“ เงินจำนวนมาก…จากชายอ้วนคนนั้น..ช่างน่าสนใจ. ”

มองไปที่เงินในมือของเขา ,จางมู่ถึงกับตกใจ.เขาตรวจกระเป๋าสตางค์ครั้งแล้วครั้งเล่าแล้วถอนหายใจ .

ในกระเป๋าสตางค์มีแค่เงินในนั้น ;ซึ่งมันมีอยู่สามพันหยวน .

จางมู่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ.ชายอ้วนคนนั้นไม่ได้ใส่บัตรประชาชนหรือบัตรธนาคารในกระเป๋าสตางค์ของเขา.จางมู่จำได้ว่าชายอ้วนคนนั้นแค่เมินเฉยแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย .

ชายอ้วนคนนั้นไม่ได้สนใจอะไร .

อย่างไรก็ตาม ,จางมู่ไม่มีเวลามากพอที่จะคิดต่อ.เขาไม่มีเวลาจริงๆในตอนนี้.แต่อย่างไรก็ตาม,เงินนั้นมีจำนวนเพียงพอ ,ซึ่งหมายความว่าแผนของเขาจะสามารถดำเนินต่อไปได้.

ขณะที่ผู้คนกำลังมองจางมู่ด้วยความประหลาดใจ ,เขาก็วิ่งตรงไปยังทิศทางที่แน่นอน.ถ้าไม่มีใครรู้เหตุผลคงคิดว่าเขาเป็นโจร . มันไม่ได้เป็นเพราะจางมู่ลังเลที่จะใช้บริการแท็กซี่แต่เป็นเพราะเสื้อผ้าของเขามอมเมมเกินไป.ไม่มีคนขับคนไหนเต็มใจที่จะพาเขาไป .

หลังจากสิบนาทีต่อมา ,จางมู่วิ่งปราดเข้าไปภายในซอยอย่างรวดเร็ว ,เขาก้มตัวไปข้างหน้าวางมือบนเข่าและหอบเอาอากาศเพื่อหายใจ.แม้ว่าเขาจะมีร่างกายที่แข็งแรงและอ่อนเยาว์ ,แต่เขาก็ใช้ความเร็วทั้งหมด เขาแทบจะใช้พลังของเขาจนหมดเกลี้ยง .จางมู่เงยหน้าขึ้นพักหนึ่งแล้วค่อยๆมองหาป้ายร้าน .

ร้านขายอาวุธฉีฟาง .

นั้นไง.มันน่าจะเป็นที่นี้.

โชคดี ,ร้านนี้มีชื่อเสียงในอนาคต เมื่อเขาพูดถึงเมืองหลัวหยางกับพ่อค้าที่เขารู้จัก ,พวกเขามักจะพูดถึงชายที่เรียกว่า ” ทหารของพระราชา ”  ดังนั้น จางมู่จึงจำได้ว่ามีผู้ที่ทรงพลังอยู่ในเมืองที่เขาอาศัยอยู่ .

จางมู่สูดหายใจเข้า ,ทรงจัดทรงผมและเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิง .เขากำลังจะได้เห็นคนที่เป็นตำนาน ,แม้แต่จางมู่ก็ไม่สามารถหยุดความรู้สึกกังวลใจของเขาได้.

จางมู่เดินผ่านประตูไม้เก่า. เนื่องจากความอยากรู้อยากเห็นและความปรารถนา ,เขามองไปรอบ ๆ ห้อง.

มีสมุดบัญชีไม่กี่เล่มและกล่องอาหารกลางวันวางกระจายอยู่บนโต๊ะและมีขวดเบียร์ ว่างเปล่าจำนวนมากวางอยู่กับพื้น.

ร้านทั้งร้านว่างเปล่าและไม่มีอาวุธให้เห็น.มันแตกต่างจากจินตนาการของจางมู่เล็กน้อย.เขารู้สึกผิดหวังนิดหน่อย.

จางมู่ไม่เห็นใครภายในห้อง.เขาเดินเพียงไม่กี่ก้าวจากนั้นเขาก็เห็นประตูที่มีม่านสีฟ้าจากมุมห้อง.เขาคิดว่าเจ้าของร้านน่าจะอยู่ในห้อง,เขาจึงตะโกนไปที่ประตู .

“ เฮ้ ,เจ้าของร้านอยู่ไหม ?”

