอของเขาถูกผ่าได้หรือไม่ ?

       แม้ว่า หลิน ชูจิ่ว จะบอกว่ามีโอกาส  80% ที่จะประสบความสำเร็จ แต่เขาก็ไม่กล้าเสี่ยง

       เมิ่ง ซิวเหยียน ไม่เพียง แต่เป็นบุตรชายคนโตของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของเขาอีกด้วย ทายาทคนเดียวของตระกูลเมิ่ง หากเมิ่ง ซิวเหยียน เสียชีวิตตระกูลเมิ่ง ก็จะจบสิ้นไปอย่างสมบูรณ์

       หลิน ชูจิ่ว ยังเข้าใจถึงความกังวลของผู้นำตระกูลเมิ่ง ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างรอบคอบขึ้น“ท่านผู้นำตระกูลเมิ่งและคุณชายเมิ่ง พวกท่านสามารถคิดทบทวนเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนได้ อาการเจ็บป่วยของคุณชายเมิ่ง นั้นไม่เร่งด่วน ท่านสามารถมาพบข้าได้อีกครั้งเมื่อท่านตัดสินใจแล้ว ท่านเห็นว่าอย่างไร”

       ระบบการแพทย์ไม่ต้องการให้เธอรักษาเมิ่ง ซิวเหยียน อาการป่วยของ เมิ่ง ซิวเหยียน ไม่ได้เป็นเรื่องเร่งด่วน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่กังวล

“ข้าคงต้องรบกวนเจ้าอีกครั้งแล้ว” ผู้นำตระกูลเมิ่งพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษ หลิน ชูจิ่ว ไม่สนใจ ก่อนจะโบกมือขึ้น“ เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ”