จางมู่ค่อยๆเดินเข้าไปในคลังสินค้า.เพราะว่าประตูนั้นถูกทำให้พัง,เขาสามารถเห็นสถานการณ์ภายในได้ด้วยกำลังที่อ่อนแรง,แสงแดดที่กระจัดกระจาย.
ประตูอลูมิเนียมถึงเปิดครึ่ง.จางมู่รู้สึกกังวลในใจ.
บางคนเข้าไปในห้องชั้นใน.มันเป็นมนุษย์หรือซอมบี้?
ข้ามาสายไปหรือ?
เมื่อจางมู่เข้ามาในห้องชั้นใน,มีเสียงผู้ชายโหดเหี้ยมออกมาจากห้องและเตือนจางมู่ว่า”ยกมือขึ้นแล้วหันหลังกลับไป.”
มันเป็นผู้ชายหรือ? ขอบคุณพระเจ้า,มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่สุด.
จางมู่ค่อยๆยกมือซ้ายขึ้น,แกล้งทำท่าเพื่อทำตามคำสั่งของชายคนนั้น.เขาค่อยๆก้าวถอยหลังพร้อมกับมองไปในทิศทางของเสียง.
“ลุง,วิ่ง! วิ่งหนีไป!”
ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงกรีดร้องของหยวนรุย,แต่เธอถูกปิดปากในทันที.เขาได้ยินเสียงคร่ำครวญเพียงอย่างเดียว.
หยวนรุย!
โชคดี,ที่เธอยังมีชีวิตอยู่.จางมู่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก.
จากเสียงของหยวนรุย,ชายคนนั้นน่าจะไม่ได้ทำอะไรเธอ.ในตอนเริ่มต้นของยุคใหม่,พวกคนเลวยังคงกังวลเกี่ยวกับการลงโทษตามกฎหมาย.
อย่างไรก็ตาม,หลังจากการวิวัฒนาการเริ่มแข็งแกร่งขึ้นและอาวุธปืนสูญเสียประสิทธิภาพ,พวกมันก็ค่อยๆไร้กฎหมาย.
หลังจากจางมู่ถอยหลังไปประมาณสิบเมตร,ชายในห้องก็เค้นคอหยวนรุยและเดินออกจากบ้าน.
ในที่สุด,จางมู่ก็เห็นใบหน้าของชายคนนั้น.มันเป็นคนอ้วนม่อต้อ,หัวล้านที่อายุประมาณสามสิบปี.เขามองมาที่จางมู่ขึ้นและลง.
เมื่อเขาเห็นดาบแทงค์ของจางมู่,ความรู้สึกโลภชั่ววูบก็แล่นผ่านสายตาของเขา.เขาเริ่มมองมาที่จางมู่และข่มขู่เขาว่า,”ถ้าเจ้าไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนี้ตาย,เอาดาบของเจ้ามาให้ข้า! วางดาบลงกับพื้นแล้วเตะมันมาที่ข้า! เด็กน้อย,อย่าพยายามที่จะทำอะไร! ทำเดี๋ยวนี้! ตอนนี้! เร็วๆ!”
ชายคนนั้นพบว่าจางมู่ไม่ได้ตื่นตระหนกมาก,ดังนั้น เขาจึงเพิ่มแรงที่คอของหยวนรุย,ทำให้หน้าของเธอเป็นสีม่วงเนื่องจากขาดอากาศหายใจ.
จางมู่แกล้งทำเป็นตกใจทันที.เขาพูดด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว,”ข้าจะให้มันแก่เจ้า! ข้าจะให้มัน! อย่าทำร้ายเธอ! เธอยังเป็นแค่เด็กน้อย!”
จางมู่ก็ค่อยๆนั่งลงและวางดาบลงกับพื้น.เขาเตะไปที่ด้ามจับ,ทำให้มันลื่นไถลไปหาชายคนนั้น.
ชายอ้วนม่อต้อหยิบดาบแทงค์ขึ้น,ซึ่งมันไม่เข้ารูปร่างของเขาจริงๆ.เขามองดูใบมีดของดาบที่แหลมคมด้วยรอยยิ้มที่ไม่ปิดบังบนใบหน้า.
“ตอนนี้ดาบเป็นของเจ้า.เจ้าสามารถปล่อยเธอได้หรือยัง?”
จางมู่จงใจขอร้องผู้ชายคนนี้ด้วยเสียงอ้อนวอน.
“ฮาฮ่า,ผู้หญิงคนนี้สำคัญกับเจ้าจริงๆหรือ? เธอเป็นคนที่เจ้าแอบชอบหรือว่าเป็นแฟนของเจ้า?”
จางมู่แสดงอาการหวาดกลัวทำให้ชายคนนั้นอวดดีมากขึ้น.
“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา,เจ้าเด็กน้อย,กระเป๋าเป้ของเจ้าเต็มไปด้วยอาหารหรือ? เปิดมันออกมา! หรือว่าเจ้าต้องการที่จะเห็นข้าฆ่าลูกเจี๊ยบตัวนี้?”
จางมู่ถอดกระเป๋าออกจากหลังในทันที.เพราะว่าแขนขวาของเขาหลุด,เขาต้องใช้แขนซ้ายเพื่อถอดกระเป๋า.
เขาได้ยินเสียงหัวเราะของชายอ้วนว่า, “ฮ่าฮ่า,คนพิการ! ฮ่าฮ่า!”
ดูจากที่สภาพจางมู่ที่อ่อนแอ,ชายอ้วนจ้องมาที่หยวนรุยด้วยความปรารถนา. ดวงตาของเขามองหยวนรุยขึ้นและลงจินตนาการถึงสิ่งสกปรกในใจ.
“เปิดกระเป๋าเป้ของเจ้า,เจ้าคนพิการไร้ประโยชน์! ให้ข้าดูว่าเจ้าเจออะไรบ้าง!”
จางมู่เปิดกระเป๋าเป้และชี้ให้ดูถึงกระเป๋าและขนมปังในนั้น.ชายอ้วนม่อต้อกลืนน้ำลาย.เขารู้สึกหิวโหยมาตลอดทั้งคืน.เขากลายเป็นคนใจร้อนทันทีที่เห็นอาหาร.
“ส่งกระเป๋าเป้มาให้ข้า,เจ้าไร้ประโยชน์! เร็วเข้า!”
จางมู่ก้มหัวลงด้วยการเยาะเย้ยและดูถูกในสายตาของเขา.เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น,เขาแสดงออกถึงการเปลี่ยนความกังวลใจทันที.
“โอเค,โอเค,อย่าทำร้ายเธอ.ข้าจะให้กระเป๋าแก่เจ้า!!”
หยวนรุยพยายามดิ้นรน.เธอร้องไห้ขณะที่เธอมองไปที่ “ลุง” ที่กำลังเดินไปหาเธอ.
เขายังมีความกระตือรือร้น เมื่อเดินออกจากประตูเมื่อเช้านี้.เพื่อให้ได้อาหารเหล่านี้,เขาต้องเผชิญกับการต่อสู้ที่โหดร้ายและเขาจ่ายเงินไปเท่าไหร่?!
พวกเขาเพิ่งพบกันเมื่อวานนี้.ทำไม”ลุง.จึงต้องใช้อาหารเพื่อแลกกับชีวิตของเธอ?
“หยุดร้องไห้! หยุดเดี๋ยวนี้! ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้ข้าหักคอของเจ้า! “
ชายอ้วนรู้สึกกระวนกระวาย เมื่อเขาเห็นหยวนรุยร้องไห้.เขาเร่งเร้าจางมู่,”เร็วเข้า! ถ้าเจ้าดึงดูดปีศาจที่กินคน,ข้าจะโยนพวกเจ้าทั้งคู่ให้พวกมัน! “
จางมู่เร่งฝีเท้าขึ้น.ทันใดนั้น,เขาสะดุดและล้มลงกับพื้น.กระเป๋าเป้ถูกโยนออกไปทางด้านหน้าลื่นไถลไปหาคนอ้วนบนพื้น.
ชายอ้วนคลายมือที่จับของเขา.เขาเหยียดมือออกและหยิบกระเป๋าเป้.
ภายในพริบตา,จางมู่ได้หยุดยั้งการเล่นของเขาและเพิ่มความเร็วอันน่าเหลือเชื่อในทันที.กำปั้นซ้ายของเขาชกไปที่หน้าของชายอ้วน.