เจ้าของร้านน่าจะได้ยินเสียงของเขา.หลังจากนั้นไม่นาน ,ก็มีเสียงกรอบแกรบของเสียงฝีเท้าที่ไม่หนักมาก ,และแขนสีดำที่กำลังยกม่านขึ้น .

ร่างที่สูงและกำยำของชายวัยกลางคน !  เจ้าของร้านสูงกว่าจางมู่ประมาณครึ่งหัว.ดวงตาของเขาจ้องไปที่จางมู่  ทำให้เขารู้สึกกดดัน.อย่างไรก็ตาม ,หลังจากดูอย่างละเอียดแล้วพบว่าเจ้าของร้านไม่ได้โกนหนวดมาเป็นเวลานานและดูรุงรัง .

เจ้าของร้านวัยกลางคนมองมาที่จางมู่ขึ้นลง. เขาเห็นเสื้อผ้าที่สกปรกของจางมู่ จากนั้นดวงตาที่สดใสของเขาก็จางลง ,แต่มันก็เห็นไม่ชัด .

เขาพูดกับจางมู่ด้วยเสียงหนักแน่น ,” ว่าไงน้องชายมีอะไรให้ช่วยไหม ”

จางมู่รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงไปของชายวัยกลางคน ,แต่เขาไม่สนใจ.เขารู้ถึงสารรูปของเขา. โชคดีมากที่เจ้าของร้านไม่ได้ถือว่าเขาเป็นคนขอทานและขับไล่เขาออกไป.

เขาพยักคิ้วเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของร้านและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าอยากซื้อดาบ”

“ ดาบ ?”

เจ้าของร้านวัยกลางคนแสดงให้เห็นถึงขี้เล่นและจ้องมาที่จางมู่ในความเงียบ.

เจ้าของร้านเข้าใจว่าจางมู่นั้นจริงจัง.แม้ว่าจางมู่จะสกปรก แต่เขาไม่กลัวที่จะจ้องตากับเขา.ทันใดนั้น เจ้าของร้านเริ่มเปลี่ยนความคิดและจ้องมองหน้าของชายหนุ่ม .

“ ทุกคนที่เข้ามาเรื่องดาบคือแขกของข้า.ข้าชื่อเซเหลียง ,เจ้าของร้านของดาบทำด้วยมือ.ดาบแบบไหนล่ะที่เจ้าชอบ ?”

หลังจากที่เจ้าของร้านถาม ,จางมู่ไม่ได้ตอบคำถามโดยทันที ,แต่เขามีคำถามที่ต้องการจะถามกับเจ้าของร้านตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในร้าน .

“ ท่านเซเหลียง ,เพื่อนของข้าบอกว่าข้าสามารถซื้อดาบคุณภาพดีได้จากท่าน.ทำไมที่นี้จึงไม่มีดาบอยู่ในร้าน ? หรือว่าพวกมันขายหมดแล้ว ?

เจ้าของร้านแสดงให้เห็นถึงความลำบากใจบนใบหน้าของเขา.เขายิ้มเล็กน้อยและพูดว่า ” น้องชาย ,มันไม่ได้สนุกสำหรับข้านัก.ทุกวันนี้ ,น้อยคนนักที่จะชอบสะสมดาบ. แม้ว่าบางคนหนุ่มสาวต้องการซื้อดาบเพื่อตกแต่งบ้านของพวกเขา ,พวกเขาก็ไม่ซื้อดาบที่ทำด้วยมือ แต่สั่งดาบที่ทำจากเครื่องจักรผ่านทางอินเทอร์เน็ต ”

ด้วยความใจจริง ,ร้านของข้าไม่ได้รับคำสั่งซื้อมาตลอดทั้งเดือน. ข้าเอาดาบทั้งหมดไปไว้ในห้องใต้ดินแล้วเพราะในเหตุนี้ข้าไม่จำเป็นต้องปิดร้าน แม้ว่าข้าจะพักอยู่ในห้องของข้า.หลังจากนั้น,ใครจะรู้ว่าเมื่อไรจะมีแขกใหม่เข้ามา ?

จางมู่ ถอนหายใจด้วยอารมณ์ในใจ.ไม่เหมือนกับที่เขาจินตนาการ,เจ้าของร้านไม่ได้เป็นคนชอบกดขี่เหมือนที่เพื่อนของเขาบอก ,แต่เขามีความซื่อสัตย์มากและมีอัศธยาศัยดี.เขาไม่ได้คุยโวถึงตัวเขาเอง แต่กลับเยาะเย้ยตัวเองด้วยซ้ำ .

แต่อย่างไรก็ตาม ,สิ่งนี้ไม่ได้เป็นแปลกใจเท่าไรผู้ที่อยู่รอดได้ในภัยพิบัติในอนาคตจะต้องเต็มไปด้วยประสบการณ์.นั้นมันไม่ได้น่าตกใจเท่ากับที่รู้ว่าเจ้าของร้านจะเปลี่ยนจิตวิญญาณของเขาไปเป็นคนละคนกับสภาพแวดล้อมนั้น. ผู้คนที่ต่อสู้ที่ด้านล่างของสังคม ,แต่ยังคงเต็มไปด้วยความคิดแง่บวกที่หาได้ยากยิ่ง .

แน่นอนว่าจางมู่รู้อยู่แล้วดาบที่ทำด้วยเครื่องจักรนั้นดีก็จริง ,แต่ราคาของมันแพงชะมัด.นอกจากนั้น ,เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะหาซื้อได้จากที่ไหน.

สำหรับดาบที่ทำด้วยเครื่องจักรนั้นมันจะไม่แพงกว่าดาบที่ทำด้วยมือ…พวกมันมีเพียงรูปร่างที่สะดุดตา ,รูปร่างภายนอกนอกและพลังในการสังหารของมันด้อยกว่าดาบที่ทำด้วยมือ .

หลังจากนั้น ,พ่อค้าทุกๆร้านก็จะยกยอกันเอง.

จางมู่ไม่พยายามที่หาโอกาสตัดราคา ,แต่เขาพูดด้วยรอยยิ้ม ” ท่านเซเหลียง ,อย่าถ่อมตัวไปเลย.ข้าได้รับการแนะนำมาจากเพื่อนคนหนึ่ง.ข้า เชื่อมั่นในฝีมือของท่าน .นอกจากนี้ ,ดาบที่ทำด้วยมือไม่มีลักษณะเด่น แต่สามารถนำไปใช้ได้.แม้ว่าพลังในการสังหารที่สูงไม่จำเป็นสำหรับโลกในอนาคต ,แต่สิ่งนี้เป็นธรรมเนียม.ส่วนตัวข้า ,ข้าชื่นชมท่านในการรักษางานฝีมือนี้อย่างซื่อสัตย์. ”

หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของจางมู่ ,ดวงตาของท่านเซเหลียงก็สว่างขึ้น.คำพูดของจางมู่กระทบกระเทือนจิตใจของเขาโดยตรง ทำให้เขารู้สึกว่าพบกับเพื่อนสนิทในทันที.

“น้องชาย ,ขอบคุณสำหรับการปลอบใจ.ตอนนี้ข้ารู้สึกดีขึ้นแล้ว.เอาล่ะ ,น้องชายข้าลืมถามชื่อเจ้าไปเลย.

“จางมู่.ชื่อของข้าชื่อจางมู่. ”

”จางมู่…จางมู่หรอช่างเป็นชื่อที่ดี !”

เซเหลียงกระซิบ ,แล้วก็หัวเราะอย่างหนัก ,”น้องชายจาง ,มาเข้าประเด็นกันดีกว่า.ดาบประเภทไหนที่เจ้าต้องการ ? จะเอาดาบที่ทำเสร็จแล้วหรือว่าดาบสั่งทำพิเศษ ? ถ้าเจ้าต้องการให้ข้าทำดาบสั่งทำพิเศษให้แก่เจ้า ,ตอนนี้ข้าไม่มีคำสั่งซื้อมา ,ดังนั้นข้าต้องการเพียงสามวันเท่านั้นที่จะทำให้เจ้า. ”

จางมู่ขมวดคิ้ว ,”สามวัน…ข้ากำลังเร่งรีบ ,ดังนั้นข้าไม่สามารถรอได้นานขนาดนั้น.โปรดขายดาบที่พร้อมใช้งานให้กับข้า. ”

“โอเคร.ตามข้ามา ,”เซเหลียงหันหลังและเดินกลับไปที่ห้อง.จางมู่ก็ตามเขาไปทันที.