“เฮ้ เฮ้,เด็กน้อย,เจ้าต้องการแอบโจมตีข้า! ให้ข้าแสดงเหตุผลว่าทำไมข้ากล้าที่จะเดินรอบเมือง!”
ชายอ้วนรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นพฤติกรรมของจางมู่,แต่เขาก็หัวเราะมาที่จางมู่,แล้วผลักหยวนรุยออกไปและชกไปที่กำปั้นของจางมู่.
ความเร็วของชายอ้วน…เขาเป็นพวกกลายพันธุ์ประเภทว่องไว!
เขาจะปลุกความสามารถของเขาให้เร็วได้อย่างไร?
จางมู่ไม่ได้มีเวลาที่จะรู้สึกประหลาดใจ.หมัดของพวกเขาได้ชนเข้าด้วยกัน.
หน้าของจางมู่ซีดในทันที.
ไม่!ชายอ้วนนั้นแข็งแกร่ง…มันเป็นไปได้อย่างไร?!
ชายอ้วนไม่เพียงแต่เป็นพวกกลายพันธุ์ประเภทว่องไว.เขายังคงเป็นพวกกลายพันธุ์ประเภทแข็งแกร่ง,อีกด้วย!
พรสวรรค์ของชายอ้วนและลักษณะที่โหดร้าย…ถ้าเขาสามารถอยู่รอดได้จนกระทั่งสิบปีต่อมา,เขาก็จะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย.บางทีเขาอาจจะเป็นช๊อทใหญ่ ๆ ที่มีชื่อเสียงในชีวิตที่ผ่านมาของจางมู่.
อย่างไรก็ตาม … อืม,มันแย่ที่ข้าจะพบเจ้าตอนนี้.เจ้าเพิ่งได้รับความสามารถในการพัฒนา.แม้ว่าเจ้าจะเป็นอัจฉริยะ,เจ้าก็ไม่สามารถควบคุมได้ถึง 50% ของพลังที่แท้จริงของเจ้าได้.
ตรงกันข้าม,เจ้ากำลังเผชิญหน้ากับข้า,จางมู่!
จางมู่ชกกำปั้นออกมาอีกครั้ง,มีแสงประกายระยิบระยับระหว่างนิ้วที่ติดกันของเขา.
ชายอ้วนเปิดตาของเขากว้างจ้องมองด้วยความประหลาดใจและความกลัว.มันเป็นใบมีดจางที่ซ่อนอยู่ในแขนของเขาก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้อง.
ความคมของใบมีดนั้นง่ายที่จะเปิดคอหอยของชายคนนั้น.เลือดได้ระเบิดออกมาทันที.
ในขณะเดียวกัน,มือขวาของชายอ้วนชกหน้าอกด้านขวาของจางมู่อย่างเต็มพลัง.
ชายอ้วนปิดลำคอด้วยมือทั้งสองข้าง,พยายามที่จะปิดเลือดที่ไหลออกจากแผล.หลังจากนั้นไม่กี่วินาที,เขาก็ล้มลงกับพื้นด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ.
จางมู่กำลังปลิวด้วยหมัดของชายคนนั้น.ร่างกายของเขาไม่แข็งแรง,ดังนั้น เขาจึงไม่ทนทานกว่าคนธรรมดาคนอื่น ๆ.นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาต้องหลีกเลี่ยงการต่อสู้อย่างเปิดเผยกับซอมบี้.
หลังจากที่กระเด็นอย่างหนัก,หัวใจที่บอบบางของเขาก็หยุดลง.เขาค่อยๆสูญเสียสติของเขา.
เลือนราง,เขาได้ยินเสียงกรีดร้องและร้องไห้ของหยวนรุย,เด็กสาวยากจนกำลังเขย่าร่างของเขาอย่างแรง.
ก่อนที่จางมู่จะหลับลึก,เขาตะโกนในใจ.ค…ยอะไรของยุคใหม่วะ!!ถ้าไม่ได้มีศักยภาพในการพัฒนาที่ดีก็ต้องสามารถต่อสู้เพื่อความอยู่อย่างกับหมาป่วย.